آموزگار اعتدال، مُرد!
چهارشنبه، هفتم مهرماه 1395، شبکه بی بی سی خبر مرگ جمشید آموزگار، نخست وزیر ایران در زمان شاه را در سن 93 سالگی اعلام کرد.
جمشید آموزگار رئیس حزب رستاخیز ایران و نخست وزیر سرسپرده شاه خائن، در سال 56 در حالی به کرسی نخست وزیری رسید که تلاش داشت با ژست آزادی خواهانه، حرکتی معتدل را در دستگاه حاکمیت به نمایش بگذارد.
او در ظاهر به بعضی نشریات و گروه های منتقد رژیم اجازه فعالیت داد تا به اصطلاح ثابت کند که تحمل بالایی در مواجهه با مخالفین دارد. این ادعا البته فقط یک ظاهرنمایی منافقانه بود. آموزگار گمان می کرد با عوام فریبی و طرح شعارهای پوچ خواهد توانست در نهان بی آن که آب از آب تکان بخورد، مخالفین اصلی و تأثیرگذار رژیم را از صحنه خارج سازد.
اقدام نابخردانه رژیم شاه در به شهادت رساندن سید مصطفی خمینی در راستای سیاست مکارانه آموزگار در همان زمان صورت پذیرفت.
این قتل اما نه تنها کمر امام را نشکست و این دشمن شماره یک شاه خبیث را از پای نینداخت بلکه یک بار دیگر باعث انسجام حامیان امام در برگزاری مراسم ترحیم شهادت فرزند ایشان گردید.
دومین اقدام اشتباه سیاستگذاران دولت آموزگار، انتشار مقاله توهین آمیز نسبت به حضرت امام در 17 دی 56 بود که به قیام خونین 19 دی و بیداری جامعه اسلامی منجر شد. آموزگار گمان می کرد که با سیاست نفاق و تعارض در گفتار و رفتار خواهد توانست به ظاهر منتقدان را جذب دستگاه و یا لااقل ساکت نموده و در باطن دمار از روزگارشان در بیاورد.
کشتار مردم قم در 19 دی و برگزاری چهلم های پیاپی در شهرهای بزرگی چون تبریز و کرمان و یزد و ورامین و مشهد و ... شعله های انقلاب را به بدنه مردم تسری داد و به پیروزی انقلاب اسلامی منجر شد و ثابت کرد که تقدیر خدا، تدبیر مدعیان را به خاک خواهد افکند.
عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد؛ فالله خیرالماکرین.
