لعنت بر خود فریبی!

فرض کنید برجام، یک امر خوب و مبارک؛ آخر این چه مدل قراردادی است که با تغییر یک رئیس جمهور، به نقطه ای متزلزل رسیده و استمرارش مورد تردید قرار می گیرد؟

تمام سازمان های بین المللی گزارش داده اند که جمهوری اسلامی ایران به همه تعهداتش در قالب برجام، عمل کرده است. هنوز هیچ سازمان بین المللی از میزان پایبندی آمریکا و غرب به تعهدات برجام گزارشی منتشر نکرده است.

حالا آن هایی که مدافع سینه چاک برجام بوده و جامعه را به بزک نمیر بهار میاد غرب، امیدوار می سازند در قبال بی اعتنایی رئیس جمهوری جدید ایالات متحده درباره تعهدات برجامی آمریکا چه توجیهی دارند؟

میلیاردها تومان از سرمایه عمومی برای جلب رضایت غرب پلمپ یا بتن ریزی شد؛ اما لااقل قراردادی منعقد نشد که در قبال تغییر مدیریت سیاسی یک کشور، آسیب ناپذیر باشد.

ترامپ می گوید به برجام عمل نمی کند. این تصمیم او معنایی جز لغو یک جانبه برجام ندارد؛ برجامی که تا کنون البته اقدامی از سوی غرب را به دنبال نداشته است. 

به راستی برای فهماندن ماهیت خبیث و عهدشکنانه سردمداران غرب و مدعیان دروغین حقوق بشر، چه میزان دیگر باید هزینه هایی را بر گرده ملت تحمیل نمود؟

آیا تحقیق و تفحص از شهرداری بابل صحت دارد؟

خبرهایی از بابل به گوش می رسد که حکایت از تحقیق و تفحص از شهرداری این شهر دارد.

عده ای البته به مخالفت و سر و صدای رسانه ای در این باره پرداخته و استدلالشان هم این است که هنوز عمر مدیریتی شهردار به یکسال نرسیده است.

اگر چه ممکن است انگیزه اولیه تفحص از شهرداری بابل چندان دوستانه و دلسوزانه نباشد؛ اما نباید فراموش کرد که اصل نظارت بر مسئولان و مراقبت از بیت المال، یک شعار محوری در نظام اسلامی است که به هیچ بهانه ای نباید خدشه دار شود. قانونی در این خصوص که نظارت بر عملکرد یک مسئول باید فلان مدت بعد از تصدی او بر کرسی قدرت باشد، وجود ندارد.

به عنوان یک شهروند بابلی این اتفاق را به خیر و صلاح عموم می دانم و البته امیدوارم نظارت و پرسشگری نسبت به مسئولان، محدود به حوزه خدمات شهری نمانده و مجموعه نهادهای اجرایی و قضایی و امنیتی و ... را نیز در بر بگیرد.

گاهی راحت می توان اعتماد سازی کرد

یکی دو روز بعد از آن که حسین نیازآذری، یکی از نمایندگان مردم بابل در مجلس شورای اسلامی عملکرد استاندار مازندران را مورد نقد جدی قرار داد، سخنانی از امام جمعه بابل در حمایت قاطع از استاندار بابلی مازندران منتشر گردید. در این سخنان، امام جمعه بابل عملکرد ربیع فلاح را قابل دفاع دانست و بدون اشاره به مصداق مشخصی، تأکید کرد که وی کوتاهی های استاندارهای قبلی را هم جبران کرده است!! نکته عجیب این جا بود که این سخنان بارها و با شدتی کم نظیر در شبکه های مجازی تکرار گردید، بی آن که توضیح و تأویلی درباره آن منتشر شود.

دیروز اما باز هم به گزارش رسانه های محلی، امام جمعه بابل در دیدار با همان نماینده منتقد استاندار، سخنان منسوب به خود در حمایت قاطع از استاندار را نتیجه انعکاس سلیقه ای اظهاراتش توسط خبرنگاران دانست.

بی آن که بخواهم درباره اتفاقات اخیر قضاوت یا تحلیلی داشته باشم ذکر این نکته را حائز اهمیت می دانم که سابقه چنین کش و قوس هایی ثابت کرده است هر امام جمعه باید اخبار مربوط به حوزه مسئولیتی خود را تنها از یک کانال و منبع معیّن و دائمی به اطلاع مخاطبان برساند. در این خصوص واحد روابط عمومی یا پایگاه اطلاع رسانی ستاد نمازجمعه به یقین نقش موثری خواهد داشت. این تصمیم تنها راه پایان بخشیدن به نقل قول های متناقض بوده و حجم اخبار تنش آفرین را به میزان محسوسی کاهش خواهد داد.

در هر شهر یک سرپناه بسازید

هر یک از شعارهای نخستین و بنیادین انقلاب اسلامی را به ضرب تحریف و جعل تاریخ بتوان عوض کرد، شعار حمایت از محرومان و پابرهنگان را نمی شود دست زد!

کمترین هدف انقلاب اسلامی، حمایت از این قشر فراموش شده بود. در این راستا البته گام های بلند و استواری برداشته شده که قابل کتمان نیست؛ اما هنوز هم معدود جلوه هایی از رنج عذاب آور لایه هایی از اجتماع، دل هر مسلمان را به درد می آورد.

امروز صبح تصویری از مردی فقیر در شبکه های مجازی منتشر شد که نشان می داد به دلیل فقدان سرپناه، شب سرد پاییزی را در محوطه سرپوشیده ایستگاه خودپرداز بانک ملی بابل سپری کرده است.

از این نمونه ها در همه شهرهای کشور به چشم می خورد. البته در بعضی شهرهای بزرگ، گرم خانه هایی تأسیس شده تا شب ها به خصوص در فصل زمستان سرپناه گرمی برای کارتن خواب ها باشد.

کاش این اتفاق مبارک در همه شهرها صورت می گرفت. سرپناه گرم که فراهم شود، مردم خودشان غذای گرم این شهروندان محروم را نیز تهیه خواهند کرد.

ترامپ هم هیچ غلطی نمی تواند بکند

آن موقع که بوش پسر می خواست به قدرت برسد خیلی ها این جا توی ایران جار زدند که اگر این بابا بیاید چنین و چنان می شود و حمله نظامی به ایران قطعی است و ....

عزیزی می گفت بگذارید همین آقای تند رو بیاید ببینیم بالاخره می خواهد چه کار کند؟ چه در چنته دارد و چند مرده حلاج است؟

تا کی قرار است با سیاست چماق و هویچ رو به رو باشیم؟ تا کی قرار است عده ای اهل تزویر با دکور و تزیین وجه به ظاهر نیک آمریکا را در بوق کنند و دست چدنی این دشمن خونخوار بشریت را زیر آن پنهان نگاه دارند؟

بوش پسر آمد و رفت و هیچ غلطی هم نتوانست بکند. 

حالا این ماجرا در باره ترامپ تکرار شده است. باز هم آن هایی که دل در گرو رابطه با ایالات متحده داشته و حیات سیاسی خود را به زد و بند با دموکرات های کاخ سفید گره زده اند همه جا نشسته اند و می گویند با آمدن ترامپ، اوضاع ما هم چنین و چنان می شود و ...

حقیقت رابطه ایران و آمریکا همان رابطه گرگ و میش است و به رغم تغییر در تاکتیک ها شاهد دگرگونی ماهوی در این زمینه نخواهیم بود.

الان ما با ترامپی طرف هستیم که چهره واقعی حاکمیت پلید آمریکا را نمایان می سازد. برای مجاهدان جبهه ضد امپریالیسم، تفاوتی بین او و سایر رئیس جمهورهای آمریکا وجود ندارد. این وسط کسانی عزا می گیرند که آینده سیاسی شان قرار بود با لبخند صوری حاکمان مستبد کاخ سیاه رقم بخورد؛ وگرنه از نظر ما ترامپ هم مثل اسلاف خود هیچ غلطی نمی تواند بکند . برای ما شعار مرگ بر آمریکا، یک راهبرد تغییر ناپذیر است.

این سند در تاریخ ماندگار خواهد شد:

نماینده مردم بابل، بیانیه نویس خود را عوض کند!

جناب آقای نجفی نماینده محترم شهرستان بابل در مجلس شورای اسلامی را تا کنون باید شخصیتی سالم و بی حاشیه دانست.

بیانیه اخیر ایشان به مناسبت سالروز حماسه سیزده آبان، حاوی نکته مبهم و ظریفی! بود که اشاره به آن را خالی از لطف نمی دانم.

در متن منتشر شده این بیانیه، ایشان ضمن تبریک این روز، بدون هیچ اشاره ای به خروش دانشجویان پیرو خط امام در تسخیر لانه جاسوسی آمریکا و توصیف بنیان گذار نظام اسلامی از این حرکت تاریخی با عنوان انقلاب دوم، صرفاً از این مناسبت با عناوینی چون: نفی استکبار و ظلم ستیزی یاد می کند:

" سیزده آبان با شکوه دیگری گذشت و بار دیگر خلق و خوی نفی استکبار وظلم ستیزی مردم ایران جلوه گر شد."

در ادامه این بیانیه اما باز هم بی هیچ اشاره ای به نام گذاری اصلی یوم الله سیزده آبان به عنوان روز مبارزه با "استکبار جهانی" مفهوم استکبار در مصادیق داخلی آن خلاصه گردید:

" یادمان باشد استکبار ستیزی اصل فراموش نشدنی نظام ماست که در هر عصری مصادیق و روشی جدید پیدا می کند.‌ امروز باید لانه هایی را تسخیر کرد که وجدان انسانی و حس مسئولیت و اعتماد مردم ما را نشانه رفته اند و امید به آینده را در وجودشان کم فروغ  می کنند. لانه فساد، لانه دروغ، لانه اعتیاد، لانه اختلاس و رانت خواری اکنون منتظر تدبیری هستند تا از دیوارهایشان بالارویم، ریشه شان را بخشکانیم تا حس انسانی در ما نمیرد، تا استوارتر از گذشته استکبار ستیز باشیم. "

جناب آقای نجفی به عنوان یک چهره فرهیخته و آگاه به خوبی می داند که استکبارستیزی هم در حیطه داخلی و هم در عرصه جهانی، یکی از اساسی ترین اصول نظام مقدس اسلامی است. انقلاب جهانی مردم ایران هم از سوی امپریالیسم مستکبر مورد هجمه قرار دارد و هم از سوی اژدهای هفت سر فساد و تبعیض. بی شک یاوران جبهه انقلاب در هر دو عرصه باید به دفاع از آرمان های امام و شهدا بپردازند.

عدم اشاره به دشمنی دیرینه ایالات متحده و هم پیمانان خون آشام او با ملت ایران و انحصار معنای استکبار ستیزی در جلوه های درونی، آن هم درست در روزی که به اسم مبارزه با استکبار جهانی نامگذاری شده است را باید مانند نقل ناقص یک خبر دانست که اگر چه خلاف حقیقت نیست، اما شنونده و خواننده را از درک صحیح و جامع حقایق، محروم نگاه می دارد.

به گمان این قلم، متن بیانیه، دست نوشت شخصیت موجّهی چون آقای نجفی نبوده و احتمال آن هست که با درایت برخی اطرافیان به رشته تحریر در آمده باشد.

آقای نجفی عزیز ما نیک می داند که گرداب حاشیه ها، توان کار و فعالیت را از هر مدیری سلب خواهد کرد. تعمّد احتمالی و ماجراجویانه به منظور تحریک و ایجاد حساسیّت در مدافعان گفتمان انقلاب اسلامی ممکن است آغاز روند یک تقابل غیر ضروری به شمار آمده و نتیجه ای جز فرصت سوزی به همراه نداشته باشد. امید است با حفظ وحدت گفتمانی مجموعه نیروهای خدوم و دلسوز انقلاب اسلامی در همه جناح ها، تحقق آرمان تمدن جهانی اسلام ناب را در گستره عالم، شاهد باشیم.

مشتاقی، یادگار خانطومان

1-      یک فرقی حسین مشتاقی دارد با بقیه شهدای مدافع حرم. اسم هر یک از شهدای مدافع حرم را پیش همرزمانشان بیاورید، بارقه اندوه را می توانید در عمق نگاهشان ببینید؛ اما تا بگویید حسین مشتاقی، اولین واکنش همرزمانش، لبخند است!

جمعی که دور حسین شکل می گرفت، یک پارچه شادی و خنده بود. سر به سر همه می گذاشت و با شیطنت هایش فضا را عوض می کرد. گاهی می دیدی دارد به سرعت می دود، لحظه ای بعد چشمت به جماعتی می افتاد که با همه توان تلاش داشتند به او رسیده و یقه اش را بگیرند که مثلاً چرا خرج توپ را یواشکی داخل منقلی ریخته که بچه ها برای گرم کردن خودشان روشن کرده بودند!!

2-      مأموریت اولش نبود؛ اما این بار دلم شور می زد. گفتم: حسین، دیگر بس است. گفت: "می دانی سوریه چه خبر است؟ می دانی با زن و بچه های شیعه چه می کنند؟ می دانی اگر آن جا جلویشان نایستیم دیر یا زود در شهر خودمان باید با آنها بجنگیم؟ ... من پشت رهبرم را خالی نمی کنم.

از زیر قرآن که ردش کردم، دلم خالی شد. پدرش هم همین حال را داشت. گفت: این بار آخری است که حسین را می بینی.

بزرگ نمایی خوب، بزرگ نمایی بد!

همین الان روحانی دارد در مجلس سخنرانی می کند و می گوید: حالا اگر در گوشه ای از دولت، فسادی دیده شد باید آن را اصلاح کرد نه این که رسانه ها آن را بزرگ نمایی کنند. بعضی ها با بزرگ نمایی مفاسد دنبال عادی سازی آن هستند.

یک نفر نیست به جناب ایشان بگوید که قبح شکنی از گناه فقط در صورت پرداختن به مفاسد این دولت به وجود می آید؟ آیا بزرگ نمایی شما و باندهای مخوف رسانه ای تان از مفاسد رخ داده در دولت قبل، نمی تواند چنین ثمره ای را به دنبال داشته باشد؟

اصلاً نکند یاران شما با بزرگ نمایی مفاسد گذشته در صدد عادی سازی ارتکاب جرم در جامعه بودند تا خودشان امروز راحت تر بتوانند چند برابر مفاسد دولت های قبل را مرتکب شوند؟!

کابلی، یادگار خانطومان

1-      در یادمان شهدای اروندکنار، یکی به او گفت: دونفر را شناسایی کردیم که پول های داخل ضریح را شبانه می دزدند!

حاج رحیم اصرار کرد کاری به کارشان نداشته باشیم. شب، درست وقتی که آن دو از سرقت پول ها برگشتند، رفت کنارشان نشست. بی آن که به روی خودش بیاورد، با همان زبان شیرین و تأثیرگذارش شروع کرد به گفتن خاطراتی که از شهدا داشت.

از عنایات شهدا و بزرگواریشان تعریف کرد. صحبت هایش که به اتمام رسید، خواست خداحافظی کند که هر دو با چشمانی اشکبار، پول های سرقت شده را دودوستی تقدیم کردند!

 

2-      یک توصیه محرمانه داشت: شهادت را در نمازشب از خدا بخواهید. انگار از شهادتش مطمئن بود؛ گاهی می گفت: دوست ندارم بعد از شهادت، جسم من حتی یک وجب از خاک را اشغال کند.

برای این که با اعزامش به سوریه موافقت شود، از یکی از اقوام ساداتش خواست تا به حضرت زهرا سلام الله علیها توسل کند. خودش هم رفت مشهد پابوس آقا.

بعد از شهادت، خانمش چند روزی بی تابی می کرد و از این که پیکر حاج رحیم بازنگشت ناراحت بود؛ اما خوابی دید که دیگر آرام شد. حاجی به او گفته بود: برای چه این قدر بی تابی می کنی؟ از وقتی که پیکر من و سایر شهدا روی زمین افتاد میهمان بی بی، حضرت زهرا سلام الله علیها هستیم.

قنبری، یادگار خانطومان

1-      می خواست بوسنی و هرزگوین هم برود، من نگذاشتم. همه اش می گفت: خدا نکند که مرگ در بستر نصیبم شود که اگر بشود تقصیر توست! فقط من می دانستم داروهایی که برای درمان عوارض شیمایی اش استفاده می کرد، چه بر سر استخوان هایش آورده است.

اربعین، نجف تا کربلا را عصا زد و راه رفت. یک ماه هم ماند تا راهی برای حضور در جبهه مقاومت پیدا کند؛ اما نتوانست. وقتی برگشت، گفت: از همه ائمه خواستم کاری کنند بتوانم بروم سوریه و با داعش بجنگم. دیگر مانع من نشو.

2-      پایش جراحتی از دوران جنگ به یادگار داشت. نمی توانست راحت راه برود. با این حال، چون احتمال شنود بیسیم وجود داشت، گاهی از محل دیده بانی تا مقر که بیش از پانصد متر راه بود را با پای پیاده طی می کرد و گرای دقیق دشمن را اطلاع می داد. استاد دیده بانی بود و دقت خاصی در کارش داشت. گلوله می زد، می گفت: یا خدا. دیده بانی می کرد می گفت: برای خداست. راه هم می رفت می گفت: در راه خدا ... فکر و ذکرش رضایت خدا بود. حجم آتشی را که هدایت می کرد، روزگار تکفیری ها را سیاه کرده بود.

عابدینی، یادگار خانطومان

1-      این حال و هوا را فقط درباره شهدای دفاع مقدس خوانده یا شنیده بودم. ظرف بچه ها را می شست. وسایلشان را مرتب می کرد. برایشان غذا می آورد. اصرار داشت لباس هایشان را بشوید، با هزار زحمت برای بچه ها سوپ درست می کرد، موقع تماس با خانواده ها نوبتش را به دیگران می داد. ... نیمه های شب بلند می شد و به بچه ها سر می زد، مبادا پتوی مناسبی نداشته و سرما بخورند.

اینها مسیر سیر و سلوک عملی اش بود. حرف های معنوی و جملات و عرفانی اش را که گاه می شنیدیم باورمان می شد که دارد به لحظه پرواز نزدیک می شود.

 

2-      دفعه قبل که آمده بود مجروح شد. تیر خورده بود به کتف سمت چپش، درست بالای قلب و بخشی از گوشت تنش را کنده بود. بچه ها در تکاپو افتادند که زود به عقب منتقلش کنند. روحیه اش حرف نداشت. شوخی و جدی گفت: مرا بخواهید عقب ببرید همه تان را می زنم! می خواهم تا آخر درگیری کنار بچه ها باشم.

زخمش را بستیم. خون زیادی رفته بود. لبخند می زد و می گفت: چه درد شیرینی!

دسته گلی که امروز توی قم تشییع شد

جریان این دسته گل رو میدونین چیه؟ امروز همراه پنج شهید مدافع حرم، توی قم تشییع شد. سید حشمت حسین از دلاورای زینبیون پاکستان، وقتی پاش به سوریه رسید، گفت من دیگه خط مقدمو رها نمی کنم. هیچ وقت حتی برای مرخصی هم به عقب نیومد. سید حشمت همیشه توی خط موند و ازش جدا نشد؛ چه موقع حیات ظاهریش، چه وقتی که شهید شد. امروز به یاد پیکر مفقودش این دسته گلو همراه سایر شهدا تو قم تشییع کردن.

شایعه ای که به واقعیت پیوست

امروز در برخی از رسانه ها شایعه شد که حجت الاسلام سید ابراهیم رئیسی به عنوان جانشین مرحوم واعظ طبسی در تولیت آستان قدس رضوی منصوب خواهد شد.

من فقط یک درخواست دارم. خواهش می کنم در صورت صحت این خبر، لااقل مسئولیت دادستانی دادگاه ویژه از ایشان برداشته شود. دل ما خوش بود توی حرم آقا امنیت داریم و به سین جیم کسی جواب پس نمی دهیم. خدائیش این یک نعمت را از ما نگیرید!

پانزده اسفند94