«خیمه ی سبز وفاق»
ما ای رسول! امت قرآنی توأیم
اما چه سود؟ ننگ مسلمانی توأیم
بر زخم های دین تو مرهم گذاشتیم؟
یا زخم ها اضافه شد و کم گذاشتیم؟
دستان فتنه جوی یهودا قلم شده است؟
یا فتنه برکشیده و صاحب عَلَم شده است؟
شمشیرهای فتنه گری در کمین ماست
یا آنکه باز فتنه ی ابلیس، دین ماست
وقتی صدای فتنه به گوشت رسیده است
وقتی که تیغ دشمن ما آبدیده است
وقتی برای کشتن ما تیغ شان یکی است
دشمن یکی است، مکر خسان بی گمان یکی است
آیینه دار مکر شیاطین چرا شویم؟
آتش بیار معرکه ی کین چرا شویم؟
باید زنیم چنگ به حبل المتین دین
توحید را در آینه ی اولیا ببین
ایمان نیاوریم به آیین افتراق
مؤمن شویم بر دل بی کینه ی وفاق
با اتّحاد، کوه تر از کوه می شویم
یکپارچه مقاوم و بشکوه می شویم
جنگاورا! برابر دشمن مصاف کن
شمشیر نابرادری ات را غلاف کن
پایین بیاوریم تب افتراق را
بر پا کنیم خیمه ی سبز وفاق را!
مرحوم سید علی حسینی ایمنی
حجت الاسلام مرحوم سید علی حسینی ایمنی از نام آوران عرصه شعر و ادب در حوزه علمیه قم بود که چندی پیش بر اثر ابتلا به کرونا از بین ما رفت.
