آقازاده ها در امان از آتش بلوا
اغلب این بچه های بسیجی که برای دفاع از حیثیت اسلام و انقلاب به میدان آمده اند هم دهه هشتادی هستند. بچه هایی که پدرها و مادرهایشان کاره ای نیستند، سهمی از سفره انقلاب ندارند، خیلی هایشان جزو اقشار ضعیف و محروم جامعه هستند، شهید و مجروح میدهند... فرزند امام جمعه کجاست، فرزند فرماندار و شهردار و...؟
آن طرف هم بچه های کم سن و سالی که نمیدانند برای چه به خیابان می آیند و به محض بازداشت، زیر گریه میزنند و زاری میکنند و تازه میفهمند که چه بر سر آینده خود آورده اند نیز جزو آقازاده ها و نورچشمی ها نیستند.
آقازاده ها به ریش همه میخندند. آماده میشوند بارشان را برای عزیمت به فرنگ ببندند و در قالب کذب نخبگان پشمکی آینده مدتی بعد به کشور برگشته و باقی مانده اعتبار مملکت را به دشمن بفروشند.
چپ و راست هم ندارد. سلبریتی حقیقی مسئولان مفت خور نمکدان شکنی هستند که از انقلاب فقط شعارهایشان را یاد گرفته اند و با حرف ها و رفتارهای متناقض و منفعت طلبانه شان بستر بی اعتمادی به نظام را فراهم آورده اند.
بزرگان چپ و راست به ریش این جوانها میخندند. مفسدان کلان اقتصادی و دانه درشت های رانتخوار چند صباحی دیگر در کنج عافیت به عیش و نوش میپردازند.
کاش آنهایی که بازی رسانه های معاند را میخورند و از هیجان آفرینی سیاستمدارن نفوذی عافیت طلب و بیگانه پرست تحریک میشوند زودتر بفهمند که چه آتشی به جان خود و جوانان مدافع انقلاب می اندازند. بفهمند که بازیچه ای بیش نیستند.
کاش همانطور که مسئولان چپ و راست در ائتلافی نانوشته در مقام انتفاع و مزیت خواهی و خودبرتر بینی و ویژه خواری متحد هستند، جوانان کشور هم بی اعتنا به دسته بندی های فریبنده سیاسی در آبادانی سرزمین خود و اعتلای دنیا و آخرت خویش اتحاد داشتند.
