آه، سلام حضرت ماه

با این که همیشه از شلوغی فراری هستم سال گذشته اما درست همچین روزهایی آن قدر دلم هوایی شد که لطفی شامل حالم شود و زائر آستان امام رئوف بشوم.

اولین بار بود که سالروز ولادت آقا را در مشهد می گذراندم. هیچ توصیفی نمی خواهم برای درک لذت آن روزها و آن ساعات به کار ببرم. بعضی شیرینی ها را فقط باید به کام خود نگاه داشت و هر از گاه طعم آن را در خلوتی مرور کرد.

آن جا بود که عهد کردم هر سال ایام ولادت را در مشهد باشم که نشد! یعنی همین اولین سال، درد کمر چنان عود کرد و مرا از پای درآورد که به رغم تهیه مکان، مجبور به لغو سفر شدم. می گذارم به پای بی توفیقی خودم و الا کرم آقا که تمامی ندارد.

دست بر سینه از راه دور، سلام به محضر سلطان عشق، علی بن موسی الرضا

آنهایی که این ساعات را در مشهد حضور دارند دخیل ارادت ما را به پنجره فولاد عشق آقا گره بزنند.