ما همیشه حماسه ساز بوده ایم

آن زمان که بزرگترین آثار هنری دنیای غرب در وصف ناز و کرشمه های خیابانی و عشق های کاذب مثلثی و روابط بی ضابطه اخلاقی، خلق می شد و به عنوان شاهکاری بزرگ در بزم های مستانه دلدادگان وهم و هوس، نقل محافل قرار می گرفت، قصه های شاهکارنامه فردوسی و روایت حماسه های مردان دشمن کش و دیوافکن ایران زمین، گرمای جمع صمیمی مردم این آب و خاک بود و صفای نقاله سرایی در وصف شیران بیشه غیرت و حماسه، تفریح سالم و آموزنده پیر وجوان این سرزمین به شمار می آمد.

این پیشینه پرافتخار ملتی است که هنر و ادبیاتش ریشه در عمق انسانیت و مردانگی داشته است. تاریخ این سرزمین پهناور نیز آنگونه رقم خورد که تا زمانی که پای حاتم بخشی های شاهان بزدل و بی کفایت و سلطان حسین های بی شهامت به میان نمی آمد مرد و زن این مرز و بوم با چنگ و دندان از کیان میهن و عقاید خویش دفاع کرده و قدمی از سر تسلیم و ذلت در مقابل بیگانگان برنداشته اند.

شاید بتوان بزرگترین حماسه ایرانیان را پذیرش عقلانی و قلبی دین مبین اسلام دانست که اگر این حق طلبی و عدالت خواهی نبود فتح این سرزمین برای سربازان عربی ارتش اسلام به این راحتی و گوارایی، محقق نمی شد.

این ملت با این پیشینه پرافتخار تاریخی هیچ گاه زیر بار ظلم و نابرابری نرفت. شاه قلدر انگلیس نشانِ پهلوی، با تمام قساوت و ناجوانمردی اش نتوانست در مقابل دستان خالی مردم این مرز و بوم دوام آورده و آرزوی کشف حجاب و خلع لباس روحانیت و زدودن مظاهر دین را با خود به گورستان تاریخ برد.

سال های چهل و دو تا پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، مملو از خاطرات حماسی مردان و زنان گمنامی است که در کوچه پس کوچه های شهر و دیارشان به مبارزه جانانه با طاغوت زمان پردداختند و شاه آمریکایی و پرادعایشان را از تخت نخوت و عصیان به زیر کشاندند. به راستی ما با نام و نشان چند نفر از شهدای سال های انقلاب آشنایی داریم؟

پیروزی انقلاب اسلامی، تازه اول ماجرا بود. شرق و غرب عالم دست به دست هم دادند تا با راه اندازی ده ها گروهک ریز و درشت التقاطی، به نبرد با فکر و جسم منادیان آزادی و عدالت پرداخته و جامعه اسلامی را از لحاظ اعتقادی و اجتماعی به ناامنی بکشانند. ترویج عقاید باطل چپ و راست از سویی و ترورهای کور منافقان و کودتاها و نواهای شوم جدایی طلبانه از سوی دیگر، امنیت انقلاب اسلامی را نشانه رفته بود. شرایط جمهوری تازه تأسیس اسلامی به گونه ای نبود که از برنامه ها و نیروهای زبده و خبره اطلاعاتی بهره مند باشد. تنها تکیه گاه برقراری امنیت در کشور، "مردم" بودند. ملت که به صحنه آمد کوچه به کوچه و خیابان به خیابان از ناامنی و شرارت زدوده شد و آسایش و امنیت بر فضای کشور حاکم گردید. حربه رسمی دشمن برای نابودی انقلابی که کاخ های ستم دنیا را نشانه رفته بود، آغاز تهاجم نظامی با پشتیبانی همه سردمداران کفر و الحاد بود. ایران در آن برهه نه ارتش قدرتمندی داشت و نه تسلیحات ارزنده ای. باز هم نوبت دست های خالی بود تا در نبرد نابرابر تن و تانک، حماسه هایی جاودانه بسرایند. در پایان سال های پرفراز و نشیب دفاع مقدس، اتحاد دنیای جهانخواران، به رغم صدها تهاجم ددمنشانه به مردم بیگناه کشور ایران، نتوانست حتی یک متر از این آب و خاک را جدا کند چه رسد به فتح هفت روزه تهران و انقراض حاکمیت توحید!

تمام سال های دفاع مقدس، به هر مسجد و پایگاهی که سرک می کشیدی، جمع بی ادعایی از زنان و مردان بی نام و نشان ایران اسلامی را می دیدی که در حد بضاعت خود تلاش می کردند باری از دوش انقلاب برداشته و به سهم خود، به پشتیبانی جبهه و جهاد فی سبیل الله بپردازند. عملیات بازسازی مناطق جنگی که آغاز شد، اقتصاد پس از سال های جنگ، توان کشش همه هزینه های مربوط به آن را نداشت. صف های طویل کمک های نقدی و اهدای اجناس گرانقیمت زینتی، جهاد اکبر مردمان این مرز و بوم را یک بار دیگر به نمایش گذاشت.

جنگ هیچ گاه به پایان نرسید. امام (ره) جنگ کفار با انقلاب اسلامی را جنگ عقیده می دانست. جغرافیای جنگ از صحنه رویارویی نظامی به عرصه های پیچیده فرهنگی کشانده شد. مردم ندای هل من ناصر مقتدایشان را که شنیدند منتظر نهادها و ارگان ها نماندند. هر کس به نوبه خود گوشه ای از کارها را به دست گرفت تا پدیده مبارکی به نام فرهنگ، گفتمان، اندیشه و ادبیات پایداری در مقابل زرق و برق های فریبنده فرهنگ غرب، صف آرایی کند. تشکیل هزاران هیئت برای ترویج فرهنگ اسلام ناب و تأسی به اهل بیت عصمت علیهم السلام، راه اندازی هزاران کاروان خودجوش زیارت مشاهد مطهر شهدا، تشکیل کانون ها و محافل مستقل فرهنگی و... نمونه هایی از تلاش های ایثارگرانه مردم ایران اسلامی در جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی محسوب می شود.

23تیر 1378 نیز دشمن در تجربه ای جدید، شکست میدانی دیگری از مردم این سرزمین خورد. در آن روز مردم پیش از آن که کار به امر ولایت بکشد، تنها با دعوت شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی، به خیابان ها ریختند تا دیگر جای پایی برای پس مانده های فریب خوردگان وادی ظلمت، باقی نماند. انتخابات باشکوه سال88 هم صحنه پرافتخار دیگری از همبستگی مردم با شعائر انقلاب اسلامی بود. شرکت کنندگان در انتخابات ریاست جمهوری دهم، فارغ از هر نوع سلیقه و گرایشی، در یک مانور بزرگ سیاسی، طعم ناامیدی را بر کام بدخواهان ملت نشاندند.

فتنه شوم سال88 عرصه امتحانی سخت برای مردم و مسئولان بود. تاریخ گواه خواهد بود که حماسه نه دی و حضور قاطع مرد و زن مسلمان در دفاع از آرمان های اسلام ناب محمدی (ص) رمز پیروزی بر توطئه های پیچیده ای بود که اندکی بعد ابعادی از آن در کشور سوریه مشاهده گردید. آن جا بود که واژه "خواص بی بصیرت" در ادبیات سیاسی کشور شکل گرفت تا آیندگان بدانند توده های مردم پابرهنه این سرزمین در بزنگاه های تاریخ، بابصیرت تر از بسیاری از نخبگان پرادعای سیاسی ظاهر شده اند.

اگر کسی می خواهد ابهت ملت ایران را بشناسد کافی است تنها به این پرسش پاسخ دهد که چرا دشمنان قسم خورده و ناجوانمردی همچون رژیم غاصب صهیونیست و آمریکای جهانخوار، به رغم تمام رذالت ها و نیز بهره مندی از امکانات نوین تسلیحاتی، هیچ گاه شهامت حمله به سرزمین پاک ایران اسلامی را در خود ندیده اند؟!

هربار که سیل و زلزله ای قومی از این ملت را داغدار کرد، مردم خود را در غم آنها شریک دیده و به یاریشان شتافتند؛ آن گونه که چشم ناظران بین المللی را خیره می ساختند. به یقین شمارش حماسه های بزرگ دلیرمردان و شیرزنان کشورمان به این آسانی میسّر نیست.

سال نود و دوی هجری شمسی، مردم ایران در دو انتخابات بزرگ و سرنوشت ساز، حماسه دیگری را رقم خواهند زد. حضور باشکوه مردم در پای صندوق های رأی، پیامی نابودکننده و یأس آور برای استراتژیست های غربی است که با غفلت از جایگاه معنوی و بلوغ فکری ملت ایران و تنها با اتکا به تئوری ها و تفکرات مادی خود، به ارائه طرح های نخ نما شده ای مانند تحریم های اقتصادی و سیاسی می پردازند تا به فهم کودکانه خویش، مردم حماسه آفرین کشورمان را بر سر آرمان هایشان به پای میز معامله بکشانند.

ملت ایران همیشه حماسه ساز بوده است. خلق حماسه های مکرر و نو برای این مردم شریف و فهیم، امر عجیب و تازه ای نیست. شاید به جای آن که با تبلیغات ضعیف و سطحی خود درصدد تلقین و ترغیب مردم به خلق یک حماسه بزرگ در خرداد نود و دو باشیم لازم باشد صفحاتی از کتاب زرّین حماسه های مردم ایران را مرور کنیم تا به دوست و دشمن نشان دهیم که ایران انقلابی به برکت وجود و حضور پررنگ مردمانی مؤمن، بابصیرت و شجاع در عرصه های فرهنگی و سیاسی و اجتماعی، بر قله های رفیع عزت و افتخار، ماندگار خواهد بود و با تحقق بخشیدن به مفاهیم بلندی چون عدالت و آزادی حقیقی، راه نجات ملت ها از یوغ استکبار و ستم پیشگان را به سراسر گیتی نشان خواهد داد.

مردم ایران همواره حماسه ساز بوده اند. شکی نیست آنها رئیس جمهوری را می خواهند که پرچم انتخاباتی اش به رنگ حماسه باشد.

والسلام علی من اتبع الهدی