نسخه ای که امام (ره) برای عربستان پیچید!

این روزها هیچ روزنامه و سایتی در جهان نیست که مطلبی درباره عربستان ننوشته باشد. وزارت امنیت عربستان تبدیل به یک شبکه گسترده تروریسم دولتی و بین اللمللی گردیده که خشم بسیاری از مردم منطقه را برانگیخته است.

پوتین، عربستان را به واکنش رو در رو در قبال دخالت های این دولت در امور داخلی روسیه و حمایت مادی و معنوی آن از جدایی طلبان چچن تهدید کرده است. حوثی های یمن نیز کشور عربستان را به حمله نظامی تهدید کرده اند. در بحرین و سوریه هم صحبت از دخالت مستقیم تروریست های عربستان برای قلع و قمع شیعیان است. در ایران نیز پس از فتنه کور 88 و پیدا بودن دست کثیف دولت وهابی عربستان در حمایت از فتنه گران، لزوم پاسخگویی به این جوجه دولت زیاده خواه قوّت گرفت. این روزها با انفجاری که در مقابل سفارت ایران در بیروت رخ داد و عریان بودن نقش الماجد، نیروی برجسته شبکه اطلاعاتی تحت امر بن سلطان، ضرورت پاسخ دندان شکن و درس آموز جمهوری السامی به آل سعود خبیث از همیشه واضح تر شده است؛ هر چند بزرگان پشت پرده دولت یازدهم و برادرخوانده های شیوخ ریاض هم این روزها دم از تقویت مراوده با این همسایه شیطان صفت می زنند.

حضرت امام خمینی (ره) که از بدو مبارزات ضد ستمشاهی خود، اعتراض های جسته و گریخته ای نسبت به رویکرد خائنانه شیوخ عرب در سازش با اسرائیل و عدم الزام به آموزه های رسول خدا (ص) داشت، پس از واقعه ننگین حج سال 66 و به خاک و خون کشیده شدن مسلمانان بی دفاع در حرم امن الهی که با هدف جلب رضایت آمریکای جنایتکار صورت گرفته بود، بارها در پیام های خود سعی در یادآوری خباثت آل سعود داشت:

مگر مسلمانان جهان فاجعۀ قتل عام صدها عالم و هزاران زن و مرد فرقه‏های مسلمین را در طول حیات ننگین آل سعود و نیز جنایت قتل‏عام زائران خانۀ خدا را فراموش می‏کنند؟ 1

اما جالب است به یاد بیاوریم این پیر فرزانه و پرچمدار حقیقی اسلام ناب، به این میزان از یادآوری جنایات آل سعود اکتفا نکرده و وعده تنبیه این دولت خون آشام را سر داد. وعده ای که این روزها بهترین موعد برای تحقق آن است:

ان‏شاءاللّه‏ ما اندوه دلمان را در وقت مناسب با انتقام از امریکا و آل سعود برطرف خواهیم ساخت و داغ و حسرت حلاوت این جنایت بزرگ را بر دلشان خواهیم نهاد، و با برپایی جشن پیروزی حق بر جنود کفر و نفاق و آزادی کعبه از دست نااهلان و نامحرمان به مسجدالحرام وارد خواهیم شد.2

1 و 2 - 29/4/1367