آقای صدیقی خوش قلب است، شما هم بزرگوارید.
کاش همینقدر بزرگواری و اغماضی که در برابر "غفلت" زیان بار حاج آقای صدیقی نشان دادید درباره امام جمعه سابق لواسان و رحیم پور ازغدی هم نشان می دادید.
فرق بین آنها این است که اولی پله صعود و زیاده خواهی و سوءاستفاده مفسدان اقتصادی قرار گرفت اما آن دو به انتقاد از مفسدان اقتصادی و رانتخواری پرداختند که تریبون شان از مصلی حذف شد.
اخیرا امام جمعه یکی از شهرهای شمالی کشور در سفر به قم به هر طلبه ای که پای سخنرانی اش نشست مبلغ سیصد هزار تومان پرداخت کرد!
مرتبطین وی از قبل اعلام کرده بودند به طلابی که در مجلس سخنرانی او در قم حاضر شوند هدیه نقدی اعطا خواهد شد.
این پولها از کجا می آید؟ اگر از مال شخصی امام جمعه است باید پرسید مگر درآمد امام جمعه ها چقدر است؟
اگر از اموالی است که متعلق به طلاب بوده و باید دست آنها برسد چرا صرفا طلابی از آن بهره مند می شوند که پای سخنرانی وی زانو بزنند؟ این کار به معنای سوءاستفاده شخصی از اموال عمومی نیست؟ تضییع حقوق طلابی که در جلسه حاضر نشدند مصداق نادیده گرفتن حق الناس نیست؟
پرسش اصلی اما این جاست امام جمعه ای که می داند حتی بین هم لباسی های خودش هم جایگاه خوبی ندارد و برای پر کردن مجلس سخنرانی در بین طلاب مجبور است از اهرم تطمیع استفاده کند اساسا چه اصراری بر حضور در این منصب دارد؟ چرا از خودش نمی پرسد رفتارهای متناقض و باندبازی ها و فامیل بازی هایش چه بر سر اعتماد عمومی آورده است؟
شورای سیاستگذاری ائمه جمعه تحمل بیان انتقاد از تریبون نماز جمعه نسبت به مسئولان را نداشت. حسن رحیم پورازغدی از سخنرانی در نمازجمعه منع شد. امام جمعه لواسان برکنار شد. امام جمعه ای در شهر کوچک شمالی که بابت تخریب کلبه های مردم جنگل نشین و بی توجهی به ویلاسازی جماعت زمین خوار اعتراض کرده بود اخطار جدی گرفت و ...
حالا اما امام جمعه اهل سنت زاهدان بی محابا به اساس رویکردهای نظام می تازد و ناجوانمردانه به سیاه نمایی بر ضد واقعیتها می پردازد. کسی هم شهامت بستن دهان او را ندارد. البته ائمه جمعه اهل سنت زیر نظر شورای سیاستگذاری نیستند و نظارت بر آنها مربوط به بخش دیگری از نظام است که آن بخش هم ترسیده و جیکش در نمی آید. این تجربه نشان میدهد وقتی قدر دان دوستان نباشیم و خوب ها را برانیم بدها مسلط شده و مجبور به تحمل دشمنان خواهیم بود.
این روزی که با عنوان نمازجمعه در تقویم نام گذاری شده هم گذشت البته در سایه ایام محرم امسال کمتر مورد توجه قرار گرفت.
فراموش نکنیم نماز جمعه دستاورد انقلاب نیست. زمان شاه هم بعضی شهرها امام جمعه داشتند. شاه را دعا می کردند و حرفهایی می زدند که دردی از مردم دوا نمی کرد.
نمازجمعه ای که میعادگاه مستضعفان و تریبون طبقه ضعیف جامعه باشد دستاورد انقلاب به شمار می آید.
امام جمعه هایی مثل شهیدان دستغیب و مدنی و اشرفی و قاضی و صدوقی را تجربه کردیم. الان هم امام جمعه های خوبی در تبریز و اهواز و اردبیل و ... حضور دارند که نفسشان حق است و امین مردم قرار گرفته اند. اما آن دست ائمه جمعه ضعیف و کم معلوماتی که بر مدار بله قربان گویی انتخاب شده اند، دغدغه ای جز باندبازی و قدرت طلبی و مال اندوزی و آقازاده بازی و داماد بازی و ... ندارند، با متهمان و مفسدان اقتصادی حشر و نشر دارند، شخصیتی دو رو دارند و روده راست در شکمشان پیدا نمی شود، اهل پرونده سازی و خاموش ساختن صدای منتقدان هستند، ادب ندارند، بار علمی ندارند و... نمی توانند نماینده و نمایشگر شخصیت رهبری بوده و با عملکردشان ضربه ای به حیثیت نظام و انقلاب وارد می سازند که جبران آن کار ساده ای نیست. خدا حاج آقای حاج علی اکبری را از خواب ناز بیدار کند. تحمل امام جمعه های انقلابی را ندارد مبادا میز مسئولان بلرزد اما در مقابل امام جمعه های شل و ول و دنیاطلب سکوت میکند. آدمهای بی حال همیشه جامعه را عقب نگه می دارند.
گفته اند عالم ربانی کسی است که مردم را به خدا دعوت میکند نه به خود.
و البته عالمی که چنین نباشد؛ ورای عمامه و عبا و محاسن و کتاب و دفتر و دستک، اساسا عالم نیست و به حقیقت معارف دین که عبور از زنجیر تعلقات نفس از لوازم آن است، دست پیدا نکرده است.
امام جمعه ای که می خواهد هدیه ای را بین طلاب شهر خود توزیع کند اما شرط می گذارد تنها به کسانی هدیه را می رساند که در سفر به قم به استقبالش آمده و در جلسه سخنرانی اش شرکت کنند عالم ربانی نیست.
این پول اگر از وجوهات شرعی و متعلق به طلاب است کسی اجازه ندارد از آن برای تبلیغ خود بهره گرفته و عده ای را از حقشان محروم سازد.
اگر از وجوه شرعی و حق طلاب نیست که پول پاشی برای کسب وجهه و مانور کاذب محبوبیت نیز از انسان خودساخته و با تقوا بر نمی آید.
چگونه یک امام جمعه می تواند خودش را نماینده شخصیت و مرام رهبری نشان دهد که فرسنگ ها از سیرت او فاصله داشته و دغدغه شب و روزش کسب قدرت برای نزدیکان و باند و قبیله اش باشد و به دخالت در عزل و نصبها شهره باشد و از وجوهات شرعی برای منافع تبلیغی خود بهره بگیرد؟
رهبر معظم انقلاب در جایگاه ولیّ و پدر جامعه و امانت دار وجوهات شرعی، حتی طلاب خارج از مسیر انقلاب و ناسازگار با نظام و ولایت فقیه را نیز از حقوق مختصری که شرع برای اداره زندگی ساده جویندگان علوم دین در نظر گرفته، محروم نساخته و توقعی در ازای آن نداشته است.
والعاقبة للمتقین
امام جمعه شهری کوچک ضمن گلایه از استاندار مربوطه اینطور بیان داشت که جناب استاندار نه تنها تلفن من بلکه تماسهای نماینده خبرگان را هم پاسخ نمیدهد.
این قلم شاید جزو اولین هایی بود که استاندار مورد نظر را به انتقاد گرفت و صلاحیتش را برای تصدی در فضای مدیریتی آن خطه به نقد کشاند؛ اما
راستش را بخواهید من هم جای مسئولین باشم تلفن بعضی ائمه جمعه را جواب نمی دهم وقتی بدانم این تماسها اغلب نه برای رفع مشکلات مردم و فعالیت در حیطه وظایف امامت مردم که به منظور اعمال نفوذ برای طرح مسأله ای باندی و امتیاز گیری بیشتر به نفع یک جریان و دخالت در عزل و نصب ها و ... است.
متأسفانه باید اذعان داشت تعدادی از ائمه جمعه بی اعتنا به وظیفه ای که به عنوان نمایشگر شخصیت رهبری و امامت مسلمین پذیرفته اند بالاترین دغدغه شان شده است رانت و منفعت جویی برای بستگان و کامروایی وابستگان و چالش های فرهنگی جامعه دینی و انقلاب اسلامی را به حال خود رها نموده اند و سنگر نمازجمعه را از خدمت در راستای تحقق اهداف تمدن ساز انقلاب جهانی اسلام خارج ساخته اند.
روحانیون و علمایی که دنیا و چرب و شیرین عرصه قدرت را به تقویت ایمان و تأمین آخرت ملت ترجیح داده اند و تلاشی برای رفع مشکلات فرهنگی و معنوی اجتماع ندارند در واقع خود به یکی از معضلات فرهنگی جهان اسلام تبدیل شده اند که برای اصلاحشان باید چاره ای مهم اندیشید و تصمیمی جدی اتخاذ نمود.
یکی از اشتباهات شورای سیاستگزاری ائمه جمعه این است که سطح کار امام جمعه را در حد فعالیت سازمان تبلیغات می داند و با نگاه حجمی و تجسمی به کارکرد امام جمعه، عملکرد او را با معیار "گزارش کار" محک می زند.
فارغ از هزینه هایی که بابت تهیه عکس و گزارش و شانتاژ خبری فعالیت های بعضی ائمه جمعه هدر می رود، در این رویکرد جایگاه پدری و نفوذ معنوی امام جمعه به عنوان عالم انقلابی شهر و نه کارمند دستگاه تبلیغی نظام نادیده انگاشته می شود. چه بسا امام جمعه ای که با نفوذ کلام و نفس حق و اعتبار اخلاقی خود منجر به تقویت باور مردم نسبت به حاکمیت دینی شود؛ اما با خط کشی که شورای سیاستگزاری دست گرفته گویا دیگر بنا نیست امثال دستغیب و مدنی و اشرفی و قاضی گزینه مناسبی برای تصدی این جایگاه توحیدی و نه سنگر توجیه المسائل باشند.
خب حالا فرض را بر این بگذاریم که هر امام جمعه ای بیشتر مراسم و محفل و تجمع و برو بیا داشته باشد از همه موفق تر است. امام جمعه برای تأمین خواسته شورا در برگزاری چنین برنامه هایی باید از چه راهی بودجه مورد نیاز را تأمین کند؟ ستادهای نمازجمعه بودجه قابل اعتنایی برای برگزاری مراسمات خیره کننده ندارند.
امام جمعه برای تأمین نیازهای مادی دفتر و ارائه گزارش کار یا باید دستش را جلوی مسئولین دراز کند یا مقابل سرمایه دارها.
این هر دو منبع تأمین بودجه نمازجمعه، دست و پا و بعبارت دقیق تر زبان امام جمعه را در مقابل بعضی کژروی ها خواهند بست. کمتر پیش می آید کسی که نمک گیر این و آن است بتواند تکلیف نهی از منکر خود را نیز در صورت لزوم ادا کند.
این گونه است که سرمایه دارهای نوکیسه و گاه متهمین اقتصادی که در منظر عموم بدنام هستند به دفتر و دستک امام جمعه راه پیدا می کنند. کمترین ثمره این اتفاق ایجاد فاصله بین جوانان آرمانگرا وانقلابی با صفوف نمازجمعه است وقتی می بینند نه تنها صدای عدالت طلبی آنها از تریبون نمازجمعه پژواکی ندارد بلکه شائبه زد و بند بزرگان با تضییع کنندگان حقوق مردم نیز در اذهان تقویت شده است.
حالا فرض کنید این وسط چند نفر هم بخواهند نسبت به امام جمعه انتقاد و نهی از منکر کنند. شوراهای تأمین که داد و ستد خوبی با ائمه جمعه دارند در اختیاری فراقانونی می توانند برخورد فوری و چکشی با منتقدین را به اتهام اخلال در نظم یا مثلا تضعیف نظام اسلامی و تشویش اذهان عموم و... تصویب نمایند و... الفاتحه!
بعبارت دیگر ضعف سیستم سیاستگزاری و نیز اختلال در سیستم نظارتی کار را به اینجا رسانده که حتی فعل غلط بعضی مسئولین، موجّه جلوه می کند اما واکنش درست و غیرت دینی مومنین، مورد نکوهش و تعقیب قرار می گیرد. از مواردی است که جای معروف و منکر عوض شده است.
این اتفاق ناخوشایند و ناامید کننده صرفا محدود به بعضی ائمه جمعه نیست. گاه مشاهده می شود بعضی نهادها نیز برای تأمین هزینه فعالیتهای فرهنگی یا انقلابی خود نمک گیر و مدیون نوکیسه ها و متهمان فساد اقتصادی می شوند. شاید توجیه عزیزان این باشد که با هر وسیله ای در حال تقویت جبهه انقلاب هستند؛ اما فارغ از تأثیر سوءمعنوی پولهای کثیف، یأس و سرخوردگی نیروهای انقلابی از پررنگ شدن نقش عناصر زالو صفت نمی تواند به نفع انقلاب تلقی شود. چه بسا که عبدالباقی ها و عبدالله عبدی ها و شهرام جزایری ها و حسن زاده ها و... از دامن همین منش و نگرش، اوج یافته و خسارتهایی هنگفت بر گرده اعتبار نظام اسلامی تحمیل نمایند. نوکیسه ها رگ خواب بعضی خواص را خوب پیدا کرده اند.
حاج علی اکبری عالم و فرهیخته است و بهتر از هر کس میداند چه مواقعی ذکر مصادیق فساد اشکال دارد و چه مواقعی جائز است.
اما وقتی کسی که عمری به شبهات جواب داده هم اقدام به تولید شبهه نموده و در توجیه و حفظ منافع عافیت طلبان، ذکر مصادیق فساد را برخلاف آموزه های دین و گفتمان رهبری بطور مطلق ممنوع میشمارد نشان میدهد آنچه که در تاریخ از مظلومیت اولیای الهی توسط یاران و همراهانشان بیان شده حقیقتی محض و البته ناگوار است.
برنامه امشب جهان آرا جالب بود
این هم از دستاوردهای نظام اسلامی و خیز ارزشمند گام دومه که مهمترین نهادهای مرتبط با حاکمیت مانند نمازجمعه بی اعتنا به خطوط قرمز من درآوردی مورد نقد و واکاوی قرار میگیره.
این آزاد اندیشی و حریت گفتمانی نویدبخش تحقق مدنیت جهانی اسلامه و الا جمود و یکجانشینی در فکر و عمل جز پوسیدگی و فنا حاصلی نداره.
تا زمانی که آزادی برای سنجش توازن حرکت متولیان نظام با مبانی تئوریک انقلاب و نظام وجود داره انقلاب اسلامی و اسلام انقلابی زنده هست و به تکامل نزدیکتر میشه.
برداشت سطحی و رفتار نسنجیده حاج علی اکبری در ماجرای اخیر سیاستگذاری ائمه جمعه و مخالفت مطلق با ورود مصداقی در فریضه نهی از منکر (بدون ذکر قیود شرعی) دو وجه مثبت را هم در خود دارد:
دست پر جریان اصیل انقلاب در رد عالمانه موضع غلط وی نوید بخش احیای اندیشه ناب اسلام در نسل جدید است.
دوم اینکه سطحی نگری امثال حاج علی اکبری قدر و منزلت متفکران پیشروی انقلاب از قبیل بهشتی و مفتح و مطهری را بیش از پیش پر رنگ میسازد.
نهی از منکر علنی(افشاگری) با دو شرط مجاز و البته واجب شمرده میشه:
علم به وقوع و احراز تخلف
علم به عدم حصول نتیجه از طریق مجاری عادی
این بحث غیر از جایگاه فقهی، خاستگاه عقلی و تجربی هم داره
مثلا موضوع اتباعی طبری که تا زاکانی اعتراض علنی نکرد پیگیری جدی نشد
یا همین اشتباه زاکانی در نصب دامادش که با نهی علنی نیروهای انقلاب اصلاح شد.
حاج علی اکبری اصلا در جایگاهی نیست که بخواد در مقابل احکام اسلام بایسته
البته مشکل حاج علی اکبری صرفا با ذکر مصادیق فساد نیست
مخالفت با ادامه سخنرانی رحیم پور ازغدی در نمازجمعه که اتفاقا با مصادیق هم کاری نداشت نشون میده که ایشون عدالتخواهی رو صرفا در محدوده خاصی قبول داشته و تئوری عدالت در رویکردهای حاکمیتی رو ساختارشکنی تلقی میکنه
مشکل دیگر ما با آقای حاج علی اکبری وجود ائمه جمعه ای است که بعضا خودشون مصداق منکر بوده و یکی باید اینها رو از سر مردم باز کنه.
زد و بند سیاسی، قبیله گرایی، وحدت ستیزی، دو رویی، مراوده با اصحاب زر و زور و ... موارد درداوری است که جلوه های آن در رفتار بعضی ائمه جمعه آسیبی جبران ناشدنی به حیثیت نظام وارد کرده.
یادمه عزیزان سیاستگزاری درباره امام جمعه حاشیه سازی میگفتن درسته که طرف ید طولایی در مراوده با مفسدین اقتصادی داره و اهل باند بازیه اما به هر حال یه عده هم طرفدارشن و نمیشه برش داشت.
الان میگن درسته امام جمعه لواسان انقلابیه و خار چشم مفسدانه و خیل جوانان انقلابی طرفدارشن اما چون دو سه جا حرف ما رو گوش نکرد باید برش داریم!😀
متاسفانه این سیاست ورزی بیمارگونه رو هم پشت عنوان مقام معظم رهبری قایم میکنن. میگردن یه نکته ریز پیدا میکنن بهشون انگ میزنن که بعله طرف اطاعت پذیر نیست. اما انبوه معضلات و نواقصی که بعضی ائمه جمعه دارن رو نمی بینن. مقام معظم رهبری درباره ضرورت پرهیز ائمه جمعه از باند بازی و ریاست طلبی و مردم گریزی چیزی نفرمود؟ اون قسمتا رو نمی بینید؟
دنبال آدمای محافظه کار هستن و تریبون نماز جمعه رو در حد قرائت تقویم و بیان رساله توجیه المسائل میخوان.
کاش همون موقع که حاج علی اکبری در نقطه مقابل دیدگاه رهبری، سخنان رحیم پور ازغدی در تبیین عدالتو ساختار شکنی لقب داد و از نماز جمعه حذفش کرد جلوش می ایستادیم.
شنیدم امام جمعه یکی از شهرها در جلسه اختصاصی وعاظ در واکنش به اظهار نظر روحانی جوانی که از نحوه برگزاری مراسم عزاداری در بیت مقام معظم رهبری انتقاد کرده بود با فریاد و پرخاشگری و کاربردن این جمله که دهانت را ببند و الا آن را میبندیم وی را از جمع بیرون انداخت.
اولا عیب است که تحمل هم لباس خود را نیز نداشته و نتوانیم حرف او حتی اگر غلط باشد را با طمانینه جواب دهیم.
دوما ولایتمداری به ادعا و برافروختگی و رگ گردنی شدن نیست. عملکرد ما در صداقت و نفی دو رویی و دنیاپرستی و قدرت طلبی و باندبازی و فامیل گرایی و... است که میزان ولایتمداری ما را اثبات میکند.
جایگاه امامت جمعه می تواند یک موقعیت استثنایی و فرصتی بی بدیل برای ایجاد جامعه کوچک و منظم دینی در نقاط مختلف کشور باشد.
یک نکته را همین اول بحث باید مشخص کرد. برخلاف تلقی و وانمود عامیانه یا سازمانی، نمازجمعه دستاورد انقلاب اسلامی نیست و در زمان رژیم طاغوت هم افرادی به عنوان امام جمعه در شهرهای مختلف منصوب شده و در نمازهای جمعه علاوه بر ایراد نصایح کلی مذهبی به دعاگویی و تحکیم موقعیت شاه نیز مبادرت می ورزیدند.
با این وصف ناگفته پیداست نمازجمعه می تواند مانند چاقو در کاربرد خود دارای وجوه مختلف خیر و شرّ باشد.
واضح تر از این باید گفت: نمازجمعه به خودی خود نمی تواند در راستای اهداف انقلاب و خدمت به اسلام ناب محسوب شود. از باب شرف المکان بالمکین هم که شده اگر امام جمعه با رفتار و گفتار خود (تاکید می کنم هم رفتار هم گفتار)مردم را به مبانی اسلام و انقلاب امیدوار سازد می توان سنگر او را سنگر انقلاب دانست؛ اما اگر امام جمعه دغدغه منافع فردی و باندی را داشته و به رغم داد و فریادهای ظاهر فریبانه انقلابی، در طریقت طاغوت مدرن و مقدس! قدم بردارد و فامیل بازی و قبیله گرایی و زد و بند با مفسدان و سکوت در قبال تضییع حقوق ضعفا و دخالت در عزل و نصب ها و تکبر و دو رویی و ... را وجهه همت خویش سازد در مسیر استکبار و ضدیت با انقلاب اسلامی قرار دارد البته در نقاب تزویر و تقدس.
متأسفانه گاه شنیده می شود که موقع انتصاب امام جمعه، به صورت درگوشی به او تذکر می دهند که وقتی به حوزه مسئولیت و امامت خود رفتی کار به کار مسئولان نداشته باش و ...
این نگاه پاستوریزه و کارمندی و تفریطی به جایگاه امامت شهر در حالی است که از روشن ترین تکالیف امام جمعه تولیت بر امور حسبی و بر زمین مانده جامعه اسلامی به خصوص مقوله امر به معروف و نهی از منکر است و کیست که نداند از نگاه اسلام و تأکید برجسته مقام معظم رهبری بالاترین وجه امر به معروف و نهی از منکر در حوزه مسئولان و صاحبان قدرت تعریف و عملیاتی می گردد. به عبارت دقیق تر به جای انذار مطلق امام جمعه از ورود به حریم مسئولان و مدیران تنها باید نسبت به سیاسی کاری و دخالت های غیر مرتبط با رسالت امر به معروف و نهی از منکر هشدارهای پیشگیرانه را بیان نمود.
مردم امام جمعه را -چون با واسطه یا بی واسطه منصوب ولی فقیه است- جانشین و نماینده رهبری در جغرافیای مسئولیت خود می دانند. نماینده رهبر یعنی نمایش گر سلوک فردی، جمعی، فکری و عملی رهبر.
قابل کتمان نیست که بخش قابل ملاحظه ای از ائمه جمعه در طول تاریخ انقلاب اسلامی توانسته اند از عهده این مسئولیت خطیر به خوبی برآمده و جلوه هایی زیبا از شخصیت مطلوب و معقول ولی فقیه را در مختصاتی کوچک تر به نمایش و تأیید عموم برسانند.
اما
درباره ائمه جمعه ای که نتوانسته اند در اندازه مطالبات و انتظاراتی که از این جایگاه وجود دارد ظاهر شوند دستکم باید دو نکته را در روند آسیب شناسی دستگاه ولایت مورد توجه قرار داد.
الف- امام جمعه هیچ ردیف بودجه مشخص و مطمئنی برای فعالیت ندارد. این نقیصه در حالی است که مردم اعم از نیازمندان و یا فعالان انقلابی و جهادی و فرهنگی انتظار دارند از دفتر امام جمعه دست خالی بیرون نرفته و با رجوع به وی به عنوان کسی که دارنده بالاترین منصب سیاسی و مذهبی شهر است بتوانند بخشی از ملزومات مادی مورد نیاز خود را تأمین نمایند.
گاه خود امام جمعه هم تصمیم می گیرد فعالیتی فرهنگی یا خیرخواهانه را در راستای تحکیم جایگاه امامت جمعه و ... آغاز نماید که دستش از منابع قانونی و ثابت مالی خالی است. در شهرهای بزرگ این خلأ از طریق عواید بعضی موقوفات و یا کسر از وجوه شرعی مانند خمس تا حدودی جبران می شود؛ اما در شهرهای کوچک و فقیر دست امام جمعه به طور کل از منابع قابل اعتنا خالی است. در نهایت چنین موقعیتی امام جمعه را بر آن می دارد که یا به سوی بعضی مسئولان ادارات دست نیاز دراز کند و یا پیش سرمایه دارها گردن کج نماید.
نتیجه این روند با توجه به تأکید معقولی که در استقلال حوزه ها از دولت ها شده خوشایند نیست. تجربه ثابت کرده اغلب مسئولان و یا متمولانی که به ائمه جمعه یا علمای بلاد نزدیک می شوند و نیازهای مادی دفاترشان را تأمین می سازند در بزنگاه مشکلات و گره های قانونی خود یا انتظار سکوت از آنها را داشته و یا توقع حمایت دارند. ادامه این روند منجر به ساکت شدن امامان جمعه در قبال اشتباه مسئولان و صاحبان قدرت شده و منافی رسالت اصلی آنها در ادای فریضه امر به معروف و نهی از منکر است. طبیعی است مردم و جوانان انقلابی وقتی سکوت شخصیت اول سیاسی مذهبی شهر خود در قبال اشتباه یا فساد مسئولان را دیده و دایره امر به معروف ونهی از منکر او را صرفا محدود به مردم عادی می یابند در صداقتش شک نموده و نمی توانند وی را به عنوان نمایشگر شخصیت رهبری و ولی فقیه بپذیرند.
ب- از دیگر آسیب های دستگاه امامت جمعه نحوه انتخاب و انتصاب ائمه جمعه است. بارها دیده شده افرادی فاقد وجاهت لازم در امور علمی و اجتماعی و فقر بینش سیاسی و یا ضعف های شخصیتی و روحی صرفا بنا بر انتساب به فلان فرد و جریان توانسته اند جایگاه نمایندگی رهبری در شهرهای هر چند کوچک را اشغال نموده و در نهایت نه تنها منجر به تقویت بنیه های نظام اسلامی نگردیدند بلکه بدبینی و دلزدگی از مشروعیت نظام دینی را در بین مردم رقم زده اند.
وجود این معضل در حالی است که حوزه های علمیه مملو از طلاب نخبه انقلابی است که از موازین و معیارهای لازم برای تصدی امامت مردم برخوردار هستند اما به دلیل عدم وابستگی به محافل و کانون های قدرت و فقدان پشتوانه نتوانسته اند در موقعیتی که استعداد خدمات دینی و اجتماعی شان بروز و ظهور پیدا کند قرار بگیرند.
وقتی توده های مختلف مردم به خصوص قشر انقلابی و صاحب تحلیل متوجه می شوند که امام جمعه شهرشان برخلاف انتظاری که از جایگاهش می رود به جای آن که در سلوک رهبری حرکت کند در مسیر اهداف و منافع شخصی و گروهی پیش می رود و نه تنها قادر نیست به عنوان پدر معنوی شهر، نخ تسبیح عناصر انقلابی باشد بلکه خودش باعث و بانی شکاف بین نیروهای انقلاب در راستای باندبازی و فامیل گرایی است و یا برخوردار از امراض روحی همچون بی صداقتی، دو رویی، تفرعن و... است طبیعی است که برای تغییر وی و باز گرداندن این جایگاه به اهل آن تلاش می نمایند. در این بین دردمندانه شاهد هستیم سیستم نظارتی ائمه جمعه متأثر از نفوذ لابی های قدرت، چشم بر ضعف های موجود بسته و به اعتراضات به حق، وقعی نمی نهد که هیچ، شوراهای تأمین نیز که شامل مسئولان خُرد و میان رده ای است که اغلب با اعمال نفوذ همان طیف از ائمه جمعه قدرت طلب و منفعت خواه روی کار آمدند بلافاصله با ژست دروغین حمایت از نظام و در لوای قانونی غلط که مصوبات شوراهای تأمین را بدون نظارتی خاص، وجیه می شمارد، دستور برخورد و حذف منتقدان امام جمعه را صادر می نمایند. نتیجه می شود همین وضعی که می بینید نه تنها صفوف نمازهای جمعه از خیل مردم مومن و انقلابی خالی و کم رونق است بدبینی نسبت به اراده نظام برای عمل به شعائر عدالتخواهی و داعیه نیل به تمدن جهانی اسلام نیز در لایه هایی از اقشار انقلابی رقم می خورد. امام جمعه ای که به رغم خطاهای مکرر و رفتارهای متضاد با شخصیت و سلوک رهبری و ایجاد تشتت در بدنه نیروهای انقلاب از تداوم مسئولیت خود مطمئن بوده و با سوءاستفاده از جایگاه به ظاهر معنوی و نیز سوءبرداشت کاریکاتوری نهادهای امنیتی و قضایی از تعریف نظام و امنیت اجتماعی موفق به حذف منتقدان خود شود دیکتاتوری فاسد و شاهک تمامیت خواهی است که سلطنت تباه طاغوت را در اذهان عموم زنده می نماید.
دوباره تأکید می کنم شکی نیست که بخش قابل ملاحظه ای از ائمه جمعه با فعالیت ها و سلوک مردمی و مومنانه خود باعث تقویت بنیان های اسلام انقلابی و باور به سلامت و عدالت نظام دینی شده اند؛ اما اگر روزی شورای سیاستگذاری ائمه جمعه کشور بخواهد از خواب ناز و تغافل آزاردهند مصلحتی خود بیدار شده و بداند واقعیت ها ورای لبخند تصنعی مسئولان این شورا در گوشه و کنار باعث ریزش بدنه نیروهای انقلابی و بی اعتمادی آنان گردیده و دستگاهی که در اختیارشان قرار گرفته نیازمند آسیب شناسی و بازنگری است، نکات فوق می تواند تلنگری برای گشایش پنجره ای جدید رو به اصلاح و پیشرفت و تأثیرگذاری مطلوب به منظور شکل گیری جامعه ای باشد که انقلاب اسلامی را در "عمل" مسئولان و صاحبان تریبون جستجو می نمایند. والعاقبة للمتقین.
عدالت ندارد امام جمعه ای که پرونده تخلفات دیگران را پیش از اثبات در دادگاه پشت تریبون برملا می سازد اما وقتی پای تخلفات باند خودش به میان می آید لب فروبسته و به حمایت از آنها می پردازد.
وقتی یک متهم اقتصادی بعد از بیست روز بازداشت با وثیقه ای سنگین آزاد می شود اما چون دوست داماد امام جمعه است به بهانه انجام کار خیر در مقابل انظار عموم مورد تجلیل قرار می گیرد مردم حق دارند حساب مفاسد او را به پای امام جمعه و درباریانش نیز بنویسند. چند میلیون هزینه امور خیر در ازای چند میلیارد اختلاس جای قدر دانی دارد؟
مگر طاغوت جز این بود که بین مسئولین و مردم حصاری کشیده شد و حریم از مابهتران خط قرمز اجرای قانون تلقی گردید؟ عدالت ندارد امام جمعه ای که نزدیکانش را با رانت به پست و پول و مکنت می رساند و در مقابل مفاسدشان مهر سکوت بر لب زده و در خفا و آشکار به حمایت از آنها می پردازد و بعد توقع دارد مردم او را پاکدست و انقلابی بدانند. انقلابی بودن در شعار و فریاد و فحش دادن های تریبون خطابه نیست.انقلابی بودن رفتار و مسلکی را می طلبد که دشواری آن تزویر مدعیان دروغین را برملا می سازد.
یک نفر نیست جلوی این خیانت آشکار به مفاهیم انقلاب اسلامی را بگیرد که چرا فردی تحت لوای دین و انقلاب رفتاری طاغوتی داشته و باعث دلگرمی مفسدین اقتصادی می شود؟
طبیعی است یک امام جمعه بعد از دو دهه حضور در یک شهر با هزینه هایی که روی دوش بیت المال گذاشته توانسته برای خودش اعوان و انصاری فراهم کند که در موقع خطر به میدان آمده و سنگ او را به سینه بزنند. این بهانه که شورای سیاستگزاری ائمه جمعه بخاطر حمایت تعدادی عنصر دست نشانده و نمک گیر نمی تواند به رسالت ذاتی خود در نظارت بر رفتار امامان جمعه و جلوگیری از جفای آنها به انقلاب و بدبین سازی مردم به نظام را بگیرد قابل قبول نبوده و ضعف ایمان و منطق مسئولان ذی ربط را نشان می دهد.
از عصر دیروز تا این لحظه کاربران مجازی همشهری اعم ازآشنا یا ناآشنا مطلبی منتسب به طلبه ای اهل ارومیه به نام سید صدرا موسوی را مکرر برایم ارسال کرده اند که حاوی انتقادی مبتکرانه وجالب از امام جمعه این شهر بابت انتصاب بعضی بستگانش در تصدی امور مختلف است.
ناگفته پیداست حجم استقبال گسترده از این نامه در بین مردم بابل که فرسنگ ها از ارومیه دور است چه حکایتی در خود نهفته دارد.
در بابل نیز شاهد تصدی برخی مشاغل مدیریتی در دو حوزه علمیه برادران، یک حوزه خواهران، مخابرات، دانشگاه، شهرداری و ... توسط بستگان نزدیک امام جمعه هستیم. تلاش هایی هم برای دست گرفتن فرمان هدایت سازمان تبلیغات استان توسط اقوام صورت گرفت که تا این لحظه به نتیجه ای نرسیده است.
این نوع معضلات مختص شهرهای یاد شده نیست. ضمن احترام به بعضی عزیزان خالص و متدین در سنگرهای نماز جمعه کشور، دردمندانه باید اذعان داشت که در نقاطی دیگر گاه شاهد اتفاقاتی ناخوشایند هستیم - مواردی از آن اشاره خواهد شد- که به اعتبار نظام اسلامی لطمه وارد می کند.
یک بعد تقصیر را باید متوجه دستگاه سیاستگذاری و نظارت بر ائمه جمعه دانست که از نظام جامع و راهبردی برای انتخاب و نظارت بر ائمه جمعه کشور برخوردار نبوده و اغلب اسیر روزمرگی و مصلحت سنجی های کسل کننده است. سوابق مدیریتی حاج آقای علی اکبری به رغم بهره مندی از اخلاق حسنه فردی نشان از ناتوانی ایشان در حرکت آفرینی منطبق با مطالبات انقلاب لااقل در گام دوم آن دارد. احساس خطر از فراگیری آرمان عدالتخواهی و در تعارض دانستن آن با ساختارهای حاکمیتی که خاستگاه علوی و عاشورایی داشته، رضایت به وضع موجود و تئوریزه سازی رخوت، نشان از اندیشه ای دارد که بر خلاف جریان فکری انقلاب، روز را به شب رساندن و شب را روز کردن، مساوی با نظام مند شدن و درایت تلقی می نماید. عارضه توجیه گری که متأسفانه در بعضی نهادهای به ظاهر انقلابی دیده شده، منجر به توقف رشد و بالندگی جنبش های فکری منبعث از انقلاب اسلامی گردیده است.
نباید فراموش کرد همانطور که مارکسیسم اسلامی، ترکیبی التقاطی و ناهمگون و از اساس باطل است، کاپیتالیسم اسلامی و ماکیاولیسم دینی نیز هرگز مشروعیت نخواهند یافت.
دستگاه نظارتی ائمه جمعه نباید مصادیق ناکارآمدی یک امام جمعه را در گرایش های متفاوت سیاسی، فساد اخلاقی و .... خلاصه بداند. روحیه دو رویی و دروغ گویی، تظاهر، دخالت در عزل و نصب ها، لجاجت، قبیله گرایی و باندبازی، تکبر، معاشرت با مفسدان و متهمان بدنام اقتصادی که منجر به سکوت در قبال دست درازی ها و حمایت پشت پرده از آنان می گردد و ... نیز از مصادیق طاغوت و اشرافی گری مقدس! است که اسلام دمشقی معاویه ها را به مرور جایگزین اسلام مکی و مدنی و ناب محمدی می سازد. امام جمعه ای که برای حفظ مقام، خودش را به در و دیوار می زند شایستگی این مسئولیت را ندارد.
لوازم جنگ نرم دشمن لزوماً ماهواره و ابزار ارتباطی و رسانه ای نیست. اسلامی که بغیر السنتکم تجلی نداشته باشد، افیون ملت و مسبب تحریف معارف وحی و زمینه ساز محرم 61 هجری و مهجور ماندن صدها ساله مکتب راستین نبوی است.
نمی شود برای ائمه جمعه شأن رهبری و جانشینی ولیّ امر را قائل بود و به ضرب و زور، منتقدانش را از دایره تأثیر حذف نمود و متهم به تعارض با ولایت ساخت اما از کنار کیلومترها فاصله ای که بعضی ها از سلوک و منش و منظومه فکری و رفتاری رهبری دارا هستند به راحتی عبور کرد و به روی مبارک نیاورد.
بعد دیگر تقصیر را هم باید متوجه لایه هایی از اقشار مذهبی و انقلابی دانست که متوجه ضعف و کهولت و عقب ماندگی فکری و رفتاری امام جمعه گردیده و در پستوها به ایراد نقد می پردازند اما شهامت انجام فریضه امر به معروف و نهی از منکر را دارا نیستند و نیز جماعتی که به حکم تأمین منافع و عواید حاصل از همدستی و همداستانی، خود را به خواب زده اند. همه این عوامل و عناصر خواسته یا ناخواسته در تحریف مسیر انقلاب و بی اعتبار سازی اهداف شهدا در منظر مردم به خصوص نسل جدید و کم اطلاع جامعه که رفتارهای متناقض با گفتار مسئولان را به پای اصل نظام می نویسند سهیم هستند. لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم
هفته پیش از شهری به قم می آمدم. راننده که ظاهر مذهبی مرا دیده بود فایل های مداحی اش را ردیف کرد و ... یک ساعتی که گذشت فهمید شمالی هستم. با ذوق و شوق گفت: زیباترین مداحی که تصویری هم هست و در گوشی دارم مربوط به شمال است. بنده خدا همانطور پشت فرمان کلی گشت تا بالاخره فایل مورد نظرش را پیدا کرد. گوشی را کنار من گرفت و منتظر واکنش من شد.
درست حدس زده بودم. مداحی مربوط به شوری زیبا از سینه زنی در هیأتی شمالی بود که از قضا در شهر من قرار داشت. سعی کردم واکنشم برای این جوان دل پاک، باعث خوشحالی اش شود. پیش خودم گفتم اگر بخواهم سر حرف را باز کنم و بگویم این هیأت وابسته به گروهی است که با پول های بادآورده مشکوک مشغول به فعالیت هستند نگاه زلال او به هیأت و عزاداری و مذهبی ها و .... چه آسیبی می بیند؟
شب گذشته اخبار بیست سی در لا به لای گزارش مربوط به بدهکاران بانکی و مفاسد اقتصادی، نام این گروه را هم به عنوان یکی از رانت خوارهای نوکیسه به زبان آورد و ...
شهر ما این روزها بعد از ماجرای سرباز و بازپرس و بعدش دستگیری چند عضو شورا و عناصری از شهرداری حال خوشی ندارد.
اما می خواهم از زاویه ای دیگر به ماجرای این برادران نوکیسه فعال در فوتبال و هیأت اشاره کنم.
این افراد در کشور هیچ عددی نیستند و تنها دایی شان بود که به برکت اتصال به دستگاه هاشمی و روحانی به نان و نوایی رسید. بنابراین شائبه واسطه گری او برای این رانت کلان دور از ذهن نیست اما آیا کسی به این مساله رسیدگی خواهد کرد؟
چرا وقتی چند جوان نوکیسه ناگهان به مال و منالی رسیده و بریز و بپاش راه می اندازند شاخک های نهادهای بازرسی حساس نمی شود؟
چرا عده ای بدون سابقه ای قابل اعتنا تنها به واسطه پولی بادآورده می توانند به راحتی در امور سیاسی یک شهر هم دخالت کنند؟
پدر آنها که به رحمت خدا رفت چرا بعضی مسئولین مذهبی سیاسی استان با عجله به صف شدند و خودشان را به نماز رساندند اما همان ها را هیچ گاه در تشییع پیکر جانبازان شهید و ... ندیده ایم؟
چرا بعضی ها ذلیلانه نامه سرگشاده می نوشتند و بی اعتنا به جایگاه مذهبی خود به کاسه لیسی آنها می پرداختند؟
چرا این افراد به راحتی با بعضی ائمه جمعه سر و سرّی پیدا کرده و معضلات مربوط به فعالیت های کثیف اقتصادی و پولشویی در قالب فعالیت ورزشی را از تریبون رسمی به گوش مسئولان می رساندند؟
از آقای رییسی و نهادهای امنیتی بابت ورود به این پرونده تشکر می کنم اما واقعا چقدر امثال این افراد در گوشه و کنار کشور منابع عمومی و منافع مردمی را به یغما برده اند؟ چرا سر پل های رانتی آنها معرفی نمی شوند؟ چرا مسئولیت های سیاسی مذهبی به کسانی سپرده می شود که در قبال پول، ضعف دارند و دست و پایشان می لرزد و در مقابل هر تازه به دوران رسیده ای سر تعظیم خم می کنند؟
اساس تحریف در روند انقلاب اسلامی، ظهور مسئولانی است که در پوسته دین و انقلاب به آموزه های طاغوت عمل می کنند. چرا کسی تنگه احد انقلاب را نمی بندد و جلوی زیاده خواهی عناصر به ظاهر خودی اما خودباخته و سست عنصر را که نتیجه تناقضات گفتاری و رفتاری شان بی دینی شماری از نسل جوان است، نمی گیرد؟
بهتر بود می نوشتم بعضی ائمه جمعه را باید تغییر داد یا برکنار کرد؟ خوب این حرف که تکراری است و دیگر گوش آقایان از این حرفها پر شده و تأثیر چندانی رویشان ندارد.
چند سال پیش با امام جمعه ای در شهری کوچک دچار مشکل شدم. یک طلبه کم سواد اطلاعاتی خواست میانه ما را بگیرد. با هم رفتیم منزل آن بابا. از در دوستی وارد شدیم که دیدم لا به لای حرف هایش گفت: وقتی لباس یک روحانی روی جا رختی آویزان هست هم مردم باید به آن احترام بگذارند و حساب ببرند! با خنده و شوخی جوابش را دادم که نه همین لباس زیباست نشان آدمیت و ... کمی بعد اسم بعضی ها را می برد که چون مرا به فلان مجلس دعوت نکرده اند پس دین ندارند! یک خورده بعد افاضه فرمود: هر چقدر مسئولین یک شهر مثلا شهردار و ... ماشین گران قیمت تری سوار شوند ولو از پول بیت المال نشانه پیشرفت و ترقّی آن شهر است و ...! شرایط طوری شد که همان طلبه جوانی که آمده بود واسطه شود ریخت به هم و با او دهان به دهان شد و ... وقتی آمدیم بیرون گفت: تو را به خدا ببین چه کسانی را برای جایگاه به این مهمی انتخاب می کنند. آن فرد مدتی بعد به شهری بزرگتر منتقل شد و بعدش هم انگار سقوط کرد و محو گردید.
منکر این نیستم که امام جمعه های خوبی در خیلی از نقاط داریم اما منکر هم نمی شوم که بعضی امام جمعه ها را اصلا باید ریخت دور و هیچ منصبی به آنها نداد. مسئول محترم گزینش ائمه جمعه کشور از نزدیک مرا می شناسد و می داند این حرف را الکی نمی زنم.
امام جمعه باید نمایشگر شکوه و فهم و ایمان و درایت و تقوای رهبری در یک شهر باشد. بعضی ها به هیچ وجه این خصلت را ندارند.
رسم است در خطبه های هر هفته باید این جمله مهم و سازنده تکرار شود که اوصیکم بتقوی الله و نظم امرکم.
این جمله برای بعضی گوینده ها در حکم متلک به خودشان است. امام جمعه ای که محور اختلاف بین امت باشد، دغدغه ای جز فامیل بازی و کسب قدرت و مال بیشتر نداشته باشد، امام جمعه ای که ضعف شخصیتی داشته و در مقابل هر طیف مطابق میل همان ها سخن بگوید، امام جمعه ای که دروغ در رفتار و گفتارش تنیده شده باشد نمی تواند نمایشگر شخصیت و چهره ولی امر مسلمین باشد. تقوا که هیچ نظم در امور یعنی هر چیزی سر جای خودش. بعد می بینیم این بابا خودش که سر جای خودش نیست و از اساس با رانت به جایگاهی رسیده کسانی را هم حمایت کرده و بر سر کار می آورد که آنها هم لیاقت جایگاهشان را ندارند و اینگونه می شود که یک شهر به راحتی از روند تمدن اسلامی عقب مانده، مردمانش به واسطه مدیران کوچک و ناکارآمد به نظام بدبین شده و آبرو و حیثیت تاریخی دیارشان نیز دگرگون جلوه می نماید.
نظام اسلامی نظام بیست بیست و پنج سال پیش نیست. مردم هم آن مردم نیستند. فضای جامعه هم فضای دو سه دهه قبل نیست. امام جمعه ای که تئوری انقلاب را نفهمیده و نتواند پا به پای اهداف و اقتضائات انقلاب جلو بیاید باید کنار زده شود بدون هیچ مصلحت سنجی و توجیه گری کسالت بار.
آقای حاج علی اکبری ابتدای کارش را خوب شروع کرد. در خوزستان و آذربایجان و ایلام و ... تغییرات مثبت و سازنده ای صورت گرفت اما انگار ترمزش را کشیدند یا باطری خودش تمام شد؛ نشست سر جایش و به همان نگاه ملال آور کارمندی سابق دلخوش ماند.
پنجم مرداد را به غلط روز برگزاری اولین نماز جمعه کشور نام نهاده اند. پنج مرداد اولین نمازجمعه بعد از انقلاب به امامت آیت الله طالقانی برگزار شد، وگرنه پیش از انقلاب هم در بسیاری از شهرهای کشور نمازجمعه برگزار می شد. شاه هم با نماز جمعه مشکل ندارد اگر تریبون آن تریبون تقوا و نظم و صدای محرومان و ضعفا نباشد.
اصلاح طلبان بابل در آستانه تاسوعا و عاشورای حسینی مجلسی به میزبانی یکی از اعضای مستعفی شورای شهر پرحاشیه بابل در یکی از مساجد بازار با سخنرانی مصطفی کواکبیان برگزار کردند.
شنیده شده در این مراسم جناب سخنران که ظاهرا توسط عناصری خاص تحریک شده بود نسبت به اظهار نظر ائمه جمعه در رفتار نمایندگان واکنش نشان داده و بیان داشت که امام جمعه چه حقی دارد در کار نماینده دخالت می کند؟!
چنان که مستحضرید شعار سیاسی جماعت اصلاح طلب در ایام انتخابات همیشه حول محور آزادی بیان بوده اما حضرات به محض جلوس بر اریکه قدرت با پشت پا زدن به ژست های انتخاباتی راه انتقاد را حتی بر صاحبان تریبون هم می بندند چه برسد به شهروندان عادی.
نکته بعد این که با منطق امثال این اقایان می شود اینطور هم گفت که به نماینده چه ربطی دارد که در کار امام جمعه دخالت کند؟ امام جمعه حق دارد امر به معروف و نهی از منکر کند واین موضوع ربطی به نمایندگان ندارد.
و نکته دیگر این که جناب آقایان فرماندار و معاون حاشیه دار او و سایر ارکان قدرت در جبهه اصلاحات که موقع تقسیم پست برای بزرگان شهر نوشابه باز می کنند حواسشان باشد و حواسمان هست که وقتی در خلوت می روند آن کار دیگر را انجام داده و حقیقت خود را در میتینگ های سیاسی به خوبی آشکار می سازند.
انتصاب حجت الاسلام حاج علی اکبری را به امامت جمعه موقت تهران تبریک می گویم. ایشان روحانی با معلوماتی است که نسبت به شرایط جامعه و بایسته های فعالیت یک امام جمعه شناخت خوبی دارد.
حجت الاسلام حاج علی اکبری البته ریاست شورای سیاستگذاری ائمه جمعه کشور را نیز داراست. ایشان در ابتدای شروع به کار خود توانست تغییراتی را در وضعیت بعضی از ائمه جمعه ناموفق ایجاد نماید که جای قدردانی دارد هر چند بعد از مدتی انگار ترمز ایشان را کشیدند!
یک امام جمعه مردمی و صبور و پاک می تواند شهری را به نظام و کارآمدی دین خوش بین سازد و امام جمعه ای که در مقابل پول و قدرت، کرنش نموده و مهمترین دغدغه اش کسب و کار داماد و آقازاده و خواهرزاده و ... باشد به همان نسبت مردم را به رویکرد نظام بدبین می سازد.
