ممنونم برادر لباس شخصی

 

چندباری فیلمهای مرتبط با حمله عنصر تروریست به حرم شاهچراغ را نگاه کردم، فردی هست لباس شخصی، میانسال با کت و شلوار قهوه ای که اولین نفری است که مقابل فرد تروریست می ایستد و با اسلحه کمری به سمتش تیراندازی می کند. در یکی از گزارش ها نیز خواندم که وی ظاهرا از نمازگزاران بوده و به مقابله با تروریست پرداخت تا اندکی بعد نیروی انتظامی نیز از راه رسید و اقدام به دستگیری مهاجم مجروح نمود.

وظیفه خودم می دانم از این برادر لباس شخصی که اگر چه مامور امنیتی بوده اما برای نماز و زیارت و بعنوان شهروند عادی به حرم رفته بابت این شهامتش تشکر کنم.

در واقعه رژه اهواز دیدیم که بعضی ماموران با این که مسلح بودند برای دفاع و شلیک به مهاجمین دچار تعلل و تردید شدند و منتظر دستور از بالا ماندند.

از طرف دیگر در عملیاتهای تروریستی غافلگیرانه همیشه این احتمال وجود دارد که فرد مهاجم دارای یک یا چند همراه مسلح باشد که وظیفه پوشش و حمایت از او را دارند یا اساسا مجهز به جلیقه انفجاری باشد و نزدیک شدن و شلیک به او خظرناک باشد. این تردیدها در زمانی که شما تنها و فاقد برنامه و دستور باشید بیشتر سراغتان آمده و قدرت تصمیم گیری را از شما سلب می کند. برای همین معتقدم سرعت عمل و شهامت این برادر لباس شخصی ستودنی و قابل تقدیر است که بی توجه به این گمانها مردانه ایستاد و مهاجم را هدف قرار داد. البته خوب است یاداوری کنم در واقعه ماه رمضان مشهد و حمله ضارب مجهز به سلاح سرد به طلاب زائر حرم رضوی، باز هم این نیروهای مستقل مردمی بودند که قبل از ورود نیروهای امنیتی و انتظامی به طور خودجوش وارد عمل شده و مهاجم را دستگیر و خلع سلاح نمودند.

صدای مرا می شنوی خانم؟!

 

خوشا به حال شهدا، کبوتر حرم شاه چراغ شدند. امشب دست در دست ملائک تا کبریایی ترین جلوه عشق و دلدادگی پرواز نموده و بر خوان کرامت سیدالشهداء در بزم وصال و در وادی لایتناهی توحید، میِ ناب از جام طهور جاودانگی می نوشند.

خوشا به حال کبوتران مقیم بارگاه مستی و خدا پرستی.

خانوم جان! آن برادرت مشهد و این برادرت شیراز، گلچین زائرانشان را تا معراج رستگاری بدرقه نمودند؛ پله صعود و سکوی پرتاب ما جاماندگان غافل باش  با این دل رسوای منجمد و سیاه، چند صباحی است سودای پرواز در کوی عصمت خاندان تو را داریم و حسرت کبوترانه جلوس بر گنبد حبّ و مودّت تو را در سینه پرورانده ایم.

شراب ناب وصال را میهمان این کام تشنه و تلخی چشیده ایام، ساز.

بگذار مزد عاشقی ما هم غلتیدنی سرخ بر فرش عرشی صحن و سرای بهشتی ات باشد، معصومه جان.

ای تیر غمت را دل عشاق نشانه ...

نظری کن بر آه دل سوخته ای که منتهای آمالش عنایت کریمانه توست شاید بار عصیان سالهای غفلت و تباهی از شانه های خمیده آن زدوده گشته و لبخند رحمانی دوست، آغوش کهکشانی جنت الحسین را به رویش بگشاید. نسیم رحمتت جواز ورودمان به قافله نور باشد و تربت پاک وادی ایمن را رزق ابدی این دل سازد؛ ان شاءالله.

قربون کبوترای حرمت امام رضا

 

مگر می شود یک بار زیارت بروی و دلت دیگر برای حرم آقا تنگ نشود؟ انگار از خانه خودت دوری و طاقت فراق از کف داده ای. گم شده ای داریم در حرم آقا که داغی بر دل سوخته مان گردیده و جز به تبرک نسیم مشهد مشرّفش، تسکینی برای آلام آن نخواهد بود.

کاش به جای شبکه پوچ تهران -که دیار حیرانی و بلاتکلیفی است- سیمای خراسان رضوی را به شبکه ملی تبدیل می کردند تا هر جای ایران که هستی، دلت هوایی که شد، لااقل عطر و بوی، نما و شمایی از حریم دلدادگی و گنبد عاشقی در قاب چشمانت حلقه اشک را به ارمغان آورد.

صلی الله علیک یا علی بن موسی، ایهاالرضا یا بن رسول الله.

آنهایی که مشهد هستند دخیل ارادت ما را به پنجره فولاد عشق آقا گره بزنند.

این یک دقیقه، تصویری زیبا و دلکش از نوای قرب و مودت یکی از محبین علی بن موسی در صحن و سرای نور و شیدایی:

https://www.aparat.com/v/d5VWR

آمدم ای شاه پناهم بده

 

قرار است نگذارد آن طرف تنها بمانیم. به دیدنمان می آید که در برهوت عقبی احساس غربت نکنیم.

نمی گذاریم که تنها بماند. کبوترانه در حریم حرمش قدم می زنیم و عطر زیارتش را به مشام جان می رسانیم.

دلخوشی ام این است که در زاد روز خواهری که در مسیر وصال برادر، زهر غربت نوشید و شهید راه زیارت شد و به یاد همه آرزومندانی که دست اجل فرصت زیارت دوباره امامِ جان را از آنان دریغ نمود دوستان و آشنایان تازه در گذشته ای چون: جواد جلالی نیا، سید علی حسینی ایمنی، محمد مهدی امین زاده، حاج علی برارپور و فرزندش حسین، احمد گرجی، منوچهر ساداتی، محمد عباسپور و همسرش زهرا نقیبی، حجت الاسلام خورشیدی، آیت الله کریمی، سید مجتبی حسینی اصل، محمد آقای تهرانی، حاج قاسم نژاد نصراله، حسن محمدی، سید مظفر ربیعی، محمد امین کریمیان، محمد حسن دهقانی، حاج قاسم سلیمانی و... به پابوسی مُلک شفاعت شتافته و سلام کوچکی پیشکش آستان کبریایی اش کنم.

کربلا علم الهدی ندارد!

اگر تا به حال به برنامه هایی که دشمن برای شهرهای مذهبی تدارک دیده شک داشتیم، آن چه که در ورزشگاه کربلا اتفاق افتاد می تواند ما را به توطئه های فرهنگی دشمن، مطمئن سازد.

با طرفداران لیبرالیسم که حرفی نیست؛ اما مذهبی هایی که گاه روشنفکربازی در می آورند و برای به دست آوردن دل آن وری ها تیر و ترکشی هم نثار امثال علم الهدی می کنند باید به خودشان آمده و قدر این عالم شجاع و مدافع حریم امامت را بیشتر بدانند.

کربلا اگر علم الهدی داشت جوار امام غریبمان عرصه رقص و آواز دخترکان سر برهنه نمی گردید. برای حفظ حریم بقاع متبرکه و مضاجع شریف و قدسی اهل بیت، "یک مرد" نیاز است.

آب و آفتاب

تصویر اول مربوط است به روستایی در اطراف قم، همین شهر گرم و کویری که حالا به برکت بارش های خیره کننده بهاری، آب در رودخانه های آن جریان دارد. دوستانی که این روزها به قم و حرم بانو مشرف شوند می بیینند که مردم در رودخانه ای که در جاده ساحلی و پیرامون حرم گذر می کند بساط پهن کرده و بچه هایشان در حال آب بازی هستند. 

تصویر دوم هم مربوط است به مشهد.

تماشای چنین مناظری در تابستان سال های پیش غیر ممکن بود. لطف خداست که امسال تابستان می توان گرما را با خنکای لذت بخش آب رودها دلپذیر ساخت.

به ما گفته اند که شکر نعمت سبب افزایش نعمات است. خدا را شکر کنیم و قدردان این لطف بی انتها و کریمانه او باشیم.