هفتاد سر اژدها

 

دیشب در بخشی از سریال هفت سر اژدها وقتی سلطان سکه در حال محاکمه بود خطاب به قاضی گفت چرا فقط مرا محاکمه می کنید؟ آنهایی که به من بسط ید دادند بتوانم این همه سکه را خریداری کنم هم مجرم هستند، رییس بانک مرکزی و معاونانش و... پشت من بودند که سلطان سکه شدم....

قاضی هم وعده داد به جرایم آنها رسیدگی خواهد شد.

موضوع بر می گردد به حراج بی ضابطه ارز و سکه در دولت روحانی که باعث شد کفگیر خزانه به ته دیگ خورده و دست نظام در مقابل فشار غرب برای پذیرش برجام های یک و دو و سه خالی شود. آن موقع رهبر انقلاب هم تأکید کرد کسانی که باعث خروج این همه سکه و ارز از منابع کشور شدند گناهکارند.

علیه احمد عراقچی معاون وقت ارزی بانک مرکزی اعلام جرم شد. او به هشت سال زندان محکوم گردید. دو ماه بعد با وثیقه آزاد شد. گفتند پرونده اش باید دوباره بررسی شود. عراقچی مدعی شد صرفا به دستورات سیف و روحانی عمل کرده و خودش هیچ کار بوده است. دیگر به پرونده او رسیدگی نشد.

علیه ولی الله سیف هم اعلام جرم شد اما پرونده او نیز به جایی نرسید. پرونده اتهامات محیرالعقول حسن روحانی که در مواردی عجیب تر از اتهامات ابوالحسن بنی صدر بود هم به جایی نرسید.

پیش تر در سریال گاندو طوری وانمود کرده بودند که با پایان یافتن عمر دولت قرار است به جرایم برادر معاون اول رییس جمهور و یا حتی برادر رییس جمهور رسیدگی شود. مهدی جهانگیری که مدتی در بازداشت بود با روی کار آمدن دولت رئیسی نه تنها محاکمه نشد بلکه به سمت ریاست اتاق بازرگانی ایران و یونان منصوب گردید.

در این دولت البته متهمان دیگری مثل مهدی عبوری(بازداشتی شعبه سیزده دادگاه رسیدگی به جرایم کارکنان دولت) و ... هم پست و مقامی حساس به دست آورده اند و البته مسئولان همچنان مصرّ هستند اگر سوت زنی کنید به شما جایزه می دهیم! فرماندار بسیجی قزوین که بر ضد زمین خواری بعضی قضات اعتراض کرد با دستور یکی از همان قضات محاکمه و روانه زندان شد، مصطفی نیازآذری که متهم دانه درشت و فراری پرونده اکبر طبری بود از کانادا به کشور بازگشت و تصاویری از گردش خود را منتشر نمود. پرونده عجیب و جنجالی اتهامات فولاد مبارکه با مرگ مهسا به فراموشی سپرده شد. کسی با عبدالله عبدی و چگونگی واگذاری پتروشیمی غیرقانونی میانکاله به این متهم اقتصادی کاری نداشت. صلاحیت غلامرضا تاجگردون با آن پرونده سنگین در انتخابات مجلس دوازدهم تأیید شد و راهی کرسی گرم بهارستان گردید. طلبه ای در اهواز و طلبه ای هم در قم و شهرکرد و... به ظن اینکه دست به اعتراض یا افشای اتهامات بعضی ها زده اند باید به زندان بروند.

خلاصه، دعوا بر سر اینکه فساد سیستمی شده یا سیستم فاسد می شود دعوایی بی فایده و سر کاری است. نتیجه هر دو تقریبا یکی است؛ ضرر مردم و بی اعتمادی نسبت به حکام.

مرد بود

 

آرمان بنفشی جوان کردستانی غیور کشورمان است که در اقدامی مردانه جان خودش را از دست داد.

یک پدر درون چاه گرفتار می شود. سه فرزندش برای نجات او می روند. آن سه هم دچار گاز گرفتگی فضای چاه شده و بی رمق درون آن می افتند. آرمان صدای ناله آنها را می شنود. با نیروهای امدادی تماس می گیرد. تا رسیدن آنها دست به کار می شود و هر چهار نفر را نجات می دهد اما خودش بی حال شده و در چاه می ماند و جانش را از دست می دهد. استاندار کردستان پیامی داد و از او تجلیل کرد.

چقدر خوب بود صدا و سیمای ما که روزانه دهها برنامه خوب و بد را تحویل مخاطبان می دهد هم گزارشی از حماسه این جوان شجاع و ایثارگر تهیه می کرد. چنین قهرمان هایی باید به جامعه معرفی شوند.

با عشق

 

دیشب مجید قناد، مجری سالهای خاطره انگیز عمر ما، میهمان برمودای کامران نجف زاده بود.

اوایل صحبتش احساس کردم دمغ و ناخوش احوال است، شاید خدای نکرده سکته زده است. کلمات را خوب ادا نمی کند، لبخند ندارد. انگار بی حوصله و کلافه و از اجبار اینجا آمده است...

اواسط برنامه که شاغلام وارد شد مجید قناد که مثل او هفتمین دهه عمرش را سپری می کند، به احترامش از جا برخاست. دو سه دقیقه ایستاد و حرف زد. اینجا بود که گل لبخند روی لبهایش نسست و کمی سرحال تر و روان تر شروع به صحبت کرد. 

اواخر برنامه مجری از مهمانش خواست به سبک قدیم مسابقه ای را بین او و شاغلام برگزار کند. میکروفونی دستش دادند و او را نشاندند وسط. اینجا دیگر مجید قناد، خودش شده بود؛ سر حال و مسلط و شاداب.

ما آدم ها وقتی کاری را که دوست داریم انجام می دهیم، وقتی پای عشق و انگیزه به وسط می آید، وقتی احساس می کنیم آنطور که دلمان خواست اثر گذار هستیم سرزنده و با نشاط و راضی و آرام و خوشحال شده و هویت پیدا می کنیم. همیشه باید تلاش کنیم سر جای خودمان قرار بگیریم.

اگر بخواهی خودت باشی

 

"برای پس از مرگم" را سیمای جمهوری اسلامی پخش کرد. موضوعش زندگی شیخ علی صفایی است معروف به عین صاد. در بخش هایی از فیلم گفته میشود وزارت اطلاعات برای او پرونده ساخته، متهم به براندازی شده، حشر و نشر با او مذموم شمرده شده و...

پیش تر در کتابی پیرامون زندگی آزاده قهرمان، ملاصالح قاری نیز که توسط نشر شهید کاظمی به چاپ رسید درباره برخورد بد وزارت اطلاعات با او روایتهای تلخی نقل شد.

البته این اتفاق هم که در جمهوری اسلامی اجازه داده میشود حتی در صدا و سیما عملکرد مهمترین بخش امنیتی کشور زیر سوال رفته و نقد شود قابل تحسین است.

اما کی قرار است این روند اشتباه اصلاح شود؟ هنوز هم گاهی شنیده میشود اگر کسی حتی از قشر دلسوز انقلابی و طلبه و خادم شهدا و...، تفکری متفاوت با جریان غالب و سازگار و مطیع داشته باشد از طرف بعضی مجموعه ها زیر نظر قرار گرفته و معاشرت با او شماتت می گردد و شخصیتش به انزوا کشانده میشود. گاهی در گزینش بعضی ادارات سوال میشود با فلانی ارتباط داری یا نه؟! در حالیکه در همان ادارت بعضی هنجارشکنی ها به راحتی مورد اغماض قرار میگیرد.

این روند جز افزایش روحیه تملق و ریاکاری و بی صداقتی ثمری نداشته و مانع رشد و بلوغ جوامع خواهد بود.

شیخ علی صفایی راهش را ادامه داد. مُرد اما آثارش ماند و جوّ غالب را تغییر داد. امروز اندیشه های او در بین جوانان متدین دست به دست می چرخد و مورد استقبال قرار می گیرد. مرور زمان این خصلت را دارد که خیلی از اوراق را بر می گرداند. کسی به وضع حال، غره یا دلگیر نشود.

این مستند را حتما تماشا کنید.

 

دل تنگ تنگه

 

اوایل دهه هفتاد من بچه اول یا دوم راهنمایی بودم. فیلم عروس چقدر به دلم نشست. بارها رفتم سینما و تماشا کردم. به خصوص که قهرمان داستان هم نامش حمید بود.

خداحافظ رفیق را روضه مصور میدانم. باید خلوتی باشد آدم بنشیند و نگاهش کند، بسوزد و اشک بریزد.

تنگه ابوقریب را دیشب تلویزیون پخش کرد؛ نمیدانم چرا شاید به خاطر نزدیکی شبهای مبارک قدر. این فیلم را چندبار دیده ام خدا می داند. لحظه به لحظه اش را حفظم. باز هم می نشینم و نگاه میکنم. اغلب فیلمهای سینمای ایران را میبینم. همه فیلمهای دفاع مقدسی را دیده ام. اما صحنه های بی بدیل و نزدیک به واقعیت تنگه ابوقریب اثری هنرمندانه و تأثیرگذار را رقم زده که تا کنون فیلمی را همپای آن سراغ ندارم. بارها خودم را در بین خاکریزهای تنگه ابوقریب میان حجم آتش و خون و دود و عطش آن دیده و ماجراهایش را با پوست و گوشت و استخوانم لمس کرده ام. فیلم که تمام میشود میگردم ببینم تکرارش را کی دارد دوباره ببینم. دانلود هم کرده ام و گاهی فرصتی دست دهد چندباره به تماشایش می نشینم و اگر مدتی بگذرد دلم برای دیدنش تنگ می شود. دارم به دیدن تصاویر این فیلم معتاد میشوم. روزی میشود تمام مناطق مرزی خوزستان را پیاده گز کنم؟

طوفان در چشم باد

 

سریال در چشم باد، یک جایی حسام که مبارز تاجیکی و تفنگچی کوچک جنگلی است بعد از آزادی از بند می گوید جایی میروم که عدالت در آن حکمفرما باشد. حاج قاسم سریال به او می گوید گشتیم نبود نگرد نیست. حسام میرود. مدتی بعد نامه ای از او به دست دوست صمیمی اش میرزاحسن می رسد که بوی مرگ می دهد. او در واپسین ساعات عمرش دردمندانه نوشته است که از یافتن عدالت مأیوس شده است.

واقعیت آن است که عدالت هیچ وقت به شکل صد در صدی ایجاد نخواهد شد. همانطور که مسلمان صد در صدی نداریم و جز معصوم، همه ما یک جایی پای دین داری مان میلنگد عادل کامل هم نداریم و یک جاهایی به عمد یعنی از سر هوای نفس و وسوسه شیطان یا غیر عمد یعنی سادگی و برداشت غلط و ... از مدار عدالت خارج میشویم.

حتی اگر معصوم هم حاکم باشد مثل زمان علی علیه السلام باز هم شاهد بعضی بی عدالتی ها و بی دینی ها در مراتبی از جامعه خواهیم بود.

این سخن البته به معنای تأیید منطق منفعلانه و مشکوک حجتیه نیست که باید دست روی دست گذاشت تا ستم و فساد همه جا را فرا بگیرد.

قطعا به حکم مسلمانی و فطرت عدالتخواه خود موظف به اجرای عدل و انصاف و تقابل با ظلم و فساد و کمک به مظلوم و ایجاد بستر رشد برای جامعه هستیم؛ اما با درک واقعیتهای انسانی که معجون فطرت و غریزه است؛ سطح انتظار خود را آنقدر بالا نبریم که اگر در راه عدالت کوشیدیم و نتیجه دلخواه را نیافتیم به ورطه ناامیدی و انزوا سقوط کنیم. "ما مأمور به تکلیفیم" را اینجا باید معنا کرد. همین قدر که پیش خدا و وجدان خود شرمنده نباشیم و ننگ سکوت و همراهی ضمنی با فساد و ظلم را تحمل نکنیم ارزش دارد. مطلوب حاصل شد چه بهتر اگر نه اجر مجاهدان سبیل الله دستاورد اندکی نیست.

ایرانی اصیل

 

دیشب منوچهر آذری هنرمند پیشکسوت رادیو میهمان برنامه برمودا بود. شاید برای اولین بار از سیمای جمهوری اسلامی اعلام شد که او جزو اقلیتهای دینی و کلیمی است. چقدر به امام رضا علاقه داشت. گفت همان قدر که با استدلال، حضرت موسی را قبول دارم امام رضا را هم قبول دارم به زیارتش میروم و برایش نذری می دهم.

چقدر ایران را دوست داشت و با افتخار از اینکه خودش و فرزندانش که پزشک و دندانپزشک هستند ساکن ایران و وفادار به این آب و خاک اجدادی اند سخن می گفت.

چقدر دوست داشت مردم کشورش را شاد کند.

آدم یهودی باشد اما انصاف داشته باشد. دمش گرم.

عبرت نگرفتید

 

نظام از ماجرای مهسا باید عبرت میگرفت دست از سلبریتی پروری و سلبریتی محوری بردارد. اما گویا حضرات عبرت نگرفتند. این جماعت از قِبَل صدا و سیما که به جایی برسند و خرشان از پل بگذرد برای نظام و انقلاب و ارزشها جفتک می اندازند. جماعتی که سطح دغدغه شان فراتر از شکم و زیر شکم نیست. 

هزاران دانشمند و هنرمند و قهرمان واقعی و ایثارگر در این مملکت درخشیده اند در بحبوحه خطر پای ملت خود ایستاده اند. باز هم تریبون به بهانه بیشتر دیده شدن در اختیار جماعت پوکی قرار میگیرد که برای پول و شهرت تن به هر کاری می دهند.

مملکت باز هم از این ناحیه آسیب خواهد دید. سطح نگاه فرهنگی مسئولین به اندازه روزمرگی و گذشت ایام است و نگاه بلند مدت ندارند. از همین فضای مجازی و بازی با سلبریتی ها و آزادی اختلاط و ترویج کنسرت و... بلایی سر مفاهیم آرمانی و تمدن اسلامی و اندیشه صدور انقلاب می آید که از دست دشمن و تهاجم فرهنگی اش ساخته نبوده و نیست.

نخلها ایستاده می میرند

 

سر پایی و گذری داشتم تلویزیون را نگاه میکردم. شبکه مستند برنامه ای پخش کرده بود با نام نخلها ایستاده می میرند. چند لحظه ای بیشتر فرصت تماشا نداشتم. یک وقتی ان شاءالله بنشینم از اینترنت کاملش را با حوصله نگاه کنم.

در این مستند آماری بازگو شد که برایم حیرت آور بود. قبل از آغاز تهاجم عراق به ایران، تعداد نخلهای خرمشهر و آبادان نه میلیون بود. الان اما این تعداد به سه میلیون رسیده است. بیشتر از شش میلیون نخل در جریان جنگ فقط در این دو شهر نابود شد.

تصویری جالب هم از بعضی نخلهای باقی مانده زمان جنگ در اطراف بهمنشیر نشان داده شد. با اینکه تیر و ترکش خورده و قسمتی از بدنه آنها پوک و پوسیده شده بود اما باز هم شاخه هایشان محصول می داد.

نخلها ایستاده می میرند. حتی نخلهای بی سر هم پا بر جا بودند. نخل را انصافا باید نماد مقاومت مردم ایران دانست. هم ایستاده و مقاوم است هم تا آخرین نفس، ثمر می دهد.

حسینیه معلی

 

من اتفاقا با مداحی های میثم مطیعی اصلا حال نمی کنم. سلیقه است دیگر. روضه های او را دوست ندارم. البته بعضی نوحه های حماسی اش در تشییع شهدای مدافع حرم انصافا دلچسب است.

برنامه تلویزیونی حسینیه معلی را هم بدون اشکال نمی دانم. بعضی کارشناسان برنامه در این سطح نبوده اند. این که یک مشت پیرمرد را از راه دور بیاورند سر پا بایستند تا چند جوان تحت عنوان کارشناس برنامه که در سن فرزندان آنها هستند بخواهند سر جای خود نشسته و اعلام نظر کنند درست نیست. رقص مرد هم که توأم با تکان دادن تحریک آمیز پایین تنه باشد اشکال شرعی دارد. چنین نقدهایی گاه در بعضی سری های این برنامه وجود داشته است.

اما از حق نگذریم حسینیه معلی یک شاهکار رسانه ای است که جریان معنوی و فرهنگی جامعه را تقویت می کند. همین سری جدید که در ایام شعبانیه برگزار می شود بسیار شاد و جذاب است که نقاط قوّت آن بر خرده ضعف هایش می چربد. شخصیت نزار قطری بسیار دوست داشتنی ظاهر شده، میثم مطیعی در تحلیل و نقد و نظر، نکات آموزنده ای بیان می کند. شخصیت با وقار نریمانی و لبخندها و شیطنتهای به موقع بنی فاطمه و اجرای شیرین نجم الدین شریعتی از محاسن و جاذبه های خوب این برنامه است. شرکت کننده ها اغلب حرفه ای و زیبا اجرا می کنند. حضور اقوام از کرد و ترکمن و عرب و آذری و لر و... به خصوص عزیزان اهل سنت محب اهل بیت یک حرکت استراتژیک فرهنگی در راستای رفع توطئه و فتنه دشمن و مقوّم مبانی نظام دینی است.

به سهم خودم به سازندگان و اتاق فکر این برنامه عرض خسته نباشی و دست مریزاد دارم. اجرشان با ام الشهداء و حجةالله علی الحجج، صدیقه طاهره سلام الله علیها.

مجری موفقی که فرزند شهید است

 

عبدالله روا مجری خوب و موفق سیما، فرزند شهید است. این را تازه دیشب فهمیدم. پدر او جهانگیر روا معلم اهل بروجن بوده که دستی هم بر تئاتر داشته و در عملیات کربلای پنج شهید شده است. عبدالله روا موقع شهادت پدر یازده ماه داشته. به نقل از خانواده می گوید موقع اعزام آخر، او را از پنجره اتوبوس میدهند دست پدرش بلکه دلش بلرزد و پا گیر شود. مادر ملتمسانه از او میخواهد بخاطر بچه بماند. پدر بغضش را فرو خورده از صندلی اش بلند شده و به عقب اتوبوس می رود. طاقت چشم در چشم شدن با همسر را ندارد. از پنجره آخر اتوبوس، کودک را به خواهر خود می دهد و می گوید من برای همین بچه است که به جبهه می روم.

بخشی از وصیتنامه شهید برایم جالب بود:

درسوره مومنون آیه71 می فرماید: اگر خداوند رحمان و رحیم بخواهد تابع هواهای انسانها باشد خلقت آسمان و زمین لغو و بیهوده می شود ونقص غرض می گردد. همانطور که مولایمان علی (ع) فرموده است: ”شما می دانید که دنیا سرای گذر است و آخرت سرای باقی". وقتی فرزند آدم ازدنیا می رود مردم می گویند ”ماترک” او چه بوده؟ چقدر دارائی اوست؟ مال و مکنت وزمین وماشین داشت؟ اما ملائکه این سئوالها را نمی پرسند که بگویند چندتابچه داشت؟ و خانه داشت یانه؟ آنها در کار ”ماترک” نیستند. آنها به عمل انسان کار دارند. چرا؟ چون که ملائکه اهل “ماقدم”هستند. ملائکه می پرسند چه اعمالی فرستاده است؟ آیا آمادگی داشته است؟ حواسش جمع بوده است که کجا باید برود؟ مواظب بوده مقدمات این سفر رافراهم نماید؟ و از این سئوالات….

عمله سودجوها نباشید

 

صدا و سیما دارد جشنواره آگهی های بازرگانی برگزار می کند. حالا جالب است در تبلیغ همین جشنواره و توجیه آن از عبارت "عدالت گستر" استفاده می کند!

فارغ از اینکه بخش قابل ملاحظه ای از تبلیغات بازرگانی اساساً غلو و دروغ است مثل همین حشره کش صوتی که مصداق کلاهبرداری علنی است؛ چگونه می توان دامن زدن به جوّ کاذب خرید، فرهنگ مصرف گرایی، تحریک حسّ فقر و نیاز، ایجاد عقده های اجتماعی، شکاف طبقاتی و تبعیض و تقویت نظام سرمایه داری را در راستای عدالت گستری توصیف کرد؟!

البته وقتی بانکداری ما که طبقه محروم را بر خلاف شعائر انقلاب رها ساخته و در خدمت سرمایه داران و دلال ها و جماعت رانت خوار است عنوان اسلامی را یدک می کشد چرا تبلیغ فرهنگ ویرانگر مصرف گرایی در راستای عدالت تعبیر نشود؟

یاد گرفته ایم پشت نقاب کلمات مخفی شویم.

در مملکتی که قرار است معنویت و اخلاق پررنگ شود دامن زدن به حسّ دنیاخواهی و رفاه طلبی و پول پرستی، عین خودکشی است.

وحدت حوزه و دانشگاه و سلبریتی ها!

 

صدا و سیما چه بر سر مردم می آورد؟

حضور امیر محمد، پسر اینستایی "واگعیه یا کیکه" در برنامه سیما باعث واکنش اعتراضی بسیاری از نخبگان حوزوی و دانشگاهی و مذهبی و غیر مذهبی شد. حتی سردار آزمون هم که خودش هم همچین بی حاشیه نبوده به این مدل الگوسازی سیما اعتراض کرده است.

صدا و سیما به بهانه رقابت با ماهواره و فضای مجازی، در موضع انفعال قرار گرفته و با بها دادن به امثال امیرمحمد و صادق بوقی و ... در واقع در حال برجسته سازی رسانه های غیر قابل اعتماد است که عواقب فرهنگی آن دامنگیر جامعه خواهد شد.

تبلیغات گسترده برای مصرف گرایی و مسابقه خرید و دامن زدن به حس نیاز کاذب و گسترش فقر و احساس نداری و کمبود، اگر چه برای صدا و سیما درآمد دارد اما جامعه را به سمت خشونت و ناامنی و عصبانیت و درگیری و نارضایتی و خودکشی پیش خواهد برد.

فکرش را میکردید روزی سیاستهای صدا و سیما به اندازه ای لوث و منفعل و سطحی و نازل بشود که همه اقشار جامعه با هر طرز فکر و گرایشی در انتقاد از رویکردهای مخرب فرهنگی آن متحد شوند؟

از زاویه دیگر البته این اتحاد بین دلسوزان جامعه را باید به فال نیک گرفت. هنوز ارزشهایی در جامعه زنده هست که بشود سر آن وفاق ملی را تجربه کرد.

مجوز استفاده از رادیو

 

در دوره طاغوت، استفاده از رادیو برای مدتی نیاز به اخذ مجوز داشت.

کانال بابل شهر بارنارنج در این خصوص سندی را منتشر کرده است:

مجوز استفاده از رادیو در منزل به شهروند بابلی در سال ۱۳۲۸

🔹️مجوز استفاده از رادیو فیلیپس در منزل برای مرحوم آقای هدایت‌اله جریانقلم که توسط اداره اماکن عمومی شهربانی کل کشور صادر شده است.
🔹️نکته جالب این مجوز این است که هر گونه انتقال رادیو به محل دیگر باید به شهربانی اطلاع داده می‌شد.
🔹 همچنین اگر این رادیو به نحوی قطع و از کار می‌افتاد باید به شهربانی اطلاع داده می‌شد.

سه‌شنبه، ١۴ آذر ۱۴۰۲. 

@babolshahrebaharnarenj

اوج، گاهی زیر موج!

 

کاشف به عمل آمد تیم سازنده برنامه به افق فلسطین که در اقدامی عجیب و حاشیه ساز تریبون پخش مستقیم رسانه ملی را در اختیار بعضی چهره های مساله دار فتنه 88 مثل ابطحی و انصاری داده و آنها هم به جای تبیین مواضع انقلاب در خصوص آزادی قدس شریف به عقده گشایی از نظام و حمایت از موسوی و کروبی پرداختند، از سازمان رسانه ای اوج بوده اند.

خاطرتان هست در اوج فتنه اوباش فحشا طلب در سال گذشته، ناگهان دیوارنگاره میدان ولی عصر عج به تصاویر زنان فرهیخته و افتخارآفرین ایران اسلامی اختصاص پیدا کرد و در اقدامی عجیب، عکس فاطمه معتمد آریا هم که با کشف حجاب و سخنان تحریک آمیز خود نقش بسزایی در آتش افروزی اوباش داشت در میان زنان مذکور جای گرفته بود؟ نه تنها نیروهای متدین به این کج سلیقگی سازمان اوج اعتراض کردند بلکه خود معتمدآریا هم شروع به دهن کجی و تمسخر این اقدام کرد و ظرف 24 ساعت بعد این دیوارنگاره پایین کشیده شد.

همان وقت امیرحسین ثابتی مطلبی منتشر کرد و به این مضمون نوشت که لایه هایی از فعالان فرهنگی مرتبط با سپاه آنقدر ساده لوح یا خودباخته هستند که گمان میکنند اگر به اصحاب فتنه و آشوب باج بدهند آنها جذب نظام خواهند شد و البته دستاوردی جز لگدپراکنی این افراد حاصلشان نمی گردد

از بایا تا موجهای آبی

 

یادتان است یک مدت چقدر سیامک انصاری روی مخ بود؟ هر لحظه هر کانالی را عوض میکردید صدا و تصویر او بود که می گفت: بایا کن!

ملت آنقدر از این حجم تبلیغات بدشان آمد و هجو و تمسخر و نفرتشان را ابراز کردند که بعد از مدتی نه تنها دیگر تبلیغ بایا از جایی پخش نشد بلکه اساسا اسم آن هم از ذهنها پرید و رفت.

الان این وضعیت را تبلیغات موجهای آبی با محوریت امیرحسین رستمی دارد. هر کانالی از تلویزیون را تماشا کنید به شکل مکرر در حال پخش تبلیغات آن است. نباید فراموش کرد تبلیغ زیاد، ضد تبلیغ است و اصرار و تأکید مستقیم در نهایت اثری جز انزجار و نفرت نخواهد داشت. آن شرکت دلال تبلیغات بازرگانی که با مشاوره غلط خود میلیاردها تومان از بودجه این مجموعه ها را هزینه تبلیغات بی امان آنها قرار می دهد در واقع در حال صدمه زدن به جایگاه و ایجاد نفرت و ضرر برای آنهاست.

عمو پورنگ بی رنگ

غبار روبی حرم حضرت عبدالعظیم حسنی با حضور داریوش فرضیایی معروف به عمو پوررنگ در صبح امروز.

کسی که قرار است نقش تربیتی برای بچه های مملکت اسلام داشته باشد خودش باید اهل تربیت و خودسازی و معنویت باشد. دم عمو پورنگ گرم.

 

یک مجموعه تلویزیونی موفق

 

مجموعه تلویزیونی آقای قاضی، هزینه تولید اندکی داشت لااقل به نسبت اکثر سریالها و فیلمهای تلویزیونی. یک علتش صحنه ثابت و تئاتر گونه آن است که فقط یک بار هزینه لوکیشن و دکور روی دست تهیه کننده گذاشت، یک علت هم عدم به کارگیری جماعت سلبریتی است.

حالا یک سریال تلویزیونی بدون حضور بازیگران مطرح و بدون صحنه سازی ها و طراحی و لوکیشن های متفاوت و بریز و بپاش های معمول سینما و بی اعتنا به جاذبه های فریبنده رسانه های تصویری در بستری ساده و داستان محور توانسته خیل عظیمی از مردم را مشتری ثابت و پیگیر خود قرار دهد.

آن طور که در رسانه های مجازی و در بین اقشار مختلف مردم می بینم مجموعه تلویزیونی آقای قاضی که شبها ساعت 21 از شبکه دوم سیما پخش میشود در جذب مخاطب موفق عمل کرده و این ویژگی را داراست الگویی ایرانی و سالم و کم هزینه از اثرگذاری رسانه ملی بر ذهن مخاطبان را ترسیم نماید.

نکته دیگری که میتواند امتیاز مثبت آن باشد توجه به داستان های معمول زندگی مردم است که کم و بیش در حیات روزمره جامعه جریان دارد. ذائقه مخاطب ایرانی این گونه است که به سریالهایی که به جای تکنیک های سینمایی یا خیال پردازی های دور از واقع به زندگی معمول مردم عادی جامعه توجه نشان داده اند علاقه بیشتر و بهتری نشان می دهد.

از بعضی نقدهای ریز که بگذریم محتوای این مجموعه در آموزش بعضی نکات حقوقی و قانونی بین شهروندان نیز کارایی مطلوبی دارد.

لباس، پرچم فرهنگ و تمدن

 

نمایشگاه تمدن و لباس زنان ایرانی با حضور مدیرکل دفتر سازمان ملل، سفیر و نماینده دائم کشورمان نزد ملل متحد در ژنو و جمعی از سفرا، دیپلمات‌ها و کارکنان سازمان‌های بین‌المللی و علاقه‌مندان به هنر و فرهنگ ایرانی افتتاح شد.

 

چند سال پیش ذیل قراردادی با یکی از موسسات پژوهشی، پیرامون مد و لباس تحقیقاتی داشتم که برای خودم در خور توجه و جذاب بود. زیباترین و بهترین طرحهای دوخت و دوز لباس را میتوان در همین آموزشگاههای هنر و طراحی لباس خودمان پیدا کرد. لباسهایی که طراحی آن بر مبنای فرهنگ بومی و حفظ اصالتهای ملی است و از قضا پوشیدن آن باعث آسایش و راحتی بوده و برخلاف بعضی مدهای صرفا زیبا و وارداتی اینطور نیست که فرد استفاده کننده خداخدا کند زودتر میهمانی تمام شده و آن را از تنش بیرون کند.

نکته اینجاست تا زمانیکه تبلیغات خوبی از طرف صدا و سیما مثلا استفاده بازیگران محبوب سریالهای تلویزیونی از مدها و طراحی های ایرانی صورت نگیرد همچنان باید شاهد انزوای هنر طراحی لباس بومی و جولان مدها و طرحهای آزار دهنده و اغلب ضدارزشی و هویت ستیز غربی باشیم.

حواست هست کجا ایستاده ای؟

 

برنامه بگو بخند را دوست دارم و گاهی نگاه میکنم. داوران برنامه هم چهره های محبوبی هستند اما خب باید دقت کنند که در چه جایگاه حساسی قرار دارند و یک حرف و نکته و حرکت آنها ممکن است چه بازخوردی در افراد یا حتی جامعه داشته باشد.

دو شب پیش دو جوان 18 و 20 ساله نمایشی را اجرا کردند که البته ضعیف بود. داوران برنامه بی رحمانه و بدون در نظر گرفتن این واقعیت که به صرف یک کار نمیتوان درباره تمام توانایی های هنری فرد قضاوت کرد از آن دو جوان خواستند برای همیشه از عرصه بازیگری کنار رفته و حتی در این باره اظهار نظر هم نداشته باشند! آقای شکیبا از آنها خواست دنبال رشته دیگری بروند، بنفشه خواه با تمسخر گفت در اول دبستان از این دو بهتر تئاتر کار می کرده است و اگر در این سالها اعتماد به نفس مشابه آنها را داشته حتما به جایی میرسید، خانم نظام دوست اجازه نظر دادن به آنها را نداد و با خشم گفت که حق ندارند تئاتر آزاد را زیر سوال ببرند، برق نورد هم با عتاب سخن گفت و...

هر سخنران و نویسنده و بازیگری ولو موفق باز هم گاهی کار ضعیف ارائه می دهد. داوران برنامه باید حواسشان باشد جلوی چشم هزاران بیینده این طور توی ذوق دو جوان نزده و صرفا درباره همان چند دقیقه کاری که ارائه شده نظر بدهند.