بابل به یک حسینیه ارشاد نیاز دارد
همین اول بسم الله توضیح بدهم که ترکیب لفظی "حسینیه ارشاد " را از باب مصطلح به کار برده و به هیچ وجه منظورم توقف در محدوده بضاعت و کیفیت مدیریتی مرحوم علی شریعتی و ابوی بزرگوارشان در حسینیه ارشاد تهران نیست. به بیان صحیح تر، بابل به یک حسینیه ارشاد بی عیب و نقص و تکامل یافته نیاز دارد.
توضیح دیگر اینکه قید " یک حسینیه " هم از باب رضایت حداقلی به تحقق این مطالبه است والا چه بهتر که ده حسینیه ارشاد مترقی در این شهر تأسیس شود.
اما بعد؛
خانمی تماس گرفته بود و گفته بود یک استاد درس تفسیر (یعنی کسی که پول می گیرد تا بخشی از معارف دین را ترویج کند) در یک دانشگاه غیردولتی بابل وابسته به یک آقازاده حاشیه ساز، هر بار سر کلاس افاضه ای در جرح و رد مباحثی از دین مطرح می کند و به نیّت به به و چه چه دانشجویان عزیز کم اطلاع، مشت و لگدی را حواله اسلام می سازد. یک بار می گوید در اسلام سنگسار نداریم و این نوع مجازات از یهود به ارث رسیده، یک بار دیگر می گوید اگر مرد می تواند چهار همسر اختیار کند پس زن هم باید بتواند چنین کند و... و هر بار کف و سوت مخاطبان جوانش او را به وجد می آورد.
من البته در حد توان ذهنی و علمی خود پاسخی به ایشان دادم و در آخر از او خواستم تا این استاد سطحی نگر دانشگاه را به مناظره با یک عالم دینی در جمع دانشجویان همان دانشگاه دعوت کند تا سیه روی شود هر که در او غش باشد.
مشابه این نوع اتفاقات و پرسش ها را دوستان دیگر هم در تماس هایشان با حقیر یا سایر طلاب و روحانیون بارها مطرح کرده اند. به هر حال از هر راهی ممکن است در ذهن بسیاری از مردم به خصوص نسل جوان، ابهامات و اشکالاتی نسبت به پاره ای از احکام و عقاید دینی ایجاد شود. سؤال این جاست که این قشر کجا باید به پاسخی در خور، دست پیدا کنند؟
مرکز پاسخگویی به شبهات که در قم فعال است نمی تواند جای صحبت و گفتگوی رو در رو بین یک کارشناس دینی با یک جوان پرسشگر را پر کند.
بعضی از روحانیون حاضر در مساجد هم بضاعت لازم را – از نظر علمی یا رفتاری – برای مواجهه با این طیف از جامعه دارا نیستند.
تجربه ای که سال های قبل از انقلاب در مشهد رخ داد و نتیجه بخش بود، راه اندازی کانون نقد دینی است. البته این نام شاید الان زیبنده محافل ما نباشد اما منظور حقیر، رویکرد محتوایی کانون فوق است.
حسینیه ارشاد هم تجربه دیگر مشهدی ها در تهران بود که در جای خودش مؤثر واقع شد.
البته شاید عده ای بخواهند این پاسخ را بدهند که در بابل نیز مرکز یا مراکزی برای تربیت جوانان متدین راه اندازی شده؛ اما خوب است این نکته را مورد توجه قرار دهیم که بدنه نسل جوان به راحتی نمی تواند با جلسات منسجم و هدایت شده ارتباط مستمر برقرار کند. همین الان هم اگر دوستان به زیرمجموعه های آموزشی خود دقت کنند جز بچه های بسیج دانشجویی و حومه! را نخواهند دید.
توفیق و منزلت همه این حلقه ها و کانون ها و بنیادها و مراکز فکری فرهنگی فعال در شهر، مشهود و قابل تقدیر است؛ اما بابل به یک مرکز مستقل برای ایجاد بستر مناسب در طرح و رفع شبهات موجود در ذهن جوان و برقراری کرسی آزاداندیشی در حوزه مبانی دین آنهم به صورت عمومی و نه اختصاصی بسیار نیازمند است.
بارها دیده شده که برگزاری یک جلسه بحث آزاد و چالشی بسیار فراتر از تشکیل کلاس های آموزشی، مورد استقبال مخاطبان قرار گرفته است.
اخیراً این پیشنهاد را در صحبتی که با جمعی از فعالان مطالعاتی شهر داشتم مطرح کردم. جالب بود که عده ای این اشکال را وارد ساختند که جز حضرات آقایان مؤیدی و نیکزاد - که وقت هر دو بزرگوار فوق العاده ضیق است – روحانی دیگری در شهر نداریم که بتواند همه پرسش ها را فی البداهه و ریشه ای پاسخ بدهد!
اشکال این عزیزان که ممکن است در ذهن برخی از خوانندگان محترم این مطلب نیز خطور کند نشانه ای از همان درد کهنه ناشناخته ماندن ظرفیت های مذهبی و علمی شهرستان است. من در آن جمع به طور نمونه از حجت الاسلام مصطفی داداشی استاد متبحر مدرسه صدر که فردی حاضر جواب و آشنا به زیر و بم شبهات دینی و البته گمنام است نام بردم؛ اما اگر کسی متولی راه اندازی فضایی برای نقد و بررسی آزاد و دوطرفه مباحث دینی شود مطمئن باشد از نظر وجود کارشناسان ماهر و مسلط به مبانی دین در شهر دچار خلل نخواهد شد.
