باران که می بارد

ما هستیم که زمین را کثیف می کنیم. خدا باران می فرستد و پاکیزگی را به ارمغان می آورد؛ بی هیچ مزد و منتی. فضل الهی یعنی همین.

پلیدی ها از ماست، زیبایی ها از آن خدا.

بدی ها را ما به چنگ می آوریم، خوبی ها را خدا به ما عطا می کند.

ما هستیم که قلب خود را آلوده می سازیم. اشک، باران رحمتی است که غبار را از صحیفه دلمان می زداید. آنان که اشکی دارند، بدانند که در رحمت و فضل الهی به رویشان باز شده است.

کمترین تکلیف ما در قبال الطاف بیکران حق، گفتن یک الحمدلله است که گاه از همان هم دریغ می ورزیم.