حبّ ریاست
اگر چه حکومت، حق انسان های صاحب صلاحیت است و کسی که بدون دارا بودن ملاک های مورد قبول اسلام، مدیریت جامعه اسلامی را بر عهده بگیرد در حقیقت، این جایگاه را غصب کرده است؛ اما این مسئله نیز از منظر اسلام مورد تأکید قرار گرفته که حسّ قدرت طلبی و برتری جویی، زیبنده افراد با ایمان نیست. ناگفته پیداست که ریاست طلبی و حبّ جاه با آن چه که به عنوان تکلیف بر عهده فرد لایق و ذی صلاح برای پذیرش حاکمیت بر جامعه دینی گذاشته شده است، از اساس تفاوت دارد.
از منظر اسلام ریاست طلبی یک وصف ناصواب بوده و به خصوص برای دانشمندان و عالمان، امری نکوهیده تلقی می شود. کسی که حبّ ریاست دارد برای رسیدن به نقطه مطلوب خود گاه ممکن است از مدار عدالت و دین خارج شده و موجب پدید آمدن تفرقه و فتنه در بدنه جامعه دینی بشود. روحیه جاه طلبی در میان بزرگان یک جامعه، نتیجه ای جز شکاف و از هم گسیختگی در میان امت اسلام نخواهد داشت.
ـ آفة العلماء حبّ الرّیاسة. آفت دانشمندان دوستى ریاست است.
ـ حب الرئاسة رأس المحن دوستى ریاست اساس رنج ها است.
