با آغاز غیر رسمی رقابت بین نامزدهای انتخابات پیش رو بعضی سایتهای اصلاح طلب با روش نخ نما شده خود در صدد تخریب رقبا بر مبنای ظواهر و با نگرش سطحی برآمده اند. از شب گذشته، "تیپ نچسب احمدی نژاد"، "کت ناتراز جلیلی" و "عینک جذاب خاتمی" به تیتر اخبار بعضی سایتهای طیف غربگرا تبدیل شده است:
ورودی زندان، بخش قرنطینه، فیها خالدون طرف را با فرو کردن انگشت تفحص می کنند مبادا در خودش چند نخود مواد مخدر جاساز کرده باشد! حالا چگونه است که هر چند وقت یکبار فیلمی از وضعیت داخل زندان ها از طریق گوشی موبایل که جزو اقلام ممنوعه است بیرون می آید خدا می داند و مسئولان حراستی که حواسشان به زیر مجموعه خودشان نیست.
زندان که یک مجموعه محدود و به شدت کنترل شده است را نتوانی حفاظت کنی می خواهی وضعیت مواد و قاچاق و خلاف را در گستره جامعه تحت کنترل در بیاوری؟!
آنچه در رفح اتفاق افتاد، آنچه در غزه اتفاق افتاد، آنچه در صبرا و شتیلا اتفاق افتاد و... بر خلاف آنچه که درباره قتل یهودیان توسط ارتش هیتلر بیان می شود مستند و عینی و فاقد اغراق است. غرب سکوت می کند. خبری از تشکیل ائتلاف جهانی برای دفاع از حقوق بشر مشابه آنچه در عراق و افغانستان و ... اتفاق افتاد نیست. اسرائیل فرزند نامشروع تمدن غرب است. نهادهای بین المللی هیچ کارایی مفیدی برای توقف جنایات رژیم غاصب ندارند. مشابه این سکوت نحس و حقیرانه را در جریان حملات شیمیایی و موشک باران شهرهای ایران توسط عامل و مزدور غرب یعنی صدام نیز شاهد بودیم.
آیا روزی می رسد غربزدگان خودباخته و مدعیان انسانیت و اخلاق و دفاع از حقوق حیوانات از خواب غفلت بیدار شده و کعبه آمال خویش را در تمدن پوشالی غرب وحشی جستجو نکنند؟
بنای تفکر امپریالیسم بر دفاع از شرافت و انسانیت نیست و خوی منفعت طلبی و سرمایه سالاری و غارتگری و برده داری اساس شالوده نظم نوین مطلوب ابرقدرتهاست. آیا خودباختگان و مدعیان روشنفکری روزی به این حقیقت روشن اعتراف خواهند نمود؟ خواب زدگان هویت گریز تا کی قرار است از آنچه که نظام سرمایه داری برای ایران و بسیاری از کشورهای دیگر در سر دارد غفلت بورزند؟ وجود این همه شبکه و رسانه های ماهواره ای و تشکلهای به اصطلاح مستقل بین المللی و... واقعا برای نجات ملتهاست؟
بعضی سایتهای اصلاح طلب اینگونه تیتر زدند: "بذرپاش در حاشیه مراسم امروز عصبانی شد".
آدم با دیدن این تیتر گمان می کند بذرپاش سر کسی داد زده، یکی به دو کرده، از موضوعی رنجیده و پرخاش نموده و...
اما اصل خبر اینگونه است حالا خودتان درباره نگاه حاشیه ساز و کثیف بعضی اذناب رسانه قضاوت کنید:
"مهرداد بذرپاش وزیر راه و شهرسازی در حاشیه مراسم تشییع شهید رئیسی گفت: هیچ خللی در کار دولت با شهادت آقای رئیسی ایجاد نخواهد شد. البته از دست دادن آقای رئیسی ثلمه بسیار بزرگی است و کشور ظرفیتی را از دست داد. به عنوان کسی که از نزدیک با ایشان کار کردم می‌گویم که حلم، غیرت، خستگی‌ناپذیری، عطوفت و مهربانی از ویژگی‌های بارزشان بود. من یک بار ندیدم ایشان علیه شخصی سخن بگوید اما خیلی‌ها علیه ایشان صحبت میکردند.
بذرپاش ادامه داد: خیلی‌ها به دنبال تک دوره‌ای شدن شهید رئیسی بودند احتمالا امروز خوشحال هستند. آن‌هایی که هر روز علیه نظام تبلیغ میکنند حضور مردم را در مراسم تشییع ببینند. تشییع در تبریز و تهران و قم را دیدید و تشییع در بیرجند و مشهد را هم خواهید دید. مردم واقعا فرق بین خادم و غیرخادم را تشخیص میدهند.
وی در پایان گفت: به برکت خون این شهیدان پرودگار متعال تقدیر مناسبی برای کشور در نظر خواهد گرفت و این مصیبت جبران خواهد شد."
یکی از ادله ای که فقها با استفاده از کروات مخالفند حرمت تشبّه به کفار است. اسلام با کفر چه در باطن و چه در ظاهر مرز دارد.
موسیقی مناسب مجالس لهو را یک مسلمان ولو در خلوت خودش نباید گوش بدهد.
و...
جنگ بین ما با دنیای غرب و هر آنچه که فرهنگ دین را متزلزل می سازد یک نبرد تمدنی است. حجاب و عفاف و آزادی روابط و ... بخش هایی از این تقابل بزرگ است. معماری ما نباید به سمت و سوی غرب برود که رفت. سگ بازی، تغییر اسامی مذهبی، مصرف گرایی، خود نمایی به خصوص با ابزار رسانه، شهوت پرستی و خوشگذرانی، دخانیات و مشروبات الکلی، وطن ستیزی، وطن گریزی و ... ابزارها یا نمادهایی در تهاجم فرهنگی غرب نسبت به جامعه دینی است، جامعه ای که ایستادگی اش در جنگ نظامی مرهون فرهنگ دینی و ملی بوده و حالا برای ضربه فنی شدن باید از هویت تاریخی و تمدنی خود عاری گشته و به سمت پوکی و بی غیرتی و بی خیالی سوق داده شود.
خلاصه و گذرا خواستم به بهانه نصب توالتهای فرنگی ایستاده! در بعضی مراکز خرید تهران به جدی بودن تهاجم یا به قول آقا ناتوی فرهنگی غرب اشاره کنم. این سنگ های نوالت با اعتراض و پیگیری بعضی از شهروندان برداشته شد؛ اما کمی جدی تر باید به معضل وادادگی فرهنگی لایه هایی از جامعه و حس تقلید گرایی و خودباختگی آنها در برابر نمادها و مظاهر تمدن حیوانی غرب توجه نشان دهیم.
کمترین مواجهه ما باید اصرار بر تغییر سبک معماری رایج و بازگشت به سرمایه های مهندسی و معماری ایران کهن به منظور تقویت عناصر تمدن ملی و دینی باشد.
بعضی فعالان عرصه بهداشت و درمان از جمله دبیرکل خانه پرستار در صفحات مجازی خود مدعی شدند هر ده روز یک پزشک در ایران خودکشی میکند.
وزارت بهداشت تا کنون درباره میزان صحت این آمار سکوت کرده.
آقای پزشکیان هم مصاحبه کرد و گفت تقصیر اصولگراهاست.
بعضی پزشکان هم یادداشتهایی منتشر کرده و درصدد علت یابی این اقدام زشت همکارانشان برآمده اند. از جمله اینکه گفته اند درآمد کم! حضور در مناطق محروم! برخورد نامناسب مردم! دوری از خانواده و ... دلایلی است که منجر به خودکشی پزشکان می شود.
کدام پزشکی است که نداند بسیاری از امراض جسمی نشأت گرفته از ملالت ها و بیماری های روحی است؟ طبیب باید به موازات جسم با روان هم آشنا باشد؛ اگر نه به یقین پزشک حاذقی نیست. تمایل به خودکشی علامت یک بیماری عمیق روحی است. به نظر می رسد دانشگاههای علوم پزشکی علاوه بر آموزش علم طب و شناخت پیچ و خم و قواعد درمان جسم نیازمند آموزش اخلاق و معنویت هم هستند. بر فرض صحت ادعای پزشکان در خصوص علت خودکشی همکاران جوانشان نباید از نظر دور نگاه داشت که بسیاری از مردم هم در ابتدای شروع به کار و زندگی با درآمد پایین و حضور در مناطق سخت و مشکلات عدیده دیگر دست و پنجه نرم می کنند.
پزشکی که نتواند درد خودش را بشناسد، پزشکی که نتواند صبوری به خرج داده و مشکلات موقت زندگی را تحمل کند، پزشکی که راهی برای جبران خلأهای روحی و معنوی خویش نیافته و انتظار دارد پس از هفت سال تحصیل به همه خواسته های مادی دست پیدا کند بعید است بتواند حال مردم را خوب کند.
یک نکته را هم بنا به تجربه عرض کنم چون در چند گروه مجازی پزشکان و نیز فرهنگیان عضو بوده ام دیده و خوانده ام همانقدر که بعضی معلمان به شکل مشمئز کننده ای در حال فوروارد مکرر پیامهایی هستند که نشان می دهد همه خورده و برده اند و فقط معلمان هستند که مظلوم واقع شده و از مسابقه بخور بخور جا مانده اند، بخشی از پزشکان نیز به رغم برخورداری از مواهب قابل توجه مادی با رصد وضع اقتصادی و امکانات رفاهی چند متخصص شهیر، احساس میکنند اگر چند دستگاه خودرو لوکس و چند ویلا و خانه و مغازه و... در فهرست دارایی هایشان ثبت نباشد مغبون بوده و وقتشان را هدر داده اند. نمی شود کتمان کرد سطح توقع جامعه با نابخردی متولیان فرهنگی و شیطنت رسانه های مجازی در رقابت بر سر مصرف گرایی و رفاه طلبی و اشرافی گری و... چنان بالا رفته که گاه احساس می شود با هیچ میزان درآمدی قابل تسکین نباشد.
این باور غلط در حالی شکل گرفته که بسیاری از همین افراد در دهه های گذشته رویای زندگی امروز را در خواب هم نمی دیدند و نیز بسیاری از مردم در کشور خودمان هستند که از کمترین امکانات مادی بی بهره بوده و حسرت زندگی آنها را می خورند؛ اما صبوری به خرج می دهند.
به یک انقلاب اخلاقی در نحوه نگرش به مقوله معیشت و زندگی نیازمندیم. این مساله البته نافی رفتار غلط بعضی مسئولان در دامن زدن به شکاف طبقاتی و ویژه خواری و نادیده گرفتن حقوق مردم عادی کوچه و بازار نیست.
سالها پیش با استاد جوانی در حوزه آشنا شدم که به شکل مستمر پیرامون مدعیان ارتباط با عالم غیب و احضار ارواح و... تحقیق داشت آنهم به شکل میدانی و رو در رو. از دست این جماعت گاه کتک هم خورده بود. جمع بندی اش این بود این قماش افراد به دلایلی از جمله اصرار بر گناه و... توانسته اند با اجنه شیطانی ارتباط برقرار کنند. اجنه ای که در دسته شیاطین هستند هم کارشان را خوب بلدند. یک مدت پیش گویی ها و اخبار درستی به آنها می دهند. مثلا میروی پیششان می گویی دزد فلان مغازه کیست چه بسا درست و به یقین دزد را به شما معرفی کنند. خوب که اعتماد شما و اطرافیانتان جلب شد ناگهان بر اساس طبع شیطانی شان یک آدم درست و محترم را به عنوان دزد و شیاد و انسان نادرست جا می زنند و چون در این مدت چشم و گوش مخاطب محو اخبار غیبی آنها شده متأسفانه این حرف را پذیرفته و آن فرد مومن و پاک را بی آبرو می سازند.
البته هر گناهکاری مهلتی دارد. وقتی اجنه می فهمند مهلت فرد به پایان رسیده زود دور و برش را خالی می کنند. برای همین است که گاهی دیده میشود فردی برای چند سال توانسته اخبار غیبی بدهد بعد یکهو دستش خالی شده و دیگر توان غیب گویی ندارد.
بگذرم.
هنوز هم وقتی سوار اتوبوس یا تاکسی می شوید ممکن است کسی را ببینید که در مقام کارشناسی خبره به تعریف و تمجید از بی بی سی پرداخته و به ضرس قاطع مدعی می شود تنها پایگاه خبری دنیا که همیشه راست و درست سخن می گوید همین بی بی سی روباه صفت خودمان است.
خب، معلوم است شیطان رو بازی نمی کند.
به یقین بسیاری از اخبار بی بی سی درست و دست اول است؛ تا بتواند اعتماد عموم را جلب کند.
بی بی سی، فیک نیوز فلان جریان انتخاباتی نیست که با چند دروغ پیاپی خودش را ضایع و بی اعتبار سازد.
بی بی سی قرار است خط دهنده و جریان ساز باشد.
مثلا می آید اعلام می کند که چون افغانستانی ها و ایرانی ها فارسی زبانند از این پس اخبار داخلی دو کشور را در یک سایت مشترک به نمایش خواهد گذاشت. وقتی نگاه مردم دو کشور را به خود جلب کرد شروع می کند به جهت دهی اذهان از طریق پر رنگ سازی اخبار مربوط به برخورد مسئولان دو کشور با اتباع و شهروندان یکدیگر و کتک خوردن دستفروش افغان و توقیف کامیون ایرانی در مرز و... در نتیجه بغض و نفرت و زمینه درگیری بین دو ملت را د راستای اهداف جهانی استکبار ایجاد می کند.
یا فی المثل اخبار سیل در ایران و آمریکا را همزمان پوشش می دهد. مردم ایران را نشان می دهد که در ساعات اولیه سیل، گرفتار و سرگردان شده اند. زندگی شان را آب برداشته است. همزمان این تیتر را برجسته می سازد که یک زن معلم در آمریکا پس اندازش را داده و پنجاه جفت کفش برای سیل زدگان این کشور خریداری کرده است! مخاطب کم اطلاع پیش خودش می گوید غربی ها عجب انسان های دلسوز و شریفی هستند. بی بی سی به ظاهر دروغ نگفته است اما هیچ گاه حاضر نیست اخبار مربوط به اقدامات جهادی مردم کشورمان در کمک رسانی به حادثه دیدگان را نشان دهد. یا فلاکت مردم طوفان زده اوکلاهامای آمریکا را به تصویر بکشاند.
یادمان نرود کار بی بی سی خط دهی و جریان سازی است.
اینکه یک سال و نیم بعد از ماجرای دختری که بر اثر افسردگی و مشکلات خانوادگی خودکشی کرده، درست همزمان با بالا گرفتن تب اعتراضات دانشجویی در غرب نسبت به فجایع انسانی غزه و برافراشته شدن تصاویر و نمادهای مرتبط به انقلاب اسلامی و برخورد وحشیانه پلیس غرب مدعی تمدن و آزادی با دانشجویان معترض، ناگهان بی بی سی به فکر افشای تجاوزی موهوم توسط پلیس ایران می افتد نمونه ای از همان شیطنت های جنی و روباه صفتانه بازوی رسانه ای نظام سرمایه داری و غارتگری انگلیس و آمریکاست.
بازی پرسپولیس و سپاهان مملو از فحاشی رکیک نسبت به نوامیس یکدیگر آنهم در حضور بانوان بود. خود این بانوان هم به شکل مستقیم هدف فحش های ناموسی قرار گفته و البته بعضی از آنها به مقابله به مثل پرداختند. در روز روشن در جامعه اسلامی مقابل دهها چشم و دوربین، عده ای داد بزنند نوامیس همدیگر را با الفاظ چاله میدانی هرز و روسپی بخوانند؟!
ایران و ایرانی چه مرد و چه زن در همه ادوار تاریخ به حیا و نجابت و غیرت شهره بود. فرهنگ سازی غلط فوتبال و انفعال مسئولان میز پرست در برابر زیاده خواهی رسانه ای معدودی از دختران خودباخته دارد مسیر تمدن و فرهنگ یک ملت کهن و خوشنام را به سمت بی حیایی و دریدگی سوق می دهد. آنجا که غیرت و شرافت و عفت بی معناست متعلق به فرهنگ این آب و خاک نیست. انتخابات تمام شد. مسئولان تا دیر و بدتر از این نشده فکری به حال فرهنگ و اخلاق جامعه بکنند که زیر چرخهای تمدن سوز تراوای رسانه ای غرب در حال له شدن است. برای اصولگرایان رد شدن از فتاوای مراجع حلال است، عبور از مرزهای اخلاق و انسانیت چطور؟
بعد از کشف حجاب، هم آغوشی با نامحرم، شرابخواری و بی غیرتی هم در حال عادی سازی است.
حالا که بحث دفن زباله در سایت انجیلسی بابل دوباره بالا گرفت و شاهد شکل گیری اعتراضات مردمی و البته اظهار نگرانی معمول و نخ نما شده مسئولان شهری در واکنش به آن هستیم خوب است یکبار دیگر این خبر را که سوم دی ماه سال گذشته در سایت تسنیم منتشر شد و انعکاس چندانی در رسانه های محلی که بعضاً نمک گیر شهرداری هستند نداشت، مورد توجه قرار دهیم:
"فرماندار ویژه بابل گفت: به‌دستور وزیر کشور تأمین اعتبار ۵۰۰میلیاردریالی در سه مرحله برای برون‌رفت از مشکل ۲۵ساله زباله سایت انجیلسی بابل اختصاص یافت. در این صورت‌جلسه که در 29 آذر ماه تنظیم شد عنوان شده است این مبلغ 500 میلیارد ریال اختصاصی جهت افزایش تولید کمپوست است و تأمین 500 میلیارد دیگر را وزارت کشور به‌عهده شهرداری بابل گذاشته است و شهرداری هم متعهد شد این مبلغ را برای برون‌رفت از مشکل سایت انجیلسی تأمین کند."
لینک خبر در خبرگزاری تسنیم:
گفتنی است به اذعان مسئولان بهداشت و درمان، دفن زباله در جنگل باعث آلودگی شدید محیط زیست، مرگ پرندگان و رواج انواع بیماری و فاجعه انسانی گردیده است. قوه قضاییه نیز دفن زباله در این محل را غیرقانونی اعلام کرده است.
جای این سوال باقی است آیا بی توجهی به قانون در رفع معضل زباله متضمن تأمین منافع افراد خاصی است؟
پنجاه میلیارد تومان اختصاص داده شده از سوی وزارت کشور کجاست؟ شهرداری بابل که عوارض دریافتی از کسبه را در مواردی تا پنج برابر سال قبل افزایش داده نسبت به انجام تعهد ثبت شده در وزارت کشور چه قدم مثبتی برداشته است؟
چرا مسئولان شهری نسبت به خبری که در سوم دی ماه از قول فرماندار وقت بابل منتشر شد واکنشی نشان نداده اند؟
گفتنی است در جریان فوت یک شهروند و جراحت دو تن دیگر که ناشی از تعلل سازمان سیما منظر شهرداری در رفع حفره ایجاد شده در پل موزیرج بود اعتماد عمومی نسبت به تخصص و دغدغه مندی بعضی مسئولان بلدیه خدشه دار شده است.
صادق کوشکی به مسعود فراستی و محمدمهدی آقاجانی گفت سرباز اسرائیل!
حرفی را که باید آخر متن بزنم همین اول کار بنویسم بهتر است. زشت نیست به خاطر یک اختلاف نظر عادی، کسی را سرباز دشمن بدانیم؟ حالا اگر طرف مقابل از فعالین عرصه های انقلاب باشد که دیگر بدتر، خودمان و راه مان را ضایع می کنیم.
مطالب محمدصادق کوشکی را اغلب میخوانم و می پسندم.
مسعود فراستی را با دغدغه هایش نسبت به سینمای انقلاب اسلامی می شناسیم. تمام جماعت خودباخته و غربزده به او لقب حکومتی و جیره خور نظام داده اند.
محمدمهدی آقاجانی فرزند دلاور سردار شهید مهدی آقاجانی مانند پدر که می رفت تا چند متری تانک دشمن شلیک می کرد و می گفت باید حرارت انفجار آن را حس کنم، همیشه در میدان و پای کار انقلاب و نیروی خط مقدمی عرصه های جهاد بوده و هست، از اردوهای جهادی در مناطق محروم تا کار فرهنگی در شهر و هیات و پایگاه و دانشگاه و موکب اربعین، تولید برنامه های ارزشی برای سیما تا حضور میدانی در تقابل با اغتشاشات و ... در دفاع از نوامیس مردم شکمش با چاقو دریده شده است.
مسعود فراستی و محمدمهدی آقاجانی و شاید خیلی های دیگر استوری گذاشته و بنا به دلایلی با گشت ارشاد در موقعیت فعلی مخالفت نموده اند.
صادق کوشکی آنها را سرباز اسرائیل خطاب کرده است؛ به همین سادگی!
صرف همین یک بهانه برای ایراد چنین اتهام سنگینی کافی است؟
از قضا این قلم حامی حجاب قانونی و شرعی است. به یقین در این زمینه علاوه بر کار فرهنگی نیازمند کار میدانی و انتظامی هم هستیم. کما اینکه در عرصه اقتصاد و صنعت و بانکداری و قضا و آموزش و عدالت اجتماعی و ... هم از آنچه اسلام خواست فاصله داشته و باید عزمی جزم برای اصلاح امور داشته باشیم. اما هر کس با ما هم نظر نبود بنا بر نص کلام ولایت و البته به حکم خرد، لزوماً کافر و سرباز دشمن نیست.
صدها نقطه مشترک میان بچه های فعال جبهه انقلاب وجود دارد همه را رها نموده و به صرف یک اختلاف نظر، بدترین و زشت ترین تهمتها را گسیل کنیم خدا را خوش می آید؟ نشانه تقوای ماست؟ مطابق نظر و مورد رضایت رهبری است؟
الان من هم بگویم صادق کوشکی که به سهم خودش زحمات زیادی در دفاع از حریم اندیشه انقلاب داشته به خاطر تخریب و بی تقوایی در مواجهه با نیروهای خودی (که البته چندمین بار است تکرار می کند)، عنصر نفوذی رژیم صهیونیستی است؛ رواست؟
همه نیاز به امر به معروف و نهی از منکر داریم، یکی در باب حجاب، یکی در حوزه سبک زندگی، یکی در حیطه قلم و بیان، اخلاق اسلامی، انصاف، ادب و ... امیدوارم آقای کوشکی عزیز این اشتباه آخرت سوز خود را جبران کند.
اگر امثال ما و آقای کوشکی و مسئولان و منتسبان به انقلاب و نظام، نقد پذیر بوده و اشتباه خود را اصلاح کنیم میتوانیم از مردم عادی کوچه و بازار هم توقع داشته باشیم در مقابل امر به معروف و نهی از منکر دیگران نرمش به خرج داده و راه صلاح را پیش بگیرند.
همانهایی که می گویند ما وطن پرستیم اما تجزیه طلبها را هم به رسمیت می شناسند
همانهایی که می گویند طرفدار دموکراسی هستیم اما از سلطنت موروثی ستمشاهی حمایت می کنند
دم از تحمل نظر مخالف می زنند اما هر کس مخالف نظرشان باشد را مورد هجمه سنگین و فحاشی قرار داده و هو می کنند
همانها که می گفتند آمریکا مهد تمدن است اما در مقابل اغماض رهبران آمریکا از انبوه جرایم اخلاقی و مالی ترامپ سکوت کرده اند
آنها که غرب را مهد آزادی می دانند اما سانسور و ممنوعیت نام بردن از سردار سلیمانی تا حمایت از فلسطین را نادیده می انگارند
حالا می گویند حملات موشکی ایران برای اسرائیل در حد یک شوخی بود و آسیبی به رژیم غاصب نرساند اما همزمان چو انداخته اند که اسرائیل به زودی از ایران انتقام می گیرد! مگر اتفاق بدی برای رژیم غاصب رخ داده که دنبال انتقام است؟
ما مگر آوینی را می شناختیم؟ اسمش را شنیده بودیم؟ تصویرش را دیده بودیم؟ خانه پرش صدای گرمی را روی مستندهای زیبای روایت فتح می شنیدیم بی آنکه بدانیم او کیست و چه کاره است. مقصر هم خودش بود. کجای تولیدات و آثارش اسم خودش را می نوشت؟
20 فروردین 1372، اخبار ساعت 20 شبکه دوم سیما که مختص خبرهای علمی و فرهنگی بود با اجرای آقای حسین زاده با آن سبیلی که آن موقع بین مجریان سیما منحصر به فرد بود خبر شهادت کارگردان و مستند ساز و راوی روایت فتح را اعلام کرد. رفته بود روی مین در قبله گاه فکه.
حالا تصویرش را اول بار دیدیم. عجب قیافه جذابی داشت. روحش شاد. فردایش شد. همان ساعت، همان خبر، همان گوینده؛ اعلام کرد مقام معظم رهبری در تشییع مستندساز روایت فتح شرکت نمود! یا للعجب! آقا برود تشییع جنازه یک مستندساز؟ اینجا دیگر گوش ها تیز شد. مگر سید مرتضی آوینی کیست که رهبر مملکت در مراسم تشییع نه چندان شلوغ او شرکت کرده است؟
بعد آقا به او لقب سید شهیدان اهل قلم داد.
آن زمان ها بحث مقابله با تهاجم فرهنگی هم حسابی داغ بود. آقا روی این مساله خیلی تأکید داشت.
بچه های مسجدی و پایگاهی که کاری بیشتر از گشت و ایست بازرسی و روضه و نوحه بلد نبودند -و خدا میداند همان کارها هم چقدر لازم و حیاتی بود- به صرافت افتادند که حرف رهبر روی زمین نماند. رهبر اندیشمندی که جنگ در جبهه فرهنگی را بعد از دوران جنگ سخت، وظیفه حیاتی و راهبردی نیروهای انقلاب بر شمرده بود حالا با برجسته سازی شخصیت یک هنرمند شهید و متفکر در حوزه هنر و رسانه، الگوی جهاد فرهنگی را نیز برای جوانان بسیجی مبتدی این عرصه نمایان ساخت.
بچه ها مبتدی بودند. خانه پرش مکانی تهیه می کردند. قبضی چاپ میکردند، دنبال اسم جالب و رسا برای مجموعه خود بودند، هشتاد هزار تومن می دادند ویدیوی ضبط و پخش می خریدند و شبهای جمعه قسمت به قسمت روایت فتح را ضبط می کردند. مدتی بعد البته سیما فیلم همه قسمتهای آن را جهت فروش عرضه کرد!
اصلاً هم خنده ندارد!
بچه ها دغدغه داشتند دلسوز بودند اما کار بلد نبودند. مگر اول جنگ بچه ها بلد بودند بجنگند؟ مرتضی قربانی در کتاب خاطراتش می گوید با سی عدد قابلمه زودپز که چاشنی انفجاری در آن کار گذاشته شده بود از اصفهان به خوزستان رفتیم و در دیدار با استاندار وقت تاکید کردیم که کاملا مسلح و آماده دفع تجاوز دشمن هستیم! همین مرتضی قربانی کسی است که پنج سال بعد پرچم مقدس حرم امام رضا را روی مسجد شهر بندری فتح شده فاو عراق نصب می کند.
از این دست خاطرات عجیب و خنده دار و عبرت آموز در طول جنگ بسیار است.
بچه های جبهه فرهنگی انقلاب هم سال 72 مبتدی بودند. مدتی گذشت تا اینکه توانستند در عرصه هنر و رسانه سری میان سرها درآورده و حرف بسیج و مسجد و انقلاب را در قالب اندیشه و هنر ارائه دهند. مجموعه تولیدات رسانه ای حزب الله در این سالها با اوایل دهه هفتاد اصلا قابل قیاس است؟ یکنفر آماز بگیرد در این سالها چقدر هنرمند و صاحب فضل و ادیب و ... از مساجد و پایگاهها و هیاتها برخاسته است؟
رهبر، مرجع هم هست اما یک قدم بالاتر. مرجع یعنی محل رجوع، بر می گردی و دستش را به تبرک می بوسی و به ساحت دین ادای احترام میگذاری، رهبر ولی آن جلوها ایستاده، باید بدوی، خیز برداری، نفس نفس بزنی تا به قله ای که ترسیم نموده برسی و با او دست بیعت بدهی.
خصلت رهبر ما همین است. می داند این راه از کجا آغاز شده و قرار است به کجا ختم شود. تئوری انقلاب جهانی و تمدن ساز اسلام را می شناسد. خودش راه را نشان می دهد، خودش الگو ترسیم می کند، خودش هم جلوتر می رود که یک وقت هوس نشستن و درجا زدن به سرت راه پیدا نکند.
شهادت آوینی را باید نقطه عطف انقلاب فرهنگی در جهان اسلام دانست. درک ضرورت حضور و کنشگری و تأثیرگذاری بی وقفه در شکل دهی به افکار عمومی و تبیین حقیقت برای همه مردم دنیا از آن دست دستاوردهایی است که مبدأ تاریخ آن بیستم فروردین هزار و سیصد و هفتاد و دو قرار دارد.
دوستان مکرر تماس گرفته اند که مساله ای پیش آمده و تو دخالت کن، چیزی بنویس ما پخش کنیم و ... زیر بار نرفتم. واقعا همه چیز را باید در رسانه حل کرد؟ مملکت قانون ندارد؟ سازمانها و ارگانها وظیفه ای ندارند؟ خود مردم نباید کمی به هوش باشند؟ آدم یک وقتهایی احساس میکند بعضی ها خوششان می آید مثل شخصیت حیف نون در سریال باغ مظفر، تو سری بخورند، سرشان کلاه برود و... شاید این هم نوعی حس معنویت درونی افراد باشد که به بیراهه رفته.
این جور افراد به خصوص قشر خانم به خصوص آن دست از خانمهایی که یا مجرد و سن بالا هستند یا از شوهرشان کمتر محبت می بینند عرصه میدهند دست آدمهایی که به پول و شهوت علاقه دارند و زبان بازی و کلاس داری را خوب بلد هستند. طرف مدتی میرود کلاس اصلا نمیفهمد چه شنیده فقط می گوید استاد چه صدای گرمی داشت چقدر فضا آرامش بخش بود چه نگاه زیبایی داشت و...
یکی به اسم طب سنتی و مزاج سنجی، یکی به اسم حافظ شناسی و فردوسی پژوهی یکی شناخت شناسی یکی آداب زندگی و همسرداری و ... جالب است نمونه هایی را دیده ام که طرف یک باغبان ساده یا کارگر قراردادی بوده که خواسته در زندگی اش تحولی ایجاد کند با چرب زبانی و قدرت مونتاژ ذهنی و بهره گیری از هنر ارتباط با مخاطب، دکان و دستگاهی باز کرده فوج فوج زنهایی با همان دو ویژگی که در بالا عرض کردم به آنها رجوع میکنند جسارتا حتی حاضرند تنشان را هم در اختیار طرف قرار دهند و احساس آرامش در خلأ و حالت خلسه روحی را تجربه کنند چه برسد به فکر و ذهنشان را؛ تازه پول خوبی هم بابتش به طرف می دهند!!
خب دوباره این سوال را مطرح میکنم. همیشه باید در رسانه ها با این نوع مسائل برخورد کرد؟ مملکت قانون ندارد؟ دستگاهها وظیفه ای ندارند؟ آن دستگاه فرهنگی که به اینها تریبون می دهد حتی نمی پرسد طرف اصلا مدرک تحصیلی دارد یا نه؟ بخشی از مردم تا کی دوست دارند در خلسه سادگی و حماقت خود به سر ببرند؟ تا آدمها خنگ نباشند کسی نمیتواند با احساس زرنگی از آنها سواری بگیرد.
دیشب منوچهر آذری هنرمند پیشکسوت رادیو میهمان برنامه برمودا بود. شاید برای اولین بار از سیمای جمهوری اسلامی اعلام شد که او جزو اقلیتهای دینی و کلیمی است. چقدر به امام رضا علاقه داشت. گفت همان قدر که با استدلال، حضرت موسی را قبول دارم امام رضا را هم قبول دارم به زیارتش میروم و برایش نذری می دهم.
چقدر ایران را دوست داشت و با افتخار از اینکه خودش و فرزندانش که پزشک و دندانپزشک هستند ساکن ایران و وفادار به این آب و خاک اجدادی اند سخن می گفت.
چقدر دوست داشت مردم کشورش را شاد کند.
آدم یهودی باشد اما انصاف داشته باشد. دمش گرم.
این سازمان اوقاف هم شده است پاشنه آشیل نظام. حالا هر چه بخواهی با کلمات بازی کنی که فساد سیستمی نداریم و سیستم فاسد داریم نتیجه اش می شود یکی. هر کس هر گوشه از اوقاف دست گذاشت توانست چیزی پیدا کند که بکوبد توی سر نظام. خب برادر من وقتی شفافیت و پاسخگویی نباشد چه فرقی می کند سیستم فاسد باشد یا فساد سیستماتیک شده باشد؟ و بدتر از فساد هم البته توهم فساد است که پایه های نظام را سست می کند. این توهم بخشی اش بخاطر پمپاژ خبری و غلو و دروغ رسانه های دشمن است اما خب بخشی اش هم بابت عدم شفافیت و پاسخگویی مناسب است.
هر از گاه درباره سازمان اوقاف حرف و حدیثی مطرح میشود و این نهاد هم جواب روشنی نداشته و تحقیق و تفحصی هم از عملکرد آن صورت نگرفته است. اوقاف در شهرستانها تبدیل شده است به یک اداره دارایی مقدس که هر چه بیشتر درآمد به دست آورده و به تهران بفرستد ارج و قرب بیشتری در بین بالا دستی ها پیدا می کند. بعضی نمایندگان مجلس بارها نسبت به عملکرد این سازمان اعتراض کردند بارها نسبت زمین خواری به آن دادند اما صدایشان به جایی نرسید.
فارغ از عقوبت بعضی تصرفات نا بجای شرعی در نیّت واقف و انسداد راه خیر، بالاخره مردم باید بدانند این درآمدها در کجا دارد صرف می شود؟ بعضی ائمه جمعه در شهرستانها دنبال درآمدهای وقفی افتاده اند. مردم می بینند پسران و دختران و دامادهای آنها هم به بهانه ای در دفتر مشغول شده و حقوق میگیرند. برایشان سوال پیش می آید مگر درآمد دفتر یک امام جمعه در شهرستان چقدر است؟ اساسا چرا امتیازاتی که بین نور چشمی ها مثل عروس جناب خاموشی و دیگر اقربا پخش می شود به مردم عادی نمی رسد؟
وقتی خدا را داری همه چیز داری. تو قدرتمندترین موجود عالمی. هیچ چیز نمیتواند تو را منفعل و سرخورده و مأیوس سازد. آنها که خدا را دارند پیروز هر میدانند.
بودجه فرهنگی سپاه، بودجه ای از بیت المال مسلمین برای دفاع از حریم ارزشهاست. این پول نباید در بازی کثیف جناحها و باندهای قدرت صرف شود.
رسانه های سپاه نباید بازیچه یک طیف دلال قرار گرفته، اعتماد مردم را خرج جریانها و افراد و باندهای متهم به فساد نمایند.
روزنامه جوان، خبرگزاری های فارس و تسنیم متعلق به سپاه هستند و راهی کج را طی می کنند. سر تا پای قالیباف چند می ارزد که این رسانه های نفت خور به جای مطالبه گری و رفع ابهامات گسترده پیرامون اطرافیان وی درصدد تخریب حمید رسایی و دیگر منتقدان باند هلدینگ یاس برآمده اند؟
خبرگزاری دروغگوی فارس، خودش را خفه کند اعتبارنامه رسایی رد نخواهد شد؛ اما به یقین اگر سپاه نجنبد، فارس و جوان و تسنیم، اعتبار این نهاد انقلابی و ستودنی را در ذهن مومنان خدشه دار خواهند ساخت.
داریوش اقبالی خواننده مشهور و تا حدودی محبوب در بین جوانهای متفاوت دهه های شصت و هفتاد بود. عده زیادی بخاطر تقلید از سبک زندگی و حال و هوای او به اعتیاد گرویدند. خودش نیز این موضوع را پذیرفت و قول جبرانش را داد.
مهناز افشار که در جریان پرونده جدید خود متهم به تبلیغ برای فروش دارویی غیرمجاز گردیده داریوش اقبالی را باعث و بانی این تبلیغ فریبکارانه دانسته است. او در توییتی نوشت:
"آقای داریوش، من عاشق صدای شما و بسیاری از ترانه‌های شما هستم. و بارها هم به خودتون انتقال دادم و حتی نوشتم. اما وقتی از انسانیت می‌گویید ناچار هستم به یاد تجربه تلخ خودم با شما بیافتم. یکی از پرونده های من در داخل ایران به خاطر آقای داریوش است۔ همیشه فن صدایش بودم، از من خواست برای آمپول نالوکسان ویدیو ضبط کنم و گفتند مورد تایید وزارت بهداشت جهانی(این عبارت خیلی سوژه مخالفان افشار شده، آنها در واقع این عبارت را گاف تلقی کرده‌اند) است۔ وقتی ویدیو و چیزی که ایشان از من خواسته بود را پُست کردم، وزارت بهداشت از من شکایت کرد، چندین بار از ایشان خواستم نامه‌ای از وزارت بهداشت جهانی که گفته بودند نالوکسان قابل استفاده برای اوردوز در منزل هم هست را بفرستند تا بتوانم در دادگاه از خودم دفاع کنم که بدون مدرک این‌کار را نکردم و ایشان دیگر پاسخ من را نداد۔"
داریوش هم البته ساده و راحت از کنار این ماجرا گذشت.
با مهناز افشار و داریوش و قصد و نیّت آنها کاری ندارم اما واقعا تا کی بخشی از بدنه جامعه قرار است مقلد و خودباخته جماعت سلبریتی باقی مانده و زندگی خود را با جهت گیری های احساسی و فاقد مبنا و خسارت بار این قشر همسو کنند؟
این کودک فلسطینی بر اثر سوء تغذیه جان داد.
سازمان ملل کجاست؟ نهادهای حقوق بشری؟ آمریکا کجاست؟ غرب انسان دوست و عشق پرور و آزادی خواه چطور؟
هزاران کودک در این دنیا بر اثر گرسنگی و تشنگی بمیرند و نهادهای بین المللی دست روی دست بگذارند باز هم عده ای هستند که غرب را کعبه آمال خود دانسته و تصور میکنند آمریکا و اروپا مهد آزادی و انسانیت و مدافع حقوق بشر است. من نمی گویم در کشور ما حقوق همه شهروندان تأمین است و ظلمی صورت نمی گیرد؛ اما ساده لوحی محض است که گمان کنیم غرب ساکت و همدست در جنایات جهانی، غربی که در مقابل صدها بمب و موشک صدام که بر سر شهرها و خانه های مردم بیگناه کشور خودمان در طول دفاع مقدس فرود آمد ساکت نشست و باز هم به رژیم بعث، تسلیحات شیمیایی و کشتار جمعی داد دلسوز ما و به فکر نجات و مدافع حقوق ماست.
من اتفاقا با مداحی های میثم مطیعی اصلا حال نمی کنم. سلیقه است دیگر. روضه های او را دوست ندارم. البته بعضی نوحه های حماسی اش در تشییع شهدای مدافع حرم انصافا دلچسب است.
برنامه تلویزیونی حسینیه معلی را هم بدون اشکال نمی دانم. بعضی کارشناسان برنامه در این سطح نبوده اند. این که یک مشت پیرمرد را از راه دور بیاورند سر پا بایستند تا چند جوان تحت عنوان کارشناس برنامه که در سن فرزندان آنها هستند بخواهند سر جای خود نشسته و اعلام نظر کنند درست نیست. رقص مرد هم که توأم با تکان دادن تحریک آمیز پایین تنه باشد اشکال شرعی دارد. چنین نقدهایی گاه در بعضی سری های این برنامه وجود داشته است.
اما از حق نگذریم حسینیه معلی یک شاهکار رسانه ای است که جریان معنوی و فرهنگی جامعه را تقویت می کند. همین سری جدید که در ایام شعبانیه برگزار می شود بسیار شاد و جذاب است که نقاط قوّت آن بر خرده ضعف هایش می چربد. شخصیت نزار قطری بسیار دوست داشتنی ظاهر شده، میثم مطیعی در تحلیل و نقد و نظر، نکات آموزنده ای بیان می کند. شخصیت با وقار نریمانی و لبخندها و شیطنتهای به موقع بنی فاطمه و اجرای شیرین نجم الدین شریعتی از محاسن و جاذبه های خوب این برنامه است. شرکت کننده ها اغلب حرفه ای و زیبا اجرا می کنند. حضور اقوام از کرد و ترکمن و عرب و آذری و لر و... به خصوص عزیزان اهل سنت محب اهل بیت یک حرکت استراتژیک فرهنگی در راستای رفع توطئه و فتنه دشمن و مقوّم مبانی نظام دینی است.
به سهم خودم به سازندگان و اتاق فکر این برنامه عرض خسته نباشی و دست مریزاد دارم. اجرشان با ام الشهداء و حجةالله علی الحجج، صدیقه طاهره سلام الله علیها.
