به بهانه انتخاب قاضی نمونه کشور

دو سه روز پیش در خبرها خواندم که حجت الاسلام جعفری دادستان استان مازندران به عنوان قاضی نمونه کشور انتخاب شده است. حجت الاسلام جعفری از رزمندگان قدیمی و از موسسان گردان رزمی تبلیغی روحانیون معروف به گردان فاتحین و از هم نفسان شهید حاج حسین بصیر است. ایشان در سال های تصدی بر امور قضایی نیز نشان داده که در احقاق حقوق مردم و تقابل با زورگویان و باندهای مافیایی فساد و بی عدالتی، بر عهد سرخ خویش با شهدا و امام شهدا همچنان مصمم و پابرجاست.

انتخاب چنین چهره های عدالت خواهی در دستگاه قضا حکایت از وجود رویکردهایی است که سلامت و عدالت را هنوز هم یک ویژگی و شاخص مثبت در این نهاد به حساب می آورد.

سال ها پیش که حجت الاسلام جعفری معاون دادستان استان قم بود مصاحبه ای را در خصوص گردان فاتحین با ایشان ترتیب داده بودم که در نشریه سبزسرخ منتشر گردید. ضمن تبریک به خاطر درخشش این قاضی بسیجی، مطالعه این مصاحبه قدیمی را برای خوانندگان عزیز اشک آتش خالی از لطف نمی دانم:

گردان فاتحین، همچنان زنده است

مصاحبه با حجت الاسلام والمسلمین جعفری از فرماندهان غیور دفاع مقدس

 

«سید حمید مشتاقی نیا»

مقدمه

پیش از این، وصفش را بارها شنیده بودیم. حجت الاسلام والمسلمین جعفری از بسیجی‌های پر افتخار شهر فریدونکنار و از بنیان گذاران گردان ویژه ی فاتحین که حالا سمت معاونت دادستانی استان قم (و دادستان فعلی استان مازندران) را بر عهده دارد.

گردان فاتحین، اولین تشکل رسمی طلاب بسیجی در قالب رزمی بود که در لشگر 25 کربلا شکل گرفت. اگر چه او بیشتر از ما به این مصاحبه رغبت داشت و آن را ادای دینی کوچک به شهدای طلاب و روحانی می دانست، اما مشغله ی کاری ایشان هرگونه فرصتی را دریغ داشته بود.

با هر زحمتی بود وقت گرفتیم و در یک بعد از ظهر گرم تابستانی در اتاق کار ایشان حضور یافتیم. از حاج آقا خواستیم جسارتمان را نادیده بگیرد. چاره ای نبود. درِ اتاق را قفل کردیم. تلفن ها را هم کشیدیم. دوست خوبم آقا محسن آذرتاش که در این مصاحبه همراهی ام می کرد موبایل حاج آقا را در دست گرفت و فقط تماس های مسوولین رده بالای استان قم را که هر چند لحظه یک بار جویای احوال بودند را یادداشت می کرد.

این طوری توانستیم دو ساعت در خدمت ایشان باشیم. مصاحبه ای که از نظر محتوا بی نظیر بود و از همه چیز خوش تر این که حاج آقا جعفری همچنان بسیجی مانده است. با همان صفا و سادگی.

بخش های کوتاهی از شیرینی این دیدار را به جای سوهان قم، سوغات عاشقان مکتب شهادت می کنیم.

 

لطفاً قبل از آن که وارد بحث گردان فاتحین شویم، مختصری از زندگی نامه ی و جریان آشنایی خود با انقلاب و جنگ را برای خوانندگان سبز سرخ تشریح فرمایید.

با درود و سلام به روح مطهر امام امت رضوان الله علیه و همه ی شهدای عزیز و آرزوی سلامتی و طول عمر برای مقام معظم رهبری  و تشکر از شما عزیزانی که در تببین حقایق تاریخ دفاع مقدس تلاش می کنید. حقیقتاً عرض می کنم که در برابر عظمت انقلاب، من نتوانستم کار مفیدی را انجام بدهم.حالا از باب تکلیف عرض می کنم که بنده متولد 1345 هستم در روستای سوته از توابع شهر فریدونکنار و شهرستان بابلسر،دوران راهنمایی که مصادف با انقلاب اسلامی بود در تشکیل انجمن های اسلامی و تجمعات و راهپیمایی ها در بین جوانان انجام وظیفه می کردیم. با آغاز جنگ تحمیلی تا پایان سال 60 به دلیل کمی سن، اجازه ی حضور در جبهه را نداشتم از این رو به خدمت در پایگاه محل مشغول شدم و در جهاد سازندگی نیز حضور داشتم. تا اینکه از ابتدای سال 61 توفیق حاصل شد تا به صورت مستمر در جبهه ها حضور داشته باشم. در سال 64 با توجه به علاقه ی قلبی خود وارد حوزه ی علمیه ی قم شدم اما چون امام (ره) فرموده بود «جنگ در رأس امور است» به رفت و آمد خود در جبهه ادامه دادم.از حجره ای که در قم به من داده بودند نتوانستم زیاد استفاده کنم. در بین عملیات ها مرخصی می گرفتم و در امتحانات حوزه شرکت می کردم.

در ابتدای سال 64 که زمان شکل گیری گردان ویژه ی فاتحین بود کار ما هم در آن جا متمرکز شد و …

 

در خصوص چگونگی شکل گیری این گردان و نحوه ی حضور طلاب و روحانیون در جبهه های جنگ و نیز  علت نامگذاری گروهان فاتحین که بعدها تبدیل به گردان شد را توضیح دهید.

همان طور که مستحضر هستید علمای دین در شکل گیری این نهضت نقش اساسی را دارا بودند و بارها شکنجه و تبعید شدند. در دفاع مقدس هم نقش روحانیت، نقش برجسته ای بود. طبق آمارهای موجود در بین اقشار مختلف که در جنگ شرکت کردند بیشترین درصد شهدا، اختصاص به قشر روحانی دارد و این امر افتخار دیگری برای پرچم داران مکتب امام صادق (ع) است. شهید ردّانی پور یک روحانیِ معمم بود که فرماندهی لشگر را بر عهده داشت. سر لشگر شهید زین الدین و شهدای بسیار دیگری نیز نسیم باطراوت حوزه را استشمام کرده بودند.

در آن زمان تفکر فرماندهان این گونه بود که طلاب را به طور معمول در امر تبلیغ به کار می گرفتند و این امر عطش جوان های پر شور حوزه را قانع نمی کرد. مکرر اتفاق افتاده بود که طلبه هایی می آمدند و در خدمت فرماندهان گریه می کردند و اصرار داشتند تا همراه بقیه ی رزمندگان ارتشی و سپاهی و بسیجی در نوک پیکان حمله و هجوم دشمن باشند. بعد ها ثابت شد گردانی را که دوستان طلبه با آن روحیه ی عالی معنوی در آن مشغول بودند نسبت به گردان های دیگر در مأموریت ها موفقیت بیشتری داشت.

در عملیات قدس 5 که در 15/5/64 صورت گرفت برخی از دوستان طلبه که مخفیانه خود را به عنوان رزمنده ی عادی جا زده بودند تا از عملیات محروم نشوند در خط مقدم، مسوولیت محور را بر عهده می گیرند و لیاقت های چشم گیری از خود نشان می دهند.

سردار قربانی و سپس سردار کمیل کهنسال برای بازدید با بَلَم وارد محور شده بودند. همان جا داخل بَلَم سر صحبت را باز کردم که طلبه ها می خواهند کار رزمی کنند؛ بخشی از عملیات را به ما واگذار کنید منظورم عملیات ایذایی بود که قرار شد در آن ضربه ای به ادوات و تجهیزات دشمن زده شود. پیشنهادی را که من دادم موافقت شد و عملیات شروع شد. آن عملیات اوج مظلومیت بچه ها بود. بچه های طلبه در فاصله ی 2،3 متری از داخل بَلَم با دشمن که در سنگر پناه گرفته بودند درگیر شدند.80 درصد بچه ها مجروح شده بودند؛ اما تمام اهداف پیش بینی شده را در مقابل نگاه ناباورانه فرماندهان لشگر تصرف کردند. حجت الاسلام حاج ساعد نیکبخت بیش از ما در شکل گیری این گردان نقش داشت که خوب است از زحمات ایشان تقدیر شود.

سردار قربانی در صحبت هایش گفته بود: «ما می خواهیم یک تشکیلاتی را در لشگر به وجود بیاوریم، آن هم از طلبه های جوان و مستعد که بشوند گروهان رزمی تبلیغی. ان شاءالله که شما بتوانید فاتح جنگ شوید و ان شاءالله آقایان بتوانند کربلا را فتح کنند». پس از صحبت‌های ایشان قرار شد با آقای نیکبخت این کار را انجام دهیم. چون آقای قربانی در کلامشان زیاد لفظ فاتح را به کار برده بودند ما هم اسم تشکیلات را فاتحین گذاشتیم. سازماندهی را شروع کردیم. این کار برای اولین بار در کشور در لشگر 25 کربلا صورت گرفته بود و خبر آن در لشگرهای دیگر پیچید. برای همین خیلی از طلبه های استان های دیگر به این گردان پیوستند. آن موقع خودمان در قم خیلی ساده تبلیغات می کردیم و با قطار، طلبه ها را به شکل مستقل مستقیماً به مناطق جنگی می بردیم.

 

آیا از اسامی دوستان در گردان فاتحین چیزی در خاطرتان مانده است؟ در خصوص عملیات های این گردان نیز توضیحی بفرمایید.

آقای حاج ساعد نیکبخت و اخوی ایشان حاج حمید، آقای فرزاد دانش و نیز شهیدان بزرگوار حسین زاده از گیلان، شهید ملک از گلستان، شهیدان علوی ـ مهدی صیفی از فریدونکنار و فلاح زاده از ابرقو، باقر زاده از بابل که در کانال ماهی جا ماند و … یادشان بخیر. اولین عملیات و مأموریت رسمی ما ابتدا در فاو بود و سپس در مهران. در کربلای یک، کربلای 4 و 6 و8  و 10 حضور مستقیم داشتیم. بیش از 20 شهید و 50 جانباز نیز از گردان 440 نفری فاتحین به یادگار گذاشته ایم.

 

حضور رزمی طلاب چه تأثیری در روحیه ی سایر رزمندگان داشت؟

ما از ابتدا که وارد منطقه شدیم حتی یک چادر برای احداث مقر نداشتیم. بچه ها خودشان دوندگی کردند. خودشان اصرار کردند و آموزش های ویژه ای را گذراندند. بنابراین یک طلبه قادر بود در مواقع ضروری با انواع سلاح ها کار کند، پشت تانک بنشیند و یا با لودر خاکریز بزند. وقتی بچه های رزمنده این صحنه ها را می دیدند که یک روحانی در بدترین شرایط عملیاتی با تانکر به خط مقدم آب می رساند واقعاً تحت تأثیر قرار می گرفتند.در مهران و در قله های قلاویزان خیلی از بسیجی ها شهید و مجروح شده بودند و کسی نبود که با دوشکا کار کند. طلبه ای را دیدم که پایه های سنگین دوشکا را بر دوش گرفت و برد آن بالا مستقر کرد و مجدداً برگشت و دوشکا را گرفت و رفت نصب کند. در سایه ی آتشی که ایشان ایجاد کرده بودند بچه ها از آن کانالی که حساس بود توانستند عبور کنند. سردار شهید بصیر در این باره به من گفته بود که این طلبه ها به اندازه ی ده تا فرمانده ی گردان کار کرده اند. چراکه وقتی رزمنده ها از فشار کار خسته می شدند، با دیدن دوستان معمم، روحیه گرفته و به کار خود ادامه می دادند. بعد ها طوری شد که مسوولیت چند گردان عادی از جمله گردان امام سجاد(ع) را به طلاب سپردند.

 

سطح علمی طلاب رزمنده به چه صورت بود؟

ما از طلبه های مقدمات تا اتمام سطح و نیز طلبه هایی که درس خارج می خواندند و چهره‌های مستعد و آینده داری بودند، در جمع خود داشتیم. این را هم بگویم که نوارخانه ای را در منطقه تشکیل داده بودیم که دوستان طلبه در زمان فراغت در آن جا رجوع کرده و با استفاده از نوار به مطالعه و درس و بحث می پرداختند. خدا رحمت کند حاج آقا روحانی (امام جمعه ی بابل و نماینده ی حضرت امام و مقام معظم رهبری در استان مازندران) را. با ایشان هماهنگ کرده بودیم و ائمه جمعه بزرگوار هم وقتی به جبهه می آمدند در این گردان مستقر می شدند.

 

لطفاً باز هم از خاطراتتان بگویید.

شهید فلاح زاده از طلبه های بسیار موفق ابرقو بود. یادم می آید در پشت کانال ماهی مانده بودیم و بچه ها به جایی رسیده بودند که دیگر خاکریزی نداشتند. در آن جا گودالی بود به نام سه راهی مرگ یا همان سه راهی شهادت. بی اغراق می گویم عراقی ها با آن سلاح های مدرنی که داشتند هر جنبنده ای را به راحتی شکار می کردند. هر کس که پشت لودر می نشست بلافاصله شهید یا مجروح می شد. موقعیت خطرناکی بود. آقای قربانی گفت: کسی را پیدا کن که برود پشت لودر. صدا زدم: «فلاح زاده! برو بالا». او هم بی چون و چرا رفت و مشغول شد. بیل لودر را بالا می گرفت و سپر خود قرار می داد و وقتی از حجم آتش کاسته می شد کارش را از سر می گرفت. حالا هر چه اصرار می کردم که چند دقیقه پایین بیا قبول نمی کرد. حال خوشی داشت. خدا گواه است زیر آن آتش و در مقابل تیر مستقیم دشمن ایشان صد متر خاکریز زد. آخرش هم همان بالا به شهادت رسید. این گونه خاطرات فراوان است …

 

در پایان چناچه مطلب خاصی را لازم می دانید بیان بفرمایید.

من از تلاش همه ی عزیزان کنگره تشکر می کنم به خصوص از نشریه ی فعال سبز سرخ. طلبه های گردان فاتحین امروز در جایگاه های حساس علمی و عقیدتی و … مشغول به کار می باشند. من از فرماندهی محترم لشکر، سردار غیب پرور که الحق عنایت خاصی به بچه‌های بسیجی دارد خواهش می کنم که یک بار دیگر از این جمع بخواهد تا گرد هم بیایند. اگر لشگر دستور بدهد من معتقدم که با یک برنامه ی منسجم می توانیم برای کارهای فرهنگی از این عزیزان استفاده کنیم.

 

با تشکر فراوان از حضرتعالی که وقت شریف خود را در اختیار ما قرار دادید.

بنده هم متشکرم. والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته.  

منبع: نشریه سبز سرخ http://www.sabz-