بایسته ترین اقدام مغفول فرهنگی
الان تا می گویی کار فرهنگی در اولویت است بلافاصله عده ای این تلقی را دامن می زنند که منظور از کار فرهنگی لابد نشر کتاب و نصب بیلبورد و ساخت کلیپ و ... است. همه این ها سر جای خود ارزشمندند اما به راستی یکی از مبنایی ترین کارهای فرهنگی که نقش بسزایی در اصلاح جامعه و کمرنگ شدن گناه دارد، مقوله ازدواج است.
سال ها پیش آیت الله هاشمی شاهرودی سخن زیبایی را در تلویزیون مطرح کرد که بسیار به دلم نشست. حرف ایشان – نقل به مضمون – بدین شرح بود که نمی توان واقعیت های ساختار انسان را نادیده گرفت. جوان در پانزده شانزده سالگی به بلوغ رسیده و نیازهایی دارد.
یک جوان بر خلاف نیازهای خدادادی که در وجود خود می بیند نمی تواند به موقع ازدواج نماید. او دوازده سال باید درس بخواند و دیپلم بگیرد. چهار پنج سال هم برای لیسانس وقت بگذارد؛ بعدش هم دو سال سربازی و حالا بیفتد دنبال کار. سن او دیگر به بیش از بیست و پنج سال رسیده است. یک جوان چقدر می تواند پارسا باشد که به رغم نیازهای جنسی که در خود می بیند و نیز عناصر محرّک شهوانی که به وفور در پیرامونش به چشم می خورد از گناه فاصله بگیرد؟
اگر در غرب، درس خواندن طولانی است فرهنگ آنان و نیز قیودات مذهبی و اجتماعی شان هم با ما متفاوت است. ما نمی توانیم مثل آنها سال های تحصیل را طولانی کنیم اما انتظار داشته باشیم جوان دچار گناه نشده و باب تجرّی نسبت به حریم احکام الهی به رویش گشوده نشود.
حلّ این ماجرا در گرو عزمی بلند برای حذف دروس اضافی در دوره های تحصیلی است. دوره خدمت نظام وظیفه را هم می توان کوتاه تر کرد. می توان به گونه ای برنامه ریزی کرد که یک نفر بتواند در هجده سالگی لیسانس گرفته و سربازی اش را هم به پایان برده باشد.
این تنها روشی است که سن ازدواج را در جامعه کاهش داده و وضعیت وخیم فرهنگی امروز ما را درمان می نماید.
مبنایی ترین کار فرهنگی در کشور ما که دین و سلامت جامعه را ارتقا می بخشد، کاهش همه عواملی است که رفع نیازهای مشروع بشر را با موانعی جدی و فرصت سوز مواجه می سازد.
