همین الان آمریکا هم غرق سیلاب است
زن آمریکایی همه کفش‌های یک مغازه را خرید و به سیل‌زدگان داد
4 آوریل 2019 - 15 فروردین 1398
سیل و بارش‌های سهمگین همچنان مناطق وسیعی از مرکز غربی آمریکا را زیر آب فرو برده و ده‌ها هزار نفر را آواره و با مصائب سیل‌زدگی و کاستی‌های پس از آن در ایالت‌هایی چون نبراسکا، داکوتای جنوبی، ویسکانسن و مینه‌سوتا روبرو کرده است.
سیل علاوه بر زیر آب بردن مناطق مسکونی هزاران هکتار از مزارع کشاورزی را هم نابود کرده و با مسموم کردن آب آشامیدنی و زراعی، هزاران خانواده را با مشکلات اقتصادی بی‌سابقه روبرو کرده به طوری که مقام‌ها در آمریکا میزان بارندگی‌ها و سیلاب‌ها را تاریخی و ویرانگر توصیف کرده‌اند.
همزمان با فروکش کردن سیل در برخی نقاط و آغاز بازگرداندن آوراگان به خانه‌های آنها وسعت خسارات بیشتر نمایان شده و تصاویر منتشر شده از خرابی‌ها رسانه‌های آمریکایی را پر کرده است.
در این میان برخی از انسان‌دوستان هم برای کمک به سیل‌زدگان پیش‌قدم شده‌اند.
یکی از آنها ادی تریت، ۲۵ ساله است که برای کمک به سیل‌زدگان ایالت نبراسکا پیشگام شده است.
هنگامی که ادی متوجه شد یکی از فروشگاه‌های کفش حراجی بزرگ برپا کرده تصمیم گرفته همه کفش‌ها را یکجا بخرد.
او پس از حدود دو ساعت مذاکره با صاحب فروشگاه او را راضی کرد که همه کفش های باقی مانده در حراج را به او یکجا بفروشد آن هم فقط در ازای ۱۰۰ دلار.
خانم تریت سپس ۲۰۴ جفت کفش به ارزش حدود ۶۰۰۰ دلار را به خانواده‌های سیل زده تقدیم کرد.
او به شبکه سی‌بی‌اس آمریکا گفته: "هر کفشی بهتر از یک کفش خیس و نم کشیده است."
آن طور که گزارش شده از میان این ۲۰۴ جفت کفش، تنها دو جفت کفش مردانه، ۱۶۲ جفت کفش‌ها بچه‌گانه و مابقی زنانه بوده است.
قرار است یک گروه داوطلب این کفش‌ها را به کشاورزان آسیب دیده نبراسکا برساند.
پت ریکتس، فرماندار نبراسکا گفته جامعه کشاورزان بیشترین آسیب را از سیل‌های چند هفته گذشته دیده و "وسعت خسارات فراتر از هر مصیبت دیگری است که ایالت نبراسکا در تاریخ خود شاهد بوده است."
تاکسی هوایی!
در مناطق سیل‌زده بسیاری از جاده‌ها غیرقابل عبور شده و یا سیل بخش اصلی آنها را با خود برده است.
داوطلبان در این مناطق هم برای کمک به آسیب‌دیدگان راه‌های دیگری را پیش گرفته‌اند.
آدام مارشال، سه سالی است که یک خلبان خصوصی شده است و وقتی تلفن‌های متعددی مبنی بر درخواست کمک دریافت کرد موتور هواپیمای کوچک و تک ملخی خود را روشن کرد و به کمک مردمی شتافت که در شهر فرمند در نزدیکی محل زندگی او به دام سیل افتاده بودند.
او به شبکه سی‌ان‌ان گفته تا کنون بیش از ۳۰ پرواز برای نجات سیل‌زدگان انجام داده است.
"تلفنم پشت هم زنگ می‌خورد به طوری که به همسرم گفتم احتمالا دو سه روزی من رو نخواهی دید."
"من همه اعضای گروه رقص دانگشاه میدلند را به اوماها منتقل کردم چرا که پرواز آنها به علت سیل لغو شده بود. یک زن تنها را هم که به علت سیل از ۵ فرزندش جدا افتاده بود را به آنها رساندم."
گری فورکر که در میانه سیلاب در حال پیش‌روی گیرافتاده بود باید هر چه زودتر به بیمارستان منتقل می‌شد چرا که دکترها شک کرده بودند که ریه‌های او پر از لخته‌های خون شده است.
اما مشکل این بود که هلی‌کوپتر امداد تنها برای یک نفر جا داشت و همسر گری نمی‌توانست او را همراهی کند.
خانم فورکر به سی‌ان‌ان گفته: "جاده ها همه مسدود شده بودند. من هیچ وقت به عمرم این قدر نترسیده بودم."
آدام مارشال برای کمک به این زن به نزدیکی خانه آنها پرواز کرد و توانست با فاصله یک ساعت او را به همسرش در بیمارستان برساند.
"من واقعا کاری که او (آدام مارشال) و سایر خلبانان در این چند رو انجام داده‌اند را ستایش می‌کنم. این که چه طور پیش قدم کمک به مردم شدند."
آقای مارشال می‌گوید: "بسیاری از مردم وقتی سوار هواپیما می‌شوند احساس نجات و رهایی می‌کنند. در چند روز گذشته یک عالمه بغل کردن و در آغوش گرفتن نصیبم شده."'هر جور که بلدید کمک کنید!'
دریک جیلک اهل داکوتای شمالی است. او وقتی تصاویر مربوط که سیلاب و ویرانی‌ها مربوط به آن را در ایالت‌ها مجاور دید تصمیم گرفت هر طور که از دستش بر میآید کمک کند.
در فیسبوک صفحه‌ای دایر کرد و از کشاورزان و مزرعه‌داران منطقه خواست برای کمک به مزارع و کشاورزان آسیب‌دیده مقداری از کاه و یونجه انبارهای خود را اهدا کنند.
بسیاری از مزارع و دام‌داری‌ها زیر آب فرورفته و حتی با وجود فروکش کردن سیلاب، کشاورزان چیزی برای تعذیه دام‌هایشان ندارند.
کمپینی که دریک جلیک به راه انداخته بود خیلی زود با استقبال روبرو شه به طوری که او ناچار شد ۹ تریلی آذوقه دام و طیور بار بزند که روی هم هزاران دلار ارزش داشتند.
"گمان می‌کنم بهترین راه این است که وقتی می‌خواهید کمک کنید کاری یا روشی را انتخاب کنید که خودتان به آن آشنایی دارید. من از گاو و گوسفند و دام‌داری سر در می‌آوردم برای همین هم در این زمینه داوطلب شدم."
این کاروان یونجه و علف که باید حدود ۱۰۰۰ کیلومتر را برای رسیدن به مقصد طی می‌کرد در پاره‌ای از مسیر با اسکورت خودروهای پلیس هم همراه شد.
گروهبان دان کینسینگر از کلانتری استارک که یکی از اسکورت کنندگان این کاروان کمک بود گفته: "برایم تازگی داشت. ما کاروان خودروهای سوگوار و تابوت و خیلی چیزهای دیگر را اسکورت کرده بودیم اما تا به حال یونجه اسکورت نکرده بودیم."
