ای که مرا خوانده ای راه نشانم بده
سیدحمید مشتاقی نیا | چهارشنبه, ۲۴ دی ۱۳۹۳، ۰۵:۵۸ ب.ظ
این گنبد شبیه به یک مخزن می ماند یا یک کپسول که اکسیژن را باید از آن استنشاق کرد. ما ماهیان بیرون افتاده از اقیانوس معرفت و جا ماندگان دریای بی کران وصال، اگر از هوای پاک حرم، نفس نگیریم، جنازه ای بیشتر نیستیم.
اینجا صحن عتیق دلدادگی، اینجا بارگاه رفیع مهربانی، اینجا سرچشمه زلال عاشقی است.
اینجا نشسته نه، به زانو درآمده در برابر شکوه چشم نواز حضرت سلطان، رشته های دل سوخته مان به پنجره فولاد عشق آقا گره خورده است.
نایب الزیاره شما هستم.
صلی الله علیک یاابالحسن، یا علی بن موسی الرضا
- ۹۳/۱۰/۲۴