جای شهدای مدافع حرم خالی است

واقعه شهادت جمعی از حماسه آفرینان مازندرانی در خانطومان که در بهار 95 اتفاق افتاد داغی فراموش ناشدنی است. درباره شهدای جوان و غیور مدافع حرم بارها مطالبی را در این وبلاگ منتشر کردم.

یکی از عذاب آور ترین نکاتی که هر بار با مرور خاطرات شهدای مدافع حرم به دلم چنگ می زند، تلقی اثبات این سخن است که امثال من یک عمر را فقط در اوهام و ادعا سر کردیم و به اصطلاح، طبلی تو خالی، بیش نیستیم.

امتحان دفاع از حرم، خجالتی ابدی را برای افراد پرادعایی چون من ثبت کرد. بی پرده و صریح باید به خودمان بگوییم: ما بی لیاقت هستیم. هیچ وقت دوست نداشتم اگر شیپور جنگ، مرد را از نامرد جدا می کند من جزو دسته دوم باشم. امیدوارم خدا شرایط حضور این بنده حقیر خود را در جمع خط شکنان مدافع حریم آل الله فراهم کند.

امسال نخستین بهار را بدون حضور شهدای خانطومان آغاز کردیم. جای این شهدا خالی است و با ادعاهای امثال من پر نمی شود.