جنون و شجاعت

 

اسرائیل با انجام چند عملیات وحشیانه در غزه و بیروت و سوریه و یمن و تهران حکم همان لات مجنونی را دارد که مست میکرد می آمد در مدرسه فیضیه کنار حوض می ایستاد رجز میخواند و بد دهنی میکرد. امام جوان رفت رو به رویش ایستاد سیلی محکمی زد که به زمین افتاد و راهش را کشید و رفت.

حضور میدانی آقا در نمازجمعه امروز به رغم هزاران تهدید رسانه ای و تبلیغاتی دشمن و نیز سفر وزیر امور خارجه به لبنان به رغم منع اسرائیل از فرود پروازهای ایران، مکمل شجاعت تاریخی حمله موشکی مان به تل آویو به شمار می آید. بعدها به خود می بالیم که روز سیزده مهر 1403 و ایام مرتبط با آن را درک کرده ایم؛ الحمدلله رب العالمین. 

اسرائیل باز هم سیلی خواهد خورد.

دنیای شما و آخرت مردم

بعله حاج آقا! طرف متهم اختلاس بود رفت بازداشتگاه. بعد از دو هفته آزادش کردند برود دادگاه، بلافاصله رفتی و از او به بهانه انجام فلان کار خیر تجلیل کردی.

فلانی ابربدهکار بانکی است اسم مجموعه اش را هم در تلویزیون اعلام کردند. می روی هیاتی که پوششی راه انداخته اند سخنرانی می کنی، هوای تیم فوتبالشان را داری و در نمازجمعه از آنها حمایت میکنی ولی یکبار هم از ورزشکارهای همین شهر خودت که در دنیا درخشیده اند اسم نمی آوری.

با شهردار میخواهند برخورد قضایی کنند، بلافاصله با او مینشینی و تعریف و تمجید میکنی.

نفر دوم بزرگترین باند نفوذ قضایی و تبانی و رانت که مدتها به کانادا گریخته بود به کشور بر می گردد و برای تطهیر وجهه خود چند کار خیر هم از جیب مردم انجام می دهد برای سلامتی اش از مردم صلوات میگیری. حواست هست درباره هر موضوع با ربط و بی ربطی موضع گرفته ای اما همه این سالها حاضر نشدی درباره این باند بزرگ که اخبارش کل دنیا پیچیده کمترین موضعی بگیری و نظری بدهی؟

پرهیز از مظان اتهام، ضروری نیست؟ نمی دانی این پولها برکت ندارد در عوض نگاه مردم به روحانیت و مدعیان عدالت را بر می گرداند؟ چه اشکال دارد یکبار هم ولو به طور سربسته از دستگاه قضا بخواهی جلوی دانه درشتهای فساد اقتصادی محکم بایستد؟

حالا هی برو پشت تریبون از وضعیت حجاب و عفاف و گسترش فساد گله کن. مردم خنده شان می گیرد. آنقدری که امثال تو با رفتارهای غلط و مشکوکشان به اعتماد جامعه و اعتقاد جوانها لطمه میزنند دشمن و عناصر دشمن نمی زنند.

شاهد از غیب

درست همان روزی که ارشاد گیر داد در کتابت ننویس بعضی ائمه جمعه جاه طلبند، دوستی زنگ زد که از دفتر امام جمعه با او تماس گرفته اند چون فلان برنامه فلان شب هیات شما مورد استقبال مردم قرار خواهد گرفت، سخنرانی سخنران که از مدتها قبل هماهنگ شده بود را لغو کرده و حاج اقا را به جای او بیاورید!

البته جاه طلبی مصادیق مختلفی دارد. ضمن احترام به اکثریت ائمه جمعه ای که اهل خدا و معتقد به آخرت و ملتزم به مبانی انقلاب هستند نمیشود باندبازی و قدرت طلبی و فامیل گرایی و دنیاپرستی بعضی ائمه جمعه را نادیده گرفت.

روزهای تعطیل

 

هنوز هم بعضی آقایان مدعی هستند نمازجمعه دستاورد جمهوری اسلامی است. البته جمهوری اسلامی نمازهای جمعه را در شهرهای کوچک و بزرگ گستراند و تقویت کرد اما قبل از انقلاب هم نمازجمعه داشتیم. در همین تهران یک نفر به نام دکتر امامی از طرف دستگاه شاه بعنوان امام جمعه پایتخت انتخاب شد. بعضی مسئولین و مردم در نمازجمعه شرکت نموده و به جان شاه دعا میکردند.

نماز جمعه دستاورد انقلاب نیست، نمازجمعه ای که در خدمت شعائر دین و اهداف اسلام و انقلاب و مردم باشد دستاورد جمهوری اسلامی است.

بعضی ائمه جمعه توانستند با گفتار و رفتارشان در جامعه تأثیر مثبت گذاشته و در شعاع حضور خود آرمانهای انقلاب و اسلام را یک قدم جلو ببرند. بعضی ائمه جمعه هم این سنگر و پایگاه دینی را با سوءرفتار و گفتار خود هدر داده و با تناقض در ادعا و عمل، باندبازی و قدرت طلبی، همنشینی با مفسدان اقتصادی و ... باعث ضربه به باورهای عمومی نسبت به سلامت و تقدس نظام اسلامی گردیدند.

امام جمعه تراز انقلاب

 

باور کنید یک نفر وقتی در کانال تلگرامی اش که هفتصد هشتصد نفر عضو هم نداشت نوشت چرا نرده های نمازجمعه شهر ما را بر نمی دارند توسط فامیل امام جمعه که مسئولیتی انتظامی داشت احضار شد و از او تعهد کتبی خواستند دیگر درباره نرده های نمازجمعه چیزی ننویسد! حالا آن شهر اصلا بزرگ و در اهمیت کلان شهرها نبود و نمازگزار چندانی نداشت.

باور کنید امام جمعه ای در شهری که شاید هفتاد درصد مردم کشور اسمش را هم نشنیده باشند رفت پشت تریبون مصلا و گفت آنهایی که از من انتقاد می کنند -از قضا منتقدانش بچه های بسیجی و انقلابی بودند- یک مشت آدم نفهم هستند! آنچه خودش لایقش بود را بیان کرد.

امام جمعه هایی هستند که مسئولان قضایی شهر و استانشان را تحت فشار می گذارند که دهان منتقدان را گل بگیرند.

باور کنید بعضی امام جمعه ها شهامت برگزاری نشست علمی و پرسش و پاسخ با جوانان و دانشجویان و اساتید و اهل نظر را ندارند. تعارف که نداریم دستشان خالی است.

بعضی ائمه جمعه به بهانه جذب بودجه برای مخارج دفتر و اجرای برنامه های فرهنگی و خیریه رفته اند زیر بلیت باندهای ثروت و قدرت و نمک گیر مفسدان اقتصادی شده و سر بزنگاه هم حق نمک را ادا می کنند.

سید محمد علی آل هاشم، مصداقی از حدیث ورثةالانبیاء بود، میراث دار و به جا مانده ای از فرهنگ و سیرت بنی هاشم. آیت الله مملکت در کلان شهر تبریز و نماینده ولی فقیه در یکی از بزرگترین و مهمترین استانهای کشور، خاکی و مردمی بود. بسیاری از قید و بندهای من درآوردی را شکست. نه فقط نرده های نماز جمعه که هر نوع مانعی در برقراری رابطه با ملت را از سر راه برداشت؛ در دسترس همه بود، شد طبیب دوّار؛ روحانیت حقیقی بدون مادّی پرستی و اشرافی گری و خودبرتر بینی را به تصویر کشاند. شد علمدار اسلام ناب و پرچمدار انقلاب حقیقی اسلام در شمال غرب ایران.

اهل علم و سواد و اندیشه بود. بی پروا با جوانها و صاحب نظران گعده بحث و مساله شناسی و تبادل نظر داشت. منتقدینش را هم تکریم میکرد. سر سفره های چرب و نرم از ما بهتران نرفت. سوار وسایل نقلیه عمومی می شد. با محاسن سفیدش گاه به سینما می رفت و در نقد فیلمها سخن می گفت.

می گویند دوست خوب کسی است که شما را به یاد خدا بیندازد. می گویند نگاه به چهره عالم عبادت است. می گویند عالم ربانی یعنی آنکه شما را نه به سوی خود که به سوی خدا بخواند. می گویند دعوت به حق نه با زبان که با رفتار و سلوک متقیانه باشد...

سید محمدعلی آل هاشم الگویی از یک امام جمعه تراز انقلاب شناخته می شود که حق سنگر مستحکم عبادی سیاسی مصلا را ادا کرد.

روحش شاد. آرزوی شهادت داشت. در پرتو امضای کریمانه خورشید خراسان به  سید محمدعلی قاضی طباطبایی و سید اسدالله مدنی پیوست و در بزم وصال شهدا از جام طهور ساقی کوثر سیراب گردید.

نماز جمعه در کدام مسیر است؟

آقای صدیقی خوش قلب است، شما هم بزرگوارید.

کاش همینقدر بزرگواری و اغماضی که در برابر "غفلت" زیان بار حاج آقای صدیقی نشان دادید درباره امام جمعه سابق لواسان و رحیم پور ازغدی هم نشان می دادید.

فرق بین آنها این است که اولی پله صعود و زیاده خواهی و سوءاستفاده مفسدان اقتصادی قرار گرفت اما آن دو به انتقاد از مفسدان اقتصادی و رانتخواری پرداختند که تریبون شان از مصلی حذف شد.

 

 

در راه "من"!

 

اخیرا امام جمعه یکی از شهرهای شمالی کشور در سفر به قم به هر طلبه ای که پای سخنرانی اش نشست مبلغ سیصد هزار تومان پرداخت کرد!

مرتبطین وی از قبل اعلام کرده بودند به طلابی که در مجلس سخنرانی او در قم حاضر شوند هدیه نقدی اعطا خواهد شد.

این پولها از کجا می آید؟ اگر از مال شخصی امام جمعه است باید پرسید مگر درآمد امام جمعه ها چقدر است؟

اگر از اموالی است که متعلق به طلاب بوده و باید دست آنها برسد چرا صرفا طلابی از آن بهره مند می شوند که پای سخنرانی وی زانو  بزنند؟ این کار به معنای سوءاستفاده شخصی از اموال عمومی نیست؟ تضییع حقوق طلابی که در جلسه حاضر نشدند مصداق نادیده گرفتن حق الناس نیست؟

پرسش اصلی اما این جاست امام جمعه ای که می داند حتی بین هم لباسی های خودش هم جایگاه خوبی ندارد و برای پر کردن مجلس سخنرانی در بین طلاب مجبور است از اهرم تطمیع استفاده کند اساسا چه اصراری بر حضور در این منصب دارد؟ چرا از خودش نمی پرسد رفتارهای متناقض و باندبازی ها و فامیل بازی هایش چه بر سر اعتماد عمومی آورده است؟

چوب خدا در نماز جمعه!

 

شورای سیاستگذاری ائمه جمعه تحمل بیان انتقاد از تریبون نماز جمعه نسبت به مسئولان را نداشت. حسن رحیم پورازغدی از سخنرانی در نمازجمعه منع شد. امام جمعه لواسان برکنار شد. امام جمعه ای در شهر کوچک شمالی که بابت تخریب کلبه های مردم جنگل نشین و بی توجهی به ویلاسازی جماعت زمین خوار اعتراض کرده بود اخطار جدی گرفت و ...

حالا اما امام جمعه اهل سنت زاهدان بی محابا به اساس رویکردهای نظام می تازد و ناجوانمردانه به سیاه نمایی بر ضد واقعیتها می پردازد. کسی هم شهامت بستن دهان او را ندارد. البته ائمه جمعه اهل سنت زیر نظر شورای سیاستگذاری نیستند و نظارت بر آنها مربوط به بخش دیگری از نظام است که آن بخش هم ترسیده و جیکش در نمی آید. این تجربه نشان میدهد وقتی قدر دان دوستان نباشیم و خوب ها را برانیم بدها مسلط شده و مجبور به تحمل دشمنان خواهیم بود.

تریبونی که باید در خدمت مردم و انقلاب باشد

 

این روزی که با عنوان نمازجمعه در تقویم نام گذاری شده هم گذشت البته در سایه ایام محرم امسال کمتر مورد توجه قرار گرفت.

فراموش نکنیم نماز جمعه دستاورد انقلاب نیست. زمان شاه هم بعضی شهرها امام جمعه داشتند. شاه را دعا می کردند و حرفهایی می زدند که دردی از مردم دوا نمی کرد.

نمازجمعه ای که میعادگاه مستضعفان و تریبون طبقه ضعیف جامعه باشد دستاورد انقلاب به شمار می آید.

امام جمعه هایی مثل شهیدان دستغیب و مدنی و اشرفی و قاضی و صدوقی را تجربه کردیم. الان هم امام جمعه های خوبی در تبریز و اهواز و اردبیل و ... حضور دارند که نفسشان حق است و امین مردم قرار گرفته اند. اما آن دست ائمه جمعه ضعیف و کم معلوماتی که بر مدار بله قربان گویی انتخاب شده اند، دغدغه ای جز باندبازی و قدرت طلبی و مال اندوزی و آقازاده بازی و داماد بازی و ... ندارند، با متهمان و مفسدان اقتصادی حشر و نشر دارند، شخصیتی دو رو دارند و روده راست در شکمشان پیدا نمی شود، اهل پرونده سازی و خاموش ساختن صدای منتقدان هستند، ادب ندارند، بار علمی ندارند و... نمی توانند نماینده و نمایشگر شخصیت رهبری بوده و با عملکردشان ضربه ای به حیثیت نظام و انقلاب وارد می سازند که جبران آن کار ساده ای نیست. خدا حاج آقای حاج علی اکبری را از خواب ناز بیدار کند. تحمل امام جمعه های انقلابی را ندارد مبادا میز مسئولان بلرزد اما در مقابل امام جمعه های شل و ول و دنیاطلب سکوت میکند. آدمهای بی حال همیشه جامعه را عقب نگه می دارند.

برسد به دست امام جمعه مورد نظر

گفته اند عالم ربانی کسی است که مردم را به خدا دعوت میکند نه به خود.

و البته عالمی که چنین نباشد؛ ورای عمامه و عبا و محاسن و کتاب و دفتر و دستک، اساسا عالم نیست و به حقیقت معارف دین که عبور از زنجیر تعلقات نفس از لوازم آن است، دست پیدا نکرده است.

امام جمعه ای که می خواهد هدیه ای را بین طلاب شهر خود توزیع کند اما شرط می گذارد تنها به کسانی هدیه را می رساند که در سفر به قم به استقبالش آمده و در جلسه سخنرانی اش شرکت کنند عالم ربانی نیست.

این پول اگر از وجوهات شرعی و متعلق به طلاب است کسی اجازه ندارد از آن برای تبلیغ خود بهره گرفته و عده ای را از حقشان محروم سازد.

اگر از وجوه شرعی و حق طلاب نیست که پول پاشی برای کسب وجهه و مانور کاذب محبوبیت نیز از انسان خودساخته و با تقوا بر نمی آید.

چگونه یک امام جمعه می تواند خودش را نماینده شخصیت و مرام رهبری نشان دهد که فرسنگ ها از سیرت او فاصله داشته و دغدغه شب و روزش کسب قدرت برای نزدیکان و باند و قبیله اش باشد و به دخالت در عزل و نصبها شهره باشد و از وجوهات شرعی برای منافع تبلیغی خود بهره بگیرد؟

رهبر معظم انقلاب در جایگاه ولیّ و پدر جامعه و امانت دار وجوهات شرعی، حتی طلاب خارج از مسیر انقلاب و ناسازگار با نظام و ولایت فقیه را نیز از حقوق مختصری که شرع برای اداره زندگی ساده جویندگان علوم دین در نظر گرفته، محروم نساخته و توقعی در ازای آن نداشته است.

والعاقبة للمتقین

شأن خودت را پایین نیاور حاج آقا

امام جمعه شهری کوچک ضمن گلایه از استاندار مربوطه اینطور بیان داشت که جناب استاندار نه تنها تلفن من بلکه تماسهای نماینده خبرگان را هم پاسخ نمیدهد.

این قلم شاید جزو اولین هایی بود که استاندار مورد نظر را به انتقاد گرفت و صلاحیتش را برای تصدی در فضای مدیریتی آن خطه به نقد کشاند؛ اما

راستش را بخواهید من هم جای مسئولین باشم تلفن بعضی ائمه جمعه را جواب نمی دهم وقتی بدانم این تماسها اغلب نه برای رفع مشکلات مردم و فعالیت در حیطه وظایف امامت مردم که به منظور اعمال نفوذ برای طرح مسأله ای باندی و امتیاز گیری بیشتر به نفع یک جریان و دخالت در عزل و نصب ها و ... است.

متأسفانه باید اذعان داشت تعدادی از ائمه جمعه بی اعتنا به وظیفه ای که به عنوان نمایشگر شخصیت رهبری و امامت مسلمین پذیرفته اند بالاترین دغدغه شان شده است رانت و منفعت جویی برای بستگان و کامروایی وابستگان و چالش های فرهنگی جامعه دینی و انقلاب اسلامی را به حال خود رها نموده اند و سنگر نمازجمعه را از خدمت در راستای تحقق اهداف تمدن ساز انقلاب جهانی اسلام خارج ساخته اند.

روحانیون و علمایی که دنیا و چرب و شیرین عرصه قدرت را به تقویت ایمان و تأمین آخرت ملت ترجیح داده اند و تلاشی برای رفع مشکلات فرهنگی و معنوی اجتماع ندارند در واقع خود به یکی از معضلات فرهنگی جهان اسلام تبدیل شده اند که برای اصلاحشان باید چاره ای مهم اندیشید و تصمیمی جدی اتخاذ نمود.

..................

یکی از اشتباهات شورای سیاستگزاری ائمه جمعه این است که سطح کار امام جمعه را در حد فعالیت سازمان تبلیغات می داند و با نگاه حجمی و تجسمی به کارکرد امام جمعه، عملکرد او را با معیار "گزارش کار" محک می زند.

فارغ از هزینه هایی که بابت تهیه عکس و گزارش و شانتاژ خبری فعالیت های بعضی ائمه جمعه هدر می رود، در این رویکرد جایگاه پدری و نفوذ معنوی امام جمعه به عنوان عالم انقلابی شهر و نه کارمند دستگاه تبلیغی نظام نادیده انگاشته می شود. چه بسا امام جمعه ای که با نفوذ کلام و نفس حق و اعتبار اخلاقی خود منجر به تقویت باور مردم نسبت به حاکمیت دینی شود؛ اما با خط کشی که شورای سیاستگزاری دست گرفته گویا دیگر بنا نیست امثال دستغیب و مدنی و اشرفی و قاضی گزینه مناسبی برای تصدی این جایگاه توحیدی و نه سنگر توجیه المسائل باشند.

خب حالا فرض را بر این بگذاریم که هر امام جمعه ای بیشتر مراسم و محفل و تجمع و برو بیا داشته باشد از همه موفق تر است. امام جمعه برای تأمین خواسته شورا در برگزاری چنین برنامه هایی باید از چه راهی بودجه مورد نیاز را تأمین کند؟ ستادهای نمازجمعه بودجه قابل اعتنایی برای برگزاری مراسمات خیره کننده ندارند.

امام جمعه برای تأمین نیازهای مادی دفتر و ارائه گزارش کار یا باید دستش را جلوی مسئولین دراز کند یا مقابل سرمایه دارها.

این هر دو منبع تأمین بودجه نمازجمعه، دست و پا و بعبارت دقیق تر زبان امام جمعه را در مقابل بعضی کژروی ها خواهند بست. کمتر پیش می آید کسی که نمک گیر این و آن است بتواند تکلیف نهی از منکر خود را نیز در صورت لزوم ادا کند.

این گونه است که سرمایه دارهای نوکیسه و گاه متهمین اقتصادی که در منظر عموم بدنام هستند به دفتر و دستک امام جمعه راه پیدا می کنند. کمترین ثمره این اتفاق ایجاد فاصله بین جوانان آرمانگرا وانقلابی با صفوف نمازجمعه است وقتی می بینند نه تنها صدای عدالت طلبی آنها از تریبون نمازجمعه پژواکی ندارد بلکه شائبه زد و بند بزرگان با تضییع کنندگان حقوق مردم نیز در اذهان تقویت شده است.

حالا فرض کنید این وسط چند نفر هم بخواهند نسبت به امام جمعه انتقاد و نهی از منکر کنند. شوراهای تأمین که داد و ستد خوبی با ائمه جمعه دارند در اختیاری فراقانونی می توانند برخورد فوری و چکشی با منتقدین را به اتهام اخلال در نظم یا مثلا تضعیف نظام اسلامی و تشویش اذهان عموم و... تصویب نمایند و... الفاتحه!

بعبارت دیگر ضعف سیستم سیاستگزاری و نیز اختلال در سیستم نظارتی کار را به اینجا رسانده که حتی فعل غلط بعضی مسئولین، موجّه جلوه می کند اما واکنش درست و غیرت دینی مومنین، مورد نکوهش و تعقیب قرار می گیرد. از مواردی است که جای معروف و منکر عوض شده است.

این اتفاق ناخوشایند و ناامید کننده صرفا محدود به بعضی ائمه جمعه نیست. گاه مشاهده می شود بعضی نهادها نیز برای تأمین هزینه فعالیتهای فرهنگی یا انقلابی خود نمک گیر و مدیون نوکیسه ها و متهمان فساد اقتصادی می شوند. شاید توجیه عزیزان این باشد که با هر وسیله ای در حال تقویت جبهه انقلاب هستند؛ اما فارغ از تأثیر سوءمعنوی پولهای کثیف، یأس و سرخوردگی نیروهای انقلابی از پررنگ شدن نقش عناصر زالو صفت نمی تواند به نفع انقلاب تلقی شود. چه بسا که عبدالباقی ها و عبدالله عبدی ها و شهرام جزایری ها و حسن زاده ها و... از دامن همین منش و نگرش، اوج یافته و خسارتهایی هنگفت بر گرده اعتبار نظام اسلامی تحمیل نمایند. نوکیسه ها رگ خواب بعضی خواص را خوب پیدا کرده اند.

غربت تلخ ولی خدا

حاج علی اکبری عالم و فرهیخته است و بهتر از هر کس میداند چه مواقعی ذکر مصادیق فساد اشکال دارد و چه مواقعی جائز است.
اما وقتی کسی که عمری به شبهات جواب داده هم اقدام به تولید شبهه نموده و در توجیه و حفظ منافع عافیت طلبان، ذکر مصادیق فساد را برخلاف آموزه های دین و گفتمان رهبری بطور مطلق ممنوع میشمارد نشان میدهد آنچه که در تاریخ از مظلومیت اولیای الهی توسط یاران و همراهانشان بیان شده حقیقتی محض و البته ناگوار است.

جهان آرای امشب

برنامه امشب جهان آرا جالب بود
این هم از دستاوردهای نظام اسلامی و خیز ارزشمند گام دومه که مهمترین نهادهای مرتبط با حاکمیت مانند نمازجمعه بی اعتنا به خطوط قرمز من درآوردی مورد نقد و واکاوی قرار میگیره.
این آزاد اندیشی و حریت گفتمانی نویدبخش تحقق مدنیت جهانی اسلامه و الا جمود و یکجانشینی در فکر و عمل جز پوسیدگی و فنا حاصلی نداره.
تا زمانی که آزادی برای سنجش توازن حرکت متولیان نظام با مبانی تئوریک انقلاب و نظام وجود داره انقلاب اسلامی و اسلام انقلابی زنده هست و به تکامل نزدیکتر میشه.

جویبار و اقیانوس!

برداشت سطحی و رفتار نسنجیده حاج علی اکبری در ماجرای اخیر سیاستگذاری ائمه جمعه و مخالفت مطلق با ورود مصداقی در فریضه نهی از منکر (بدون ذکر قیود شرعی) دو وجه مثبت را هم در خود دارد:
دست پر جریان اصیل انقلاب در رد عالمانه موضع غلط وی نوید بخش احیای اندیشه ناب اسلام در نسل جدید است.
دوم اینکه سطحی نگری امثال حاج علی اکبری قدر و منزلت متفکران پیشروی انقلاب از قبیل بهشتی و مفتح و مطهری را بیش از پیش پر رنگ میسازد.

در حاشیه منع ائمه جمعه از ذکر مصادیق فساد

نهی از منکر علنی(افشاگری) با دو شرط مجاز و البته واجب شمرده میشه:
علم به وقوع و احراز تخلف
علم به عدم حصول نتیجه از طریق مجاری عادی
این بحث غیر از جایگاه فقهی، خاستگاه عقلی و تجربی هم داره
مثلا موضوع اتباعی طبری که تا زاکانی اعتراض علنی نکرد پیگیری جدی نشد
یا همین اشتباه زاکانی در نصب دامادش که با نهی علنی نیروهای انقلاب اصلاح شد.
حاج علی اکبری اصلا در جایگاهی نیست که بخواد در مقابل احکام اسلام بایسته

البته مشکل حاج علی اکبری صرفا با ذکر مصادیق فساد نیست
مخالفت با ادامه سخنرانی رحیم پور ازغدی در نمازجمعه که اتفاقا با مصادیق هم کاری نداشت نشون میده که ایشون عدالتخواهی رو صرفا در محدوده خاصی قبول داشته و تئوری عدالت در رویکردهای حاکمیتی رو ساختارشکنی تلقی میکنه

 مشکل دیگر ما با آقای حاج علی اکبری وجود ائمه جمعه ای است که بعضا خودشون مصداق منکر بوده و یکی باید اینها رو از سر مردم باز کنه.
زد و بند سیاسی، قبیله گرایی، وحدت ستیزی، دو رویی، مراوده با اصحاب زر و زور و ... موارد درداوری است که جلوه های آن در رفتار بعضی ائمه جمعه آسیبی جبران ناشدنی به حیثیت نظام وارد کرده.

منطق حاج علی اکبری!

یادمه عزیزان سیاستگزاری درباره امام جمعه حاشیه سازی میگفتن درسته که طرف ید طولایی در مراوده با مفسدین اقتصادی داره و اهل باند بازیه اما به هر حال یه عده هم طرفدارشن و نمیشه برش داشت.
الان میگن درسته امام جمعه لواسان انقلابیه و خار چشم مفسدانه و خیل جوانان انقلابی طرفدارشن اما چون دو سه جا حرف ما رو گوش نکرد باید برش داریم!😀

متاسفانه این سیاست ورزی بیمارگونه رو هم پشت عنوان مقام معظم رهبری قایم میکنن. میگردن یه نکته ریز پیدا میکنن بهشون انگ میزنن که بعله طرف اطاعت پذیر نیست. اما انبوه معضلات و نواقصی که بعضی ائمه جمعه دارن رو نمی بینن. مقام معظم رهبری درباره ضرورت پرهیز ائمه جمعه از باند بازی و ریاست طلبی و مردم گریزی چیزی نفرمود؟ اون قسمتا رو نمی بینید؟

دنبال آدمای محافظه کار هستن و تریبون نماز جمعه رو در حد قرائت تقویم و بیان رساله توجیه المسائل میخوان.

کاش همون موقع که حاج علی اکبری در نقطه مقابل دیدگاه رهبری، سخنان رحیم پور ازغدی در تبیین عدالتو ساختار شکنی لقب داد و از نماز جمعه حذفش کرد جلوش می ایستادیم.

غیرتهای شعاری!

شنیدم امام جمعه یکی از شهرها در جلسه اختصاصی وعاظ در واکنش به اظهار نظر روحانی جوانی که از نحوه برگزاری مراسم عزاداری در بیت مقام معظم رهبری انتقاد کرده بود با فریاد و پرخاشگری و کاربردن این جمله که دهانت را ببند و الا آن را میبندیم وی را از جمع بیرون انداخت.
اولا عیب است که تحمل هم لباس خود را نیز نداشته و نتوانیم حرف او حتی اگر غلط باشد را با طمانینه جواب دهیم.
دوما ولایتمداری به ادعا و برافروختگی و رگ گردنی شدن نیست. عملکرد ما در صداقت و نفی دو رویی و دنیاپرستی و قدرت طلبی و باندبازی و فامیل گرایی و... است که میزان ولایتمداری ما را اثبات میکند.

درباره چرایی ضعف و انحراف بعضی ائمه جمعه

 

جایگاه امامت جمعه می تواند یک موقعیت استثنایی و فرصتی بی بدیل برای ایجاد جامعه کوچک و منظم دینی در نقاط مختلف کشور باشد.

یک نکته را همین اول بحث باید مشخص کرد. برخلاف تلقی و وانمود عامیانه یا سازمانی، نمازجمعه دستاورد انقلاب اسلامی نیست و در زمان رژیم طاغوت هم افرادی به عنوان امام جمعه در شهرهای مختلف منصوب شده و در نمازهای جمعه علاوه بر ایراد نصایح کلی مذهبی به دعاگویی و تحکیم موقعیت شاه نیز مبادرت می ورزیدند.

با این وصف ناگفته پیداست نمازجمعه می تواند مانند چاقو در کاربرد خود دارای وجوه مختلف خیر و شرّ باشد.

واضح تر از این باید گفت: نمازجمعه به خودی خود نمی تواند در راستای اهداف انقلاب و خدمت به اسلام ناب محسوب شود. از باب شرف المکان بالمکین هم که شده اگر امام جمعه با رفتار و گفتار خود (تاکید می کنم هم رفتار هم گفتار)مردم را به مبانی اسلام و انقلاب امیدوار سازد می توان سنگر او را سنگر انقلاب دانست؛ اما اگر امام جمعه دغدغه منافع فردی و باندی را داشته و به رغم داد و فریادهای ظاهر فریبانه انقلابی، در طریقت طاغوت مدرن و مقدس! قدم بردارد و فامیل بازی و قبیله گرایی و زد و بند با مفسدان و سکوت در قبال تضییع حقوق ضعفا و دخالت در عزل و نصب ها و تکبر و دو رویی و ... را وجهه همت خویش سازد در مسیر استکبار و ضدیت با انقلاب اسلامی قرار دارد البته در نقاب تزویر و تقدس.

متأسفانه گاه شنیده می شود که موقع انتصاب امام جمعه، به صورت درگوشی به او تذکر می دهند که وقتی به حوزه مسئولیت و امامت خود رفتی کار به کار مسئولان نداشته باش و ...

این نگاه پاستوریزه و کارمندی و تفریطی به جایگاه امامت شهر در حالی است که از روشن ترین تکالیف امام جمعه تولیت بر امور حسبی و بر زمین مانده جامعه اسلامی به خصوص مقوله امر به معروف و نهی از منکر است و کیست که نداند از نگاه اسلام و تأکید برجسته مقام معظم رهبری بالاترین وجه امر به معروف و نهی از منکر در حوزه مسئولان و صاحبان قدرت تعریف و عملیاتی می گردد. به عبارت دقیق تر به جای انذار مطلق امام جمعه از ورود به حریم مسئولان و مدیران تنها باید نسبت به سیاسی کاری و دخالت های غیر مرتبط با رسالت امر به معروف و نهی از منکر هشدارهای پیشگیرانه را بیان نمود.

مردم امام جمعه را -چون با واسطه یا بی واسطه منصوب ولی فقیه است- جانشین و نماینده رهبری در جغرافیای مسئولیت خود می دانند. نماینده رهبر یعنی نمایش گر سلوک فردی، جمعی، فکری و عملی رهبر.

قابل کتمان نیست که بخش قابل ملاحظه ای از ائمه جمعه در طول تاریخ انقلاب اسلامی توانسته اند از عهده این مسئولیت خطیر به خوبی برآمده و جلوه هایی زیبا از شخصیت مطلوب و معقول ولی فقیه را در مختصاتی کوچک تر به نمایش و تأیید عموم برسانند.

اما

درباره ائمه جمعه ای که نتوانسته اند در اندازه مطالبات و انتظاراتی که از این جایگاه وجود دارد ظاهر شوند دستکم باید دو نکته را در روند آسیب شناسی دستگاه ولایت مورد توجه قرار داد.

الف- امام جمعه هیچ ردیف بودجه مشخص و مطمئنی برای فعالیت ندارد. این نقیصه در حالی است که مردم اعم از نیازمندان و یا فعالان انقلابی و جهادی و فرهنگی انتظار دارند از دفتر امام جمعه دست خالی بیرون نرفته و با رجوع به وی به عنوان کسی که دارنده بالاترین منصب سیاسی و مذهبی شهر است بتوانند بخشی از ملزومات مادی مورد نیاز خود را تأمین نمایند.

گاه خود امام جمعه هم تصمیم می گیرد فعالیتی فرهنگی یا خیرخواهانه را در راستای تحکیم جایگاه امامت جمعه و ... آغاز نماید که دستش از منابع قانونی و ثابت مالی خالی است. در شهرهای بزرگ این خلأ از طریق عواید بعضی موقوفات و یا کسر از وجوه شرعی مانند خمس تا حدودی جبران می شود؛ اما در شهرهای کوچک و فقیر دست امام جمعه به طور کل از منابع قابل اعتنا خالی است. در نهایت چنین موقعیتی امام جمعه را بر آن می دارد که یا به سوی بعضی مسئولان ادارات دست نیاز دراز کند و یا پیش سرمایه دارها گردن کج نماید.

نتیجه این روند با توجه به تأکید معقولی که در استقلال حوزه ها از دولت ها شده خوشایند نیست. تجربه ثابت کرده اغلب مسئولان و یا متمولانی که به ائمه جمعه یا علمای بلاد نزدیک می شوند و نیازهای مادی دفاترشان را تأمین می سازند در بزنگاه مشکلات و گره های قانونی خود یا انتظار سکوت از آنها را داشته و یا توقع حمایت دارند. ادامه این روند منجر به ساکت شدن امامان جمعه در قبال اشتباه مسئولان و صاحبان قدرت شده و منافی رسالت اصلی آنها در ادای فریضه امر به معروف و نهی از منکر است. طبیعی است مردم و جوانان انقلابی وقتی سکوت شخصیت اول سیاسی مذهبی شهر خود در قبال اشتباه یا فساد مسئولان را دیده و دایره امر به معروف ونهی از منکر او را صرفا محدود به مردم عادی می یابند در صداقتش شک نموده و نمی توانند وی را به عنوان نمایشگر شخصیت رهبری و ولی فقیه بپذیرند.

ب- از دیگر آسیب های دستگاه امامت جمعه نحوه انتخاب و انتصاب ائمه جمعه است. بارها دیده شده افرادی فاقد وجاهت لازم در امور علمی و اجتماعی و فقر بینش سیاسی و یا ضعف های شخصیتی و روحی صرفا بنا بر انتساب به فلان فرد و جریان توانسته اند جایگاه نمایندگی رهبری در شهرهای هر چند کوچک را اشغال نموده و در نهایت نه تنها منجر به تقویت بنیه های نظام اسلامی نگردیدند بلکه بدبینی و دلزدگی از مشروعیت نظام دینی را در بین مردم رقم زده اند.

وجود این معضل در حالی است که حوزه های علمیه مملو از طلاب نخبه انقلابی است که از موازین و معیارهای لازم برای تصدی امامت مردم برخوردار هستند اما به دلیل عدم وابستگی به محافل و کانون های قدرت و فقدان پشتوانه نتوانسته اند در موقعیتی که استعداد خدمات دینی و اجتماعی شان بروز و ظهور پیدا کند قرار بگیرند.

وقتی توده های مختلف مردم به خصوص قشر انقلابی و صاحب تحلیل متوجه می شوند که امام جمعه شهرشان برخلاف انتظاری که از جایگاهش می رود به جای آن که در سلوک رهبری حرکت کند در مسیر اهداف و منافع شخصی و گروهی پیش می رود و نه تنها قادر نیست به عنوان پدر معنوی شهر، نخ تسبیح عناصر انقلابی باشد بلکه خودش باعث و بانی شکاف بین نیروهای انقلاب در راستای باندبازی و فامیل گرایی است و یا برخوردار از امراض روحی همچون بی صداقتی، دو رویی، تفرعن و... است طبیعی است که برای تغییر وی و باز گرداندن این جایگاه به اهل آن تلاش می نمایند. در این بین دردمندانه شاهد هستیم سیستم نظارتی ائمه جمعه متأثر از نفوذ لابی های قدرت، چشم بر ضعف های موجود بسته و به اعتراضات به حق، وقعی نمی نهد که هیچ، شوراهای تأمین نیز که شامل مسئولان خُرد و میان رده ای است که اغلب با اعمال نفوذ همان طیف از ائمه جمعه قدرت طلب و منفعت خواه روی کار آمدند بلافاصله با ژست دروغین حمایت از نظام و در لوای قانونی غلط که مصوبات شوراهای تأمین را بدون نظارتی خاص، وجیه می شمارد، دستور برخورد و حذف منتقدان امام جمعه را صادر می نمایند. نتیجه می شود همین وضعی که می بینید نه تنها صفوف نمازهای جمعه از خیل مردم مومن و انقلابی خالی و کم رونق است بدبینی نسبت به اراده نظام برای عمل به شعائر عدالتخواهی و داعیه نیل به تمدن جهانی اسلام نیز در لایه هایی از اقشار انقلابی رقم می خورد. امام جمعه ای که به رغم خطاهای مکرر و رفتارهای متضاد با شخصیت و سلوک رهبری و ایجاد تشتت در بدنه نیروهای انقلاب از تداوم مسئولیت خود مطمئن بوده و با سوءاستفاده از جایگاه به ظاهر معنوی و نیز سوءبرداشت کاریکاتوری نهادهای امنیتی و قضایی از تعریف نظام و امنیت اجتماعی موفق به حذف منتقدان خود شود دیکتاتوری فاسد و شاهک تمامیت خواهی است که سلطنت تباه طاغوت را در اذهان عموم زنده می نماید.

دوباره تأکید می کنم شکی نیست که بخش قابل ملاحظه ای از ائمه جمعه با فعالیت ها و سلوک مردمی و مومنانه خود باعث تقویت بنیان های اسلام انقلابی و باور به سلامت و عدالت نظام دینی شده اند؛ اما اگر روزی شورای سیاستگذاری ائمه جمعه کشور بخواهد از خواب ناز و تغافل آزاردهند مصلحتی خود بیدار شده و بداند واقعیت ها ورای لبخند تصنعی مسئولان این شورا در گوشه و کنار باعث ریزش بدنه نیروهای انقلابی و بی اعتمادی آنان گردیده و دستگاهی که در اختیارشان قرار گرفته نیازمند آسیب شناسی و بازنگری است، نکات فوق می تواند تلنگری برای گشایش پنجره ای جدید رو به اصلاح و پیشرفت و تأثیرگذاری مطلوب به منظور شکل گیری جامعه ای باشد که انقلاب اسلامی را در "عمل" مسئولان و صاحبان تریبون جستجو می نمایند. والعاقبة للمتقین.

شاه رفت شاهک ها هم می روند!

 

عدالت ندارد امام جمعه ای که پرونده تخلفات دیگران را پیش از اثبات در دادگاه پشت تریبون برملا می سازد اما وقتی پای تخلفات باند خودش به میان می آید لب فروبسته و به حمایت از آنها می پردازد.

وقتی یک متهم اقتصادی بعد از بیست روز بازداشت با وثیقه ای سنگین آزاد می شود اما چون دوست داماد امام جمعه است به بهانه انجام کار خیر در مقابل انظار عموم مورد تجلیل قرار می گیرد مردم حق دارند حساب مفاسد او را به پای امام جمعه و درباریانش نیز بنویسند. چند میلیون هزینه امور خیر در ازای چند میلیارد اختلاس جای قدر دانی دارد؟

مگر طاغوت جز این بود که بین مسئولین و مردم حصاری کشیده شد و حریم از مابهتران خط قرمز اجرای قانون تلقی گردید؟ عدالت ندارد امام جمعه ای که نزدیکانش را با رانت به پست و پول و مکنت می رساند و در مقابل مفاسدشان مهر سکوت بر لب زده و در خفا و آشکار به حمایت از آنها می پردازد و بعد توقع دارد مردم او را پاکدست و انقلابی بدانند. انقلابی بودن در شعار و فریاد و فحش دادن های تریبون خطابه نیست.انقلابی بودن رفتار و مسلکی را می طلبد که دشواری آن تزویر مدعیان دروغین را برملا می سازد.

یک نفر نیست جلوی این خیانت آشکار به مفاهیم انقلاب اسلامی را بگیرد که چرا فردی تحت لوای دین و انقلاب رفتاری طاغوتی داشته و باعث دلگرمی مفسدین اقتصادی می شود؟

طبیعی است یک امام جمعه بعد از دو دهه حضور در یک شهر با هزینه هایی که روی دوش بیت المال گذاشته توانسته برای خودش اعوان و انصاری فراهم کند که در موقع خطر به میدان آمده و سنگ او را به سینه بزنند. این بهانه که شورای سیاستگزاری ائمه جمعه بخاطر حمایت تعدادی عنصر دست نشانده و نمک گیر نمی تواند به رسالت ذاتی خود در نظارت بر رفتار امامان جمعه و جلوگیری از جفای آنها به انقلاب و بدبین سازی مردم به نظام را بگیرد قابل قبول نبوده و ضعف ایمان و منطق مسئولان ذی ربط را نشان می دهد.