رنجنامه ای خطاب به علمای اسلام
بسم الله الرحمن الرحیم
رنجنامه ای خطاب به علمای اسلام
ناله را هر چند می خواهم که از دل برکشم
سینه می گوید که من تنگ آمدم فریاد کن
محضر علمای دین و پرچمداران مکتب اسلام، با سلام
ما از عالمان حقیقی دین آموختیم که اسلام دین مبارزه و پایمردی در راه اهتزاز کلمه توحید است.
ما آموختیم که اسلام حقیقی با یکجا نشینی و عافیت طلبی و منفعت خواهی منافات دارد.
ما یاد گرفتیم که نمی توان ادعای ایمان و معرفت داشت؛ اما با دشمنان اسلام مماشات نمود.
علمای بزرگوار اسلام!
امروز آیا اسلام و شعائر دین به نقطه مطلوب رسیده است که دیگر صدایی از حوزه های علوم دین برای مقابله با ناهنجاری ها شنیده نمی شود؟! به راستی در سیر تحولات جهانی اسلام، علمای دین چه نقشی دارند؟ مگر این انقلاب اسلامی، محصول جانفشانی و ایثار و هدایت ابرمردی چون امام خمینی نبوده است که این گونه امروز باید در غربت و مظلومیت به سر برده و تحرّکی برای دفاع از آرمان های آن به گوش نمی رسد؟
امروز عافیت طلبان و منفعت جویان عرصه سیاست در پرتو سکوت آگاهان، چتری برای حاکمیت مطلق خود بر امور جامعه دینی باز نموده و در پشت پرده با سازش و همگرایی نسبت به تفکر غرب، سودای تعطیلی اهداف جهانی انقلاب اسلامی را در سر می پرورانند.
امروز غبار فتنه ها در پی آن است که جای ارزش ها و ضد ارزش ها را عوض نماید. از این روست که می بینیم به همت صاحبان تربیون های بیت المال و لشکر رسانه ای آنها، جنایتکاران تاریخ، تطهیر شده و لقب باهوش و با ادب دریافت می کنند؛ اما سربازان راستین اسلام و انقلاب اسلامی با بدترین اهانت ها مواجه می گردند.
تقویت اقتصاد دشمنان اسلام با واردات بی رویه کالا به یک اصل مهم و محوری تبدیل می شود و اقتصاد جامعه دینی هر روز به انفجار و فروپاشی درونی نزدیک تر می گردد. امروز در همه عرصه های اقتصادی، فرهنگی و سیاسی، تسلط باورهای فکری غرب بر جامعه اسلامی هویدا گردیده است؛ اما کجاست ندایی از علمای دین که به نص صریح کتاب خدا عمل نماید: «لن یجعل الله للکافرین علی المومنین سبیلا»
مگر رهبر معظم انقلاب نتیجه برجام را خسارت محض تلقی نکرده و با برجام های 2 و 3 که نشان از برنامه ای بلند مدت برای تغییر ماهوی در ذات انقلاب اسلامی داشت، مخالفت ننمود؟
آیا به غیر از رهبر انقلاب، علمای دیگر تکلیفی برای دفاع از حریم ارزش های اسلام و انقلاب ندارند؟ مگر نه آن که امیرالمومنین علی علیه السلام فرمود: خداوند از عالمان عهد گرفته است که در مقابل ظلم ستمگران سکوت ننمایند؟ امروز یا ظلمی نسبت به جامعه اسلامی وجود ندارد و یا گوش های ما توفیق شنیدن بانگ اعتراض علمای دین را نداشته است!!
سوءبرداشت ها و ضعف ها و بی بصیرتی ها گاه کار را به آن جا می کشاند که در شهر علم و اجتهاد و مجاهدت کسانی برای نمایندگی مجلس و یا تصدی ریاست جمهوری مورد حمایت قرار می گیرند که از مماشات با دشمنان ابایی نداشته و برای به قدرت رسیدن فتنه گران و معامله گران غرب زده، فرش قرمز پهن می نمایند!
امروز یک بار دیگر باید این فریاد را طنین انداز کرد که: ای علمای اسلام به داد اسلام برسید!
به راستی تاریخ درباره مظلومیت انقلاب اسلامی و بی تفاوتی خواص چه قضاوتی خواهد داشت؟ آیا سلیمان بن صردها هنوز به ما درس عبرت نداده اند؟
ما را چه شده است که در برابر کژی ها روزه ناموجّه و بی موقع سکوت گرفته و حسین بن علی ها را تا کربلای تاریخ، بدرقه می نماییم؟
تجربه مشترک و دردناک واقعه عاشورا و انقلاب اسلامی، حکایت از نفوذ نااهلانی است که تنها تا زمان تأمین منافعشان به یاری ولیّ حق می شتابند و اگر احساس خطر کنند دیگر پیرو رهبر نخواهند بود. در تحلیل شرایط امروز جامعه در همه ابعاد فرهنگی، سیاسی، اقتصادی باید گفت فقدان شیعه تنوری در اطاعت از ولی خدا، جامعه را به سمت ولنگاری سوق داده و مظاهر بی دینی را اشاعه داده است. از کارشناسان حوزه دین انتظار می رود هشدارهای لازم را در خصوص چالش های تهدید کننده اسلامیت جامعه، برای مردم و مسئولان تبیین نمایند.
این رنجنامه، درددلی محرمانه و صمیمانه از سوی جانبازان، ایثارگران، طلاب و اقشار دلسوز جامعه خطاب به پدران معنوی خود می باشد. امید است هوشیاری و بصیرت عالمان دین در مرحله اقدام و عمل نیز به اثبات برسد.
بدیهی است در صورت استمرار سکوت نسبت به انحرافاتی که در جامعه اسلامی در حال ترویج است، این نامه نیز برای ثبت در تاریخ، منتشر گردیده و در معرض قضاوت عموم قرار خواهد گرفت.
والسلام علی من اتبع الهدی
عدالتخواهان ولایتمدار/ فرزندان روح الله
