برسد به دست علی لاریجانی

شرایط این روزهای جمهوری اسلامی را شاید بتوان یکی از تاریخی ترین شرایط عمر نظام مقدس اسلامی ایران دانست.

گره خوردن برنامه ریزی شده مجموعه مشکلات داخلی به مذاکرات هسته ای، فضایی را در برخی از لایه های جامعه پدید آورد که به گمان خویش، نتیجه مذاکرات هسته ای و تعطیلی فعالیت هایی که می تواند آینده اقتصادی ایران بزرگ را تضمین نماید، باعث حل معضلات روزمره آنان خواهد گردید.

از این قشر سختی کشیده و یا ناآگاه، هیچ ملالی نیست. تعجب اما از خواصی است که بر بالاترین کرسی های حاکمیتی تکیه زده؛ ولی تلاش دارند به رغم اطلاع از حقایق پشت پرده، چند صباحی را به خصوص در آستانه انتخابات مجلس شورای اسلامی، همرنگ جماعت باشند.

سخنان تأمل برانگیز دکتر علی لاریجانی، به عنوان رئیس یک قوه و نیز نماینده مردم قم در مجلس شورای اسلامی، مصداقی از این نوع رویکردهای مصلحتی است. حضرت ایشان در مراسم تودیع و معارفه استانداران جدید و قدیم قم، در حالی که رهبر معظم انقلاب، رد یا تأیید توافق هسته ای را منوط به طی کردن مراحل قانونی پیش بینی شده دانسته اند، بی پروا با اظهارنظری که نشان از پیش داوری در خصوص مفاد درج شده در توافق مذکور داشت، به دفاع از آن و تأیید بی چون و چرای مفاد توافق نامه پرداخت. با این وصف جای این پرسش باقی می ماند که شأن مجلس به عنوان نهادی قانونگذار که وظیفه دارد نظر خود در باره توافق هسته ای را پس از انجام بررسی های کارشناسانه مطرح نماید، چگونه محفوظ می ماند؟ آیا شتاب دکتر لاریجانی در مقام ریاست قوه مقننه، در تأیید و دفاع از توافقنامه هسته ای، نوعی خط دهی و اعمال نفوذ برای انصراف از بررسی کارشناسان و نمایندگان حقوق دان مجلس محسوب نمی شود؟ به راستی چه تضمینی وجود دارد که سایر قوانین تصویب شده در نهاد قانونگذاری، فارغ از حب و بغض های جناحی با لحاظ همه جوانب امر مورد بررسی قرار گرفته باشد؟!

پرسش اساسی از نماینده محترم قم در مجلس شورای اسلامی این است که بالاخره ایشان خود را نماینده مردم می داند یا نماینده و وکیل دولت؟! با این وصف چه کسی وظیفه دارد به طور مستقل و بی توجه به منافع فردی و جناحی، در برابر فشارهای بی امان جریان های قدرت و ثروت از حقوق ملت با جدّت دفاع نماید؟

در خصوص توافقنامه هسته ای و ملزومات تعهدآور آن که در مواردی اصل استقلال و حرّیت کشور را نشانه گرفته است نکات مهمی از سوی کارشناسان امر مطرح شده که جناب آقای لاریجانی و همراهان ایشان را به مطالعه دقیق آن دعوت می نماییم.

آن چه که باید از سر دلسوزی و خیرخواهی به جناب آقای لاریجانی گوشزد کرد این است که نگاه تاریخ را متوجه اعمال و گفتار این روزهای خود دانسته و کاری کند که انشاءالله در صف بزرگان میهن دوست و مردم مدار تاریخ سرزمین اسلامی مان جای بگیرد. البته بالاتر و مهم تر از قضاوت تاریخ، رضایت الهی است که کسب آن منوط به خیرخواهی برای امت اسلام و حرکت در مسیر سربلندی جامعه اسلامی در مقابل جبهه کفر و الحاد است. والعاقبة للمتقین