دو قطبی در دو قطبی سازی!
دیده اید بعضی آدم ها دقیقا ضد همان چیزی که خیلی ادعایش را دارند عمل می کنند؟
مثلا کسی که خیلی اصرار دارد به همه بقبولاند آدم شجاعی است معمولا مبتلا به واهمه و بسیار ترسو ست. آدمی که خیلی ادعای راستگویی دارد در حال دروغگویی است. آن که بسیار تظاهر به عبادت می کند منافق است. آن که بیش از همه داعیه سخاوت دارد، خسیس است. کسانی که ژست میگیرند بگویند من از جنس مخالف بیزارم و آفتاب مهتاب ندیده ام صبح تا شب و شب تا صبح را در عالم واقعی یا مجازی، وسط جنس مخالف می لولند...
معیار شخصیت افراد، رفتارشان است نه صرف ادعا و ژست و هیاهو و شعار.
حالا شده است حکایت مجموعه هایی که دم از شعار سواد رسانه می زنند و دکان و دستگاهی برای خود باز کرده اند و از همه بیشتر به نشر اخبار جعلی عادت داشته و انبوه رسانه های فیک را اداره می کنند.
شده است حکایت بعضی مدعیان مخالفت با دو قطبی سازی که متوجه نیستند همیشه دو قطبی سازی بد نیست و نمی توان دو قطبی خیر و شرّ و حق و باطل را نادیده گرفت و به این بهانه از اجرای احکام الهی در برخورد با بی حجابی یا شکاف طبقاتی و ویژه خواری و... سر باز زد. اصرار ناموجه و ناپخته بر این شعار، خودش یک دو قطبی جدید را دامن زده است؛ نزاع بین مدعیان مخالفت با دو قطبی سازی و موافقان دو قطبی سازی یعنی منتقدان، رقبا و فعالان سیاسی و اجتماعی که از طرف آنها متهم میشوند به دو ایجاد قطبی! حالا اگر آنها واقعا مخالف با دو قطبی سازی هستند باید بزرگواری نموده از موضع خود کوتاه بیایند و به جبهه مقابل بیپوندند که صد البته خود برتر بینی و خود حق پنداری چنین اجازه ای به آنها نخواهد داد.
