امان از گزارش های دهان پر کن!

یک فرهنگ غلطی در بعضی ادارات و مجموعه های خصوصی یا دولتی در حال فراگیر شدن است و آن هم چیزی نیست جز مبالغه و بزرگ نمایی در کارها که از آن گاه در اصلاح به "گزارش سازی" یاد می شود.

هدف از انجام این کار اشتباه هم البته جلب رضایت مافوق است و بس.

بعضی گاه این گونه توجیه می کنند که حالا که عقل ها در چشم ها قرار دارد ما هم بیاییم و با برجسته سازی فعالیت های خود و آب و تاب دادن به عملکردمان طوری گزارش بدهیم که هر شنونده ای سر جای خود میخکوب شده و یقین حاصل کند که شب و روزمان را در زحمت و محنت گذرانده و از ما دلسوزتر برای انجام آن کار یا تصدی آن مسئولیت وجود نداشته و نخواهد داشت!

بعضی هم یک قدم پا را فراتر نهاده و به زعم خود فتوا داده اند که اصلاً دروغ سازمانی، گناه محسوب نمی شود و یا چون دیگران هم به ظاهرسازی و بزرگ نمایی عملکرد خود می پردازند ما هم چاره ای جز تقلید از رفتار آنان و حتی سبقت از رقبا نداریم و ...

نتیجه اشاعه این فرهنگ غلط می شود همان مَثَل معروف که آفتابه لگن هفت دست، شام و ناهار هیچی! می شود همین که گاه می بینیم بعضی ها هزینه شان بیشتر از فایده شان است و از اساس اگر مجموعه وابسته شان را تعطیل کنید چه بسا خیر بیشتری به جامعه برسد. نتیجه اش می شود روی کار آمدن آدم های چاپلوس یا زبان باز به جای انسان های مومن و متعهد و دلسوز.

ریشه مشکل همان است که بیان شد؛ رجحان رضایت مافوق بر جلب رضایت الله.

امام علی علیه السلام در حکمت 458 نهج البلاغه در وصف نشانه های ایمان، توصیه می فرماید که: "بیشتر از مقدار عمل سخن نگویی".

مولای متقیان بیان دیگری نیز در این رابطه دارد که برای مجموعه مدیران، کارمندان و فعالان عرصه های اجتماعی و فرهنگی و ... آموزنده و مبیّن خط و مشی صحیح یک انسان شریف و با ایمان است. امیرالمومنین علی علیه السلام در خطبه نهم نهج البلاغه در توصیف شخصیت خود و پیروان راستین خویش چنین می فرماید: "وَ لَسنا نُزعِدُ حتی نوقع، و لانُسیلُ حتی نُمطِر".

یعنی: ما تا عمل نکنیم، رعد و برقی نداریم و تا نباریم سیل جاری نمی سازیم.

البته در این میان ناگفته نماند که ناظران و مدیران و شنوندگان گزارش ها و تحویل گیرندگان بیلان کارها نیز باید عاقل بوده و به این مَثَل شیرین زبان فارسی لااقل توجه داشته باشند که: مشک آن است که خود ببوید نه آن که عطار بگوید."!

حسن، صادق، اف ای تی اف و دیگر هیچ!

اصلاً یادم نیست کجا! یک گوشه ای خلوت از یک گروه مجازی نه چندان بزرگ در تلگرام بود انگار که فردی نوشت: کسی آیا از دیدگاه صادق لاریجانی درباره اف ای تی اف خبر دارد؟ چرا ایشان اظهار نظری نمی کند؟ و ...

گفتم: ولمان کن بابا

نادر طالب زاده میگوید: بروید تحقیق کنید ببنید چرا حسن عباسی را سه بار سر یک موضوع به دادگاه کشاندند او هر بار تبرئه شد و در نهایت نه به خاطر نشر اکاذیب که به اتهام توهین برایش زندان بریدند و ...

تیتر این روزنامه که مال دیروز است برایم جالب بود. شرق مدعی شده همه سران قوا بر سر الحاق به کنوانسیون مورد تأیید غرب در مبارزه با پولوشویی و حمایت از تروریسم اتفاق نظر دارند. من که باور نمی کنم!

فرماندهی که مکبّر شد

فرماندهی لشکر، کم جایگاهی نیست. چند هزار نیرو تحت امر یک فرمانده لشکر قرار دارند و فرامینش را اطاعت می کنند. در همه لشکرهای دنیا، فرمانده لشکر در حدّ یک وزیر و وکیل برای خودش عزّت و احترامی دارد.

در ارتش و سپاه ما هم فرماندهان لشکر مورد تکریم همه بوده و در قلب نیروهایشان جای دارند. حسین خرازی فرمانده لشکر بود. خیلی ها از او به عنوان فاتح خرمشهر و یکی از موفق ترین و پرآوازه ترین فرماندهان سپاه اسلام یاد می کردند. می خواست اهمیت نماز را به همه بفهماند. بفهماند که فرمانده لشکر خمینی در مقابل خدا و احکام شریعت، خاضع و مطیع است.

وقت اذان رفت جلوی نمازخانه. چند نفر در صف اول برایش جایی باز کردند. حاج حسین خرازی با همان خنده همیشگی اش از آنها تشکر کرد. رفت جلوتر و در میان بهت همگان، میکروفون را گرفت و ایستاد به مکبّری. همه از این کار او تعجب کردند. به طور معمول مکبّری را افراد کم سن و سال به عهده می گرفتند؛ اما این بار فرمانده یک لشکر فاتح و سربلند آمده بود و با افتخار برای اقامه فریضه الهی، تکبیر می گفت. این اقدام آموزنده شهید خرازی، درسی فراموش ناشدنی برای همه نیروها بود و روحیه شان را دوچندان ساخت.

بازنویسی بر اساس روایتی از همرزم شهید، پایگاه مرجع شهید حاج حسین خرازی

بیدار شو عزیز!

گفتند حاج آقای صدیقی جای آیت الله جنتی مسئول ستاد امربه معروف کشور شد.

بعضیها اعتراض کردند که چرا نیرویی قاطع یا لااقل چهره ای با  فراغت بال بیشتر یا جوان تر و صاحب ایده و ... را منصوب نکردند و خلاصه هر کس از نگاه خود به نقد این انتصاب پرداخت. بعضی هم البته دفاع کردند که نفس آقای صدیقی حق است و محیط کار را معنوی می کند و ...

من از مبنا سوالی اساسی دارم که اصلا این ستاد امر به معروف که می فرمایید، کجا هست؟ چه میکند؟ کجای قصه برخورد با مفاسد اجتماعی و اداری جامعه را دست گرفته؟ وجود خارجی دارد یا نه؟ 

مگر می شود به امربه معروف و نهی از منکر پرداخت و تاوانی نداد و از دست اژدهای هفت سر فساد و تبعیض خلاصی یافت و راه به دادگاه نبرد و اسیر زندان نشد و فحش نخورد و تهمت نشنید و خار مغیلان خرس خاله های دلسوزتر از مادر را سر راه خویش ندید و زمین نخورد و از کار بیکار نشد و ...

نمی گویم امر به معروف و نهی از منکر واقعی ممکن نیست؛ هست اما هزینه دارد و مواجهه با منکر به خصوص در دایره قرمز دانه درشت ها لذت غربت و مظلومیت را سوغات خود دارد و راهی است که رفتن در آن دل شیر می خواهد و ...

چند روز پیش به دوست پاسداری می گفتم خطبه دوم نماز جمعه خطبه سیاسی است اما ابتدای آن با جمله اوصیکم به تقوی الله و نظم امرکم آغاز می شود. خطبه دوم نماز جمعه اگر خطبه واقعی باشد باید بر مبنای فریضه امر به معروف و نهی از منکر و با تأسی از آموزه نظم و تقوا، همه را سر جای خود بنشاند از آن مدیری که با خودروی بیت المال به کار شخصی می پردازد تا آن گردن کلفت فراری از مالیات و ... را به راه درست دعوت کند و به راستی که اگر نمازجمعه، نمازجمعه باشد وضع جامعه اینگونه نخواهد ماند.

این که گفته اند حوزه های علمیه باید مستقل از دولت ها باشند حرف و نصیحت و تجربه درستی است برای آن که زبان ها بی نگاه به جیب ها و دست ها و صندلی ها و ... آزاد به چرخش دربیاد و این قاعده را باید تعمیم داد به همه صاحبان تریبون و قلم و عَلَم که اگر می خواهید مرد باشید و مرد بمانید و مرد بمیرید و دین را برای دین بخواهید خودتان باشید و خدای خودتان که اداری شدن فرایض الهی، ملالی است اسف ناک که روزمرگی و عادت و تهی شدن از روح و ملکات معنوی در عمل به دین را در پی دارد.

کاری کنیم که خدا به ما نمره بدهد نه مقام مافوق که هر چه از بلاتاثیری کارها و برنامه های ریز و درشت فرهنگی و اجتماعی و ... می کشیم به خاطر همین جا به جایی در نگاه به مبدأ و معاد است و بس. 

آقای رییس! نترس! ما نگران نیستیم

رییس جمهور گفت: همه زور آمریکا همین بود، نگران نباشید!

واقع امر این است که ما از زور آمریکا و میزان توانمندی اش نگران نیستیم. ما نگران این هستیم که چرا دولت ایستاد و تماشا کرد تا آمریکا زورش را بر سر مردم مستضعف خالی کند و معیشتشان را هدف قرار دهد و در نهایت از تخلیه شدن زور کدخدا احساس پیروزی و شعف پیدا نماید؟ اگر این ایستادگی ارزشمند و تاریخی است مدال افتخار آن را فقط باید به سینه ملت صبور و با عزت این مرز وبوم آویخت نه ژنرال های اقتصادی بی مصرفی که گاه خود نیز در افزایش قیمت ارز و خم شدن کمر ملت نقش اساسی داشته اند.

جمله دیگری هم اما از آقای رییس نقل شده که گفت: مردم نگران 13 آبان نباشند همه اش تبلیغات است!

جناب آقای رییس! اگر رویکرد دولت طوری بود که به جهانیان نشان می داد ملت ما همان ملت سال 58 است الان این یانکی ها بودند که باید نگران سیزده آبان و تشعشع دوباره حماسه تسخیر لانه شیطان می شدند و به خودشان دلداری می دادند.

چه کار کنیم که زشت نباشیم؟!

برایم جالب بود که دیدم امیرالمومنین علی علیه السلام آنگاه که می خواهد زشت ترین طبقه انسان ها را توصیف کند، نه کافر و زندیق و مشرک و بی دین که اشاره می کند به عالم نمایان منافق صفتی که کلمات حق را لقلقه زبان خویش ساخته و راه را برای اشاعه باطل هموار می  سازند:

"او را دانشمند نامند اما از دانش بی بهره است، یک دسته از نادانی ها را از جمعی نادان فراگرفته و مطالب گمراه کننده را از گمراهان آموخته و به هم بافته و دام هایی از طناب های غرور و گفته های دروغین بر سر راه مردم افکنده، قرآن را بر امیال و خواسته های خود تطبیق می دهد و حق را به هوس های خود تفسیر می کند. مردم را از گناهان بزرگ ایمن می سازد و جرایم بزرگ را سبک جلوه می دهد. ادعا می کند از ارتکاب شبهات پرهیز دارد اما در آنها غوطه می خورد. می گوید: از بدعت ها دورم، ولی در آنها غرق شده است. چهره ظاهر او چهره انسان و قلبش قلب حیوان درنده است. راه هدایت را نمی شناسد که از آن سو برود و راه خطا و باطل را نمی داند که از آن بپرهیزد، پس مرده ای است در میان زندگان." خطبه 87 نهج البلاغه

علم، مسئولیت آور است. هر نعمتی میزان توقع از صاحب نعمت را افزایش می دهد. این که گفته اند لایکلف الله نفساً الا وسعها یعنی هر که بامش بیش، برفش بیشتر! وقتی امکانات بیشتر و اختیارات فراوان تری داری، مسئولیت بیشتری هم بر عهده ات سنگینی می کند و اگر کوتاهی نشان دهی بیشتر مورد بازخواست قرار خواهی گرفت.

کسی که گناه را در جامعه عادی جلوه می دهد و حرمت آن را خدشه دار کرده و دیگران را با شبهات و توجیهات به ظاهر متشرعانه خود به سمت عصیان و تباهی سوق می دهد در واقع نه تنها خودش را به وادی هلاکت کشانده بلکه جامعه را نیز از مسیر کمال و سعادت منحرف نموده و از این رو پلشتی او بیشتر از تبهکارانی است که لااقل نه با نام و نقاب دین به تقابل با حق برخاسته اند. اینگونه است که مولا علی علیه السلام چنین عالم نماهای حیوان سیرتی را زشت ترین طبقه انسان ها لقب می دهد.

اینجا آمریکاست!

این تصویر مربوط به گزارش هواشناسی در یک برنامه زنده تلویزیونی در آمریکاست.

سوزی مارتین مدیر عملیاتی کمپانی هواشناسی Praedictix است که در یک برنامه خبری در حالی که کودک خردسالش را در پشت خود بسته بود مقابل دوربین حاضر شد. جالب است بدانید در بسیاری از کشورهای غربی هفته ای به عنوان "هفته بین المللی بستن فرزند به پشت" نامگذاری شده که مارتین قصد داشت با این کار خود نسبت به برجسته سازی آن اقدام کند.

در حالی که بسیاری از کشورهای غربی در حال ترویج فرهنگ فرزندآوری و زاد و ولد هستند متأسفانه هنوز هم عده ای از زنان شاغل در کشور ما گمان می کنند داشتن فرزند با اشتغال منافات دارد و با این تصور غلط، خود را از داشتن فرزند و شیرینی های این نعمت الهی محروم می سازند.

برای مطالعه بیشتر می توانید از لینک زیر بازدید نمایید:

http://tabnakbato.ir/fa/news/124062/%D9%85%D8%AC%D8%B1%DB%8C-%D8%B2%D9%86-%D8%A8%D8%A7-%D8%A8%D8%B3%D8%AA%D9%86-%D9%81%D8%B1%D8%B2%D9%86%D8%AF%D8%B4-%D8%A8%D9%87-%D9%BE%D8%B4%D8%AA-%D8%AC%D9%84%D9%88%DB%8C-%D8%AF%D9%88%D8%B1%D8%A8%DB%8C%D9%86-%D8%A2%D9%85%D8%AF-%D8%B9%DA%A9%D8%B3

آمادگی نبویان برای مناظره با علی نجفی

به دنبال درخواست جمعی از فعالان مجازی انقلاب اسلامی در شهرستان بابل از علی نجفی برای مناظره با یکی از کارشناسان پیرامون قراردادهای بین المللی به اصطلاح شفافیت مالی، حجت الاسلام دکتر سید محمود نبویان از فضلای بابلی حوزه علمیه قم و نماینده سابق مردم تهران در مجلس شورای اسلامی آمادگی خود را برای مناظره با این نماینده اعلام کرد.

دکتر علی نجفی دیپلمات سابق و از دوستان ظریف که با استفاده از تصاویر شخصی خود با وزیر خارجه در زمانی که پروپاگاندای رسانه ای درصدد قهرمان سازی از مذاکره کنندگان هسته ای بود توانست با رأی لب مرزی و کمی بیشتر از یک چهارم مردم شهرستان بابل اجازه ورود به مجلس را پیدا کند.

اصرار این نماینده به دفاع از لوایح قوه مجریه و موافقت همیشگی او با درخواست های دولت از مجلس باعث شهرت وی به عنوان وکیل الدوله شده است. این عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس در جریان تصویب الحاق به اف ای تی اف و جنجال های پیرامون آن همان طور که انتظار می رفت به دفاع محض از آن پرداخت که موجی از اعتراض را در بین نیروهای دلسوز انقلاب برانگیخت. نکته جالب و عجیب آنکه بر خلاف تحلیل بسیاری از شهروندان، نیازآذری نماینده دیگر مردم بابل که او نیز از نظر سیاسی به دولتمردان بنفش گرایش دارد اعلام کرد که به این قانون رأی نداده و بر اساس تحقیقاتی که داشته تصویب آن را برخلاف مصالح کشور تشخیص داده است.

از اواخر ساعات شب گذشته که خبر اعلام آمادگی دکتر نبویان برای مناظره با نجفی در فضای مجازی منتشر شده تعدادی از فعالان سیاسی اصلاح طلب اذعان داشتند که علی نجفی زیر بار این مناظره نخواهد رفت چرا که می داند در مقابل قدرت استدلال حجت الاسلام نبویان و اشراف وی به زیر و بم قراردادهای بین الملی، حرفی برای گفتن نخواهد داشت. 

مشت آخر را برنده می زند!

از میان همه تصاویر مخابره شده از تجمع چند روز پیش مردم در مقابل مجلس در اعتراض به تصویب قوانین دشمن شاد کن، این تصویر را بیشتر پسندیدم.

فکرش را بکنید، روزی این مشت بنشیند زیر چانه مسببان اوضاع اقتصادی و سیاسی فعلی کشور و مروّجان فرهنگ غرب باوری! چه دلی از همه ما خنک می شود. آن روز دیر نیست. این فریادها و مشت ها و اسف ها و ... روزی اثر می کند. دعای مومن بی جواب نمی ماند.

تاریخ ثابت کرده که برنده منازعات سیاسی با همه فراز و نشیب هایش، مردم هستند. مشت آخر از آنِ برنده است.

سلام بر آمنه

آمنه، مادر تاریخ است که فرزندی چون محمد(ص) از دامان او برخاست و شرافت و انسانیت را برای همیشه تاریخ، جاودان ساخت.

هر مادری که دامان پاکش، فرزندی هدایتگر و راهبر و مجاهد فی سبیل الله را تربیت کند، آینه ای از آمنه بزرگ تاریخ است.

آمنه، امّ عماد، مادر مقاومت نیز انعکاسی از پرتو وجود همه مادران و زنان بهشتی است که گلخانه وجودش رایحه ایمان و پایداری و غیرت را تحفه عالم نمود و دستان خاکی زمین را با کوثر زلال ولایت الله، شستشو داد.

سلام بر آمنه سلامه که سه فرزند و نوه اش به شهادت رسیدند؛ اما خم به ابرو نیاورد و داغ کمترین شکوه ای را بر دل دشمنان باقی نهاد و نغمه ما رأیت الا جمیلا را سرمشق رسالت زینبی خویش ساخت. برای آنان که با راه و رسم آسمان آشنا نیستند شاید عجیب باشد که بدانند مادر عماد، شیر غرش گر جبهه مقاومت که ده ها سرویس جاسوسی و تروریستی دنیا دنبال ردی از او بودند، در خانه ای ساده و کوچک در یکی از محرومترین مناطق فقیر نشین لبنان در کنار شیعیان مخلص و پابرهنگان عاشورایی مکتب عشق و دلدادگی قرار داشت. در کنار مردم با سختی ها کنار آمد؛ اما در مقابل زیاده خواهی صهیونیسم خون آشام، ضعف و سستی نشان نداد.

روح این شیرزن دلیر و دشمن شکن، میهمان خوان سالار شهیدان شد و حلاوت نظر به وجه الله، رزق ابدی او گردید. خدا کند یاد و خاطره و سیره این حماسه سازان مجاهد و بی ادعا را همواره سرلوحه خود و فرزندان خویش قرار دهیم.

پیام آیت الله توکل پیرامون سیل اخیر شمال کشور

بسم الله الرحمن الرحیم

باران پاییزی و جاری شدن سیل اخیر در مناظق شمالی کشور مشکلاتی را برای هموطنان به همراه داشت و خسارت هایی را برای مردم رقم زد.

مردم نجیب استان مازندران نیز به رغم بهره مندی از این موهبت الهی، از پیامدهای ناشی از جاری شدن سیلاب و طغیان رودخانه ها خساراتی را متحمل شدند.

ضمن عرض تسلیت به خانواده هایی که عزیزان خود را در این حادثه از دست داده و نیز ابراز همدردی با خسارت دیدگان سیل اخیر، از مسئولان ذی ربط انتظار می رود با توجه به آن که اغلب خسارت دیدگان از اقشار مستضعف و روستا نشین هستند به هر طریق ممکن نسبت به جبران ضرر و زیان های مادی آنان اقدام مقتضی صورت گیرد.

این جانب تشکر از مسئولان و نهادهایی که با اعلام هشدارهای لازم قبل از وقوع سیل در کاهش خسارت های ناشی از آن کوشیده و برای رفع مشکلات به دل طوفان زده و خالصانه اهتمام ورزیدند را بر خود لازم دانسته و این نکته مهم را گوشزد می نمایم که توجه به زیرساخت ها، علاوه بر پیشگیری از مشکلات به وجود آمده در تخریب جاده ها و منازل مسکونی و ... بهره مندی مناسب از این موهبت الهی در راستای رشد فعالیت های کشاورزی و اقتصادی منطقه و تأمین آب مورد نیاز را به دنبال خواهد داشت.

از خداوند متعال سربلندی و سعادت دنیوی و اخروی همه مؤمنان به خصوص دلدادگان اهل بیت علیهم السلام در شمال کشور را آرزومندم.

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته

سید رحیم توکل، نماینده مردم شریف استان مازندران در مجلس خبرگان

1397/7/17

صد میلیون از ظریف طلبکارم!

علت مخالفت این قلم با مبانی فکری محمدجواد ظریف و انتقاد پیاپی از عملکرد او این است که تصور می کنم ایشان صد میلیون تومان به من بدهکار است و تا زمانی که این احساس در من وجود دارد دست از سر او بر نمی دارم.

حالا ببینیم آیا جناب وزیر حاضر است برای آن که این بهانه را از دست من بگیرد، صد میلیون تومان از کیسه خودش به من بدهد؟!

پلی برای صیانت از بیت المال!

عکس نخست، مربوط است به تخریب پلی که راه ارتباطی بین منطقه بندپی شرقی بابل و بابلکنار محسوب می شود. دیروز کانال های خبری شهرستان بابل با درج این تصویر اطلاع دادند که این پل برای چندمین بار با وقوع یک سیلاب تخریب شده و مشکلاتی را برای تردد دانش آموزان و بیماران و ... که مجبور به استفاده از آن هستند، به همراه داشته است.

بیان این نکته را لازم می دانم که هر دو نماینده مردم شهرستان در مجلس اهل منطقه بندپی بوده و این خطه، از فرماندار و استاندار تا معاون وزیر و ... را تا کنون بارها به عرصه مدیریت کشور تحویل داده است.

تصویر دوم مربوط است به جلسه ای که امروز با حضور فرماندار بابل با موضوع صیانت از بیت المال برگزار شد. خبری از محتوای جلسه هنوز به گوش نرسیده است.

خواستم یادآور شوم که صیانت از بیت المال، معادله پیچیده و دشواری نیست. با دلسوزی و تعهد در دو مقوله اجرا و نظارت، می توان در حفاظت از اموال و حقوق عمومی به توفیق رسید.

خط قرمزی به نام علی لاریجانی

از دیروز تا به حال، گروه های مجازی سرشار از فوروارد مطالبی است از محکومیت رفتار علی لاریجانی تا فحش و بد و بیراه به او و تحلیل پیرامون میزان وابستگی و سرسپردگی وی و نقشی که در پیشبرد اهداف پیدا و پنهان جریان غربگرا داشته و....

یک نفر نپرسید علی لاریجانی را چه کسانی در پاچه ملت فرو کردند و چرا از این بابت عذرخواهی نمی کنند؟ او در زادگاه خودش آمل رأی نداشت و نتوانست ببه مجلس برود اما به قم آمد و با حمایت چهره های شاخص حوزوی وارد مجلس شد. مردمی را می شناسم که از روی ترس نسبت به آخرت و رودربایستی با علما با اکراه به او رأی دادند.

الان هیچ یک از حامیان اصلی لاریجانی در قم و نیز چهره های شاخص اصولگرا در تهران، به رغم مخالفت با قرارداد مصوب دیروز، از گل نازک تر به او نگفته اند. همین جمع که بعضا از من و شما می خواهند نسبت به قوانینی چون اف ای تی اف سکوت نکنیم، سال بعد دوباره پشت علی لاریجانی می ایستند و اگر نخواهیم به او رأی دهیم ما را به افراط گرایی و بی بصیرتی متهم خواهند کرد. حواسمان باشد که داریم در یک دور باطل سیاسی سرگردان می شویم. گاه کسانی دم از عمار بودن می زنند که فقط بازیچه دست عمروعاص ها هستند.

دعوت از یک نماینده برای مناظره

برادرم حنظله از فعالان خوش ذوق و خط شکن فضای مجازی، طی یادداشتی از نجفی نماینده مردم بابل در مجلس که همواره از حامیان قاطع پذیرش کنوانسیونهای بین المللی بوده در خواست کرد تا با یکی از کارشناسان این عرصه به مناظره بنشیند.

پیشنهاد خوبی است به خصوص اگر این مناظره بین نجفی و سید محمود نبویان از کارشناسان مسلط و همشهری خودمان اتفاق بیفتد. این حقیر به همراهی بعضی از دوستان آمادگی کامل برای برگزاری این جلسه را در فضایی تخصصی داریم. البته امیدوارم جناب آقای نجفی اینگونه استدلال نکند که چون دولت خواست من هم گفتم چشم! به هر حال ایشان یک روز باید بپذیرد که از طرف مردم برای نمایندگی مجلس انتخاب شده است.

از دیگر نماینده بابل در مجلس، جناب آقای نیاز نیز درخواست دارم که به طور شفاف و صریح رأی خود در جلسه دیروز مجلس را به اطلاع همشهریان برساند. او همین قدر که شفاف سازی کند کافی است و بیشتر از این خسته اش نمی کنیم.

فکر کردی خیلی مردی؟!

این تصویر مربوط به مسابقه فست فود خوری! است که به تازگی در قائمشهر برگزار شده است.

ظاهراً یک کافه برای تبلیغات خود اقدام به برگزاری این مسابقه کرده است. نشنیدم و نخواندم کسی، جایی بگوید یا بنویسد که مثلاً بهتر بود این همه غذا را بدهید به آنهایی که گرسنه اند و کودکانشان آرزو دارند که لب به فست فود بزنند؛ به آنهایی که هر روز از کنار اغذیه فروشی ها عبور می کنند و بوهای متنوع و دلبرانه و محرّک آن را تنفس می کنند، دست در جیب می برند و آه می کشند. ندیدیم و نشنیدم یک نفر لااقل از لحاظ پزشکی توصیه کند که این جور کارها یعنی ترویج پرخوری، برای سلامت انسان ضرر دارد.

زیاد خوردن، هنر نیست، شکم چرانی هم البته یک ارزش تلقی نمی شود. حواسمان باشد فرهنگ مان را داریم به کدام سمت سوق می دهیم. قرار بود به اندازه خوردن و به اندازه مصرف کردن را یک فرهنگ و ارزش بدانیم نه اسراف و ریخت و پاش را.

راست و ماست!

نمی توانم این فضای دوگانه را بپذیرم که گفته شود آقا و مراجع و علما و بسیجیان و دلسوزان و ... با قانون جدید مالی بین المللی که قرار است در مجلس و با حمایت دولت تصویت شود مخالفند و آن را یک قرارداد استعماری و استثماری و دشمن شاد کن و خائنانه می دانند و حتی سایت منسوب به دفتر رهبری هم در تصویری، آن را با چاه فاضلاب قیاس کرده و ... اما علی لاریجانی بی اعتنا به همه این سر و صداها دستش با حسن روحانی در یک کاسه است و به حرف بزرگان اعتنا نمی کنند و ساز خودشان را می زنند.

آقا فرمود من نمی گویم که در انتخابات ریاست جمهوری شرکت نکن اما به صلاح نیست که بیایی و ما هنوز احمدی نژاد را به خاطر ثبت نامش مورد لعن و نفرین می دانیم و اطرافیان و گاه هوادارانش را مستحق ایذاء و معتقدیم اصولگرایی با علی لاریجانی و باهنر و ناطق می تواند به وحدت برسد؛ اما با ضدولایتی مثل محمود، نه. 

سلیطه ای که مأمور خبرسازی است

آقای خبرنگاری در کانالش نوشت: شنیده شده فردی از درون ماشین به عابران پیاده رو، با تفنگ بادی شلیک کرده است. پلیس فتا او را دستگیر کرد و شبی را در بازداشتگاه نگه داشت تا یاد بگیرد دیگر خبری منتشر نکند که حوزه استحفاظی شان را مشوّش نشان بدهد.

خانم خبرنگاری که به قلم فروشی و سفارشی نویسی شهرت دارد در کانالش نوشت: شایعه ترور امام جمعه! تکذیب می شود!!

در حالی که به شهادت همه مردم و اصحاب رسانه و ... اصلا و ابدا چنین شایعه ای وجود نداشت که حالا نیاز به تکذیب داشته باشد. یعنی این بانوی خبرآفرین با یک متن کوتاه هم شایعه ای را تولید کرد و هم مثلاً آن را تکذیب نمود و البته آب هم از آب تکان نخورد چرا که برخلاف مورد اول، او در درون پازل حضرات بازی کرده است.

مسئولین یاد بگیرند!

این عکس مربوط به جلسه ای است که چند شب پیش در مدرسه علمیه روحیه بابل برگزار شد.

میزبان جلسه، آیت الله محمدی است که آن رو به رو نشسته.

در این جلسه افرادی چون مدیر کل دادگستری استان، مدیر کل اوقاف، رییس دادگستری، دادستان، رییس اداره اوقاف، شهردار، عضو شورای شهر و چند معاون اداری حضور دارند.

حالا پذیرایی روی میز را نگاه کنید؛ چند عدد کیک یزدی و چای و قند!

من چند سالی را شاگرد این مرد بزرگ بودم و از نزدیک با روحیات این عالم الهی آشنا هستم. راستش را بخواهید بعید می دانم حتی این چند عدد کیک یزدی را هم با پول حوزه تهیه کرده باشد. حدس می زنم یا از حساب شخصی خودش خریداری کرده و یا کسی بانی آن شده باشد.

می دانم باورتان نمی شود اگر بگویم این مرد با این که تمام عمرش را وقف تدریس طلاب کرده، در حد یک لیوان آب خوردن هم از امکانات حوزه، برای خودش مصرف کرده باشد.

حرف های دیگری هم از حساسیت ایشان نسبت به بیت المال دارم که اگر بنویسم ممکن است به من نسبت کذب و غلو بدهید.

بگذریم.

نخواستم تصویر دیگری را ضمیمه کنم و شما را به قیاس با مصداق خاصی دعوت نمایم. فقط خواستم یادآوری کنم که با یک پذیرایی ساده و بدون میوه های درجه یک و رنگارنگ و ... هم می توان جلسه ای اداری و مهم را برگزار کرد بی آن که خللی به مباحث وارد آمده و یا مثلاً کسی احساس کند شأنش رعایت نشده است.

خدا در قاب تصویر!!

در خاطره ای از عباس بابایی آمده است که روزی به عیادت دوست خلبانی رفت که مدتی در بستر بیماری افتاده بود. عباس دید، پسر او از این که پدر را چندی است روی تخت می بیند، پکر و ناراحت است. لباس رسمی اش را درآورد. از پسر خواست با او کشتی بگیرد. کمی بازی کرد و بعد گفت بیا بنشین ببین اسبت تند می رود یا نه؟! دوست عباس خجالت زده شده بود و از روی تخت اصرار می کرد که تیمسار! خواهش می کنم این کار را نکن. حرفش اما به جایی نرسید. عباس چهار دست و پا شده بود و پسر کوچک او را دور اتاق کولی می داد. کودک افسرده و غمگین، حالا داشت با شادی و نشاط بازی می کرد و خنده سر می داد. انگار نه انگار که غمی بر دلش سنگینی می کرد.1

هر جا که بحثی را پیرامون عرفان مطرح می کنم این خاطره را هم نقل می کنم. می گویم آنهایی که عرفان را خلاصه در گوشه نشینی و انزوا و ذکر گفتن کرده اید، اگر مردید، برای خدا مثل عباس بابایی باشید و بی اعتنا به جایگاه و شأن و اعتبار دنیوی، خودِ خودتان را برای دیگری خرج کنید. در خلوت گذراندن سخت نیست؛ اما این هم یک مدل عرفان است که خودت را برای شادی دیگران بشکنی. انتخاب با خودتان! عرفان حقیقی، عرفان علی علیه السلام است که در جایگاه حاکم اسلامی، در گمنامی به منزل شهیدی رفت و با کودکانش همراه شد، لقمه گوشت به دهانشان گذاشت و سرگرمشان کرد.2

این تصویر محمد انصاری، مدافع مطرح تیم پرسپولیس در منزل شهید محمد بلباسی را چندباری است که با حسرت نگاه می کنم. خیلی ها که اصلاً به خانواده های شهدا سر نمی زنند. بعضی ها می روند و یک دیدار رسمی انجام می دهند و بر می گردند. از تصویر می توان فهمید این جوان به گونه ای رفتار کرده که فرزندان خردسال شهید خیلی راحت و با شادی کنارش ایستاده و از نگاه هایشان پیداست که از بودن با او خوشحال هستند. کاش می شد این لحظه ها را از او خرید!

1- بر اساس خاطره ای از کتاب پرواز تا بی نهایت، صفحه183

2- ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب(ع)، ج 2، ص 115، قم، علامه، چاپ اول، 1379ق؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 41، ص 52، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.