مسیر نظام نباید از مسیر انقلاب جدا باشد!
کسی نمی داند اتاق فکر فرهنگی نظام کجاست؟ کدام مرکز راهبردهای بلند مدت فرهنگی در راستای نیل به تمدن اسلامی را مورد مطالعه و تحقیق قرار داده و برنامه ای هدفمند را دنبال می کند؟ اصولا اگر چنین اتاق فکری وجود دارد، آیا ضمانت اجرایی برای قوانین و نتایج حاصل از مطالعات آن هم ایجاد شده است یا خیر؟
نگویید شورای عالی انقلاب فرهنگی که خودتان هم خنده تان می گیرد!
یک نمونه از تعطیلی خرد فرهنگی نظام بر می گردد به همین مقوله ساده اما زیربنایی ازدواج که بارها بدان پرداخته شده است. بستر ازدواج و تشکیل خانواده جهت حفظ سلامت جامعه و پویایی و هویت سازی نسلها مورد غفلت قرار گرفته است. دوره های طولانی مدت تحصیل و خدمت وظیفه، به علاوه آداب و رسوم من درآوردی غلط و ... سن ازدواج را بالا برده و جوانانی فاقد مسئولیت و بلاتکلیف نیازمند پاسخگویی به ندای فطرت و غریزه را بر لبه پرتگاه سقوط معنوی باقی گذاشته است. این فقط یک مثال بود؛ بحثی مفصل طلب دارد که بماند برای بعد.
غفلت مشکوک از فضای بی در و پیکر مجازی، اسب تراوای دشمن را در بطن جامعه و اندرون خانه و خانواده راه داد که ثمره سیاسی آن همین آشوبهای سالهای اخیر است. دستاوردهای سوءفرهنگی آن که روضه ای مفصل و سوزناک طلب می کند.
سلبریتی سازی و الگوپردازی غلط در راستای تغییر سبک زندگی ایرانی و ایجاد هویتی پوچ و سطحی تنها مروبط به فضای مجازی نیست. صدا و سیمای خودمان برای پر کردن آنتن به راحتی ذهن و باور و فرهنگ جامعه را سپرده است دست یک مشت آدم لاابالی شکست خورده و افسرده به ظاهر شاد که خلاهای شخصیتی خود را از رهگذر بطالت و بی قیدی و هرزگی، لاپوشانی می کنند.
تبلیغات گسترده بازرگانی و دامن زدن به تب کاذب آز و نیاز و ترویج فرهنگ مصرف گرایی به بهانه کسب درآمد فرهنگی! در واقع ضربه فنی فرهنگ قناعت و رضایتمندی منبعث از آموزه های اخلاقی است که منجر به پدید آمدن عقده های اجتماعی و زمینه ساز فساد و قانون شکنی گردیده است.
اغتشاشات اخیر جلوه ای از محصول بذر غفلت و خواب آلودگی مسئولانی است که پیوست فرهنگی رویکردهای نظام را رها کرده و حفظ موقعیت و صندلی خویش را اوجب واجبات دانسته اند.
سیستم قضایی کشور، ره آورد اقتصادی و بانکی نظام، وضعیت اشتغال و آموزش و ... تا چه میزان در خدمت مستضعفان بوده و اعتماد ولی نعمتان حقیقی مملکت را نسبت به شعارها و ادعاهایمان جلب نموده است؟
باز هم خودتان فهرست بگیرید. چقدر کارهای اشتباه را تحت لوای مصلحت یا با نیّت تأمین منافع باندی و حزبی، انجام داده ایم که چوب عواقب آن را اعتبار انقلاب و خون شهدا باید تحمل نماید؟
دشمن و بوقچی های وابسته، محرّک شورش و اغتشاش هستند؛ اما بپذیریم که در بسیاری از موارد، خودمان زمینه فرهنگی و فکری طغیانگری را فراهم کرده ایم.
