از چابهار به سعدآباد!
از چابهار به سعدآباد!
نامه سرگشاده یک بسیجی به رئیس جمهور
جناب آقای روحانی سلام
من عباس گنجی، یکی از بسیجیان شهر زیبا و بندری چابهار هستم که در روزهای اخیر، نقشی اساسی در پایین کشیدن پرچم ظلم و استکبار از فراز این خطه لاله گون داشتم.
هنوز کسی به این پرسش کلیدی! پاسخ نداده که به راستی در اجلاسی که فقط سران کشورهای حاشیه اقیانوس هند در آن دعوت هستند – و البته تقریباً اکثریتشان هم به برکت دیپلماسی موفق! دولت شما روی خوشی به این دعوت نشان ندادند – چرا پرچم دولت متخاصمی به اهتزاز در می آید که هیچ ارتباطی با موضوع این اجلاسیه ندارد؟
اگر شما که مدعی مشی اعتدالی هستید این اقدام افراط گرایانه مسئولان زیر مجموعه اجرایی تان را توضیح بدهید ممنون می شوم. لطفاً توضیح بدهید چرا میلیون ها تومان از بودجه بیت المال مسلمین در عصر خالی بودن خزانه! خرج برگزاری همایشی شد که حتی رسانه های دولتی هم نتوانستند یک خروجی برای اثبات فایده آن پیدا نمایند؟ چرا حتی کشورهای کوچک منطقه به جای اعزام مسئولان بلندپایه ای که مدعو این اجلاس بودند چند بازرگان معمولی! را به ایران فرستاده و اینگونه جایگاه سیاست خارجه نظام مقتدر اسلامی را در عرصه بین الملل به سخره گرفتند؟
به راستی شیرین کاری برای کدخدا چقدر می ارزد که درست در روزهایی که ملت ایران لاله های آغشته به خون میهن را از کربلای خانطومان در جای جای این وطن عزیز به دوش می کشد در دولت شما مسئولانی پیدا می شوند که با افتخار و بی هیچ مبالاتی دنبال بزک کردن چهره پلید دولتی هستند که یا خودش همواره کمر به انهدام این مرزو و بوم بسته بود و یا پرورش دهنده قاتلین این ملت بیگناه و مظلوم، همچون وهابیت خبیث و ... بوده است؟!
جناب پرزیدنت! آب های نیلگون خلیج فارس، آغشته به خون پاک رادمردانی چون نادر مهدوی و بیژن گرد و ... است که اسمشان هم بر تن ژنرال های سفاک آمریکایی لرزه می اندازد. مردم چابهار اگر پرچم نامبارک ایالات متحده را از فراز شهر خود به پایین کشانده و آتش زدند خواستند این پیام را به سران کاخ سفید و دیگر گرگ های جهانخوار برسانند که اگر دشمنان نگاه کجی به این کشور بیندازند نه با مدعیان دیپلماسی لبخند و انفعال، بلکه با غیرتمندان میراث دار خون شهدای ناوچه پیکان و دیگر شهدای نبرد مستقیم با آمریکا طرف خواهند بود.
ما تا انتقام خون شهدای مظلوم هواپیمای مسافربری ایرباس را نگیریم، خلیج فارس را مدفن یانکی ها قرار خواهیم داد.
آقای روحانی! این روزها واژه دیاثت سیاسی به سیاستمداران و یا اشخاصی گفته می شود که ناموس میهن را برای یک لحظه لبخند مکارانه دشمن به حراج می گذارند. شما جای ما باشید به کسانی که با چنین بی شرمی، نکبت برافراشتن پرچم آمریکای جنایتکار را به رغم همه خیانت ها و غارتگری هایی که همچنان در حال تکرار است؛ به نام خود ثبت می کنند، چه لقبی خواهید داد؟!
منتظرم ببینم شما که هر بار پس از فرمایشات راهبردی و تعیین کننده رهبر معظم انقلاب، درست در نقطه مقابل آن به ارائه گفتمانی مبتنی بر خاستگاه ضعف و وادادگی در مقابل نظام سلطه می پردازید، این روزها که آقا کدخدایتان را شیطان اکبر لقب داده به دنبال چه واژه و عبارتی برای دلخوشی او می گردید؟ دعا می کنم که همگان اجر اعمال خود را فقط از درگاه خدا طلب نمایند نه از کاخ کدخدا!
والسلام علی عبادالله الصالحین. عباس گنجی بندر چابهار. نیمه شعبان 1395 هجری شمسی
