از حرف تا عمل

حالا خسته ای. این همه راه را پیاده آمده ای. بنشین شامت را بخور، نفسی که تازه کردی، بلند می شویم با هم نماز را می خوانیم. یک شب که هزار شب نمی شود. نماز اول وقت هم که واجب نیست. خدا خودش می داند تو چقدر خسته ای، چقدر راه آمدی، الان تشنه و گرسنه هستی. سخت نگیر برادر، هستیم دور هم ...!

ایستاد گوشه پیاده رو، نمازش را خواند. 

از اینکه به حرف های من اعتنا نکرد ناراحت نشدم که هیچ، خوشحال شدم از اینکه به من ثابت شد سفارش های مکرر شیخ برای نماز اول وقت، مخصوص پامنبری هایش نیست! و خودش بیشتر از دیگران به آنچه که می گوید عمل می کند.