آیا عزم دستگاه قضا در برخورد با دانه درشت ها را باور کنیم؟
ریاست محترم قوه قضائیه در سخنان اخیر خود، عزم این دستگاه در برخورد با "دانه درشت" ها را ریشه حملات تخریبی بر ضد این نهاد عنوان کرده است.
ضمن حمایت از برخی رویکردهای عدالتخواهانه دستگاه قضا در برخورد با تعدادی از مفسدان اقتصادی صاحب نام و نیز اعلام انزجار از سیاه نمایی های دشمنان نظام، یادآوری چند نمونه را برای بررسی این سخن ریاست آن نهاد لازم می دانم:
بیش از یک سال پیش، حکم بازداشت محمود صادقی و البته نحوه جلب وی به یکی از داغ ترین خبرهای سال های اخیر در عرصه رسانه های داخلی و خارجی مبدّل شد. مظلوم نمایی این متهم قضایی با بهره گیری از ابزار رسانه و البته پوشش گسترده جبهه رسانه ای ضدانقلاب و نیز لابی وسیع صاحب منصبان در نهایت به اینجا کشید که قوه قضاییه موافقت کرد نامبرده با پای خودش به شعبه مربوطه مراجعه نموده و روال اداری را برای محاکمه طی نماید. الان مدت ها از این اتفاق می گذرد و هنوز معلوم نیست پرونده جنجالی این نماینده دولتی مجلس به کجا کشیده شده است؟ اگر اتهامات وی از مبنای حقوقی لازم برخوردار نبود تصمیم بر این نوع احضار و جلب وی که برای نظام هزینه داشت از مجرای تدبیر کدام مسؤل قضایی برخواسته و اگر اتهامات وی درست و قابل پیگرد بوده، چرا پرونده این عنصر دانه درشت به حال خود رها شده است؟
فائزه هاشمی رفسنجانی بعد از حضور مستقیم در تجمعات غیرقانونی 88 و نیز مصاحبه ها و سخنرانی های متعدد بر ضد شخص رهبر معظم انقلاب، نظام و آرمان های امام و شهدا به دادگاه احضار شد. هم زمان پرونده یک بسیجی به نام سعید تاجیک که در اقدامی احساسی و نادرست به فائزه هاشمی توهین کرد نیز به جریان افتاد. نفر اول که دانه درشت بود و به کل نظام و انقلاب توهین کرد به شش ماه حبس محکوم گردید؛ اما نفر دوم که فقط به یک نفر توهین کرده بود محکوم به تحمل نه ماه زندان و نیز شلاق گردید.
مرخصی های ممتد و غیرمعمول مهدی هاشمی و خروج مکرر وی از زندان تا جایی پیش رفت که به یک طنز عمومی بدل شد و قاطعیت دستگاه قضا را به یک شوخی تاریخی تبدیل ساخت.
حسین فریدون خیلی شیک و با احترام بازداشت شد. مدت بازداشت او برخلاف دستگیری و بازداشت موقت برخی چهره های غیرمنتسب به دولت نه تنها به صد و پنجاه روز نکشید بلکه ظرف زمان کوتاهی با ارائه وثیقه ختم به خیر شد. از آن پس دیگر خبری در خصوص جریان پرونده وی در محاکم قضایی به گوش نرسید.
پرونده کرسنت و نیز دیگر قراردادهای عجیب و غریب نفتی بارها از سوی رسانه های عدالتخواه برجسته و مورد نقد قرار گرفت. در حالی که بسیاری از صاحب نظران و دلسوزان نظام معتقد به وجود برخی مفاسد مشهود در تعدادی از معاملات و قراردادهای کلان اقتصادی و صنعتی در این دولت بوده و گاه اسنادی را نیز در این خصوص منتشر کرده اند هیچ نوع تحرک و یا واکنشی را از مجموعه قضایی کشور شاهد نبوده ایم.
بعضی از منسوبین روسای دستگاه ذی ربط همچون فاضل لاریجانی، در افواه عموم و نیز در سطح رسانه ها متهم به تخلفاتی گردیده اند که خبری از بررسی آن منتشر نگردید، این در حالی است که شاعر بسیجی و عدالتخواهی چون منصور نظری به جرم پیگیری اخبار مربوط به تخلفات یکی از مسئولان استانی دستگاه قضا، ماه ها در زندان به سر می برد.
از این دست مثال ها یکی و دو تا نیست و متأسفانه به دلیل عدم ارتباط مستقیم مسئولان قضا با مجموعه های مردمی و پاسخگویی مناسب آنها منجر به نوعی بی اعتمادی نسبت به شعارهای دستگاه مذکور در برخورد با دانه درشت ها شده است.
