حاشیه نگاری محرم بابل (8)

وقتی می گویند من یعظم شعائرالله فانها من تقوی القلوب یعنی برخیز و فریاد بزن که من مسلمانم و در مسیر مذهب خود حرکت می کنم. وقتی می گویند فذکرهم ایام الله یعنی نترس! و به عقیده و ایمانت مباهات کن.

کربلا در رگ زمان، سیال است و این جریان با رکود و سکون منافات دارد. اگر ده شب را در گوشه ای به عزا نشسته ای عاشورا برخیز و به میان مردم برو و نشان بده که عزادار مولایت هستی. فریاد بزن و اعلان کن محب اهل بیتی و به راهت افتخار می کنی. مقتل و روضه خوانی صبح عاشورا بماند برای خانم ها و کسانی که عذری برای راه پیمودن دارند. اگر قرار باشد این فرهنگ را جای دسته روی باب کنیم، روز عاشورا روزی تعطیل و کسالت آور و فاقد تحرّک است که دیگر هیچ فرقی با شب و روزهای معمول محرم ندارد. عاشورا برای حرکت و قیام است و این روز بهترین فرصت برای احیای شعائر اهل بیت در اجتماع مسلمین محسوب می شود.

بعضی در توجیه یکجانشینی روز عاشورا می گویند برویم در خیابان بد حجاب ها را ببینیم و گناه کنیم؟! حالا خوب است همین افراد روز تاسوعا را دسته می روند ولی به هر روی این قبیل افراد مسیر حرکت از خانه تا مسجد و بالعکس را لابد با چشم بسته طی می کنند! حتی اگر همه خیابان های ما در روز عاشورا پراز گناه باشد باید مردانه به خیابان آمد و پیام نهضت کربلا را به گوش همگان رساند نه آن که با فراری زنانه به کنج عزلت خزید و دل خوش بود که راه اهل بیت را در پستویی زنده نگه داشته ایم! حرف اهل بیت برای جامعه است.