خوشحالم که احمدی نژاد جایی در سیمای مازندران نداشت!
این تیتر را نه از سر طعنه و غرض که بر مبنای باوری قلبی و اعتقادی راسخ انتخاب کرده ام.
کافی است نگاهی به تجربه برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در کشورمان داشته باشید. سال 76 را یادتان هست؟ جماعت اصولگرا هر چه در توان داشتند برای پیروزی ناطق نوری به میان آوردند. نتیجه چه شد؟
وزن جریان مدعی اصولگرایی را اگر می خواهید در میان مردم ببینید کافی است به حجم آرای چهره های شاخص این جریان در رقابت های انتخابات ریاست جمهوری مانند ناطق نوری، احمد توکلی، علی لاریجانی و.... نگاه کنید.
یکی از مهمترین عناصری که در پیروزی احمدی نژاد در سال 84 در میان رقبای سرسختی چون اکبر هاشمی، لاریجانی، معین و... نقش اساسی داشت باور عمومی نسبت به سلوک مردمی این نامزد مستقل بود.
مردم اگر احساس کنند که قرار است حاکمیت با ابزاری چون پول و رسانه و ... گزینه ای را به آنان تحمیل کنند هرگز روی خوش نشان نخواهند داد. جریان اصولگرایی که در پس پرده ذهن خود، داعیه دار تملک قدرت است هیچ گاه در دل مردم پایگاهی مستحکم به دست نیاورده است. احمدی نژاد نه به خاطر حمایت نصفه و نیمه جریان های سیاسی که بنا به استعداد و خصائص فردی خود بود که توانست قلب مردم را تسخیر نماید.
پنج شنبه گذشته، سخنرانی رئیس جمهور سابق و لاحق کشورمان - که در حال حاضر جایگاه حقوقی عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام را برعهده دارد - در حالی از سوی صدا و سیمای استان مازندارن سانسور شد که با محوریت شهدای مظلوم مدافع حرم در شهرستان پانزده هزار سنگر آمل! برگزار گردید. بی اعتنایی مغرضانه متولیان رسانه عمومی در مازندران نسبت به پوشش خبری مراسم یادواره شهدا پیامی مستقیم و شفاف و البته راهبردی برای مردم کشورمان به همراه داشت که همه بدانند: فرزند ملت، همچنان چهره ای مستقل است که با اتکا به خدا و با یاری مردم پای در مصاف با حلقه های داخلی و خارجی مثلث زر و زور و تزویر گذاشته و چون گذشته باز هم او را باید "محمود مردمی نژاد" نامید.
