توهین به حسین منصف، ممنوع!
محمدحسین منصف، آزادمرد عضو شورای اسلامی شهر بابل، روز گذشته، با انتشار بیانیه ای نظر مستدل خود را در خصوص گزینه مناسب تصدی شهرداری بابل رسماً اعلام نمود که با واکنش های مختلفی در فضای مجازی مواجه گردید.
دوستانی که راقم این سطور را می شناسند از رابطه قلبی، عمیق، قدیمی، پایدار و ناتمام این حقیر با برادر دوست داشتنی اش یعنی حسین منصف خبر دارند. با این وجود حسین منصف نیز هیچ گاه از شراره نقد این قلم مصون نبوده است.
این حقیر و دیگر نیروهای ارزشی شهر، در تمامی رویکردهای عدالتخواهانه حسین منصف در تقابل با زد و بندها و بریز و بپاش های برخی مسئولان، همواره پشتیبان وی بوده و چنین خواهیم ماند و از سوی دیگر در برخی حوزه های رفتاری مرتبط با عرصه فرهنگ و همچنین نوع تعامل وی با روحانیت و علمای شهر و نیز درباره معدودی از اطرافیان وی، صاحب نقد جدی و رنجی تألم برانگیز هستیم.
بی رودربایستی، این قلم بر این باور است که هیچ یک از گزینه های نهایی مطرح شده برای تصدی کرسی شهرداری شهری با قدمت و جایگاه بلند بابل، در شأن و منزلت این دیار خوش نام نیستند. هر چند به نظر شخصی این جانب، برنامه ها، نگاه و سوابق مدیریتی سردار بیژنی چند سروگردن بالاتر از سایر گزینه هاست. البته دردمندانه باید اذعان کرد که از دل شورای شهری ضعیف، نمی توان انتظار بیرون آمدن شهرداری قوی و کارآزموده داشت. بی شک یک و سال و نیم دیگر، مردم بابل باید در انتخاب نمایندگان خود، تغییراتی اساسی ایجاد کنند.
حسین منصف دیروز با انتشار نامه ای، نظر خود را همراه با بیان دلایلی در خصوص علت عدم اقبال نسبت به انتخاب سردار بیژنی طرح نمود که جا دارد با پرهیز از هیاهوی اغواگر رسانه ای، به طور مستدل و متقن به این ابهامات پاسخ قانع کننده داده شود.
فارغ از همه این نقطه نظرات و اختلاف سلیقه ها، انصاف آن است که شفافیت و صداقت حسین منصف در بیان دیدگاه خود را بسیار باید ستود. واقعاً جای تعجب دارد که عده ای تلاش دارند تا این عضو پرتلاش شورای شهر را به خاطر آگاهی بخشی نسبت به رأی خود، مورد مذمّت قرار دهند! به یقین آن چه که جای ملامت دارد بی صداقتی و سیاست بازی مسئولانی است که با مواضع یک بام و دو هوا و یکی به نعل و یکی به میخ، شهامت ابراز آشکار عقاید خود را نداشته و برای یک روز جلوس بیشتر بر اریکه قدرت- اریکه ای که منهای عدالت، از نگاه مولا، کمتر از آب بینی بز می ارزد- نفاق را سرلوحه رفتار خویش قرار می دهند.
از بدیهی ترین صفات مسئولین نظام جمهوری اسلامی باید همین صداقت و صراحت لهجه باشد که متأسفانه همچنان درّی نایاب بوده و اکنون که کسی هم میخواهد اینگونه باشد مورد شماتت قرار می گیرد. هنوز یادمان نرفته است که شهردار سابق و بعضی اعضای فعلی شورای شهر، با ابتدایی ترین وظیفه خود یعنی ارتباط با مردم و پاسخگویی به آنان آشنا نبوده و به رغم دعوت چندباره این حقیر و سایر دوستان، هیچ گاه جرأت حضور در محافل نقد و بررسی پیرامون عملکرد حوزه مسئولیتی خود را نداشته اند.
مگر دوستان ما یادشان رفته است در جلساتی که در ماه مبارک رمضان با نمایندگان این شهر در مجلس شورای اسلامی با موضوع عملکرد شهرداری بابل برگزار شد، یکی با کنایه، شهر بابل را با ویرانه های شهر جنگزده کابل، قیاس کرد اما آن دیگری حتی حاضر نشد به صورت کنایه و غیر مستقیم، کلمه ای در نقد عملکرد شهرداری بر زبان بیاورد؟
امروز با کمال تأسف، عرصه قدرت بر مدار سیاست بازی و تعاملات پشت پرده می چرخد و در این بین اگر یکی هم پیدا شد که خواست بر خلاف جریان آب شنا کند، به رغم همه اختلاف نظرها، به جای وهن و شتم، باید حریّت او را ستود و روح آزادگی و جوانمردی اش را تکریم نمود.
