چه خبر از بروجرد؟

طلاب حزب اللهی بروجرد بعد از چند بار تذکر در خصوص ارتباط ... این شهر با بعضی از باندهای رانت خوار و حذف نیروهای انقلابی از عرصه های سیاسی و اجتماعی این شهر، از چند روز قبل پیاده روی اعتراضی خود را به تهران آغاز کرده و روز گذشته از شهر مقدس قم عبور کردند. جمع بسیاری از نیروهای عدالتخواه و حزب الله استان های لرستان، قم و تهران حمایت قاطع خود را این طلاب بسیجی اعلام داشته اند. امیدوارم این اتفاق که ممکن است در سراسر کشور فراگیر شود، عبرتی برای مسئولان نظارتی ایران اسلامی باشد که از مماشات با متخلفان دانه درشت و رانت خوارهای لابی گر دست برداشته و به نص صریح کلام حضرت مولا در برخورد با مسئولانی که جایگاه های مقدس این نظام عزیز را با روحیه کسل و گاه معامله گر خود اشغال کرده اند، ذره ای تردید نشان ندهند.

آیا سرور تلگرام به ایران منتقل شده است؟

دیروز اتفاق عجیبی در فضای تلگرامی کشور رخ داد.

عصر دیروز کانال های تلگرامی کشور خبری مبنی بر شلیک پدافند هوایی در پایتخت را منتشر کردند. کاری با راست و دروغ این خبر ندارم.

لحظاتی بعد در اتفاقی عجیب، این خبر از همه کانال ها محو شد. مدیران بعضی از کانال ها مدعی شدند دخالتی در حذف این مطلب نداشته و محو آن توسط هیچ یک از ادمین ها صورت نگرفته است!

در صورت صحت این ادعا می توان این فرض را محتمل دانست که تلاش مسئولان کشور برای متقاعد ساختن مالکان شبکه تلگرام در انتقال سرورهای آن به داخل کشور ثمر داده است. با این وصف دیگر فضای تلگرام برای کاربران آن امن نیست.

به نظر می رسد فعالان سیاسی و اجتماعی از این پس باید احتیاط بیشتری حتی در ارسال پیام های شخصی خود داشته باشند. 

بیانیه مجمع طلاب و فضلای مازندران

بیانیه مجمع نمایندگان طلاب و فضلای استان مازندران مقیم قم پیرامون اهانت به شخصیت آیت الله العظمی جوادی آملی

بسم الله الرحمن الرحیم

"العلماء ورثة الانبیاء"، پیام روشن مکتب اسلام برای همه مریدان آئین حق و حقیقت است که جامعه اسلامی در عصر غیبت ولی خدا، به حال خود رها نشده و به نص کلام حضرت ولی عصر(عج)، "فإنهم حجتی علیکم"، علمای امت رسول الله(ص) گره گشا و مرجع رفع معضلات و تدبیر در حوادث جامعه اسلامی محسوب می باشند.

زیبنده صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران نیست که با گذشت نزدیک به چهار دهه از عمر پربرکت نظام مقدس اسلامی، شخصی در قالب یک کارشناس، تریبون سیما را در اختیار بگیرد که هنوز نمی داند به فرموده امام راحل(ره) فقه اسلام تئوری اداره زندگی انسان از گهواره تا گور است.

مجمع نمایندگان طلاب و فضلای مازندرانی مقیم قم ضمن تقبیح گفتار زشت و منحرف یک کارشناس اقتصادی و وهن شخصیت عالم وارسته و مرجع عالی قدری چون حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی که خواهان اجرای برنامه اقتصادی اسلام در نظام بانکی کشور است از مسئولان صدا و سیما مصرانه می خواهد تا نسبت به تبیین دیدگاه های فقهی علمای اسلام در خصوص بانکداری اسلامی و مقابله با سیاست های ربوی حاکم بر اقتصاد غیراسلامی، برنامه هایی تبیینی و کارشناسانه را تولید و به جامعه عرضه نمایند.

والسلام علی من اتبع الهدی

روز مرد، روز "نر" نیست!

این که به اندازه چند نفر غذا بخوری و احساس بزرگی پیدا کنی، این که از سبیل هایت آب چکه کند و فکر کنی که مرد شده ای، صدایت را کلفت کنی و بتوانی به چند نفر دستور بدهی، دور بازویت را به رخ دیگران بکشی، سینه ستبر کنی و به هیکل درشتت بنازی و ... تو تازه مثل یک "نر" شده ای؛ مرد، نه!

مرد آن است که گرسنگی می کشد و قوت لایموتش را به فقیر و مسکین عطا می کند. مرد آن است که جان به خطر انداخته و در بستر مرگ می خوابد تا پیام آور حق در امان بماند. مرد آن است که در دل تاریک شب، بیغوله نشینان شهر را بی ریا و ادعا، غذا می دهد و پای درد دلشان می نشیند با آن که دل دریایی خودش مجمع دردها و مأمن رنج های عالم است. مرد بودن یعنی آن که برای منافع جامعه ات، گاه سال های سال، خار در چشم و استخوان در گلو، مهر سکوت به لب داشته و جز خدا را محرم اسرار خویش ندانی. مرد آن است که قاتل نفسش باشد نه مقتول آن.

مرد بودن به شکم بارگی و کبر و خودپرستی نیست. اگر نمی توانی از قید پوسته مادی دنیا رها شوی و به حضیض لذایذ عالم، دل بسته ای، به ظاهرت نگاه نکن که تو اینک به وادی "نر" های خلقت ورود پیدا کرده ای، تو را چه به مرد بودن که گفته اند: گر مرد رهی میان خون باید رفت ...

آن گونه که سید علی اکبر شجاعیان به قلم سرخ خویش بر جریده روزگار نوشت: "نه، نه، هرگز، شمایی که بستر نرم و غذای گرم و لذت زودگذر دنیای فانی را انتخاب نموده اید در قبال آخرت که دار باقی است؛ شما مرده اید، مرده ای متحرک، این جسمتان است که حرکت می کند و غذا می خورد و می خوابد. شما مرده اید، برای همین است که گوش دلتان حق را نمی شنود."

روز مرد بر مردهای حقیقی عالم، مبارک.

فریب، ممنوع!

یکی از کاندیداهای شورای شهر بابل می گفت: من اگر رأی بیاورم برنامه تغذیه رایگان را در مدارس اجرا می کنم، بزرگترین آکواریوم دنیا و بزرگترین رستوران شناور خاورمیانه را پشت سد شیاده تأسیس می کنم و ....

یکی از کاندیداهای شورای شهر بابل می گفت: در این آخرین سال های عمرم فقط یک آرزو دارم و آن هم نصب تابلوی "ادخلوها بسلام آمنین" در ورودی شهر بابل است. به شورا که بروم این کار را انجام داده و سپس استعفا می دهم.

یکی از کاندیداهای شورای شهر بابل این پرسش را برای معرفی دیدگاه خود انتخاب کرده بود: بابل، گذشته تاریک، آینده مبهم، چه باید کرد؟ و خودش جوابی برای آن نداشت.

از این دست حرف ها و شعارها و برنامه های کاذب و غیرضروری را در هر دوره از انتخابات شوراهای شهر و روستا شاهد هستیم.

نامزدهای شورا باید وعده و برنامه ای را در دستور کار خود قرار دهند که اولا توان اجرای آن را داشته و در ثانی، بر حل یکی از مشکلات کلیدی و مبنایی شهر متمرکز شده باشد.

به طور مثال باید دید نامزدهای شورا برای حل معضل مهلک ترافیک شهر، طغیان چندباره بابل رود و خسارت هایی که از آن عاید حاشیه نشینان می شود، تقابل با رانت خواری های از مابهتران که گاه با رندی بستگان ذی نفوذ، اجرای پروژه های خدماتی را تصاحب کرده و با کمترین کیفیت ممکن و البته دستمزد بالا تحویل شهروندان می دهند، بهره گیری از فرصت های گردشگری مانند ظرفیت فراموش شده رودهایی که از وسط شهر گذشته اما تبدیل به کانال روباز فاضلاب شده اند و ... چه طرح و برنامه ای در سر دارند.

هر شعار و وعده ای که در راستای حل مشکلات اصولی شهروندان نباشد، منشأیی جز عوام فریبی و سوءاستفاده از احساسات مردم ندارد.

سرچشمه های گل آلود!

او بچه نیست و می داند که وقتی خمینی، زبان به مخالفت با شاه گشود، خیلی ها خندیدند و گفتند: مگر می شود از یک خانه کوچک گلی، شاه را که خدای روی زمین است به مصاف طلبید؟ چیزی نگذشت که همه فهمیدند از یک خانه محقر گلی در قم یا حسینیه کوچکی در روستای جماران، می توان جهان را هم به لرزه انداخت.

او بچه نیست، تاریخ را خوانده و می داند عده ای می گفتند مگر می شود با یک مشت جوان و نوجوان آموزش ندیده و با دست های خالی جلوی ارتش بعث که جمایت تمام قد آمریکا و شوروی را پشت سر خود دارد، ایستادگی کرد؟ صدام هم همین نگاه را داشت که گمان کرد خوزستان را سه روزه فتح نموده و هفته بعد در تهران خواهد بود!

او از این دست حقایق ناتمام تاریخ را خوب می داند. فقط یادش رفته وعده خدا در نصرت یاری دهندگان خود را و کم من فئةٍ قلیله را و یدالله فوق ایدیهم را و ...

نعشگی عالم قدرت، او را از این قانون لایتغیر خلقت غافل کرد که خدا غرور را نمی پسندد و بینی نمرودها را به خاک ذلت می مالد.

مصاحبه در یک پارکینگ هم می تواند دنیای اهل تزویر را به چالش بکشاند؛ حرف این جاست که منادیان اصولگرایی یک بار دیگر باید مبانی توحیدی خود را از اول مرور کنند. مشکل ما انگار فقط بازخوانی خط امام نیست. گاه نقصان در بنیان های معرفتی و نادیده گرفتن جایگاه خدا در معادلات سیاسی و اجتماعی، بالاترین ریشه ضعف و شکست مدعیان خواهد بود.

فراخوان ارائه گزارش به ناظران شورا

فقدان پرونده در محاکم قضایی و مراجع امنیتی، دلیل جامعی بر اثبات صلاحیت افراد برای ورود به شورا نیست.

به خصوص درباره افرادی که کمتر در منظر جامعه حضور داشته اند این مسئله بیشتر ممکن به نظر می رسد.

یکی از موارد استثنا در ارتکاب غیبت، نصح مستشیر است. فروپاشی و بن بست در بعضی از زندگی های مشترک به نقطه ای باز می گردد که اشخاص طرف مشورت، بخشی از آن چه را که باید درباره مصادیق صلاحیت و سلامت زوجین بیان کنند، مکتوم نگاه داشته اند.

امانت داری امور جامعه اسلامی، رسالتی سنگین و سرنوشت ساز است که سکوت و بی تفاوتی در قبال میزان تعهد و صلاحیت مسئولان امر، تبعاتی بس سنگین و جبران ناشدنی به دنبال دارد.

از این رو بایسته است هر کس چنان چه از عدم تعهد و سلامت نفس هر یک از نامزدهای شورا اطلاعی مستند و مورد وثوق در اختیار دارد از ارائه آن به مسئولان نظارتی و هیئت های اجرایی انتخابات غفلت نورزد. سکوت و اهمال در این خصوص، به منزله شراکت در گناه و جرم خاطیان خواهد بود.

یک احتمال، هر چقدر هم که ضعیف باشد، می تواند محتملی قوی را در بطن خود جای دهد. حتی اگر احتمال ورود افراد فاقد صلاحیت به شورا را ضعیف بدانیم، خسارت های ناشی از ورود احتمالی و مفروض چنین افرادی قابل احصاء نیست. صرف اطلاع رسانی دقیق آحاد جامعه در خصوص سوابق فردی و اجتماعی بعضی از نامزدها، به خصوص چهره هایی که کمتر شناخته شده اند، دست مسئولان امر را در احراز صلاحیت ها باز گذاشته و مسئولیت شرعی بررسی دقیق و اظهار نظر متعهدانه نسبت به مشروعیت ورود کاندیداها به این عرصه را برعهده هیئت های اجرایی و نظارتی قرار دهد.

در این بین البته مسئولان امر نباید به گزارش های موجود اکتفا کرده و در فرصت قانونی باقی مانده، به تحقیق و بررسی موشکافانه سوابق نامزدها در سطح اجتماع، توجه ویژه داشته باشند. مردم باید بدانند اطلاعات و گزارشات خود پیرامون نامزدهای انتخاباتی را از چه طریقی می توانند به اطلاع مسئولان برسانند.

گاه پیرامون بعضی از نامزدهای کمترشناخته شده  و جویای نام که با اتکا به توانمندی اقتصادی – تجاری و تراکم جمعیتی طایفه خود هوس ورود به شورا را به سر راه داده اند، خبرهای خوبی به گوش نمی رسد.

کاریکلماتور شورایی بابل!

این ماه، ماه "رجب" نیست، هر چه قدر هم که یا "غفار" بگویید.

مردم در دوازدهم فروردین یک صدا گفتند "آری"، اما قرار نیست در این ماه به هر کسی "آری" گفته شود.

کسی که هم "ملا"ست و هم "رئیس"، حجت الاسلام رئیسی است.

ما به "اسماعیل" هایی نیاز داریم که اگر از نژاد "ولی" حق باشند قربانی راه حق می شوند.

مشایعت رفتگان و طنین یاد مرگ در شهرها برای آن است که همه عاقبت خود را به یاد داشته باشند. حضور "حسین جعفرزاده" (رئیس سابق زندان) در شورا نیز می تواند عاقبت احتمالی اعضا را هر آن به آنها یادآور شود.

از اول هم که به ما سنگ "مرمر" را نشان دادند جنسش از شیشه بود نه سنگ؛ اما چه سنگ و چه شیشه اگر بشکند تیزتر و برّان تر می شود. حاجیه "فیروز" ها را باید قدر دانست که پیک نوروز هستند.

"سید مجتبای هاشمی"، خوش تیپ ترین شهید فداییان اسلام در ذوالفقاریه آبادان است. "سید مصطفای هاشمی"، خوش تیپ ترین شهید زنده وارثان ذوالفقار در آبادی بابل است.

"حسین حسین" گفتن های ما باید "نوری" در دلمان ایجاد کند که چراغ راهمان باشد و شهرمان را روشن کند.

نمی توانید "منصف" باشید و با بی انصافی ها کنار بیایید. برای همین فقط مردم هستند که صلاحیتتان را تأیید می کنند.

تلفیق فرهنگ ایرانی - اسلامی، می شود: "کوروش" "رضا" پور.

اگر بیمار هستید به "پزشک داروساز" هم نیاز دارید.

جالب است "چاقو" را کسی پرت می کند که "کارد"گر نیست.

"ناصر" بودن خوب است به شرط آن که منصورتان مردم باشد. البته آن که "قنبر" زاده است، غلام مولاست و خادم مریدان مولا.

نماینده شورا باید همواره"رضا"ی خدا را در نظر داشته باشد.  او "شافع" مردم است نه مسئولان.

"رضا نادی" هم "کاشی" است.

مثل علی رضا قلی زاده، "طوری" صحبت کنید که خدا را خوش بیاید.

هر "نوروزی"، "نوروز طلایی" نیست.

بیدآبادی ها به هر بادی نمی لرزند؛ به خصوص اگر از نسل "حیدریان" باشند.

در تاریخ هم "جعفر" صادق (علیه السلام) داریم و هم جعفرهای دیگر. رجاء "واثق" دارم که جعفر ما "صدق" تعهد به اندیشه انقلاب را در گرو نفی تفکر لیبرالیسم فرهنگی ضدانقلاب می داند.

"عناوین ورزشی" بعضی ها به گونه ای است که انگار کاندیدای شورای شهر پکن شده اند.

اگر شهرداری، "بلدیه" است، شورای شهر "نابلدیه" نباشد.

حرف آخر: هر عقلی مشورت را می پسندد؛ اما مدیریت شورایی امور، بحث دیگری است. "شوروی" هم "شورایی" اداره می شد که سرانجام فروپاشید.

نامه سرگشاده به دو امام جمعه

امامان محترم جمعه گتاب و بابلکنار

با سلام

بیانات روشنگر شما هر از گاه، روح انقلابی فرزندان مظلوم خمینی را در رگ های جامعه به غلیان انداخته و خروش توحیدی کربلائیان عصر خامنه ای را در گستره بعثت هابیلیان جاودانه تاریخ، به ظهور می رساند.

امروز خطبه های نمازجمعه شما آتش درون داغدیده نسل غدیر را بر هیمنه غاصبان کوردل حق و حقیقت فرود می آورد و نغمه انّا له لحافظون را بر صحیفه روشن انقلاب ناتمام 57، به ثبت می رساند.

در چنبره مهلک محافظه کاری مدافعان وضع موجود، بانگ رسای الحق مع العلی، ابوذرهای زمانه را به نغمه فیا سیوف خذینی رسانده، تا دوست و دشمن بداند انقلاب اسلامی زنده است؛ ولو کره الکافرون و المشرکون و المنافقون ...

درود خدا بر عالمانی که عهد ازلی خود در دفاع از حقوق مردم را به تیغ مصلحت اندیشی های کاذب و انقلاب سوز، نسپرده اند.

اعتدال، حقیقت و مجاز!

حقیقت اعتدال، همین رفتار زننده آخوندی در مقابل یک زن خبرنگار است. حقیقت اعتدال همان توهین های مکرری است که از سوی رئیس دولت به منتقدان برجام حواله شده است. اعتدال چیزی جز اعمال نفوذ حسین فریدون در امور جاری کشور حتی به قیمت تقلید صدای برادرش نیست. اعتدال معنایی جز رحماء علی الکفار واشداءبینهم  ندارد.

صدها وعده و آمار دروغ دولت از واقعیتی که پشت نقاب اعتدال مخفی است، حکایت دارد.

این دولت را منتقدانش به اشتباه، دولت تزویر لقب نداده اند. رفتار و گفتار دولتیان بارها نشان داده که این جماعت، فقط یک هنرپیشه هستند که در سریال ناتمام "فروشنده" به ایفای نقش می پردازند. گاهی فیلمنامه که دم دستشان نباشد، با یک پرخاش و توهین و تهدید، ماهیت حقیقی خود را برملا می سازند.

اعتراض شدید آیت الله توکل به وهن علما در صدا و سیما

آیت الله توکل، نماینده مردم استان مازندران در مجلس خبرگان رهبری، صبح امروز در ابتدای درس خارج فقه خود در حوزه علمیه قم، ضمن تأکید بر ضرورت رشد و ارتقای سطوح معرفتی و معنوی انسان ها فرمودند: "همان طور که دو روز انسان مومن نباید با هم مساوی باشد، انسان در هر سال نیز باید نسبت به سال گذشته از رشد و بالندگی بیشتری برخوردار شود که در غیر این صورت دچار خسارت و زیان شده است."

این استاد برجسته اخلاق با اشاره به نامگذاری سال جدید از سوی رهبر معظم انقلاب به نام اقتصاد مقاومتی، تولید و اشتغال از عموم مردم و مسئولان خواست تا به این امر مهم اهتمام ورزیده و حمایت و بهره گیری از تولید داخلی را سرلوحه فعالیت های اقتصادی خود قرار دهند. ایشان وظیفه طلاب و فضلای حوزه علمیه را در خصوص تولید محتوای علمی مورد نیاز جهت پاسخگویی به مسائل دینی و شبهات رایج در جامعه یادآور شد و از همگان خواست تا با تلاشی بیش از پیش، سدی مستحکم در مقابل هجمه دنیا به اسلام و انقلاب اسلامی ایجاد نمایند.

آیت الله سید رحیم توکل در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به توهین یکی از کارشناسان اقتصادی دولت به ساحت حضرت آیت الله جوادی آملی در سیمای جمهوری اسلامی در بیاناتی مهم فرمودند:

" فرمایشات آیت الله جوادی آملی و سایر مراجع دلسوز اسلام در خصوص مسئله ربا و بانکداری اسلامی، فرمایشی تخصصی درباره سلامت اقتصادی است که باید مورد توجه همه مسئولان امر قرار بگیرد. این که یک مسئول وابسته به دولت بخواهد در شبکه سراسری سیما و در برنامه ای که به طور مستقیم در حال پخش است با جسارت به ساحت ایشان بگوید که معلم دین باید درس دین بدهد و اقتصاددان باید به اقتصاد برسد و ... علاوه بر آن که بی ادبی این فرد را ثابت می کند نشان از عدم فهم او نسبت به مفاهیم دینی دارد. اسلام دین جامعی است که برنامه زندگی صحیح فرد و اجتماع را ترسیم کرده و در همه امور اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و ... آموزه هایی دارد که رعایت آن تعطیل ناپذیر است. از این رو اقتصاد هم مسئله ای از مسائل اسلام است که فقیه باید در این خصوص به تبیین احکام دین بپردازد. فرد جسوری که نمی فهمد فقیه به اقتضای فقه اسلام، موظف به بیان معیارهای دین در حوزه های اقتصادی و اجتماعی است چرا به عنوان یک کارشناس اجازه اظهار نظر در صدا و سیما را پیدا می کند؟  بنا بر روایت «فاذا حکم بحکمنا فلم یقبل منه فانما استخفّ بحکم الله و علینا ردّ و الرادّ علینا کالراد علی اللّه و هو علی حد الشرک باللّه» ردّ علمایی الهی چون آیت الله جوادی که سخن دین و فقه اهل بیت علیهم السلام را بیان نموده اند، در حد شرک به خدای متعال است. دولت نیز باید از چنین چهره هایی ابراز برائت کرده و بفهمد که اگر حریم دین و مراجع دینی محفوظ نماند دیگر هیچ حرمتی برای جامعه باقی نخواهد ماند. از حوزه علمیه، قوه قضائیه، دولت و صدا و سیما می خواهیم در این خصوص سکوت نکرده و با فرد توهین کننده به گونه ای برخورد کنند که دیگران یاد بگیرند مراعات حد و حرمت بزرگان، الزامی است."

دستگاه قضا و سرمایه ای به نام اعتماد مردم

سال 95 سال خوبی برای قوه قضائیه نبود.

آقازاده ای به نام محمود صادقی، آبرو و حیثیت دستگاه قضا و متولیانشان را با تهمت ها و جو سازی هایش برد. دستگاه قضا خواست کاری کند اما با فشار دولت و حامیان جریان امنیتی موسوم به اعتدال، عقب نشست.

آقازاده ای به نام مهدی هاشمی که مثلا در زندان به سر می برد، مرخصی نامتعارفی را از دستگاه قضا دریافت کرد و با مانورهای رسانه ای خود، دل دوست داران نظام را به درد آورد.

حسام الدین آشنا وزیر دفاع داخلی دولت یازدهم! با چند خط تهدید غیر مستقیم کاری کرد که قوه قضائیه از خیر پیگیری پرونده جنجالی برادر رئیس جمهور بگذرد.

اگر مردم یک کشور به عدالت بدبین بشوند دیگر حتی کارها و تصمیمات درست و عدالتخواهانه را نیز باور نکرده و آن را به حساب تعاملات پشت پرده عرصه سیاست خواهند گذاشت.

هشدار به مسئولان نظارت بر انتخابات شورا

یکی از نامزدهای این دوره از انتخابات شورای اسلامی شهرستان بابل فردی است که پیشتر، با ارتکاب جرایمی، مورد محاکمه و اجرای حکم قرار گرفت. چهره ناموجه این فرد که اتفاقاً تخصص عجیبی در لابی گری با مصادر قدرت دارد آن قدر برای مردم دارالمومنین واضح است که همین چند سطر نیز برای تداعی نام او در اذهان عموم کفایت می کند.

سوء پیشینیه وی اگر چه بسیار فراتر از ناهنجاری هایی چون پرتاب چاقو در جلسات شوراست؛ اما هنوز از سوی هیچ یک از تریبون های رسمی نسبت به احتمال تأیید صلاحیت او احساس خطر نشده است.

تأیید صلاحیت احتمالی این فرد که -سیر محکومیت او مرهون تلاش مجدانه جوانان حزب الله شهر است- به معنای دهن کنجی به احکام قضایی نظام اسلامی و هماورد طلبی با جریان عدالتخواه دیار مومنان خواهد بود.

از این رو ضمن هشدار به هرگونه رفتار ماجراجویانه و اعمال نفوذ احتمالی بعضی از مسئولان امر، تأکید می شود از همه مجاری قانونی در سطوح عالی نظام جهت پیگیری روند تأیید صلاحیت احتمالی فرد مذکور استفاده خواهد شد. بدیهی است جریان مرموز و زیاده خواهی که پشت صحنه ترغیب این فرد جهت ثبت نام در رقابت های شورای اسلامی شهر است پاسخ مناسبی را از نیروهای انقلابی شهر دریافت خواهد کرد.

رنجنامه جبهه فرهنگی انقلاب

در سفری که مرحوم حمید سبزواری برای اجرای برنامه به بابل داشت با او همراه بودم. از کم لطفی صدا و سیما گله داشت. سر بسته اشاره ای کرد به سهیل محمودی که آن موقع برای خودش در سیما حکمرانی داشت و برنامه با کاروان شعر و موسیقی اش به شهرت رسیده بود. مرحوم شکوه داشت که بعضی حضرات تازه به دوران رسیده عنان امور شعر و شاعری صدا و سیما را به دست گرفته و عملاً کاری کردند که شعرای انقلابی و پیشکسوت از ذهن مردم به فراموشی سپرده شوند.

بعد از حوادث ناجوانمردانه 88، ماهیت امثال سهیل محمودی بر همگان آشکار است. او که با رانت صدا و سیمای جمهوری اسلامی به نان و نامی دست یافته بود به همه چیز پشت پا زد و آرمان های اسلام ناب را به لبخند غرب فروخت. حمید سبزواری که عمرش را در راه انقلاب اسلامی وقف کرده بود به رغم همه بی مهری ها پای انقلاب اسلامی ایستاد.

این رنجنامه حامیان مظلوم انقلاب و راه شهداست که حتی در بطن نهادهای جمهوری اسلامی با اعمال نفوذ نفوذی ها طعم غربت را به کام می کشند و باز هم پای آرمان هایشان مردانه می ایستند.

بد و بدتر

درست نیست عده ای از روستاهای اطراف بخواهند برای انتخابات به شهر بیایند و نتیجه شورای شهر را به سلیقه خود رقم بزنند؛ همان طور که درست نیست عده ای از شهر به روستا رفته و دهیاری ها را به دست بگیرند.

اما اگر قرار باشد نتیجه جنگولک بازی رسانه ای گروه های مجازی روزمزد منجر به ورود مخبر بی بی سی به شورا شود، همان بهتر که سکوت کرده و بگذاریم نتیجه انتخابات شورای اسلامی شهر را مردم اطراف شهر رقم بزنند.

قوه قضائیه از قانون تمکین کند!

ماده 36 قانون مجازات اسلامی، نهاد قضا را ملزم کرده است که احکام قطعی مربوط به تخلفات مالی بالای صد میلیون تومان را از طریق رسانه ملی و روزنامه ها افشا کند.

در تبصره این ماده، اختلاس، ارتشاء، پولشویی، تبانی در معاملات دولتی، اخلال در نظام اقتصادی، اخذ پورسانت در معاملات خارجی و ... از جمله جرایمی ذکر شده که در صورتی که بیش از صد میلیون تومان باشد احکام قطعی آن باید به اطلاع عموم رسیده و اسامی محکومان آن اعلام شود.

به نظر می رسد مدت هاست که کسی مرتکب تخلف مالی بیش از صد میلیون تومان اعم از اختلاس و ارتشاء و ... نشده که هیچ اسمی از سوی قوه قضائیه به مردم اعلام نمی شود!

آزموده را آزمودن خطاست

شرکت سهامی شهرداری بابل، دین خود را به اصلاح طلبان این شهر به خوبی ادا کرده و تبعات آن را به جان خریده است. با این حال وقتی نماینده منسوب به این طیف در اقدامی عجیب و ابهام برانگیز، نخستین فعالیت کاری خود در سال جدید را با بازدید از یک مرکز تجاری شروع می کند که موضوع بدهی های کلانش به شهرداری، جنجال آفرین بوده، شما هیچ صدایی از این جماعت نان به نرخ روز خور نمی شنوید.

این معرکه، فرصت چندباره ای برای شناخت ماهیت این طیف منفعت گرا و متظاهر است؛ أَفَلَا تَذَکَّرُونَ!

چرا عاقل کند کاری ...؟

چقدر هوش و استعداد و ذکاوت و تجربه و تدبیر می خواهد یک مدیر فرهنگی به این نتیجه برسد که درست کنار مزار یک امامزاده، جنب یک حسینیه و در جوار یک حوزه علمیه، مکان مناسبی برای راه اندازی بساط موسیقی و محفل دیمبال و دامبول است؟!

راه راست و مسیر کج!

راستش را بخواهید دلم سوخت وقتی دیروز تصویر بازدید نماینده بابل از مجموعه ای تجاری که بدهکاری اش به شهرداری، جنجال برانگیز شده را دیدم. بازدید دیروز این نماینده، پیامی شفاف برای همه آنانی داشت که هنوز زنجیره ناگسستنی ثروت و قدرت را باور نکرده اند.

شهردار بابل دلش می خواهد عدالتخواه باشد؛ اما اشتباهش این است که تکیه گاه خود را بر لانه عنکبوتی جماعت سوسول و معتاد قلم فروش و بچه ساواکی و کوتوله هتاک و یک گروه مجازی هزار داماد قرار داده که دو سال است همّ و غمی جز کسب سهام از شورای شهر نداشته است. 

کاش شهردار، جماعت هفت رنگ معامله گری که به ساز قدرت رقصیده و او را فقط در حد دستگاه خودپرداز قبول دارند، به جوان های معتقد و مومنی که ثابت کرده اند در کشاکش سخت عدالت و حق طلبی، سنگ زیرین آسیاب هستند ترجیح نمی داد و مردان تربیت شده مکتب "دارالمومنین" را با جنگولک بازی های بعضی از اطرافیان اوا خواهری و بهار نارنجی و فرنگی کارش، آزرده خاطر نمی ساخت.

کاش شهردار در ساختمانی قرار نمی گرفت که یک در آن به میدان "ولایت" و در دیگر آن به میدان "سبزه" ها باز می شود!

آسیاب به نوبت!

اصلاً جای تعجب ندارد از این که می بینید بعد از ساخت ده ها فیلم سیاه سیاسی و تحریف آلود بر ضد جمهوری اسلامی توسط سینماگران غرب و شرق و داخل و خارج، حالا که یک کارگردان جوان دست روی یک موضوع تاریخی گذاشته و ماهیت منافقین دهه شصت را برملا کرده، لیدرهای اصلاح طلب زبان به نقد گشاده و معترضند که چرا همین یک فیلم هم تیشه به ریشه نظام نزده است؟

این حس هم ذات پنداری را باید درک کرد!