گنجینه های رها

 

مسیر خسروی از سمت اسلام آباد غرب و سر پل ذهاب، دو تابلوی دالاهو و بازی دراز ذهنم را به خود مشغول ساخت. جایی خوانده بودم در دل صخره های دالاهو یک بیمارستان صحرایی قرار داشت که در ورودی آن هم از صخره بود. منافقین وقتی وارد این منطقه شدند از وجود این بیمارستان مطلع بودند اما جای دقیقش را نمی دانستند. تا نزدیکی آن هم آمدند ولی پیدایش نکردند. حالا حساب کنید این بندگان خدایی که کادر درمان بیمارستان صحرایی دالاهو بودند آن ساعات چقدر دچار دلهره بودند تا بالاخره خط شکسته شد. کاش این بیمارستان صحرایی را بازسازی و تبدیل به نمایشگاه و یکی از آثار دیدنی سالهای دفاع مقدس می کردند. درست مثل تونل بزرگی که شهید رعیت رکن آبادی در غرب شوش حفر کرد و از پشت عراقی ها درآمد و نقش مهمی در این عملیات ظفرمند داشت که متأسفانه کسی به فکر نگهداری تونل به عنوان یک اثر تاریخی و ماندگار نبود و از بین رفت. خدا رحمت کند شهید بهروز مرادی هنرمند خرمشهری را که در مسجد جامع را کند و به جایی امن برد و گفت شما حالی تان نیست بعدها موزه ای ساخته شده و مورد بازدید قرار خواهد گرفت. الان در قدیم مسجد جامع در موزه این شهر وجود دارد و حسابی خاطره انگیز است.

بازی دراز هم که یاداور جمله جاودان شهید آیت الله بهشتی است: عرفان واقعی، خانقاهش بازی دراز است.

چقدر حرف در این یک جمله نهفته است که عصاره همه معارف دفاع مقدس است. یک خاطره ای در کتاب شهید هادی هست. دکتر بهشتی آمده بود برای دیدار با رزمندگان در خط مقدم کرند و گیلانغرب. رزمنده ها دوستش داشتند. گفتند گروه ضربت تشکیل داده ایم میخواهیم اسمش را بگذاریم آیت الله بهشتی. باور کنید هر مسئولی بود به شعف آمده و استقبال می کرد. شهید عارف آیت الله بهشتی تشکر اما مخالفت کرد و گفت اسم شهید اندرزگو را بگذارید. او در کارهای چریکی بر ضد شاه فعال بود و از این طریق نامش زنده بماند. روح همه دانش آموختگان مکتب عشق و ایثار شاد.

راستی تا یادم نرفته، مسیرتان به سرپل ذهاب خورد مزار جناب احمد بن اسحاق هم بروید. از نواب اربعه و خاص امام زمان در زمان غیبت صغری است که در این شهر به خاک سپرده شده است. زیارتگاهی تمیز و زیبا دارد که هم میتوانید به ساحت امام عصر و یاران صدیقش ادای احترام و تجدید عهد کنید هم استراحی کرده باشید. این مکان را سالها پیش در پیاده روی عرفه همراه مرحوم سید علی اکبر ابوترابی زیارت کردم. الان توفیق شد خانواده را آنجا بردم.

کمی با محبت تر

مسئولین محترم شهر مرزی مهران! لطفا ایام اربعین یک بازدید از خدمات دهی پایانه های مرزی شلمچه و چذابه و خسروی داشته باشید. نگاه درآمد زایی صرف به توریسم خوب نیست حالا اگر زوار اباعبدالله باشند که بدتر. خدمات پارکینگ، خدمات حمل و نقل شهری تا پایانه ایران و حتی عراق، مسئولان مهمان نواز مهران به اندازه عزیزان خرمشهری و خوزستانی و کرمانشاهی مهمان نواز نیستند.

چه کنیم گوشی ما سر نخورد!

 

این ابتکار هم مال ایرانی هاست. دیده اید بعضی جاها پریز برق را بالادست نصب کرده اند. آدم می ماند چطور گوشی را بزند تن شارژ که از سیم جدا نشده و روی زمین نیفتد. در نجف حرم مولا علی علیه السلام نشسته بودم که متوجه ابتکار عمل یکی از هموطنان عزیز شدم. گوشی را گذاشته بود داخل کیسه نایلون، سیمش را وصل کرد به پریز بالای دیوار، بعد همانطور که در تصویر می بینید دسته نایلون را از قسمت شارژر آویزان کرد تا خطر سر خوردن گوشی را برطرف کند. جالب بود.

ما نامدیم از بهر نان

 

این حس را فقط با دریا داشتم. خسته نمیشوم و در تلاطمش آرام می گیرم. هیچ گاه این حس را دوباره تجربه نکردم مگر در کربلا، حرم آقا. هر چقدر بنشینم و به شش گوشه ضریحش زل بزنم خسته نمی شوم و دوباره هوس تکرار می کنم. هزاران هزار بار نگاه کردم، نفس کشیدم و جان گرفتم. یک بار هم برایش جان خواهم داد؛ ان شاءالله.

استاندار مازندران برود بهتر است

 

یادم است اواخر دهه هفتاد تجمعی در ساری شکل گرفت. بگو مگویی شد بین عده ای از نیروهای ارزشی با عناصر اصلاح طلب. فرمانده وقت انتظامی استان آمد وساطت کند طلبه ای معمم جلوی جمع دست برد و درجه های او را از لباسش کند. اتفاق خوشایندی نبود. شاید حدود یک هفته بعد فرمانده انتظامی استان را عوض کردند. چرا؟ او در این ماجرا مقصر نبود اما ابهت و شخصیتش در جمع شکست و طبعا دیگر آن جایگاه و شأنیت سابق را نمی توانست لااقل در بین نیروهایش داشته باشد.

استاندار مازندران بد حرف زد و حرف بدی زد. حملات زیادی به او شد و بعضا دستمایه طنز یا هجو جامعه قرار گرفت. فکر نکنم هیچ نیروی ارزشی در کشور بوده که علیه او موضع نگرفته باشد. مطالبی هم بر ضدش افشا شد از جمله محکومیت تعزیراتی اش در دوران طبابت که حالا داعیه دلسوزی فقرا را دارد یا مدعی صیانت از قانون شده است! توهین های بسیاری هم بر ضدش منتشر شد. اولش شروع کرد به توجیه و ماله کشی. بعد اصلا حرفش را پس گرفت و اصلاح کرد. دو طلبه استیجاری را آورد دفاع کنند، نگرفت. دست به دامان بنیاد شهید شد. آخرش نماینده ولی فقیه در استان آمد و ریش گرو گذاشت و خواستار توقف هجمه به او گردید. بعد بلند شد رفت قم در محضر علامه جوادی، روحش را تطهیر کند... خب چه کاری است برادر! دغدغه ات شده است کنسرت و کشف حجاب، مردم دادشان از وضعیت موجود درآمده، دولت پدر همه را درآورده است. مردم به حرمت جنگ اخیر نجابت به خرج میدهند و به خیابان نمیریزند آن وقت شمایی که بدون سبقه اجرایی لازم و بر اساس رفاقت با رییس دولت پست میگیری شروع میکنی به حاشیه سازی و هدر دادن فرصتها و به جای رسیدگی به درد مردم ژست طلبکار میگیری؟!

این استاندار دیگر استاندار بشو نیست. حرمتی برایش باقی نمانده و زین پس شأن و شخصیتی در بین مردم نخواهد داشت. هر حرف و موضع و تصویری از او بیرون بیاید مردم را یاد شوخی ها و طنزها و هجوهایی می اندازد که ضد او شکل گرفته بود. یونسی اگر دنبال خدمت به ملت و صیانت از اعتبار و جایگاه مردم مطلوم این استان است بهتر است دندان طمع را کنده دل از گرو قدرت بیرون کشیده و به همان طبابت مجاری ادرار که در تخصصش است برگردد.

جاده های پر خطر

 

مسیر ملایر - نهاوند -  کرمانشاه در طول سال به خصوص ایام اربعین چقدر مسافر عبور و مرور میکند؟ جاده ها دو طرفه و باریک است. روشنایی ندارد. دست انداز هم گذاشته اند بزرگ و غیرقابل دید. خودروهای سنگین هم زیاد تردد دارند. تازه شروع کرده اند جاده را عریض کنند. این همه سال با جان و مال و سلامت این همه انسان بازی شد. چقدر بعضی مسئولین بی خیالند. این همه درآمد از مسافر عاید دولت میشود. یک خدمات حداقلی یعنی ایمن و استاندارد سازی جاده ها که بعضا از همان هم دریغ شد.

از خودتان سوژه نسازید

به احترام نماینده ولی فقیه در استان دست از هجمه به استاندار مازندران بر میداریم. او البته باید بداند که دعوای اصلی ما بر سر کارآمدی است. اگر رابطه و هزینه ستادی نبود الان این آقا کجا بود؟ او زین پس باید خودش را نمک گیر سفره اسلام و انقلاب و ولایت فقیه دانسته و جز در این مسیر دغدغه ای به ذهن راه ندهد. مردم مشکل معیشت و رفاه و عدالت دارند. با کنسرت و آزادی پوشش و رفع فیلتر واتساپ نباید جامعه را فریب داد و انقلابی که قرار است تمدن ساز باشد را به ورطه سکون و رکود کشاند. اگر حرف زدن بلد نیستید حرف نزدن را بیاموزید و هزینه تراشی نکنید. اگر کار کردن بلد نیستید کنار بروید. خون دهها هزار سرو شهید پای رشد و اعتلای این مرز و بوم ریخته شده است. دست از فرصت سوزی بردارید.

قسم به طلوع فجر کربلا

تو ای نفس مطمئن که جز او را نمیبینی. رنج و راحتی، حزن و شادی تو را از خود بی خود نمی سازد. آرامش و وقار داری. دلت قرص و اراده ت در پرتو توکل به او مستحکم است. لغزش نمی ورزی. سست نمیشوی. طوفانها را پشت سر میگذاری و میدانی حساب و کتابی هست و هیچ حقی نخواهد سوخت. به وظیفه ات بی منت و تردید عمل میکنی و اهل صدق و وفایی. ای کوه صبر و یقین برگرد به آنجا که در تراز و شان و منزلت توست. برگرد به آغوش گرم و گرامی که آشیانه توست. برگرد به دامان آنکه تو را تربیت کرد. مربی ات را خودت انتخاب کردی و به این مقام دست یافتی. ارجعی الی ربک. اینگونه انسانی است که به مقام رضا میرسد و هر کس از خدا راضی است خدا هم از او راضی خواهد بود. بندگان خدا اینگونه اند. تو در شمار نیکان عالمی. تو در باغ بزرگ پروردگارت به سر خواهی برد. یهشت مگر جز به شرط آرامش و صفاست؟ بهشت یعنی آنجا که لغو و بطالت نیست. آزار نیست. غم و ترس راهی ندارد. یعنی آنجا که همه چیز را خدا به پیش میبرد. بهشت یعنی آنجا که با حسین زندگی کنی. با حسین بمیری. بهشت یعنی حسین وار زیستن. یعنی رضایت بر آنچه خدا گفت و خواست و رقم زد. یعنی ما رایت الا جمیلا. آرام باشی و بدانی آنکه باید ببیند می بیند. حقی در گستره عالم تباه نخواهد شد. در دل تلاطم امواج چون کودکی در آغوش پدر آسوده بخوابی. مسیرت را برو و بدان خدا هوایت را دارد. عزتت حفظ مانده و عزیز خواهی ماند. دنیا و آخرتتت بهشت است اگر به مرتبه یقین برسی. اگر حسینی شوی. بهشت هر جایی است که نفست مطمئن و راضی است. فجر را سوره حسین نامیدند نه از آن جهت که صرف وصف منزلتش باشد. برای آنکه راه را بیابی و در مسیر درست قدم برداری. طلوع نور در زندگی ات با فکر و انتخاب درست رقم خواهد خورد. حسین یک الگوست. طریقتش تو را به رستگاری میرساند.

قاصرید و طلبکار؟!

بسم الله الرحمن الرحیم

استاندار مازندران که پیش تر نشان داد دغدغه اجرای کنسرت را بر پیگیری و حل معضلات زیرساختی و معیشتی استان ترجیح داده و گویا شناختی از جایگاه تاریخی و پرافتخار و شهید پرور دیار علویان ندارد در اظهار نظری مضحک و سطحی نه تنها تهی بودن عقبه فکری و اعتقادی خویش را عیان ساخت بلکه به سوژه نقد و تمسخر فعالان سیاسی و فرهنگی کشور بدل گردید.
او در حالی مدعی شد به جای عمل به قانون و دفاع از حریم حجاب و عفاف باید به معیشت مردم پرداخت که دولت متبوع وی تا کنون هیچ طرحی برای پیشرفت و گره گشایی از مشکلات جامعه ارائه نداده و بر اساس آمار رسمی، با سیاستهای غلط اقتصادی به گسترش فقر دامن زده است.
استاندار مازندران به این پرسش دلسوزان جواب نداد که اگر واقعا نگران گرسنگی مردم است چگونه به یکی از کلان سرمایه داران کشور تبدیل شده، چرا اقدامی برای کنترل اقتصاد و مهار قیمتها و نظارت بر توزیع کالا نمیکند؟  چرا وقتی پای اجرای احکام اسلام به میان می آید آقایان اهل تسامح و معامله میشوند؟
چگونه عده ای دم از نهج البلاغه میزنند اما بر خلاف مشی مولا علی علیه السلام به فکر مال اندوزی اند؟ کجا مولا علی علیه السلام اجازه میداد کسی بدون توانایی و تجربه لازم و تنها بر اساس رانت و رفاقت سکاندار امور مسلمین شود؟ مگر میشود دم از مدیریت علوی زد و همسفره از مابهتران بود؟ آیا واقعا حضرات نیمدانند که مردم مستضعف جامعه اغلب افرادی شریف و نجیب بوده و از قضا هنجارشکنی و بی عفتی از سوی طبقه مرفه و برخوردار در حال رواج و عادی سازی است؟ اساسا استاندار و دیگر مسئولان دولتی چه طرح فرهنگی برای تقویت مبانی عفاف و حجاب دارند و چرا به جای پاسخگویی و مسئولیت پذیری در قبال فقر معیشتی و فرهنگی با فرار به جلو ژست طلبکار به خود میگیرند؟
اگر مردم مشکل معیشت دارند شما باید درستش کنید.
اگر عده ای با حجاب میانه ندارند شما مسئول پیگیری و حل آن هستید. دستگاههای اقتصادی و فرهنگی در اختیار خودتان است چرا پاسخگو نیستید؟
در پایان توقع میرود نمایندگان محترم مجلس و ائمه بزرگوار جمعه در استان نیز نسبت به رفع شبهه افکنی چنین مسئولانی همت گمارده و به خاطر مصالح سیاسی و مراودات اداری چشم بر رسالت روشنگری و جهاد تبیین نبندند.
والسلام علی من اتبع الهدی

انصار حزب الله شهرستان بابل
جبهه اسلامی عدالت خواه شهرستان بابل
قرارگاه فرهنگی شهید حاج قاسم سلیمانی بابل

معرکه عشق و قیام

این جناب خسرو که نامش را روی مرز خسروی گذاشته اند کدام خسرو است؟ خسرو پرویز یا خسروی ماجرای شیرین؟ نزدیک مرز خسروی مرز پرویزخان قرار دارد. از طرفی قصر شیرین هم همانجاست و بیستون فرهاد عاشق پیشه هم همان حوالی.

حالا از این شوخی که بگذریم بوستان عرفه در مرز خسروی چقدر خاطره انگیز است. روزی همینجا با مرحوم سیدعلی اکبر ابوترابی نشسته بودیم و در فراق کربلا عرفه میخواندیم. من آن موقع شاید حدود بیست سال سن داشتم. همراه آزاده ها و بسیجیها از اسلام آباد غرب را تا مرز خسروی پیاده گز کردیم. ابوترابی چه سرعتی در راه رفتن داشت. مثل همان سرعتی که در سیر معنوی اش پیشه کرده یود. شعار میداد و تکرار میکردیم: حسین حسین میگیم میریم کربلا مهدی زهرا بیا کربلا.... مشهد میروید صحن ازادی کفشداری شماره هشت سری بزنید. آ سیدعلی اکبر و پدرش و شیخ جعفر شوشتری هم آنجان.

صبح حاج آقای رضایی روایتی فرستاد که امام زمان محرم و صفر در کربلاست. خیمه ای در اطراف حرم دارد و ....

میان ما با امام زمان فرسنگها فاصله است اما بزرگی و کرامت ایشان رافع همه فاصله هاست. دارم مرور میکنم قولهایی که به دوستان داده ام زیر قبه حرم اباعبدالله در محضر امام زمان فهرستی طویل از تمنا آورده ام. اما خدا میداند عصاره همه حوائج حقیقی دنیا حتی اگر مسلمان نباشیم ظهور حضرت حجت است. ظلم را برطرف میسازد. دنیا از منظره ماده و معنا به رشد میرسد و آباد میشود.

ان شاءالله از سربازهای آماده ظهور حضرت باشیم. در زندگی فردی و اجتماعی خود ثابت کنیم منتظر ظهور ایشان هستیم. نمیشود مکرر گناه کرد و داعیه ظهور داشت. نمیشود خشم و غضب خود را به آمریکا و اسراییل و دشمنان بشریت نشان نداد و دم از سربازی آقا زد.

مرز خسروی بخشی ماندگار از تاریخ این سرزمین است. در سالهای پر خروش دفاع مقدس. در حمله عجیب و پر رمز و راز مرصاد. ورود آزادگان که در چنین روزهایی بود و انگار کسی از دهیاری خسروی به یادش نمانده است. حالا هم که گذرگاه کربلاست و دو ساعتی تا کاظمین راه دارد و دل آدم را به امانت نگه میدارد. خسرو و فرهاد و شیرین و هزاران عشق زیبای زمینی به جای خود اما عاشقی دلدادگان اباعبدالله مرزی نمی شناسد. به همه رفقایی که زمینی راهی کربلا بودند یاداوری میکردم قدم به قدم مرزهای خروجی ما در غرب و جنوب غربی آغشته به خون شهدایی است که جوانی شان را برای دفاع از میهن گذاشتند و حسرت کربلا را به حضور بر بالین امام عشق گره زدند. یادمان نرود به یادشان باشیم و قدم برداریم. ان شاء الله قدرت ایمان و اعتقاد جبهه عشق و معنویت، تیر غیبی بر قلب نجس جهانخواران کودک کش خواهد نشاند، باذن الله تعالی.

یک نوحه ای بود کریمی میخواند آخر همه سفرا کربلاست کربلاست مقصد همه شهدا کربلاست....

به یاری خدا بعد از کاظمین و سامرا و کوفه و نجف این سفر را با زیارت کربلا به پایان می رسانیم اما ان شاءالله عاقبت حیات ما هم مهر کربلا خورده و کربلایی به دیدار حق شتافته و در حریم نهضت و اندیشه حسین جاودانه شویم.

از دشت لیلی تا جزیره مجنون

 

امروز سالگرد ترور و شهادت حجت الاسلام توحیدی مقابل دانشگاه فنی بابل است. از او به عنوان شهید مفتح بابل یاد میشود. مثل او شهدای بسیاری را در سراسر کشور داریم که ناشناخته مانده اند. ناشناخته در این حد که حتی دو صفحه مطلب و خاطره از آنها در فضای مجازی وجود ندارد چه برسد به چاپ کتاب و ساخت مستند و فیلم و...

خدا رحمت کند مرحوم محمد سرور رجایی را که از او با عنوان شهید آوینی افغانستان یاد میشود. پیشتر در باره اش در وبلاگ مطلبی نوشته ام. چقدر سختی و فقر و زحمت کشید تا به سهم خود قدمی برای معرفی شهدای ایرانی در افغانستان و افغانستانی در ایران بردارد. البته دایره اقدامش حول محور سالهای دفاع مقدس بود.

از الطاف خدا بود که به واسطه آشنایی اتفاقی با نام این نویسنده مجاهد با کتاب او نیز آشنا شوم. "از دشت لیلی تا جزیره مجنون" را توصیه میکنم حتماً بخوانید. دقایقی پیش خواندنش را به پایان رساندم. گامی است کوچک اما لازم و به جا در معرفی شهدای دو کشوری که در واقع یک میهن و یک سرزمینند.

دیروز بعد از زیارت حرم بانو برای خداحافظی به مزار شهدای مدافع حرم در بهشت معصومه سلام الله علیها رفتم. بچه های افغانستانی و پاکستانی غریبند و پیش خدا بیشتر عزت دارند. حرفهایی با آنها داشتم که باید می زدم. نمیدانم روزی می رسد لااقل یک برگ کاغذ در معرفی این شهدا ثبت و منتشر شود یا نه؟ چقدر کوتاهی کردیم در حق شهدا در حق فرهنگ جهاد و ایثار و شهادت. ان شاءالله سفر فردا به عتبات را تقدیم میکنم به همه شهدای غریب و گمنام ایران و سرتاسر جهان اسلام که در راه مبارزه با ظلم و استکبار و دفاع از کلمه حق و مستضعفین و حریم اهل بیت مرارت ها کشیده، دست از تعلقات مادی و علقه زن و فرزند و پدر و مادر شستند و مظلوم و بی ادعا به آستان دوست پر گشودند. البته نایب الزیاره همه دوستان وبلاگی هم خواهم بود به یاری خدا.

ای گل وفا حسین، معدن سخا حسین

 

قم ایستگاه زائرین اربعین است. حرم بانو را باید بخشی از مسیر کربلای معلی دانست. یک تفاوتی هست بین زائران اربعینی ده روز الی دو هفته پیش با زائرانی که این دو سه روز در مسیر شهرهای خود حرم حضرت معصومه را برای توقف و زیارت و استراحت انتخاب می کنند. زائرانی که قصد عزیمت داشتند پر شور و خندان و پر سر و صدا در جای جای حرم حلقه زده بودند. زائرانی که از اربعین برگشته اند با چهره ای خسته و گاه ژولیده در گوشه و کنار آرمیده اند.

دستجات عزاداری در روز اربعین به حرم بانو می آیند. گوشه ای از حیاط، یک هیاتی به نام حضرت ابوالفضل علیه السلام که داخل پرانتز نوشته بود والفجر4 از شهر زنجان آمده بودند و روضه ترکی می خواندند. نگاهم به بعضی زوار خسته و تکیده اربعینی افتاد که کوله بر دوش گوشه ای کز کرده بودند. با صدای نوحه آذری روی پا نشستند و مثل ابر بهاری اشک ریختند. دلم میخواست بروم جلو و ازشان سوال کنم مگر این چند روزه در پیاده روی اربعین که قدم به قدمش روضه است یک دل سیر اشک نریختید؟ هنوز دلتان تمنای روضه دارد؟ چرا دلدادگان حسین از روضه سیر نمیشوند و شعر و مدح و نوحه ای برایشان تکراری نمی گردد؟ نکند نیامده دلتان هوای کربلا دارد و برای زیارت دوباره حرم آقا تنگ شده است؟ یک روضه سوزناکی دارد حاج منصور که وقتی میروم کربلا گوشه ای نشسته و گوش جان می سپارم: می کُشی مرا حسین....

این حرارت در دل مومنین سرد شدنی نیست.

شب قبلش در مسجد محل که این روزها با سفر بسیاری از ساکنین به نسبت گذشته خلوت شده است روضه جاماندگی خوانده شد. چه گریه های بلند و سوزناکی از مردم به آسمان برمی خاست. ته دلم می گفتم می شود آیا خدا این اشکها را گلوله ای سازی بر فرق سر نامبارک ترامپ و بی بی؟ این اشکها و دعاها و دلهای شکسته بی تأثیر نیست. همانطور که عاشورا و خونهای به ناحق ریخته اصحاب امام عشق زیر خروارها خاک و شمشیر و نیزه شکسته و انبوه تبلیغات بنی امیه و بنی عباس به فراموشی سپرده نشد که هیچ، یزیدیان عالم را رسوا نمود و فرهنگ مقاومت و عزت و روح سلحشوری را برای آزادگان عالم به ارمغان آورد. ما با حسین زنده ایم، با حسین زندگی می کنیم و آرزویمان مرگی سرخ و شهادتی حسینی است. حق میدهم به معاندان و لشکر سیاه رسانه ای دشمن که از یاد و راه اربعین اینگونه به وحشت و عجز دچار شده و برای تخریب آن به آب و آتش می زنند. جایی که حرف حسین است دستگاه یزید آرام نخواهد یافت.

اسرائیل در خدمت ایران

 

حمله اسرائیل به ایران به اذعان دوست و دشمن، فروپاشی احتمالی نظام اسلامی را سالها به تأخیر انداخت. مشکلات معیشتی ناشی از ضعف مدیریتی دولت و تخلیه هویتی شماری از هموطنان توسط رسانه های مهاجم اگر چه زمینه شورش های اجتماعی را فراهم ساخته بود اما حمله ددمنشانه رژیم کودک کش غاصب به هموطنان بی گناهمان موجی از نفرت نسبت به دشمنان و وحدت در راه حفظ میهن را در دلهای مردم با هر سبک و سلیقه فکری برانگیخت. مردم به رغم فشارهای معیشتی مشکوک بعضی دولتمردان به احترام شهدا و جنگ اخیر به خیابانها نمی آیند.

اینکه نتانیاهو باز هم دست به دعوت از مردم برای شورش زده یا نشان می دهد او بر خلاف تصور بعضی خودی ها اطلاعات و شناخت دقیقی از بافت فکری و فرهنگی ایرانیان ندارد و یا اینکه آرزوهای خود را به زبان آورده و حسرت تحقق آن را می خورد. هر منشأیی که برای این رفتار مضحک و غیر واقعی موجود روانی و خون آشامی چون نتانیاهو تصور کنیم از این حقیقت پرده بر می دارد که روی آوردن به جنگ روانی و تبلیغاتی وی متأثر از احساس شکست و یأس در نبرد میدانی و نظامی است. نتانیاهو در داخل کشور جعلی خود -به خصوص پس از ویرانی چند خیابان که منجر به پناه بردن به آمریکا و درخواست بازدید مسئولان سیاسی غرب از آثار ویرانگر موشکهای ایرانی گردید- از سوی افکار عمومی تحت فشار است.

ورود ناوگان آمریکا به بحرین نیز قرینه دیگری است که نشان میدهد فعلاً قصدی برای حمله مجدد به ایران عزیز وجود ندارد. آمریکا در حمله پیشین از ترس آتش انتقام ایران، تمام نیروها و تجهیزات قابل انتقال خود را از حوالی مرزهای جمهوری اسلامی دور نمود. تجربه انهدام ناوگان جنگی آمریکا توسط ملت قهرمان یمن در دریای سرخ که منجر به تسلیم و پذیرش آتش بس ابرقدرت پوشالی با یمن گردید نیز ثابت میکند این مستکبر غارتگر فعلا با ورود کشتی جنگی اش در پی آغاز نبرد با ایران نیست.

البته نیروهای مسلح ما به خصوص با فرماندهی جدید آن که یک سید ارتشی قمی است بارها تأکید کرده اند که دست بر ماشه آماده پاسخ به هر نوع ماجرجویی دشمن در هر سطحی هستند. با همه این احوال به نظر می رسد به حول و قوه الهی از باب عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد این برهه تاریخی ایران عزیز یکی از پرافتخارترین دوره های زمامداری میهن پرستانه در این سرزمین مقدس به شمار آمده و تا سالهای سال ضامن حفظ امنیت و تمامیت ارضی کشور عزیزمان خواهد بود.

منطق سطحی یک استاندار

یکی از استانداران کشور افاضه فرموده که تا مردم گرسنه اند اعتقادی به اجرای قانون حجاب ندارم!

جوابهای متعددی به این بابا داده شده است. از جمله اینکه مگر اجرای قانون دل بخواهی است که هر مسئولی به سلیقه خود به آن نگاه کند؟ یا اینکه اتفاقا قشر هنجارشکن جامعه اغلب جزو طبقه محروم و آسیب دیده اقتصادی نیستند و از سر شکم سیری رو به ابتذال آورده اند و نیز اینکه اساسا مسبب بحران و فقر اقتصادی لایه هایی از مردم، خود دولت است که باید پاسخگو باشد نه طلبکار. نکته دیگر اینکه چرا نمگویید تا مردم گرسنه هستند تعرفه های خدماتی دولت را چند برابر نکرده و اجازه گرانی نمی دهیم؟ چرا این طور مواقع از اجرای قانون کوتاه نیامده و پدر ملت را در می آورید؟ چرا بازار و معیشت را به حال خود رها کرده اید؟

حالا از همه این حرفها گذشته این بابا طبق انتشار خبر رسمی در ابتدای تصدی پست استانداری جزو کلان سرمایه دارهای کشور بوده و بالا صدها میلیارد تومان املاک و مستغلات دارد و جالب آنکه سابقه محکومیت تعزیراتی بابت دریافت هزینه های غیرقانونی پزشکی از بیماران هم در سوابق مشعشع او به چشم می خورد؛ آن وقت مدعی است که به فکر گرسنگان جامعه است؟!

فال نیک

 

پیرمرد سبیلو پایی لنگان داشت. اشاره کردم صندلی خالی است. آمد کمی تعارف کرد و بعد نشست. کنار او روی پاهایم نشستم. صف بانک شلوغ بود. دیروز گویا سیستم قطع شد که حجمی از متقاضیان دینار به امروز ارجاع داده شدند. پیرمرد شروع کرد به صحبت. دفعه اولش بود که میخواست به کربلا برود. کمی نگران بود از این که اطلاعاتش از آن طرف اندک است و همراهی ندارد. توضیحاتی برایش دادم و سعی کردم از نگرانی درش بیاورم که احتمالا موفق بودم. گفت چند وقتی می شد هوای زیارت اربعین و پیاده روی به کربلا را داشتم. نگهبان جایی بودم و صاحب کار مرخصی نمی داد. چند روز پیش یکی از دوستانش آمد و گفت تو که دروازه و دوربین نصب کرده ای نگهبان می خواهی چه کار؟ صاحب کار از حرف او خوشش آمد، کمی تأمل کرد و بعد عذرم را خواست. اولش ناراحت شدم که چرا یکی یکهو سر راه سبز می شود و با یک حرف نا به جا روزی آدم را قطع می کند. بعد که صاحب کار تصفیه کرد و پولم را داد یادم افتاد که مگر من هوس زیارت آقا را نداشتم؟ خب حالا همه چی جور شد! وقت آزاد دارم و نیاز به اجازه کسی نیست. با همان پول آمده ام ارز تهیه کنم. روزی رسان هم که خود خداست. امام حسین پیش خدا خیلی عزیز است. برگردم حتماً یک کار بهتر برایم ردیف می شود...

نوبت من شد. رفتم کارم را رسیدم. قبل از خروج از بانک دوباره پیشش رفتم و دست دادم. گفت ایشالله آنجا همدیگر را ببینیم. گفتم ان شاءلله. روی ماهش را بوسیدم. حسین چه دوستان خوبی دارد، چقدر ساده و صمیمی و با صداقت. حتی اگر دستم به ضریح امام نرسد خوشحالم که لااقل یکی از محبینش را در آغوش گرفته ام.

حرفها بماند برای بعد

 

بسیاری از پیامهای دیپلماتیک از طریق نمادها و نشانه ها منتقل می شوند. 

حسن روحانی که در قضیه مک فارلین پرونده داشت، عکس کلید را به عنوان نماد انتخاب کرد. چرا؟ چون مک فارلین کیکی را برای مسئولان ایران هدیه آورده بود که نشان کلید روی آن طراحی شده بود. حسن روحانی به غرب این پیام را داد که اگر ما روی کار بیاییم با شما میسازیم و کنار می آییم. برای همین بود که از آب خوردن مردم تا گردش چرخ صنعت را به مذاکره و انفعال در برابر غرب و به طور مشخص آمریکا گره زد.

پزشکیان اهل مخابره پیام و نماد و تصویر نبود اما آنکه او را به بازی گرفت پیام لازم را در روز انتخابات برای غرب ارسال کرد. شاخی که به علامت پیروزی روی سر پزشکیان نهاده شد یعنی نگران نباشید، همه چیز آنطور که بخواهیم تحت کنترل است!

برای همین است پزشکیان بدون آنکه فهم درست یا قصدی داشته باشد با اتخاذ مواضع توصیه شده مشاورانش پیام ضعف و بیچارگی به غرب صادر نموده و ناخواسته پازل دشمن در موضوع هسته ای و جنگ و زنگزور و ... را تکمیل می سازد. غرب در همان روز نخست تحلیف او با ترور هنیه در تهران نشان داد که دیگر هیچ نگرانی از بابت دولت ایران ندارد. شورای نگهبان ضربه بدی به ملت ما زد. آنهایی که دیروز از مصاحبه خفت بار مقام اول اجرایی کشور برآشفته شدند یادشان بیاید که بهترین فرزندان این مرز و بوم توسط نهادی که وظیفه نگهبانی از انقلاب را داشت رد صلاحیت شدند. حرفها بماند برای بعد.

نماز باران

 

روزهای عید سال 1363 بود که امام جمعه آبادان، آیت الله جمی به منطقه جفیر آمد. به دلیل خشکسالی به امامت ایشان نماز طلب باران خواندیم. چند روز بعد، چنان باران گرفت که بسیاری از سنگرها و چادرهای ما خراب شد و مسئولان از سر ناچاری تمام نیروها را به پادگان دوکوهه منتقل کردند. نفر اول با لباس نظامی از سمت چپ در کنار امام جمعه من هستم.

خاطره حسین خدادادی رزمنده افغانستانی دفاع مقدس. از دشت لیلی تا جزیزه مجنون نوشته مرحوم محمد سرور رجایی ص 187

تبریک به بعضی از خبرنگارها

 

روز خبرنگار را باید تبریک گفت اما نه به هر خبرنگاری. این شغل هم مثل هر صنف و دسته دیگر آدم خوب و درست دارد و آدم بد و ناصالح.

به یقین بخشی از خبرنگارها انسانهایی شریف و زحمت کش هستند که در راستای روشنگری و استیفای حقوق ملت تلاش می کنند و باید قدر دان شان بود. اما عده ای هم با سوءاستفاده از جایگاه خبرنگاری به قلم فروشی و خیانت به مردم روی می آورند. این عده دلبسته کارت هدیه سازمانها و افراد ذی نفوذ هستند و در ازای دریافت وجه یا رانت و امتیازی، چشم بر حقیقت بسته و به توجیه مشکلات و نارسایی ها می پردازند. از حقوق مردم دفاع نمی کنند و به پاچه خواری صاحبان قدرت روی می آورند. از ربا خوار بزرگ شهر، خیّر نیک اندیش درست نموده و چهره کریه ابر بدهکاران بزرگ بانکی را با اهرم رسانه، بزک و تدلیس می نمایند. بعضی از مسئولین رگ خواب خبرنگارها را پیدا کرده و با چرب کردن سبیل آنها راه نقد و رسوایی خود را می بندند. روز خبرنگار را نباید به این عده آدم باج گیر و حقیقت گریز و قلم فروش و منفعت طلب تبریک گفت. آنهایی که با پول به هر سازی می رقصند آفت عرصه رسانه و روشنگری محسوب می شوند.

کنسرت، مساله اول بابل!

هر دولتی نقاط منفی و مثبتی دارد. کارکردهایی دارد و ترک فعل هایی.

دولت موجود ممکن است ضعفهایی داشته باشد. قادر به تأمین برق مردم و حداقلهای رفاهی آنها نباشد، اقتصاد را به حال خودش رها کرده باشد، ساخت و سازها را متوقف نموده، نسبت به مهار گرانی بی تفاوت باشد، مملکت را تعطیل کرده باشد، ضربه ای به اقتصاد و معیشت ملت زده که از عهده آمریکا و اسرائیل هم ساخته نباشد؛ اما در عوض واتساپ را رفع فیلتر نموده است...!

در مقیاس کوچکتر، رسیدگی به معضلات شهرستانها هم چنین وضعیتی دارد. بابل مشکل ترافیک سرسام آور دارد که اعصاب و روان همه را به هم ریخته است. مشکل دفع زباله دارد. هر از گاه خبری از استخدامهای رانتی در سطح شهر منتشر میشود و... شاید نمایندگان دولت در استان قادر به کنترل اوضاع و رفع این مشکلات نباشند؛ اما در عوض عزمشان را جزم کرده اند که در بابل کنسرت راه انداخته و از این طریق، دستاورد سازی نمایند. البته میدانید که منظور از برگزاری کنسرت، تقویت شبکه مافیای فروش بلیت آن است و الا بارها این شهر شاهد اجرای برنامه های موسیقی زنده آنهم به صورت رایگان در جشنها و مناسبتهای مختلف بوده است. کنسرت خوب است یا بد، فعلاً محل بحث نیست. نکته اینجاست بهانه اصرار حضرات برای اجرای کنسرت ایجاد شادی و نشاط در بین مردم است. فرض کنید بابل پانصد هزار نفر جمعیت داشته باشد. بزرگترین سالن مناسب برای اجرای کنسرت، ظرفیت پذیرش هزار نفر را دارد. چهارصد و نود و نه هزار نفر دیگر چطور شاد بشوند؟ اساساً شادی های سطحی و محفلی و ابزاری، موقت و کاذب و گذراست. اگر واقعاً دنبال شادی مردم هستید مسائل اصلی شهر را حل کنید. معضل ترافیک را برطرف کنید مردم خوشحال میشوند و دعایتان می کنند، مشکل اشتغال، مشکل دفع زباله، معضل رانت و استخدامهای قبیله ای.... مردم میفهمند کارنامه عملکردتان در چه وضعیت بغرنجی است. تصور نکنید بازی با افکار عمومی و تحریف مطالبات حقیقی مردم میتواند اذهان جامعه را نسبت به شما خوشبین سازد. چند دقیقه ای ناشناس بروید داخل بازار یا وسط خیابان ببینید مردم چطور به یادتان هستند! بزرگترین کار فرهنگی خدمت به مردم است نه فریب و به حاشیه راندن مشکلات آنها.

آبی که هست

 

امروز هفدهم مرداد 1404 رود هراز در جاده آمل به تهران مملو از آبی خروشان و زلال است. آب هست شکر خدا. صرفه جویی هم کار درستی است اما ترساندن مردم و بحران زایی و بازی با اعصاب و روان ملت درست نیست. امیدوارم این آبهای پر خروش در مسیر تأمین نیازهای مردم مورد استفاده قرار گرفته و هدر نرود.

زباله هم همه جا هست. در اغلب مناظر زیبای نقاط مختلف کشور که رفتیم زباله هم گوشه و کنار ریخته بود که تصویری زشت از فرهنگ گردشگری و رفتار با طبیعت را نشان می دهد. نمی دانم روزی این رویه غلط اصلاح خواهد شد یا نه. در ورودی و خروجی اغلب شهرها هم متأسفانه بوی گند تخلیه و دپوی زباله باعث آزار مشام مردم است که امیدوارم روزی این معضل نیز برطرف شود.