قبیله گرایی سیاسی

 

یکی از آسیب های رنج آور در حاکمیت دینی، احیای تفکر باندبازی و قبیله گرایی است که یادگار عصر جاهلیت بوده و البته متأسفانه در همه نظام های سیاسی دنیا به چشم می خورد. تحزبّ بر مبنای تفکر مادی و منفعت جویانه، نمادی از جاهلیت عصر مدرنیته در راستای خود محوری و حق ستیزی و واقعیت گریزی به شمار می آید. چه بسیار حقوق انسان ها که به خاطر تنافی با منافع جمعی خاص، نادیده انگاشته شد و چه بسیار ظلم هایی که با اهداف کسب قدرت و انحصار ثروت، مشروع جلوه داده می شود. نظام اسلامی اما برخلاف مکاتب مادی عالم، حق را حتی اگر برخلاف میل و نفع صاحبان قدرت باشد، مشروع و محترم می شمارد و دفاع از مظلوم را حتی اگر در نقطه ای دیگر از پهنه گیتی باشد لازم می داند؛ چه برسد به اینکه فرد یا جناحی به منظور تأمین منافع خود بخواهد مانع از رشد و بالندگی جامعه شود. در اندیشه سیاسی اسلام، تحزّب و اجتماع مومنین باید مبتنی بر اخلاق توحیدی و اشاعه رحمت و فضلیت در میان بشریت و پرهیز از باندبازی و قدرت طلبی های منفعت طلبانه باشد. قبیله گرایی سمّ مهلک حرکت ها و شعائر دینی است و بستر حمایت مردم از نظام اسلامی را مضمحل می سازد.

راهکار: ترجیح رنگ خدا بر رنگهای سیاسی-توجه به انسانیت و عاطفه ها و فطرت ها

میدانید در زندگی به انسانیت و عاطفه‌ها و فطرت‌ها بیشتر از رنگ‌های سیاسی توجه کردم. خطاب من به همه شما است که مرا از خود میدانید، برادر خود و فرزند خود میدانید.وصیت می‌کنم اسلام را در این برهه که تداعی یافته در انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی است، تنها نگذارید. دفاع از اسلام نیازمند هوشمندی و توجه خاص است. در مسائل سیاسی آنجا که بحث اسلام، جمهوری اسلامی، مقدّسات و ولایت فقیه مطرح می‌شود، این‌ها رنگ خدا هستند؛ رنگ خدا را بر هر رنگی ترجیح دهید.(وصیت نامه شهید سلیمانی)

صِبْغَةَ اَللّٰهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اَللّٰهِ صِبْغَةً وَ نَحْنُ لَهُ عٰابِدُونَ  ﴿البقرة، 138﴾

رنگ خدایی (بپذیرید! رنگ ایمان و توحید و اسلام؛) و چه رنگی از رنگ خدایی بهتر است؟! و ما تنها او را عبادت می‌کنیم.