قوه قضاییه حواست هست؟

آقای قوه قضاییه!
نام مصطفی ن.آ فرزند مدیر کل اسبق یک نهاد امنیتی مازندران با اعلام دادستانی کشور به عنوان متهم دانه درشت پرونده اکبر اتباعی طبری در رسانه های عمومی مطرح گردید. تصویر وی که به کشور دوست و برادر کانادا متواری شده بود نیز با پوشش شلوارک منتشر شد. با صرف اندک زمانی ناچیز میتوان از طریق موتورهای جستجوگر اینترنتی به حجم اتهامات وی پی برد.
با گذشت زمان و تصور فراموشی جامعه، چند ماهی می شود که نامبرده به کشور بازگشته، این بار با ظاهری آراسته ملقّب به واژه مأنوس و موجّه "حاج مصطفی" در انظار عموم تردد دارد بی آنکه نتیجه ای پیرامون پرونده قضایی وی در اختیار افکار عمومی قرار بگیرد.
از طرفی شنیده شده است نامبرده با هر انگیزه ای اقدام به فعالیت در امور عام المنفعه نموده و مبالغ کلانی از اموال تحت اختیار خود را به کارهای خیر از جمله خرید چند دستگاه آمبولانس و اهدای آن به اورژانس شهر زادگاهش (به واسطه یکی از مراکز بهزیستی) اختصاص داده است. به همت دوستان واسطه، خبر مربوط به اهدای آمبولانس به اورژانس توسط خیّر ناشناس! به عنوان دستاوردی بزرگ بیش از ده بار از طریق نصب بنر در معابر و نیز رسانه ها با آب و تاب به حلق ملت فرو شده است.
این خیّر ناشناس که تقریباً همه از نام او با خبرند در خطبه های نمازجمعه نیز بی ذکر نام مورد تجلیل قرار گرفت و برای سلامتی اش از مردم درخواست صلوات شد.
الان برای مردم این شائبه به وجود آمده که اگر نامبرده از ابتدا بی تقصیر بود چرا آن طور با آبروی او بازی گردید؟ 
اگر بی گناه بود اساساً چرا از کشور متواری شد؟ 
اگر گناهکار است چرا آزادانه در جامعه تردد دارد؟ هدف وی از فعالیتهای عام المنفعه چیست و با این سن و سال این همه پول را از کجا آورده است؟ اگر تفاهم پشت پرده ای برای سفیدسازی پرونده و کسب وجهه و پاکسازی اموال و... صورت گرفته دیگر این قایم باشک بازی و منّت گذاری بر سر مردم و قهرمان سازی رسانه ای چه توجیهی دارد؟
ریاست محترم قوه همواره بر ضرورت توجه مسئولان عدلیه نسبت به افکار عمومی اهتمام و تأکید داشته است. قبول بفرمایید بی اعتنایی و عدم پاسخگویی نسبت به مردم باعث دلسردی و گستردگی دامنه شبهات و شایعات و افزایش بدبینی به نظام اسلامی خواهد شد.

عزم پیروزی

 

ابتدای جنگ، ایران چه داشت؟ هیچ! نیروهای مسلح ما به دلیل شرایط خاصی که انقلاب نوپای اسلامی داشت از آمادگی کافی برای دفاع از کشور برخوردار نبودند. مهمات و اسلحه هم به دلیل تحریم جهانی و خیانت عناصر طاغوت ناچیز بود. نفوذ و ترور و جدایی طلبی و ... هم باعث ایجاد ضعف در حاکمیت شده بود. کشور متخاصم از همه نوع امکانات نظامی روز دنیا برخوردار بود. حمایت مستقیم بلوک غرب و شرق و اعراب را پشت سر داشت.

به مرور ایران توانست شهرهای خود را باز پس بگیرد. حالا اما اوضاع اینطور است که ایران متهم می شود به فروش سلاح و مهمات و موشک به روسیه که یکی از قدرتهای نظامی دنیاست! از افغانستان تا نخجوان و سودان و نیجر و یمن و فلسطین و لبنان و عراق و سوریه و... دنبال ردپای ایران می گردند. علاوه بر عرصه های نظامی و استراتژیک در حوزه های مرتبط با صنایع دارویی و نفت و انرژی و... نیز ایران در شرایط مطلوب و جایگاه ممتاز بین المللی قرار دارد.

عرضم این است. فلسطین روزی با سنگ به مصاف غاصبان می رفت الان موشک و خمپاره نثار دشمن می کند. محور مقاومت ممکن است از نظر نرم افزارهای جنگی و نبرد سایبری و الکترونیک فعلا به نسبت دشمن که حمایت ابرقدرتها را دارد ضعفی داشته باشد اما دیر نخواهد بود آن روز که دست برتر جبهه مقاومت در عرصه جنگ الکترونیک و هوش مصنوعی و تجهیزات رایانه ای نیز جهان را به حیرت وا دارد.

دنیای شما و آخرت مردم

بعله حاج آقا! طرف متهم اختلاس بود رفت بازداشتگاه. بعد از دو هفته آزادش کردند برود دادگاه، بلافاصله رفتی و از او به بهانه انجام فلان کار خیر تجلیل کردی.

فلانی ابربدهکار بانکی است اسم مجموعه اش را هم در تلویزیون اعلام کردند. می روی هیاتی که پوششی راه انداخته اند سخنرانی می کنی، هوای تیم فوتبالشان را داری و در نمازجمعه از آنها حمایت میکنی ولی یکبار هم از ورزشکارهای همین شهر خودت که در دنیا درخشیده اند اسم نمی آوری.

با شهردار میخواهند برخورد قضایی کنند، بلافاصله با او مینشینی و تعریف و تمجید میکنی.

نفر دوم بزرگترین باند نفوذ قضایی و تبانی و رانت که مدتها به کانادا گریخته بود به کشور بر می گردد و برای تطهیر وجهه خود چند کار خیر هم از جیب مردم انجام می دهد برای سلامتی اش از مردم صلوات میگیری. حواست هست درباره هر موضوع با ربط و بی ربطی موضع گرفته ای اما همه این سالها حاضر نشدی درباره این باند بزرگ که اخبارش کل دنیا پیچیده کمترین موضعی بگیری و نظری بدهی؟

پرهیز از مظان اتهام، ضروری نیست؟ نمی دانی این پولها برکت ندارد در عوض نگاه مردم به روحانیت و مدعیان عدالت را بر می گرداند؟ چه اشکال دارد یکبار هم ولو به طور سربسته از دستگاه قضا بخواهی جلوی دانه درشتهای فساد اقتصادی محکم بایستد؟

حالا هی برو پشت تریبون از وضعیت حجاب و عفاف و گسترش فساد گله کن. مردم خنده شان می گیرد. آنقدری که امثال تو با رفتارهای غلط و مشکوکشان به اعتماد جامعه و اعتقاد جوانها لطمه میزنند دشمن و عناصر دشمن نمی زنند.

عبرت نگرفتیم

 

کشف حجاب و هنجارشکنی به امری عادی بدل شده. موضوع از برداشتن روسری گذشته. بعضی زنها با تی شرت در معابر تردد کرده و جالب آن که به زنان چادری رهگذر توهین و تمسخر حواله می کنند.

بعضی ائمه جمعه در مقابل پول ضعیفند. بی توجه به این که سلام گرگ بی طمع نیست با متهمان اقتصادی عکس یادگاری می گیرند و پشت تریبون برای سلامتی شان صلوات می فرستند. 

متهمان دانه درشت پرونده های اختلاس بانک دی و طبری و کرسنت و... آزادانه در شهرها جولان میدهند.

امور اجرایی مملکت افتاده دست بعضی عناصری که سابقه علنی و کیفری در مخالفت با نظام داشته اند.

بانکها، خودروسازها و هلدینگها به حال خود رها شده و جیب مردم را غارت میکنند.

اسرائیل هر روز دارد وحشی تر از گذشته به قلع و قمع نیروهای مقاومت اعم از ایرانی یا دوستان ایران در کشورهای مختلف دست می زند. عزتمان زیر سوال رفته است.

و....

اندلس را مسخره کردیم سرمان آمد. مصلحت اندیشی های مکرر و کاذب و ملال آور ریشه در رفاه زدگی و راحت طلبی و دنیا دوستی بعضی تصمیم سازان دارد.

یک صحبتی داشت آقا سال 75 و نیز 76 در جمع پاسداران لشکر سرافراز 27 درباره دنیا زدگی خواص. لازم است آن بحثها را دوباره مرور کنیم.

منفی در منفی میشود منفی تر!

 

منفی در منفی همیشه مثبت نیست. کافی است بعضی افکار منفی تان را ضرب در بعضی افکار منفی دیگرتان کنید، دیوانه هم نشوید کم آورده و به ستوه می آیید. افکار منفی اجتناب ناپذیر است اما وزن افکار مثبت تان باید آنقدری باشد که جمع یا ضرب آنها کفه ترازوی افکار مثبت را سنگین تر نموده، اثرات فکر منفی را از دل و جان زدوده و آرامشتان را تضمین نماید.

حساب حسابه کاکا برادر!

 

خدا از طرفی در قرآن می فرماید: قُلْ یَا أَهْلَ الْکِتَابِ تَعَالَوْا إِلَىٰ کَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَیْنَنَا وَ بَیْنَکُمْ. با اهل کتاب متحد باشید. همان خدا در همان کتاب شریف می فرماید: وَلَنْ تَرْضَىٰ عَنْکَ الْیَهُودُ وَلَا النَّصَارَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ. در مقابل یهود و نصارا کوتاه نیایید.

جمع بندی ساده اش اینطور می شود: وحدت بین مذاهب و ادیان بر سر مشترکات اعتقادی خوب و لازم است؛ اما قرار نیست به آنها سواری بدهیم. می توانیم با هم برادر باشیم اما نباید تابع و مطیع و منفعل باشیم.

در امور داخلی هم همینطور، وفاق خوب است باید بر سر مشترکات وحدت داشت؛ اما نباید عناصر فتنه و نفاق را میدان داد.

خسته نباشید!

 

یکی از متهمان دانه درشت اقتصادی که مدتها متواری بوده و اسمش هم بارها از رسانه ها اعلام شده به کشور بازگشته و به منظور کسب وجهه و حل پرونده قطور قضایی خود اقدام به فعالیتهای عام المنفعه نموده است؛ از جمله اهدای چند دستگاه آمبولانس به اورژانس شهر خود. در خبرها هم ذکر کردند که آمبولانسهای اهدایی از سوی یک خیّر ناشناس! بوده است.

با این حال، مسئولان بهداشت و درمان شهر مورد نظر چند هفته است که با توسل به فضاسازی رسانه ای چنان در بوق و کرنا به بزرگنمایی خبر و رزومه سازی برای خود به عنوان یک دستاورد و شاهکار مدیریتی پرداخته اند که یکی نداند گمان میکند با سعی و تلاش آنها بود که چند دستگاه آمبولانس به اورژانس اهدا شد. عزیزان ما سابقه و دستاورد قابل ملاحظه دیگری برای پز دادن ندارند که گیر داده اند به مانور و بزرگنمایی و بازنشر مکرر خبر دریافت آمبولانس های اهدایی از سوی خیّر ناشناس؟

تابستانه

 

گرمای عزیز، تابستانِ جان! از اول نمیتوانستی همینطوری باشی که الان هستی؟ حتماً باید کمرت می شکست، پیر می شدی تا نرم و ملایم شوی؟ نمی دانستی آخرش خزان است؟ نفست می گیرد و زورت تمام می شود؟ یک لگد میخوری و می روی کنار، نوبت فصل دیگر رسیده و دوره جدید آغاز میشود؟ آن همه تیز و آتشین و برّان چرا؟ آن همه سوزاندن و آزار چگونه؟ هنوز هستی و نرفته ای نسیم خنک آمده و همه به جانش دعا میکنند. مستی و غرّگی آخرش همین افتادگی و توازن و ملایمت است. فصل خزان در انتظار همه؛ پاییز عمرمان مباد که با شرمندگی و حسرت و تأسف همراه باشد.

شهامت تغییر

 

دیروز مسابقه فوتسال بین ایران و گوآتمالا، نیمه اول سخت و نفس گیر بود. ایران زیاد حمله کرد اما فقط به سه گل رسید. گوآتمالا چهار بار حمله کرد سه تایش گل شد. تساوی سه بر سه در نیمه نخست برای ایران که جزو مدعیان قهرمانی است زیبنده و گوارا نبود.

نیمه دوم اما ورق برگشت. مربی به آسیب شناسی ضعفها پرداخت. بعضی بازیکن ها و تاکتیک ها تغییر پیدا کرد. حالا نتیجه دلخواه به دست آمد. نه بر چهار ایران برنده شد.

کاش در مدیریتهای اقتصادی و فرهنگی و... جامعه هم چنین انگیزه و شهامتی وجود داشت. مسئولان بی اعتنا به دلبستگی ها و تعهدات جناحی و با پرهیز از شعارزدگی و اغوای تبلیغاتی و غرور بیجا اگر می دیدند نفع و نتیجه ای که در شأن ملت است حاصل نمی شود بی پروا اقدام به تغییر برنامه ها و مدیریتها و اصلاح امور می نمودند.

سهم من چی؟!

 

تا الان بالای ده بار با شکایت بعضی مسئولان قضایی و انتظامی و امام جمعه و شهرداری و شورا و... در مازندران و قم به دادگاه احضار شده ام. یک فقره محکومیت هم دارم؛ چهار ماه زندان بود که تعلیق شد. یعنی دولت جدید نمیخواهد حق مرا ادا کند؟ یک پست ناقابل هم سهم من نیست؟ مومنین به انقلاب در دایره وفاق جایی ندارند؟

اسماعیل

 

"مهین خانم گفت: وا، یعنی چه، شاه به اون خوشگلی، نباشه؟! به جاش آخوندا باشن، مگه میشه؟!

قاه قاه خندید و محکم زد روی زانویش. مادر گفت: زبونت رو گاز بگیر مهین. چی می گی؟ بیچاره آخوندا!

• راست می گم دیگه، هر جا ببیننمون، همون جا حلالمون می کنن!

آن قدر خندید که چشمهایش خیس شد و زیر لب گفت: استغفرالله، چقدر پشت سرشون بد گفتم. حالا ببینم راست راستی تو میخوای دست رو دست بذاری تا انقلاب بشه بعد زن بگیری؟ اومد و نشد. اون وقت میخوای چکار کنی؟ بی سر و همسر بمونی؟

• نه میشه ان‌شاءلله
• از کجا معلومه؟
• وعده خداست رد خور نداره..."

رمان "اسماعیل" اهدایی خانم حیدری است که هم خودم خواندم و هم همسرم؛ نوشته مرحوم امیرحسین فردی.

سالها پیش خاطرات یکی از کارشناسان فیلمنامه در سینمای هالیوود را می خواندم. می گفت هر فیلمنامه ای میرسد فقط سی صفحه اولش را میخوانم. اگر کشش نداشت پرتش میکنم کنار میروم سراغ فیلمنامه بعدی اگر کشش داشت و جذاب بود تا آخرش می روم و درباره ساخته شدنش تصمیم میگیرم.

کتاب اسماعیل از همان ابتدایش کشش لازم را برای همراه سازی مخاطب در اختیار داشت.

یکبار یکی از سایتهای اصولگرا یادداشتی درباره امیرحسین فردی نوشته بود و او را در حد یک ضدانقلاب منافق و همسو با غرب پایین آورد. تعجب کردم. او همان وقت داشت در حوزه هنری استان تهران کلاسهای نویسندگی را اداره میکرد. مدتی بعد امیرحسین فردی به رحمت خدا رفت. بزرگان نظام در سوگ او پیام تسلیت دادند. دقیقا همان سایت را دیدم که چقدر در مدح و نکوداشت آثار مرحوم قلم فرسایی کرد! دنیاست دیگر نباید به خیلی دیده‌ها و شنیده‌ها اعتماد کرد.

رمان "اسماعیل" یک اثر فاخر انقلابی است که در عین برخورداری از کشش و قوت متن در جذب مخاطب، با پرهیز از شعارزدگی و سطحی نگری به طور گذرا و گاه غافلگیر کننده به تبیین مبانی انقلاب اسلامی پرداخته و بعضی وقایع تاریخ معاصر را جهت تحریک مخاطب به تحقیق بیشتر مورد اشاره قرار میدهد. توجه دقیق او به حاشیه ها و جزییات در توصیف انسانها و محیط و موقعیت‌ها مسحور کننده است و خواننده را به وجد می آورد. البته از من بپرسید همچنان رضا امیرخانی را نفر اول رمان نویسی جبهه انقلاب میدانم ولی انصافا از کارهای ارزشمند مرحوم فردی هم نمی توان به سادگی گذشت.

آیه محبتی

بیا نگار آشنا/ شب غمم سحر نما

مرا به نوکری خود/ شها تو مفتخر نما

ای گل وفا حسین/ معدن سخا حسین

می کشی مرا حسین/ می کشی مرا حسین

تجلّی ولایتی/ سرشته با گل منی

تمام هستی ام تویی/ تو صاحب دل منی

آیه ی محبتی/ سوره ی ولایتی

یار حق نما حسین/ می کشی مرا حسین

ز کودکی دلم شده/ اسیر و مبتلای تو

خدا کند که جان دهم/ به یاد کربلای تو

ذکر تو عبادتم/ تشنه ی شهادتم

شاه کربلا حسین/ می کشی مرا حسین

چه می شود ز باده ی/ ولا دهی تو شهدی ام

مدد کنی صلا زنم/ که من غلام مهدی ام

کو امام منتظر/ یار غائب از نظر

چشمه ی بقا حسین/ می کشی مرا حسین

بیا حرارتم بده/ ز شعله ی محبتت

بیا و عادتم بده/ به آتش ولایتت

نام تو بقای دل/ ذکر تو نوای دل

یار دلربا حسین/می کشی مرا حسین

شرر اگر زبانه زد/ به خیمه ی عزای تو

ز سوز دل صدا کنم/ حسین شوم فدای تو

شعله سوزد از غمم/ لاله ی محرمم

ذکر شعله ها حسین/ می کشی مرا حسین

جستجو کنید با صدای حاج منصور

ستیز بی امان

جنایتی را اسم ببرید که اسرائیل انجام نداده باشد. هر کار دلش بخواهد کرده و هر کار دلش بخواهد می کند در غزه یا لبنان یا سوریه یا ایران یا سودان و... خیالش هم راحت است کسی با او کاری ندارد. دولتها نهایتا اظهار تاسف می کنند. آمریکا و انگلیس و فرانسه و ... پشتش در می آیند. الان اگر اسرائیل یمن را با بمب اتم بزند هم هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. کسی یقه اش را نخواهد گرفت. هر روز که میگذرد دامنه جنایات صهیونیسم گسترده تر می شود. محور مقاومت اگر می تواند بیشتر و بهتر بزند باید بزند. نباید به حریف مجال تنفس بدهند. اسرائیل یعنی نظام سلطه. حریف ما یک کشور نیست، ائتلاف بزرگ قدرتهای جهانخوار در یک جبهه قرار گرفته اند.

ما مسلح به الله اکبریم

 

اگر به نگاه مادی باشد حق با صدام بود که گفت سه روزه خوزستان و یکهفته ای تهران را فتح می کند. به دو دوتا چارتای زمینی ما باشد ایران بعد از انقلاب، با فروپاشی ارتش و بی تجربگی سپاه و درگیریهای داخلی و شورش ها و آشوبهای جدایی طلبانه و انواع نفوذ و جاسوسی و ترور و خیانت اصلا یارای مقابله با ارتش آماده رژیم بعث را نداشت. برهه ای که از سیم خاردار و پوتین و فانسقه چه برسد به سلاح و تجهیزات در مضیقه و تحریم بودیم ارتش صدام از حمایت کامل آمریکا و شوروی و فرانسه و انگلیس و شیوخ عرب منطقه برخوردار بود. به دودوتا چارتای مادی باشد می شود حرف بنی صدر که زمین بدهیم و زمان بگیریم. برویم عقب، فرار کنیم و... همان کاری که کشورهای عرب در جنگ چند روزه مقابل اسرائیل انجام دادند و ننگ شکست را پذیرفتند. اما حزب الله که فقط یک گروه است و نه یک دولت در حرب تموز آبروی مسلمین را خرید.

اسرائیل با حمایت ابرقدرتها و در پرتو وادادگی کشورهای توسری خور منطقه از نظر تسلیحاتی و جاسوسی دست برتر و قدرت بیشتری در اختیار دارد؛ اما آنچه که مردم ایران را در ثامن الائمه و طریق القدس و فتح المبین و الی بیت المقدس و والفجر هشت و کربلای پنج سرافراز نگاه داشت نه برتری مادی که قدرت ایمان و غیرت و توکل بود. غزه اگر زیر دهها تُن بمب و موشک دشمن ایستاده به برکت معنویت و خودباوری و غیرت و ایمان و روح حماسی است. لبنان و یمن هم اگر سری میان سرها دارند به یُمن وجود همین نعمت است. اهل کبر و غره شدن نیستیم. به تسلیحات و فتوحات خود نمی بالیم، از شکست ها هم مایوس نمی شویم. الدهر یومان، یوم لک و یوم علیک.

با خدا که باشیم همیشه پیروزیم. نابودی اسرائیل از آنچه تصور میکنید به شما نزدیک تر است. به حول و قوه الهی قدرت معنویت بر هیمنه پوشالی ابزارهای مادی چربیده و بساط جور و قتل و جنایت و خباثت را در هم خواهد پیچید.

شه سوار

 

پردیسان قم اسمش شهرک بود الان با بیش از سیصد هزار نفر جمعیت از بعضی شهرستانها هم تراکم بیشتری دارد.

چند مجتمع فرهنگی و سینمایی در این منطقه ساخته شد. سه سالن سینما فعلا در این محدوده فعال می باشند، به نامهای کانون، محراب، هایپر که زیرمجموعه فروشگاه است.

سینما محراب را که به خانه ما نزدیکتر است ندیده بودم. کانون فرهنگی محراب فعالیت گسترده ای دارد و بر خلاف مجتمع فرهنی شهید ربانی که مثل بیمارستان مادر تکمیل و رها شده و کاربرد خاصی ندارد در شهرهای دیگر برای فعالین فرهنگی نام آشناست. از میان فیلمهایی که ندیده بودم شه سوار را انتخاب کردم بابت بازی هادی کاظمی. هادی کاظمی در نقش خود از همه یک سر و گردن بالاتر بود؛ اما ماجرای فیلم جز در مواقعی که رقص و آهنگ داشت حوصله مخاطبان را سر برده و برخلاف قلب رقه که همه را میخکوب می کرد باعث همهمه در بین تماشاچیان شد. فیلم علی رغم ادعای تبلیغاتی آن طنز نبود و اتفاقا ماجرایی دردناک و آزاردهنده داشت. چند صحنه کوچک شوخی اینستاگرامی ضمیمه داستان شده بود که نو و جذاب نبود. سالن محراب هم اندازه و زیبایی و راحتی سینما کانون را نداشت. همچنان توصیه میکنم اگر قلب رقه را ندیدید بروید ببینید وقتتان هدر نمیرود. شه سوار را در ردیف فیلمهای گیشه ای و چیزی مانند تگزاس 3 دانسته و تماشای آن را در اولویت خود قرار ندهید.

شهید سبیلوی کربلا

 

مرد بودن به ریش نیست، به سبیل نیست؛ به ژست و ادعا و شعار و صدای کلفت و اخم و غضب و پشت بازو و هارت و پورت و من آنم که رستم بود پهلوان نیست. مرد بودن یعنی مظهر "جلال" خدا باشی اهل غیرت و عشق و حماسه یعنی خون "اسدالله" در رگهایت جاری باشد، شیر خدا باشی.

مرد بودن یعنی "جلال اسدی" در مصاف با آتش و خون و خطر، دل به دریای حادثه بزنی، زن و مرد و پیر و جوان و کوچک و بزرگ را نجات بدهی و خودت در غربت و تنهایی بسوزی و حلّت بفنائک شوی. خادم زوّار امام حسین، خادم خود امام حسین است. اهل صدق اهل دیار شهادت است. خادم حقیقی بارگاه امام عشق از سوختن در راه معشوق ابایی ندارد. او ثابت کرد سال شصت و یک هجری هم اگر در کربلا بود امامش را در عاشورای رشادت و مردانگی، زیر باران تیر و سنگ و نیزه تنها نمی گذاشت. لبیک امام عشق را از عمق صداقت روح و قلبش فریاد زده بود. دمت گرم مرد خدا، دمت گرم عاشق راستگوی اباعبدالله، دمت گرم شهید سبیلوی طریقت دلدادگی. خادم ابدی جنات الحسین، محضر ارباب به یاد ما هم باش. خوش باش در بزم نورانی فرحین بما آتاهم الله من فضله، دلاور رشید کربلا، شاگرد زرنگ مکتب پهلوان ام البنین، مزد خادمی ات مبارک. بوسه حسین بین دو ابروی تو خنکای حریق تنت شد؛ شهد شیرین وصالش خنکای آتش عشق درونت. سرت روی زانوی حضرت زینب، دست نوازشگر حضرت رقیه، لبخند خدا گوارای وجودت. کربلایی جلال، شیر مادر و نان پدر حلال تو، سلام ما را به حضرت زهرا برسان...

بچه های بجنورد! اگر دستتان به حرم آقا نرسید، دلتان در حسرت زیارت سوخت، هوای کربلا به سرتان زد بروید سر مزار جلال اسدی، دست روی خاک قبر مطهرش بگذارید، شک نکنید جای دستان مبارک مهدی فاطمه است. آنجا را شعبه ای از کربلای حسین، صحنی از سرای نورانی ابالفضل العباس بدایند.

شوت بال فرهنگی!

 

حاج آقای خسروپناه دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی با کنایه به طرح نور پیرامون حجاب و عفاف که توسط نیروی انتظامی اجرا می شود گفت آنچه مساله حجاب را حل می کند ون نیست حکمت است. حضار هم برای او کف مرتبی زدند.

حرف ایشان درست است. فراگیر شدن هر قانون و تصمیمی نیازمند فرهنگ سازی و تربیت است اما متولی آن کیست؟

در همه جای دنیا عده ای هستند که زیربار قانون نمی روند. همه دزدها می دانند دزدی بد است حاضر نیستند کسی اموال آنها را به سرقت ببرد اما باز هم خودشان مرتکب سرقت می شوند. متخلفین رانندگی هم می دانند که نباید تخلف کنند و ... چنین مواقعی نیازمند حضور عوامل اجرای قانون برای بسط انضباط اجتماعی هستیم.

دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی باید اتاق فکر نظام برای علاج معضلات فرهنگی باشد. این دبیرخانه تا به حال چه طرح و برنامه ای برای حل چالش های فرهنگی جامعه اعم از حجاب و عفاف و ازدواج و خانواده و سبک زندگی و عدالت و ... داشته است؟

دبیرخانه قبلی شورا در پایان کار خود با صدور بیانیه ای اعلام کرد باید پوشش های مختلف بومی و محلی را به رسمیت شناخت. این را گفت و رفت. دبیرخانه فعلی در همین حد بیانیه هم حرف و نکته ای نداشته و بالاترین هنرش نامگذاری ایام در تقویم بوده و عکس یادگاری با مربی مرد تیم ملی هاکی زنان! حیف ظرفیتهایی که هدر میرود.

دنده معکوس

اوضاع دارد به سمتی می رود اغتشاش بعدی کسانی که اهل آشوب و فتنه نبودند هم بیایند خیابان از باب رزومه سازی چند تا فحش بدهند، سنگ پرت کنند، مأمور کتک بزنند بلکه پست و عنوان و امتیازی را در دولت به دست بیاورند!

دوگانگی در مواجهه با جنایت

قتل زن به دست شوهر، یا دختر به دست پدر دردناک و غیرقابل توجیه است. چنین اتفاقی در ایران باعث نشر هزاران یادداشت و مصاحبه و ... در ضرورت نفی عقاید مذهبی و بومی و تعصبات ناموسی می گردید.

اتفاقی که درباره قتل فجیع یک زن سوییسی توسط همسرش امروز در رسانه ها منتشر شد فقط یک نمونه از فجایع زندگی در غرب است که معمولا بازتاب خبری و تحلیلی قابل ملاحظه ای در ایران و سایر کشورها ندارد چون مربوط به جهان سوم نیست. البته چندی پیش یک ایرانی طرفدار زن زندگی آزادی نیز در کانادا همسر جوان خود را قیمه قیمه کرد که مورد توجه رسانه های غربگرا واقع نشد:

 

 

 بر پایه گزارش‌های منتشر شده از سوی مقامات سوئیسی، کریستینا جوکسیمویچ، مدل و فینالیست دختر شایسته سوئیس ظاهرا توسط شوهر خود به قتل رسیده و «در مخلوط کن پوره شده است.  

 

 

 جسد این زن ۳۸ ساله فوریه در منزلش در نزدیکی بازل سوئیس کشف شد. بر پایه ادعای رسانه‌های محلی، مردی ۴۱ ساله به نام توماس در همین ارتباط بازداشت و به قتل همسرش که با یکدیگر دو فرزند دارند اعتراف می‌کند.

این مرد ادعا کرده در مقابل حمله با چاقوی همسرش، از خود دفاع کرده است.  دادگاه اعلام کرده کریستینا جوکسیمویچ خفه شده است.

گزارش کالبدشکافی حاکی از این است که جسد، در رختشویخانه، با اره مویی، چاقو و قیچی باغبانی تکه‌ تکه شده است. سپس تکه‌های بدن، با مخلوط‌ کن دستی پوره و در محلول شیمیایی حل می‌‌شود.

تصویری جالب از مجلس ترحیم

سید جواد رضویان هنرمند قمی است که روز گذشته به مناسبت فوت پدر بزرگوارش مجلس ترحیمی در سالن همایش مسجد الغدیر این شهر برگزار شد. قمی ها به رضویان علاقمندند و بابت به کارگیری لهجه قمی در فیلمهای طنز تلویزیونی نه تنها دلخور نشده که از وی قدردانی هم کرده اند. ظرفیت بالای مردم قم باعث شد در سریال طنز نون خ که با محوریت قوم کرد ساخته شده نیز از یک قمی با لهجه اصیل مردم این شهر دعوت به همکاری شود. ضمن تسلیت به این هنرمند دوست داشتنی و مردمی، تصویر جالبی از سه شرکت کننده مراسم ترحیم را در زیر می بینید که ظاهرا جزو عزیزان هنر ور هستند: