آل سعود، نمونه بارز حماقت!
تحلیل آیت الله توکل از حمله عربستان به یمن
استاد برجسته حوزه علمیه قم روز گذشته در پایان درس خارج فقه خود با اشاره به جنایات گسترده آل سعود در حق مردم مظلوم یمن، تحلیلی را از اوضاع کنونی یمن و آینده ای که در انتظار حاکمان خبیث سعودی ارائه دادند که متن آن برگرفته از سایت ایشان تقدیم می شود:
بسم الله الرحمن الرحیم
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین.
در مساله عربستان و یمن به حمد الله عزیزان در جریان کار هستند. آل سعود از زمانی که تشکیل شد، اهل جنایت بود. زمانی به نجف حمله کرده بودند و نجف را قتل عام کرده بودند. این نسل کشی و آدم کشی و هر کسی مخالف ما است باید نابود شود از زمانی که وهابیت به روی کار آمد، برنامه این رژیم منحوس بود و این را بدانید که روایت دارد «الملک یبقی مع الکفر و لا یبقی مع الظلم»[1]
شاید یک رژیمی در حال کفر باقی باشد؛ اما در حال ظلم یقینا نابود می شود و آل سعود با کفر اعتقادی که داشتند در وادی ظلم بیّنی افتادند. شما حتما خبر دارید که بعد از این که بیشتر از هزار و دویست حمله هوایی داشتند و منابع و امکانات را زدند و بچه ها را در زیر آوار نابود کردند، در چند روز اخیر حملات شیمیایی دارند انجام می دهند. شیمیایی که گاز خفه کننده ای دارد و خیلی ها را به کام مرگ کشانده است. در دفاع هشت سال مقدس ما ثابت شد وقتی یک متجاوزی دست به حمله شیمیایی برد، علامت این است که از حملات هوایی خود چیزی به دست نیاورد و پیروزی نداشت، چون حملات شیمیایی فرد آخر کار آنها است. این را شما می دانید که حملات هوایی به جایی نرسید و حوثی ها بنای انتقام دارند. یک حمله به عربستان کردند و پادگان «المناره» را گرفتند و 18سرباز سعودی را نابود کردند و کل پادگان را گرفتند و بقیه فرار کردند. سعودی ها دو حمله کرده بودند و یمنی ها آن را نابود کردند. عربستان دید تجاوز هوایی اثر نداشت، در بمب باران شیمیایی هم باید در آینده به سازمان ملل گندیدهِ مرده باید پاسخ بدهد. آنها به یک استصالی رسید که حملات به یمن حماقت محض بود. الان از راه کویت دارند یک سری کارهای انجام می دهند؛ با حوثی ها دارند یک مذاکراتی انجام می دهند که ما چندین میلیارد به شما می دهیم و یمن را برای شما می سازیم و رئیس جمهور را از خودتان انتخاب کنید؛ میدانی هم به ما بدهید. این اسیصال حملات احمقانه آل سعود بود.
من در این قضایا یک نارحتی دارم که برای دشمنان غربی جا بیفتد که آنها مسلمانان را احمق بدانند و آل سعود فر بارز این حماقت است. چرا به یمن حمله کردید؟ چرا بچه ها را کشتید؟ چرا زنها را نابود کردید؟ چرا منابع را بمباران کردید؟ حرف شما چه بود؟ مگر مذاکره نبود! بمباران برای چه بود! آن قدر آنها احمق هستند که بازار اسلحه فروشی اروپا داغ شد، هر کشوری که اسلحه خراب داشت به آل سعود فروختند و حسابی از آل سعود پول می گیرند. چند مدتی قبل یک انبار مهمات اسرائیل بود که هر چه سلاح و مهمات قدیمی کم مصرف بود، به پنجاه میلیون دلار به آل سعود فروخت و انبارهای خود را خالی کرده است تا از سلاح جدید پر کند. این پول سنگین آل سعود که خرج خرید اسلحه از تمامی دنیا شده است برای مسلمان کشی و نسل کشی.
دلیل احمقانه آنها این است که منصور الهادی –رئیس جمهور یمن- از ما تقاضای حمله کرده است! مگر شما نمی گویید دمکراتیک، مگر شما نمی گویید مردم سالاری، خوب مردم یمن این مردک را نمی خواهند. حالا بخواهند، شما اینجا چکاره هستید؟ در یک ممکلتی بعضی با بعضی دعوا دارند، شما چکاره هستید که حمله کردید؟ یک ممکلت یمن است و با همدیگر حرفهای هم دارند، شما چرا دخالت کردید؟ این را بدانید عربستان سعودی جنگ ندیده است، حملات ندیده است؛ یمنی ها سالها بود که با «علی عبدالله صالح» در جنگ بودند. اینها مرد جنگ هستند! اگر بغل دست سعودی ها یک ترقه بزنند، شاید از ترس غش کنند! مرد جنگ نبودند. حمله ای که حوثی ها انجام می دهند، آنها پا به فرار می گذارند. آنها بعد از هزار و دویست حمله فهمیدند که حملات آنها بی اثر است.
جالب این است که خدا به دست دشمن یاری می دهد و افراد متفرق یمنی با این جنگ با هم جمع و متحد شدند. این جنگ باعث شد یمن متفرق به یمن متحد تبدیل شد. «عدو شود سبب خیر گر خدا خواهد» و یقین بدانید ان شاء الله به زودی می بینیم که آل سعود به چه نکبتی خواهند افتاد.
آل سعود خرج زیادی می کند که آقای عرب شود؛ الان ذلیل و خوار عرب شد. خیلی خرج می کند که آقای عرب شود. هر روز که می گذرد خوارتر و ذلیل تر می شود. از دو سال قبل آمریکایی ها و اروپایی ها گفتند که سال های آخر عمر آل سعود است و حتی تعیین کردند که بعد از آل سعود چه کسی روی کار بیاید. حالا نفر بعدی را تعیین کردند که بعد از آل سعود کدام آل باید روی کار بیاید. آنها فهمیدند که آل سعود با این جریان که دارد می رود دوام آور نیستند. ان شاء الله به حق پیامبر و آل نابودی آنها را ببینیم. و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین.
[1] بحار الانوار، ج72، ص331
