نظام دوباره ایستاد

 

در سالهای اخیر نظام ضربات سختی را در عرصه های فرهنگی و سیاسی و امنیتی دریافت کرد. البته پاتکهایی هم داشت؛ اما عقب نشینی در بعضی مواضع باعث شد که به مرور بخشی از دوستداران نظام هم به این تلقی برسند که دوره انقلابی گری پایان یافته و دیگر عزمی برای پیشبرد اهداف و احیای شعائر وجود ندارد.

در روزهای اخیر سه خبر مهم از ممنوعیت سگ گردانی در معابر تا دستگیری پسران کاظم صدیقی و شوک اطلاعاتی ایران به اسرائیل نشان داد نظام یکبار دیگر قامت راست نموده و برخلاف گمانه زنی ها به انفعال و رکود دچار نشده است.

 برخورد با کشف حجاب و کنترل مفاسد اجتماعی و مجازی، برخورد با دانه درشتهای متهم اقتصادی مانند اطرافیان شمخانی و بانک آینده و فولاد مبارکه و... و قیچی کردن دم اسرائیل، استمرار این حرکت سازنده محسوب خواهد شد. ان شاءالله به تاریخ ثابت شود ایران اسلامی گام دوم انقلاب را به منظور تحقق مدنیت نوین دینی در گستره عالم با عزمی راسخ و خلل ناپذیر دنبال خواهد نمود.

رجبعلی

 

همین طوری اش هم معروف بود اگر بروی گردان نصرالله حساب و کتابت با ارحم الراحمین است! هر کس آنجا رفت یا شهید شد یا مجروح. گردان خط شکن آنهم زیر نظر رجبعلی محمدزاده این چیزها را هم دارد. حالا حساب کن خودش آمده وسط این فیلتر سختی که در عضویت گردانش ایجاد شده و فقط آدمهای از جان گذشته به آن می پیوستند یک گروهان اختصاصی هم تشکیل داد با نام اخلاص! عضویت در این گروهان، دیگر واقعاً دل شیر می خواست و دم حیدری و روح حسینی که هر آن برای رفتن و بال گشودن آماده باشی.

رسمی داشت وسط معرکه نبرد، وقتی کارها گره می خورد و دشمن احساس میکرد دیگر سوار بر میدان است و نیروهای خودی دچار ضعف و انفعال می شدند و یکجا زیر آتش سنگین دشمن کپ می کردند، بلند می شد، می ایستاد، کفشهایش را در می آورد، پابرهنه می شد، پیراهنش را هم در می آورد، آرپی جی دست می گرفت و یا زهرا می گفت و می زد به دل خطر، حالا اخلاصی ها دم یا زهرا می گرفتند تا گردان نصرالله، فتح قریب دیگری را رقم بزند. دشمن می فهمید این تو بیمری از آن تو بمیری ها نیست. این جوانها سر شوریده به بدن داشته و تن دادن به مذلت در مرامشان نیست. اگر از مرز مهران به کربلا می روید یاد رجبعلی محمدزاده و یاران مخلصش در گروهان اخلاص و گردان نصرالله و همه شیر بچه های خراسان شمالی و پنج نصر را زنده نگه دارید. برای وجب به وجب آزادسازی مهران در حالی که دشمن روی ارتفاع مستقر بود جان دادند و پیش تاختند.

پایش چند بار آسیب دید از یک ناحیه، چندبار! آخرش دکتر گفت باید این قسمت پایش قطع شود. نشود وضعش بدتر خواهد شد. چاره ای نبود. پذیرفت اما به این شرط که عملیات پیش رو را هدایت کند و بعد برگرد به تخت بیمارستان. درد می کشید؛ اما روی صخره ها بالا و پایین می پرید و نیروهایش را هدایت می کرد. کار با موفقیت تمام شد. خدا را شکر کرد و خودش را به بیمارستان رساند. همان دکتر که اصرار بر قطع شدن پایش داشت می گفت یا للعجب! این دیگر فقط  میتواند یک معجزه باشد. نیاز به جراحی نبود. مقداری چرک خشک کن داد و تمام.

برای نیروهایش می مرد. این جمله خلاصه همه تعریف هایی است که از لطف و محبتش به نیروها بیان شده است. نتیجه اش این شد نیروهایش هم برایش می مردند. یکی شان وقتی نارنجکی افتاد زیر پای فرمانده، خودش را انداخت روی آن و شهید شد. در عوض فرمانده بماند کار جنگ لنگ نشود.

هیچ وقت سودای ریاست نداشت. عالی ترین مدارج نظامی را بعد از جنگ طی کرد؛ اما تا آنجا که مقدور بود دیگران را برای فرماندهی معرفی می نمود. دیدند اینقدر محبوبیت دارد پیشنهاد دادند بشود استاندار خراسان شمالی. اشک در چشمانش حلقه زد. با لباس پاسداری خودش را به ولایت و شهادت نزدیک تر می دید.

از غرب تا شرق کشور روی تپه ها و کوهها و صخره ها می دوید، امنیت را حفظ کند. عواطفش با دیدن تصاویر شهدا تحریک می شد. این اواخر دیگر حسابی دلتنگ شده بود. خلوتهایش بیشتر و اشکش فراوان تر شد. خودش کُرد کرمانج بود. به جوانهای سیستان و بلوچستان میگفت وحدت را از شهدا یاد بگیرید. جایی دیده بود خمپاره ای آمد رزمنده ای شیعه با رزمنده ای سنی در کنار هم شهید شدند. جوری تکه تکه شدند که خون و گوشت و پوست و استخوانشان در هم تنیده گردید و قابل تفکیک نبود. ما همه برادریم و هموطن و یک راه و هدف و یک دشمن داریم. شهادتش در کنار نورعلی شوشتری و بزرگان قبائل وعشایر شیعه و سنی سیستان و بلوچستان در پاییز 88 خاطره آموزنده دیگری شد برای هدفی که دنبالش بود. ایران با همه مردم و اقوام و لهجه ها و سنن و رسوم و مذاهبش ایران می شود. با لباس پاسداری هم به شهادت رسید هم به ولایت. آقا به خانه شان رفت از حسن خلق و سرشت نیکوی او گفت و این که با دوندگی و خستگی ناپذیری و تکلیف مداری اش ثابت کرد در باغ شهادت باز باز است...

کتابی خواندم درباره شهید رجبعلی محمدزاده. راستش خواستم آن را نقد کنم و گلایه که چرا این قدر ضعیف کار شده اجحاف به خواننده و ... دلم نیامد. قسمتهایی از خاطرات شهید که جالب تر بود را به خاطر سپرده و برای شما نقل کردم.

اخوی ناتنی

 

تعطیلی فعالیتهای اخوان المسلمین در مصر بعد از اعلام تعطیلی پ ک ک در ترکیه، تحلیلگران سیاسی را به این باور رسانده که اسرائیل در جنگ ترکیبی و گسترش توطئه نرم خود درصدد تقویت حاکمیت شرکای غیر رسمی خویش در منطقه یعنی دولتهای ترکیه و عربستان برآمده است.

اخوان المسلمین اولین جنبش حزبی مسلمین در مقابله با صهیونیسیم بود. ورای هر تحلیلی این واقعیت عبرت آموز را باید در نظر نگاه داشت که صرف حفظ عنوان و ساختار نمیتواند متضمن بقای مفهوم و هدف باشد. جایی خوانده بودم حوزه علمیه ای در مراکش وجود دارد که بعد از دهها سال به محل آموزش رقص تبدیل شده است. ساختمان و تابلو و عملکرد گذشته ضامن سلامت و اعتبار ابدی نیست. هر گروه و حزب و حاکمیتی ممکن است به مرور زمان آغشته به افکار و عقاید جدید گردیده و از مسیر اصلی خود خارج شود. مواظب باشیم از دین ما یک پوسته باقی نماند. اگر دنبال تمدن سازی و صدور انقلاب و جهانی سازی مردمسالاری دینی هستیم لازمه اش فقط بیان شعار و مراسم بزرگداشت و چاپ کتاب نیست. باید برنامه و اراده داشت. بیانیه گام دوم انقلاب نباید روی کاغذ مانده و به سرنوشت سند به اصطلاح بالادستی چشم انداز 1404 دچار شود که مضحکه تاریخ خواهد شد. هر انقلاب تا زمانی زنده است که در مسیر اهداف اولیه خود حرکت نموده و رو به رشد و تعالی قدم بردارد. توقف و یکجانشینی عاقبتی جز رکود و تعفن و بطلان نخواهد داشت.

به ما که می رسند شیر می شوند

 

ظریف را یادتان هست در دیدار با مقامات غربی چه قهقهه هایی سر میداد؟ دهانش نیم متر باز می شد. همیشه هم تحقیرش میکردند و از او امتیاز می گرفتند. بعد همین بابا می آمد مجلس شروع میکرد به داد و بیداد و پرخاش و ... بلایی که خارجی ها سرش می آوردند را می خواست اینجا تلافی کند.

حالا شده است حکایت نظام بانکی ما. کره جنوبی به دستور آمریکا پولهای ایران را بلوکه کرد و از سودش هم بهره برد. بعد طلبکار شد که به خاطر نگه داری پولهای شما باید خسارت هم بگیرم که گرفت! همین برنامه را دولت میخواهد سر ما تلافی کند. به جای آنکه تشکر کند از مردم بابت استفاده از کارتهای بانکی که هم باعث صرفه جویی در هزینه چاپ اسکناس شده، هم صرفه جویی در استخدام کارمندان بانکی و هم سودی از آن گیر سیستم مالی کشور می آید قانون تصویب کرده که از این به بعد بابت برداشت وجه نقد از خودپرداز و یا خرید با کارتخوان هم باید به ما پول بدهید!

فتنه از قم؟

 

هنوز چند روزی از تجمع و اعتصاب بعضی نانوایان استان قم نمیگذرد که استاندار این کلان شهر مذهبی اعلام کرد اصناف و بازاریان باید به صورت داوطلبانه! از ساعت یک تا پنج بعد از ظهر تعطیل باشند. دو ساعت هم که به طور معمول در اوج فعالیتهای بازار، برق قطع می شود. شهر قم شهری دارای ویژگی گردشگری مذهبی و پذیرای زائران و مسافران از شهرها و کشورهای مختلف است که عامل رونق بازار این شهر به خصوص در خیابانهای اطراف حرم مطهر به شمار می رود. تعطیلی چند ساعته به بهانه صرفه جویی در مصرف برق برای کسبه ای که دارای مغازه اجاره ای و شاگرد و وام و درگیر مالیات و گرانی و کسادی بازار و ... هستند اتفاقی ناخوشایند و ضربه ای سنگین خواهد بود. اگر چه استاندار مدعی است این مصوبه تنها برای خردادماه است اما سابقه وعده های دولت پزشکیان بدگمانی نسبت به خلف وعده و تمدید ابدی ناترازی ها را تشدید نموده است.

 متن خبر:

به گزارش خبرگزاری مهر، اکبر بهنام‌جو استاندار در جلسه مدیریت مصرف انرژی با اشاره به اینکه صرفه‌جویی ۳۰ درصدی مصرف برق در واحدهای تجاری نسبت به سال گذشته ضروری است گفت: اصناف با تعطیلی داوطلبانه واحدهای خود از ساعت ۱۳ تا ۱۷، در عبور از شرایط ناترازی برق کشور مشارکت کنند.

بر اساس مصوبه کارگروه بهینه‌سازی مصرف انرژی استان قم کلیه واحدهای صنفی موظف‌اند از ابتدای خرداد تا پایان ماه، در بازه زمانی ساعت ۱۳ تا ۱۷ تعطیل باشند.

خدا و خون بهای عشق

 

درد فقر را کشیده بود، درد یتیمی را، رنج گرسنگی را، طعم سختی و حرمان همیشه زیر زبانش بود. پدر که از دنیا رفت پنج ساله بود، خانه شان سه اتاق داشت مجبور شدند دوتایش را بدهند اجاره، کمک معیشتشان باشد. خودش هم شد کودک دستفروش در اطراف حرم. یک وعده غذای سیر نخورد. طلبه هم که شد عصرها می رفت کار می کرد، خرجی برای مادر و خانواده تأمین کند. یک بار دلش شکست. نشست رو به ضریح آقا به درد دل. کسی از آشنایان دور؛ همان دور و بر بود. به دلش افتاد پول خوبی درآورد به او هدیه داد.

دل شکسته خریدار دارد. یک روز هم در حرم مولا علی دلش شکست. درد دل کرد آقاجان! اگر من زائر واقعی تو هستم خودی نشان بده، توجه و تفضّلی که باور کنم جواب سلامم را داده ای، مرا دیده و اعتنایم میکنی. اگر نه دیگر می آیم فقط نمازی می خوانم و می روم. یکی دست گذاشت روی شانه اش. گفت: برای خدا قدم بردارید ما هم پشتیبان شما هستیم. برگشت نگاه کرد. کسی را ندید.

برای خدا قدم برداشت. مادرش را می برد حرم نمی گذاشت کسی غیر خودش ویلچر او را دست بگیرد. با کارگر و دوره گرد و فقیر و گرفتار همسفره می شد. یاد معلم کلاس اول و دوستان قدیم را هم در خاطر داشت و به آنها سر می زد. در قوه قضائیه که بود نماز مغرب و عشا را می رفت مسجدی در گیشا، مردم راحت تر به او دسترسی داشته باشند. راحت حرفهایشان را بزنند. بعضی مراجعین تندی می کردند، ناراحت نمی شد. نمیگذاشت کسی مانع شود. می گفت: این طوری غرور مرا نمی گیرد.

با ماشین می رفت زنی بچه را بغل را می دید ممکن است با او کاری داشته باشد. می گفت بایستید. عقب عقب می رفتند. حرف زن را بشنود. کودکان می آمدند دور و برش با آنها عکس می گرفت. یک تصویر با دولتمردانش ندارد اما با کودکان و ایتام و کارگران و مستضعفان و وسط سیلاب تا دلتان بخواهد... درد فقر را کشیده بود که قامت بست هشت هزار کارخانه تعطیل را دوباره راه اندازی کرد. فقر را از پشت پنجره تماشا نکرده بود که هر جا بود می گفت اول حقوق زیردستان را بدهید بعد نوبت بالانشین ها. خودش به حقوق کارمندی دستگاه قضا قانع بود. حقوق ریاست قوه را بخشید به نیازمندان. حقوق تولیت آستان را هم نگرفت. مبلغ قابل توجهی بود. گفت بروید درمانگاهی بسازید در سیستان. چک هم کشید. پول ناهارهایی که در حرم خورده بود را حساب کرد و داد. ویلا و باغ تولیت را انتخاب نکرد. برای سکونت در یکی از ساختمانهای داخل حرم اقامت گزید. راحت تر بتواند حتی پاسی از شب در گوشه گوشه حرم قدم بزند، از زوّار سرکشی کند و بر کارها نظارت داشته باشد. فرضتی مغتنم هم بچسبد به کنج ضریح و با آقا نجوا کند.

هر جا رفت تحولی ایجاد کرد. سازمان بازرسی را محکم و با برنامه پیش برد. ثابت کرد هدفش مچ گیری نیست. ضعفها راشناسایی و با راهکار به مسئولان تذکر می داد. در قوه قضائیه هم محکم ایستاد. بینی گردن کلفتها را به خاک مالید. در تولیت هم توجه به زائران را بسط داد. خدمات حرم چند برابر شد. چقدر زائر اولی را شناسایی و راهی حرم نمود. چقدر در بین راهها و داخل مشهد برای زائران امکانات فراهم کرد. به فقرای اطراف مشهد بیشتر توجه نشان داد. از طرف امام رضا برایشان امکانات رفاهی تهیه میکرد. رییس جمهور هم که شد آرام و قرار نداشت. مشکلی می دید خودش را می رساند. شخصا پیگیر کاستی ها بود. از نفس می افتاد. سرم می زد، ساعتی بعد دوباره می ایستاد به پیگیری امور. کسی او را بدون لبخند ندید.

خیلی حرف شنید. خیلی توهین دید و تهمت خورد. به روی خودش نیاورد. می توانست با اطلاعات و اخباری که دارد دست خیلی از رقبا و بدخواهانش را رو کند، نکرد. اجازه نمیداد در نامه های اداری از او با القاب و عناوین یاد کنند. این اواخر دلش شکسته بود گویا که بر مزار حاج قاسم دعای شهادت خواند. مزارش را هم خودش به دوستانش نشان داد. گفت کاغذ و قلم بیاورید تعهد بدهید که مرا همین جا دفن می کنید.

تلک الدار الاخره. نجعلها للذین لایریدون علوا فی الارض. سیدابراهیم رئیسی مثل همه شهدا دنبال ریاست و برتری جویی و منم منم نبود. خدا عزتش داد. خلعت جاودان شهادت، نمای وجود فاخر و تجسم نورانیت درونش بود که مزد پاکی و صداقتش قرار گرفت. مگر نه آنکه شهید را صدّیق می نامند؟ به خدا وصل شد و جز او را ندید که خدا بهایش داد و پشتیبانش قرار گرفت و عزت جاودان به او بخشید. عالی ترین پستهای دنیایی را به چنگ آورد اما ریالی زراندوزی و منفعت طلبی نداشت. جاکارتا رفت در ساختمان سفارت خوابید. در سفر به یکی از شهرهای آفریقا که سفارتی نبود به هتل دو ستاره رفت و اقامت گزید. حقوق های دلاری را منع کرد. ارزش دنیا برایش کمتر از آب بینی بز بود که نامش را خدا ماندگار نمود. رئیسی در اصل رئیس السادات بود نه فقط در شناسنامه که در عمل هم چنین ثابت نمود. حتی برادرش را روز تشییع، مسئولان و دوستانش نمی شناختند. چه برسد به بی بی عصمت خداداد حسینی، ساکن خانه قدیمی و ساده و چهل متری در خیابان ایثارگران مشهد که سی و پنج سال در آن محل به جلسه گردانی قرآن و جمع آوری کمک برای جهیزیه نوعروسان همت گمارد. اهالی می گفتند گاهی کسی را می دیدیم با لباس شخصی و چهره ای شبیه آقای رئیسی سوار بر پیکان یا پراید می آید و به این خانه سر می زند. خانمی هم گفت من از چهره اش یقین کردم این خود سید ابراهیم رئیسی است و لابد پیرزن را شناسایی کرده که وضع خوبی ندارد و در خفا به او رسیدگی می کند. آن ساعاتی که اضطراب فقدان و بلاتکلیفی سرنوشت سیدابراهیم بر کشور سایه افکنده بود، تصاویری از سیمای جمهوری اسلامی پخش شد از پیرزنی که واکر به دست در اتاقی کوچک و ساده می چرخد و برای فرزند گمشده اش بی تاب و بی قرار دعا می خواند. گفتند این که بی بی عصمت خودمان است. یکبار نگفت و پز نداد که فرزندش رییس جمهور مملکت است، تولیت حرم است.... عصمتِ بی بی، دامان پرورش و معراج معصومانه ابراهیم مظلوم بود. نجعلها للذین لا یریدون علوّا فی الارض. نخواستند فخر فروشی و بالانشینی و جلوه و جبروت داشته باشند که خدایشان خرید و لباس فخر بر قامت حیاتشان پوشاند و آخرتشان را آباد ساخت.

به پای خویشتن آیند عاشقان به کمندت

که هر که را تو بگیری ز خویشتن برهانی

این بیت را سعدی شیرازی سرود. روح بزرگ، تن را به زحمت می اندازد. این را مرتضای مطهر فرمود. برادران و خواهران! عاشق شوید. زندگی با عشق معنا می دهد. این را سیدالشهدای هفتم تیر بیان نمود.

سیدابراهیم عاشق بود و روح بزرگ و خستگی ناپذیری داشت و مثل همه شهدا جز به وجه الله نظر نکرد. شهیدانه زیست و شهیدانه پر گشود. روحت شاد سید مظلوم شهدای عرصه خدمت. نزد مولایمان علی در محفل نورانی شهدا در قهقهه مستانه و شادی وصولت به یاد جاماندگان قافله عشق هم باش. نسأل الله منازل الشهداء.

زیر نقاب قانون

 

قالیباف گفت: دو سوم قوانین کشور فسادزا هستند.

پیش تر مسئولان معتقد بودند در کشور فساد سیستمی نداریم. در توضیح فساد سیستمی می گفتند یعنی این طور نیست که قوانین کشور منجر به ایجاد فساد شود.

 البته دعوا بر سر فساد سیستمی یا فاسد بودن سیستم را باید نوعی وقت کشی و فرار از پاسخگویی دانست.

مهم این است که در خیلی از مسائل جاری شاهد بروز فساد هستیم. مهم این است که در خیلی از مواقع احساس می شود انگیزه ای برای مقابله با فساد وجود ندارد. از نحوه مواجهه با دانه درشتهای متهم فساد اقتصادی و بانکی و حقوقهای نجومی و رانت و شکاف طبقاتی و... که بگذریم، بحث تعارض منافع که اخیرا درخصوص علت کندی ترخیص کالا در بنادر هم دوباره مطرح شده یکی از جلوه های این موضوع شمرده میشود که در سطوح مختلف مرتبط با تولید مسکن و رونق اقتصاد و خودکفایی در صنعت و کشاورزی و... باعث عقب ماندگی کشور شده است.

اداره - باغ

تصاویر یک اداره باغ در اندونزی را در یکی از سایتها دیدم و به وجد آمدم. البته به یقین ساختمان و محیط کار یا تحصیل بر روی روان افراد تأثیرگذار است اما واقع امر آن است که فرهنگ کار و خدمت مهمتر از ظواهر و نما و حتی حقوق و مزایای اداری است.

یادم است همین اداره فرهنگ و ارشاد قم می رفتم کارمندانی مسن مثل آقای یوسفعلی با گرایش سیاسی چپ و آقای سیدصالحی با گرایش سیاسی راست حضور داشتند که مراجعه به این دو واقعا روحیه بخش بود. این دو عزیز در رفتار و توضیح و دوندگی و راهنمایی شان ثابت می کردند که دنبال خدمت به ارباب رجوع و رفع مشکل او و جلو انداختن کارها هستند. بعد از بازنشستگی این دو کارمندانی جوان روی کار آمدند که آدمهای خوبی بودند اما دلشان میخواست ارباب رجوع خودش کار خودش را انجام بدهد و برود. در بعضی ادارات گاه جوری با مراجعه کننده برخورد می شود که انگار او مزاحم گعده دوستانه و شوخی های دورهمی و صبحانه ها و میان وعده های ناتمام کاری شان شده است. اصل با دست به سر کردن مردم است. آدمی که دلش نمیخواهد کار کند را ببرید در شیک ترین سازه، آدم دست به خیر را بگذارید داخل یک خرابه، تفاوتی در سلوک و برخوردشان نخواهید دید.

هر دو وضعیتی که مثال زدم را در همه ادارات شاهد بوده اید. عده ای از کارمندان خدوم و خوش روحیه و کار راه بنداز هستند. عده ای هم فراری از کار و اهل طاقچه بالا و پیچاندن ملت.

درون مایه فکری و باور کاری کارمند و کارگر و محصل و ... اگر ساخته شود مهمتر و اثربخش تر از زیبایی ساختمان و وضعیت رفاه و ظواهر محیط است. صد البته که دل باز بودن محیط و مفرح بودن فضا هم در روحیه ها اثر می گذارد.

 

 

نسبت پتروشیمی میانکاله و بانک آینده

 

موضوع فقط حجاب نیست. البته حجاب یک نماد و سنگر مهم و بزرگ است که فتح آن توسط دشمن زمینه ساز انهدام مفاهیم و رویکردهای ارزشی جامعه و استیلای فرهنگ بیگانه خواهد بود. حتی اگر بی حجابی را جرم و گناه کوچک بشماریم بر اساس آموزه های دین، اصرار بر ارتکاب گناه کوچک از مصادیق گناهان کبیره است؛ اما حرف اصلی چیز دیگری است. بعضی مسئولین جوری می گویند حالا به خاطر حفظ نظام از حجاب کوتاه بیایید که انگار در سایر موضوعات و زمینه ها در حال اجرای احکام و دستورات دین هستند. در بحث آموزش، در بانکداری، حقوقهای نجومی، امور مدیریتی، سبک زندگی فردی و اجتماعی، مقابله با تبعیض و شکاف طبقاتی و ... چقدر بر اساس دستورات و برنامه های دین حرکت می کنیم؟

از جمله فریادهایی که باید بر سر مسئولان زد و غفلت و اهمال در آن را از قصورات نابخشودنی کارگزاران نظام اسلامی دانست که اعتماد مردم را به سلامت و مشروعیت نظام خدشه دار می سازد ضرورت برخورد با دانه درشتهای متهم اقتصادی است. پرونده های سنگینی مثل فولاد مبارکه به کجا رسید؟ چرا دانه درشتهایی مثل مهدی جهانگیری و محسن پهلوان و مصطفی نیازآذری و ... آزاد هستند و بعضا پست و مقام هم گرفته و یا طرف قراردادهای سنگین مالی دولت قرار می گیرند؟ 

درباره پتروشیمی میانکاله بارها افشاگری شده است. این پروژه در زمان دولت روحانی بدون طی تشریفات قانونی به فردی دارای اتهامات سنگین اقتصادی واگذار شد. میزان واگذاری زمین هم چند برابر نیاز معمول بوده که از مصادیق زمین خواری به شمار می آید. بحث عدم مجوزهای زیست محیطی هم به جای خود. بخش عمده ای از مسئولان هم به جای برخورد با این واگذاری به دفاع از آن می پردازند. یکبار با دستور شهید رییسی و حالا یکبار هم با دستور پزشکیان اجرای طرح متوقف شده است. اما حتی اگر این طرح به طور کامل متوقف شود به منظور احیای اعتماد عمومی لازم است در خصوص نحوه واگذاری پروژه و رفتارهای غیرقانونی اتفاق افتاده تحقیق جامعی صورت گرفته و با عناصر خاطی برخورد شود.

ساییت رجا نیوز به تازگی با انتشار جدولی که در تصویر فوق می بینید به رابطه عجیب دو پروژه مشکوک و زیانبار کشور یعنی بانک آینده (که به اذعان همه کارشناسان اقتصادی چپ و راست و حتی مسئولان بانک مرکزی باید تعطیل شود اما نمیشود) و نیز پتروشیمی میانکاله پرداخته است. هر چند برخی معتقدند عبدالله عبدی صرفا مهره و پادویی بیش نیست اما به هر حال سکوت و بی تفاوتی دستگاه قضا و دیگر نهادهای نظارتی قابل دفاع نخواهد بود.

زمین که لایق وجود تو نبود

مبارکت باد علی جان، گوارای وجودت؛ هنیئا لک الشهادة.

بار سنگینی از دوشت برداشته شد. آرام و راحت و آزاد شدی. دیگر غمی روی دوشت سنگینی نخواهد کرد. جهل مردم، فقر مادی و معنوی شان، ظلم خبائث مزوّر چند چهره چند رنگ دیگر آزارت نخواهد داد. علی جان امشب مزد همه خوبی هایت را گرفتی. دیگر غریب نخواهی بود. جام رستگاری را بنوش و آماده بزم حضور در محفل قدسی حق، کنار رسول الله، دست در دست فاطمه مظلومه ات باش. امشب علی جان تو با شهادت زنده می شوی و شهد جاودانگی ات کام تشنگان خم وصال را سیراب می سازد.

هر چقدر از عظمت شب قدر بگویند که ما مردم عامی تا مثالش را نبینیم درکی از مقصود ربّ عالی اعلی نخواهیم داشت. بندگان خدا! شب قدر را می دانید یعنی چه؟ یعنی شبی که علی وار زیستن و علی گونه ماندن، هدفتان از زندگی در دنیای هزار رنگ پر فراز و نشیب باشد. راه کمال را در مشی علی بیاموزید و حیات طیبه او را سرلوحه توفیقاتتان قرار دهید. خدا می داند اگر مردم راه علی را بروند جهان گلستان خواهد شد. زهر تلخ بی عدالتی برچیده می گردد.

علی جان! تو تمثیل فلسفه عالم خلقتی. همه آموزه های مکتب وحی در سلوک تو خلاصه و روشن گردیده است. آن علی را که زادگاهش کعبه عبودیت است، مشهدش محراب مسجد کوفه و شام پروازش با قدرترین لحظات عمر بشر است خدا پدر هدایت امت قرار داده است. رشد و ارشاد و بلوغ و تکامل در گرو رهروی از توست. قرآن مجسّم تویی که بر ذات عبرت گریز انسانها نازل گردیدی. پلشت ها و ناکسان و فرومایگان عالم را با تو سر سازش نبوده و نیست و نخواهد بود. صراط المستقیم هدایت و عاقبت و عافیت تویی. شهادتت مبارک مولاجان که برترین انسانها را برترین مرگها سزاست. شمشیر جهل و نفاق و تزویر تنها از پشت سر یارای ضربت بر فرق مطهرت را داشت؛ چه آنکه کار خائنان نامرد جز فرودآوردن خنجر از پشت بر قامت رشید حقیقت نیست.

این فاصله دوست نداشتنی!

 

ذهن آدم است دیگر گاهی قلقلک می آید. رسانه ها می گویند یک میلیون و چهارصد هزار نفر در تشییع پیکر مطهر سیدالشهدای مقاومت شرکت داشته اند. دمشان گرم. حضور در تشییع هر چقدر باشکوه تر، چشم دشمن کورتر. اما با خودم می گویم اگر این تعداد نفری یک گلوله به سمت دشمن شلیک می کردند، چه اتفاقی رخ می داد؟ اگر نفری یک خشاب خالی می کردند یا یک آرپی جی می انداختند... مگر طول و عرض اسرائیل چند کیلومتر است؟ البته اینها صرفاً بازی ذهن است. چرا ظرفیت عظیم جهان اسلام بر ضد موجودیت رژیم اشغالگر، بسیج و عملیاتی نمی شود؟

بعضی رسانه های سوپرانقلابی! دارند گزیده سخنان سیدحسن نصرالله را دست به دست می کنند. سید این ماههای آخر از دست ما گله داشت. یعنی ما حتی فرزندان و حامیان خودمان را هم از خودمان آزرده ایم؟

بعضی هم از قول دوستان حزب الله لبنان می نویسند چرا موشکهایتان در زیر زمین است؟ چرا در مساله حجاب اینطور وا داده اید؟

دیشب یکی از سایتهای خبری گزارشی از برنامه بزرگداشت محسن رفیق دوست منتشر کرد. چقدر مسئولان و سرداران گرانقدر در این مراسم حضور داشتند. ناطق نوری هم بود، علی شمخانی هم بود، علی لاریجانی هم بود. در اینترنت جستجو کردم کاریکاتور گل آقا درباره رفیق دوست، چیزی پیدا نکردم. یک بار صحنه دادگاه را کشیده بود و نوشت: رفیق، دوسِت داریم! یاد مرتضی رفیق دوست و اعدام فاضل خداداد می افتم. راستی مردم درباره شمخانی و فرزند و دامادش چه می گویند؟ درباره ناطق نوری؟ درباره لاریجانی ها... در مازندران پنج نفر کاندیدای مجلس خبرگان بودند، چهارنفرشان باید رأی می آوردند و به مجلس می رفتند. فقط یکنفر باز می ماند. آن کس هم که باز ماند، آیت الله صادق لاریجانی بود. انتخابات پر رونقی هم نبود. اغلب از طیف ارزشی جامعه شرکت کرده بودند ولی انتخابشان پیام خاصی داشت.

اصلاً همین همایش نکوداشت محسن رفیق دوست چرا حتی بین نیروهای ارزشی و انقلابی هم بازتاب رسانه ای نداشته است؟ چرا کسی برای این نوع کارها، برای این نوع افراد، تره خرد نمی کند؟ انتخابات اخیر ریاست جمهوری چقدر توانست نیروهای بالادستی نظام را در فکر فرو ببرد؟ چرا قاطبه جوانان حزب الله راهشان را از انقلابی های قدیمی بالانشین جدا کرده اند؟ این شکاف را چطور باید پر کرد؟ چرا آقایان نمی خواهند فکر کنند؟ چرا نمی آیند حرف بچه های حزب اللهی را خارج از چارچوب تعاملات سازمانی بشنوند و البته پاسخگو باشند؟ و همچنان مدعی انحصار اقلیتی در تصدیق واژه "انقلابی" و مصادره آن بوده و اکثریت ارزشی منتقد خویش را سوپر انقلابی و خوارج می نامند! شما که غیرانقلابی ها را نتوانستید جذب کنید دیگر چرا انقلابی ها را از خودتان فراری می دهید؟ دقیقاً بهره هوشی شما چقدر است؟

یک صحبتی را آقا دو بار در سالهای 75 و 76 تکرار کرد و بسط داد با موضوع عوام و خواص و عبرتهای عاشورا. نمیدانم نسل جدید آن را خوانده اند یا نه؟ نمیدانم نسل قدیم آن را از یاد برده اند یا نه؟ ولی دنیا خیلی حیله گر است. همه ما در چرخه امتحان قرار خواهیم گرفت. سابقه انقلابی، رزومه های پرطمطراق، میزهای چهارگوش پر زرق و برق، فیشهای حقوقی تپل مپل، درجه و جایگاه و... ملاک نیست. هر روز در دو راهی خیر و شرّ، در دو راهی حق و باطل در دو راهی خود یا خدا قرار خواهیم گرفت. هر آن باید خودمان را محک بزنیم آیا آماده پیوستن به قافله عاشورا هستیم یا نه؟ اگر دست و دلمان لرزید و در مقابل نص فرمان امام، اجتهاد کردیم و بهانه آوردیم؛ یزیدی نباشیم لااقل در شمار خیل تماشاگران بی تفاوت واقعه عاشوراییم که صدالبته نقش و تأثیرشان کمتر از یزیدیان نبوده است.

شهیدان را شهیدان می شناسند

 

مهدی باکری را که می شناسید، حتما خاطراتش را هم خوانده اید. اخلاص و معنویت وتواضع و گذشت این بشر کم نظیر است. چقدر به خاطر خدا کار کرد، زحمت کشید و سختی دید. چقدر به خاطر خدا از حق و امتیاز خود گذشت، چقدر به خاطر خدا طعم تلخی و زخم طعنه چشید. در راه خدا همه زندگی اش را هم داد اما در وصیتنامه اش نوشت: "ترسم از این است که نیامرزیده از دنیا بروم. میترسم رفتنم خالص نباشد و پذیرفته درگاهت نشوم. یا رب العفو، خدایا نمیرم در حالی که از من راضی نباشی. ای وای که سیه روی خواهم بود."

بعدش یک عبارت عجیبی درباره خدا دارد: "خون باید می شد و در رگهایم جریان می یافت و سلول هایم یا رب یا رب می گفت."

روحانی شهید شیخ فضل الله محلاتی درباره این کلمات مهدی باکری عبارتی دارد که خواندنی و تکان دهنده است: "این جمله خیلی خیلی معرفت می خواهد. این ثارالله که به امام حسین علیه السلام تعبیر می کنند، یعنی خون حسین رنگ توحید گرفته است. بنابراین بازو می شود یدالله، چشم انسان می شود عین الله. با چشم خدا جز خدا در جهان نمی بیند..."

برگرفته از "داستان یک مرد" ویژه نامه بزرگداشت سالگرد شهادت فرمانده لشکر 31 عاشورا/ اسفندماه 83

می زنی تو زخمه ها...!

 

دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی از ترس ایجاد ناامنی و شورش، جلوی اجرای قانون حجاب و عفاف را گرفت؛ اما جلوی فشار معیشت و هجوم گرانی و قطع برق و ... را نگرفت. وقتی شکم هایتان سیر و ایمانتان ضعیف باشد طرز فکرتان اینگونه می شود.

راستی این نوع نگاه به واقعیت ها چه پیامی برای جامعه در پیش دارد؟ معنی اش این نیست که تا شورش نکنید صدایتان به جایی نمی رسد؟ این تصمیم و تحلیل، خودش ضد امنیت ملی نیست؟

اساسا مجلسی که تصمیماتش علاوه بر شورای نگهبان، از سوی شورای عالی امنیت ملی، شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا، شورای عالی انقلاب فرهنگی، شورای عالی فضای مجازی و ... قابل تغییر باشد، بی خاصیت و هزینه بر نیست؟

قانون جدید حجاب اجرا نشود به اذعان رییس قوه قضا، قوانین قبل هم برای جلوگیری از ناهنجاری های اجتماعی کافی است؛ اما همان هم رها شده. چرا نوبت به اجرای احکام دین که می رسد مماشات و تساهل و رأفت باب می شود اما در برنامه ریزی ها و تصمیمات اقتصادی با مردم بی رحمانه و از سر جبر و فشار برخورد می گردد؟

مردم باید حاکمیت را به قانون دعوت کنند؟

 

اطلاع دارید که طبق قانون، یکنفر نمی تواند همزمان در دو پست مشغول به کار باشد.

ایضا اطلاع دارید که قوه قضاییه حافظ حریم قانون است یعنی باید حافظ حریم قانون باشد. خیلی ها این قوه را متهم به اهمال و ترک فعل در عمل به قانون می کنند به خصوص در برخورد با دانه درشتهای متهم اقتصادی از کرسنتی ها گرفته تا جهانگیری و فریدون و نیاز و عبوری و ... 

دولت هم که مثلا قسم خورده به قانون پایبند باشد. قانون حجاب و منع تصدی دوتابعیتی ها و ... که بماند. این دولت مدعی بود قرار است ادامه دولتهای خاتمی باشد همان هم نیست. خاتمی لااقل شعار قانون گرایی می داد و مخالفانش را به بی قانونی متهم می کرد. الان دولت خودش دارد صاف صاف توی چشم ملت نگاه می کند و می گوید دوست ندارد به قانون عمل کند.

چهار ماه است جناب غریب آبادی که چندان غریب هم نیست و داماد سردار ذوالقدر دبیر مجمع تشخیص مصلحت است همزمان هم سرپرست امور بین الملل و دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضائیه است هم معاون حقوقی وزارت امور خارجه. بارها هم در رسانه ها به این قانون شکنی اعتراض شده اما حضرات به روی خودشان نمی آورند. مشابه چنین تخلفاتی با دوز کمتر در دولتهای رئیسی و احمدی نژاد بود چه بلایی بر سرشان می آوردند؟

مجلس هم که تماشاچی محض است.

الان واقعا دولتی ها و مجلسی ها و قضایی ها روی شان می شود با مردم عادی کوچه و بازار اگر قانون شکنی کنند برخورد نمایند؟

فقط شعار کافی نیست

 

مقام معظم رهبری در دیدار روز گذشته خود با مردم قم هم از رییس جمهور تعریف کرد هم رویکرد دولت را به شدت مورد نقد قرار داد. آنجا که قصد ایشان تعریف بود مستقیم اسم رییس جمهور را آورد و از مواضع وی در قبال آمریکا و صهیونیسم قدردانی نمود. اما وقتی میخواست انتقاد کند به طور کلی فرمود آنهایی که پیرامون ارز و اقتصاد و فرهنگ و حجاب و... تصمیم میگیرند ملاحظه صهیونیست ها و آمریکایی ها را نکنند! راستش را بخواهید خیلی این هشدار تلخ و دردناک بود. یک نکته را اول عرض کنم که رسانه های حامی دولت اغلب نقد آقا را پوشش ندادند، رسانه های منتقد هم اغلب تمجید رهبری را کمرنگ جلوه دادند که خوب نیست.

آقا از رییس جمهور تعریف کرد البته این تعریف پیرامون رفتار ظاهری و سطحی وی بود. بعد انتقادش را گفت که این نقد درباره عمق حرکت و جهت گیری رییس جمهور و دولت بود. مسعود پزشکیان بداند نباید در ظاهر کلمات و سطور نهج البلاغه متوقف ماند. مولا در عمل راه را بر نفوذ فکری دشمنان بسته بود و از اجرای دستورات دین ابایی نداشت.

فقط مردم مقصر نیستند

 

در زمان دولت روحانی که بحث صرفه جویی در مصرف آب خیلی جدی شده بود و رسانه ها دم به ساعت مردم را از قطعی آب می ترساندند برنامه ثریا یک جلسه را اختصاص داد به این موضوع که اساسا چهل درصد هدر رفت آب به خاطر فرسودگی سیستم انتقال آب است که دولت وظیفه اصلاح و ترمیم آن را دارد.  این برنامه با فشار دولت هرگز از سیما پخش نشد.

الان هم زینب قیصری، رئیس فراکسیون نظارت بر صنعت نفت، گاز و پتروشیمی مجلس شورای اسلامی در ایکس نوشت:

هدر رفت سالانه ۶ میلیارد دلار در نیروگاه‌های فرسوده

متن کوتاه پیام ایشان را در تصویر بالا بخوانید. امیدوارم مسئولان دولتی نسبت به انجام وظایف خود هم اراده لازم را داشته باشند و همه بار مشکلات را به گردن مردم نیندازند.

 

قانون بی استخوان

 

همه مراجع حتی مقام معظم رهبری فتوا دادند که ورود بانوان برای تماشای مسابقات ورزشی مردان حرام است. دولت شهید رییسی بی اعتنا به شعائر خود این فتوا را نقض کرد و یادگاری بد از خود به جا گذاشت.

قانون می گوید کسانی که فرزندانشان تابعیت کشور اجنبی را دارند نباید در مصادر مهم منصوب شوند. دولت پزشکیان میگوید من قانون را رعایت نمیکنم.

قانون میگوید بعضی پیام رسانها باید فیلتر شوند، خود مسئولان با فیلترشکن میروند و در این شبکه ها فعالیت میکنند.

هر قانونی ممکن است درست یا غلط باشد اما اگر قانون شکنی و یا دور زدن قانون در جامعه باب شود سنگ روی سنگ بند نخواهد شد.

اسم یکی را به عنوان مفسد اقتصادی در رسانه ملی مطرح میکنند. طرف از کشور می گریزد. خبرش همراه با عکس طرف با شلوارک در همه جا منتشر می شود. مدتی بعد با کت و شلوار و یقه سفید و ته ریش وسط خیابانهای شهر دیده میشود و از او به عنوان فردی خیّر قهرمان سازی می شود و امام جمعه برای سلامتی اش از مردم صلوات می گیرد.

هجو و مسخ و لوث نمودن قانون چه تبعاتی در جامعه خواهد داشت؟ قانون اگر جدی نباشد اساسا خلاف فلسفه خودش است و دیگر قانون به شمار نمی آید. تعبیر قشنگی دارد آیت الله جوادی که می گوید ظاهر مردم، باطن مسئولان است.

جنون و شجاعت

 

اسرائیل با انجام چند عملیات وحشیانه در غزه و بیروت و سوریه و یمن و تهران حکم همان لات مجنونی را دارد که مست میکرد می آمد در مدرسه فیضیه کنار حوض می ایستاد رجز میخواند و بد دهنی میکرد. امام جوان رفت رو به رویش ایستاد سیلی محکمی زد که به زمین افتاد و راهش را کشید و رفت.

حضور میدانی آقا در نمازجمعه امروز به رغم هزاران تهدید رسانه ای و تبلیغاتی دشمن و نیز سفر وزیر امور خارجه به لبنان به رغم منع اسرائیل از فرود پروازهای ایران، مکمل شجاعت تاریخی حمله موشکی مان به تل آویو به شمار می آید. بعدها به خود می بالیم که روز سیزده مهر 1403 و ایام مرتبط با آن را درک کرده ایم؛ الحمدلله رب العالمین. 

اسرائیل باز هم سیلی خواهد خورد.

عزم پیروزی

 

ابتدای جنگ، ایران چه داشت؟ هیچ! نیروهای مسلح ما به دلیل شرایط خاصی که انقلاب نوپای اسلامی داشت از آمادگی کافی برای دفاع از کشور برخوردار نبودند. مهمات و اسلحه هم به دلیل تحریم جهانی و خیانت عناصر طاغوت ناچیز بود. نفوذ و ترور و جدایی طلبی و ... هم باعث ایجاد ضعف در حاکمیت شده بود. کشور متخاصم از همه نوع امکانات نظامی روز دنیا برخوردار بود. حمایت مستقیم بلوک غرب و شرق و اعراب را پشت سر داشت.

به مرور ایران توانست شهرهای خود را باز پس بگیرد. حالا اما اوضاع اینطور است که ایران متهم می شود به فروش سلاح و مهمات و موشک به روسیه که یکی از قدرتهای نظامی دنیاست! از افغانستان تا نخجوان و سودان و نیجر و یمن و فلسطین و لبنان و عراق و سوریه و... دنبال ردپای ایران می گردند. علاوه بر عرصه های نظامی و استراتژیک در حوزه های مرتبط با صنایع دارویی و نفت و انرژی و... نیز ایران در شرایط مطلوب و جایگاه ممتاز بین المللی قرار دارد.

عرضم این است. فلسطین روزی با سنگ به مصاف غاصبان می رفت الان موشک و خمپاره نثار دشمن می کند. محور مقاومت ممکن است از نظر نرم افزارهای جنگی و نبرد سایبری و الکترونیک فعلا به نسبت دشمن که حمایت ابرقدرتها را دارد ضعفی داشته باشد اما دیر نخواهد بود آن روز که دست برتر جبهه مقاومت در عرصه جنگ الکترونیک و هوش مصنوعی و تجهیزات رایانه ای نیز جهان را به حیرت وا دارد.

شهامت تغییر

 

دیروز مسابقه فوتسال بین ایران و گوآتمالا، نیمه اول سخت و نفس گیر بود. ایران زیاد حمله کرد اما فقط به سه گل رسید. گوآتمالا چهار بار حمله کرد سه تایش گل شد. تساوی سه بر سه در نیمه نخست برای ایران که جزو مدعیان قهرمانی است زیبنده و گوارا نبود.

نیمه دوم اما ورق برگشت. مربی به آسیب شناسی ضعفها پرداخت. بعضی بازیکن ها و تاکتیک ها تغییر پیدا کرد. حالا نتیجه دلخواه به دست آمد. نه بر چهار ایران برنده شد.

کاش در مدیریتهای اقتصادی و فرهنگی و... جامعه هم چنین انگیزه و شهامتی وجود داشت. مسئولان بی اعتنا به دلبستگی ها و تعهدات جناحی و با پرهیز از شعارزدگی و اغوای تبلیغاتی و غرور بیجا اگر می دیدند نفع و نتیجه ای که در شأن ملت است حاصل نمی شود بی پروا اقدام به تغییر برنامه ها و مدیریتها و اصلاح امور می نمودند.