خواست

دید بچه ها جایی برای نماز جماعت ندارند. هر کس گوشه ای از پادگان روی سنگ و کلوخ می ایستد به نماز، بعضی ها هم به صورت پراکنده نماز جماعتی می خوانند. دستور داد یک حسینیه داخل پادگان دوکوهه بسازند تا نمازهای جماعت را آن جا برقرار کنند.

مدتی گذشت دید کسی برای ساخت حسینیه اقدامی نکرده. علت را پرسید، گفتند بودجه نداریم. گفت: این جا یک صندوق می زنیم هر کس که رد شد مبلغی بیندازد تا حسینیه ساخته شود. خودش هم کلنگی برداشت و به زمین زد تا نشان دهد که برای ساخت حسینیه جدی است.

با پیگیری های او بالاخره حسینیه پادگان ساخته شد و جایی سرپوشیده برای اقامه نماز جماعت در اختیار رزمنده ها قرار گرفت. این طوری اشتیاق نیروها برای برگزاری نماز جماعت بیشتر شد.

کتاب یادگاران، شهید محمد ابراهیم همّت، روایت فتح