بخش لذت آور سخنان رئیس جمهور!!

باور کنید از این قسمت سخنان جنجالی رئیس جمهور در یکم بهمن، بسیار لذت بردم.

 اگر چه دوستان اغلب به انتقاد از سخنان ایشان پرداختند؛ اما به جاست تا روی مثبت سکه سخنان ایشان را هم در نظر بگیریم. رئیس جمهور در بخشی از سخنرانی خود در دفاع شفاهی از حقوق و جایگاه مردم اذعان داشت:  " همه بدانیم که اداره کشور از آن ملت ایران است، صاحب این کشور مردم هستند، هیچ مقامی بدون رای مستقیم و غیر مستقیم مردم مشروع نخواهد بود. "

تا این جای مطلب، حرف، حرف درستی است و جناب رئیس جمهور هم سعی کرده تا نشان بدهد دغدغه دیدگاه های ملت را در سر می پروراند. این بزرگوار در جای دیگری از سخنان خود باز هم به اهمیت جایگاه مردم اشاره می کند و می افزاید: " اسم این مجلس خانه ملت است، نه خانه یک جناح، بنابراین باید آئینه یک ملت باشد. "

خوب، تا این جا را که با جناب رئیس جمهور موافق هستیم. اما از این قسمت به بعد انگار رئیس جمهور دارد تعریف دیگری از ملت ارائه می دهد که نشانه نوعی سوءبرداشت در ذهن اوست: " اگر یک جناح است و یک جناح نیست، در این صورت دیگر به انتخابات هفتم اسفندماه نیاز نداریم و آنها به مجلس تشریف ببرند! "

درباره این بخش از فرمایشات رئیس جمهور مثال های نقض و جالبی تا کنون از سوی منتقدان منتشر شده که دیگر به همه ثابت شده است برخلاف تعبیر ایشان، تعداد قابل توجهی از رقبای جریان صاولگرایی مورد تأیید شورای نگهبان قرار گرفته و در انتخابات آتی حضور خواهند داشت. نکته ای که این وسط، مغفول ماند برداشت عجیب رئیس جمهور از عبارت " مردم " است.

رئیس جمهور به گونه ای از رقابت دو جناح سخن گفته که انگار تا کنون هر چه درباره مردم و دغدغه ملت و... گفته با آن چه ما تصور کردیم در تضاد بوده است. یک بار دیگر به جمله آخر وی توجه کنید. اگر یک جناح هست و یک جناح نیست، انتخابات برای چه؟!!! یعنی این وسط مردم کشک محسوب شده اند؟! یعنی هیچ گاه مردم، وجود مستقلی نداشته و تنها در قالب دو جناح موسوم به چپ و راست است که اعتبار پیدا می کنند؟!! آیا رئیس جمهور نمی داند که چه تعداد قابل توجهی از بدنه همین جامعه برای نامزدی انتخابات مجلس شورای اسلامی ثبت نام کرده اند در حالی که هیچ تعلق خاطری نسبت به جناح های مدعی اصولگرایی و اصلاح طلبی ندارند؟ دردمندانه باید اظهار داشت که از سخنان رئیس جمهور فقط یک برداشت به دست می آید و آن هم اینکه میان باورها و ذهنیت های طبقه اقتدارگرا با لایه های عظیم ملت، فاصله ای شگرف وجود دارد. تشنگان قدرت هرگز نمی توانند برخلاف ادعاهای پر رنگ و لعابشان تصور کنند که سطح مشارکت ساسی مردم، فراتر از حق انتخاب، حضور در عرصه قدرت و تصدی مناسب حکومتی است. از نظر این طیف، مردم فقط ابزاری برای به قدرت رساندن دو جناحی هستند که عرصه اجرایی و تقنینی کشور را بازیچه سیاست ورزی های قدرت طلبانه و زراندوزانه خویش می دانند. بنابراین چنان چه یکی از جناح ها به هر علتی نتواند تمام مهره های مدنظر خود را وارد بازی کند، اساس رقابت بی معنا خواهد بود!!

در میان سخنان جالب رئیس جمهور، البته یک جمله طلایی هم وجود داشت که می تواند پاسخی تاریخی برای مدعیان دروغین شعار " ما بی شماریم " محسوب شود. حضرت ایشان بعد از اشاره به حق حضور نمایندگان اقلیت های دینی در مجلس، ظرفیت مردمی و بدنه اجتماعی اصلاح طلبان را تنها در این محدوده جمعیتی توصیف می نماید: " ... اما یک جناحی در این کشور جمعیتش 7 میلیون تا 10 میلیون است. آیا نباید نماینده داشته باشد؟ " امیدوارم اصلاح طلبان این کنایه رئیس جمهوری که نمی خواهد بیش از این برای آنان هزینه بدهد را دریافت کرده باشند. حسن روحانی، خود را از اساس اصلاح طلب نمی داند و ضمن تحقیر جایگاه اجتماعی این طیف پرهیاهو، در عبارتی دیگر، سعی می کند موفقیت این جناح در انتخابات را از منظر خویش، کم اهمیت دانسته و آروزی قلبی خود را پیروزی همفکران دولتش بداند: " ما به عنوان دولت اعتدال، دلمان می‌خواهد معتدلین به مجلس بروند. "