اشک آتش شش ساله شد
شکر خدا شش سال است که توفیق دارم در قالب این وبلاگ در خدمت مخاطبان ارجمند باشم.
به هیچ وجه ادعا ندارم که مطالبم صد در صد از روی اخلاص و خدمت به خلق و فی سبیل الله بوده. مدعی نیستم که کارم درست و بی عیب و نقص است.
انشاءالله نظرات دوستان اشک آتش مثل همیشه، کمک حال و اصلاح کننده رویکردهای این قلم باشد.
فکر می کنم بتوانم ادعا کنم که وبلاگ نویسی، شیرین ترین کاری است که این سالها تجربه کرده ام. یقین دارم که اگر برخی مشغله های متفرقه نبود، شبانه روز می نشستم و مطالب متنوعی را به خوانندگان عزیز که لطف دارند و به این صفحه، سر می زنند، تقدیم می کردم. آن روز البته چندان دور نیست.
یک چیز را من در این عالم خوب یاد گرفته ام و آن هم این است که هر گاه آدم احساس کند به قله مطلوب رسیده، همان احساس، لحظه سقوط او را رقم می زند. کسی می تواند چه در امور مادی و چه در امور معنوی، پیشرفت کند که خودش را همیشه در اول راه بداند.
امید من این است که بتوانم این وبلاگ را به خاری در چشم زیاده خواهان و منافقان تبدیل کنم. هر وقت می بینم فرد یا نهادی که راه و روشی باطل را پیش گرفته از این قلم ناراضی است امیدوار می شوم که انشاءالله راهم را درست پیموده ام. هم به راهنمایی شما نیازمندم و هم به دعای خیرتان.
