به بهانه ی 48مین تولد شهید سید علی دوامی
اینجا دنیاست...
در شهری کوچک از آن.
کوچه ی سردار راز.
دوم دی 1394...
دوباره درب خانه به روی مهمانان باز است...
صدای گریه ی نوزادی به گوش می رسد که نامش "سیدعلی"ست...
قامتش رعناست و هیبتش حیدری...
صدای دست های شادی در فضای خانه می پیچد...
کیک تولد را مادر بر روی میز میگذارد...
می خندد اما اشک هم بر گونه ها نشسته است...
قرار است فرزند به دست بوسی مادر بیاید و کیک تولدش را برش زند...
عطرشهادت از سیمای سیدعلی خانه را معطر کرد...
و مادر یادش هست هنوز که فرزندش دوم دی چشم راه پیام تیریک تولدش می باشد...
حالا 48سال گذشت.کودک امروز ما مردی ست آسمانی که با بال ملائک به اهل زمین سر می زند...
سربازی ست که ظهور را با لباس خاکی اش انتظار می کشد تا لبیک گویی دوباره برای امامش باشد...
امروز در خانه ای از این شهر، و از پلکانش صدای قدم هایی را شنیدیم که می آمد تا قامت مادر را یاری کند برای ایستادن و در جشن ولادتش از اهل آسمان بشارتی باشد برای روز نه چندان دور ظهور که در راه هست...
"تولدت مبارک سیدعلی"
معصومه حیدری.ساری
