برق خدادادی!
چند سال پیش بود که بحث استفاده از پنل های خورشیدی روی زبانها افتاد. دولت هم به ظاهر تسهیلاتی قائل شد که وسوسه شدم و درباره اش تحقیق کردم. قیمت پنل ها، نحوه نصب و استفاده، میزان عمر مفید پنل، ارزش آن بعد از اتمام عمر مفید دستگاه، هزینه ای که دولت برای خرید برق به مشترک می دهد و... دو دوتا چارتایی ساده نشان میداد که خرید این دستگاه ولو به صورت قسطی اصلا مقرون به صرفه و معقول نیست. این دستگاهها ده پانزده سال بعد که از کار می افتند به اندازه آهن پاره ای بیش ارزش نخواهند داشت. مبلغ خرید دستگاه را آدم بدهد سکه یا طلا یا دلار بخرد ده پانزده سال بعد کلی سود کرده. یا حتی این مبلغ را در بانک بگذارد و سودش را بگیرد ده پانزده سالی میتواند قبض برقش را با آن پرداخت کند و...
سوال اصلی البته اینجا بود اگر استفاده از پنل خورشیدی کار درستی است چرا خود دولت در ادارات زیر مجموعه خود که اتفاقا بعضا بسیار پر مصرف هم هستند از این دستگاهها استفاده نمی کند؟ کاری اگر خوب است دولت باید اول خودش پیشقدم شود تا بقیه یاد بگیرند. دیده ام در مدرسه خیّر سازی در قم به نام مرحوم ظاهری از این پنلها برای تأمین برق استفاده شده یا در امامزاده هاشم جاده هراز هم... اما در نهادهای دولتی چنین چیزی نبود. جالب است در کشور عراق هم سر هر خیابانی می توانید انواع تابلوها و پنلهای تولید برق خورشیدی را مشاهده کنید.
اخیرا در خبرها آمده که دولت تصمیم گرفته مقدار قابل توجهی از این دستگاهها را از چین وارد کرده و در ادارات دولتی نصب کند که کار قابل تقدیری است. البته طرف قرارداد دولت برای وارد کردن پنل خورشیدی، بانک گردشگری و جناب مهدی جهانگیری از مفسدان بنام اقتصادی است که خب به هر حال از این دولت و قوه قضائیه نباید انتظار بیشتری داشت.
کاش در این سالها سرمایه گذاری شایسته ای برای تولید این دستگاهها در داخل کشور صورت میگرفت که حالا نیاز به وارد سازی آن از چین نباشد.
