چوب غفلت

 

همه سرویسهای جاسوسی بزرگ دنیا کارهای بزرگی انجام داده اند اشتباهات بزرگی هم داشته اند. این ویژگی مربوط و منحصر به سرویس امنیتی کشور خاصی نیست و در کارنامه همه کشورها به چشم می خورد. همه سرویسهای بزرگ دنیا مکلف به حفظ امنیت اسرائلیند اما در حمله حماس مشخص شد که غافلگیر شده اند.

پرداختن به امور فرعی و کم اهمیت، ورود به عرصه انتخابات و گاه فعالیت به نفع یک کاندیدای خاص، اصرار بر حفظ میز مسئولان و زیر نظر گرفتن بی فایده منتقدان و پرونده سازی برای آنها و ... از جمله امور غیر ضروری و فرسایشی است که مانع از انجام وظایف اصلی نهادهای اطلاعاتی شده و منجر به تقویت حفره های امنیتی می گردد.

عاشورا عید نوروز است!

 

عاشورا همان رستاخیز اول فروردین است؛ قدر است، عرفه و مبعث و فطر است. هر روزی عاشورا نیست. عاشورا هر روزی است که ورای قالبهای به ظاهر متضاد اشک و لبخند، به اصالت خویش بازگردی و فطرة الله التی فطر الناس علیها را تجسم ببخشی. انسان اگر خودش باشد با همان بن مایه ای که از دم حیات بخش نفخت فیه من روحی آفریده شده، عبد است اما آزاد است بنده است اما خداست. عید ما روزی است که در آن گناه نکنیم. گناه فقط بی مبالاتی نسبت به چارچوب تشریع نیست. بی اعتنایی به دایره تکوین بالاترین گناه اشرف مخلوقات عالم است.

روزی که خودت باشی و عالم را آن گونه که خدا خواست به تسخیر خویش درآوری، از بند زمان و مکان و قیود نفسانی رهیده باشی؛ آن روز است که قدر خود را دانسته، معرفت حقیقی به معبود یافته، به فطرت خویش بازگشته رستاخیز و بعثت روح را رقم زده و در عاشورای قرب الهی به راهی که تو را می خواند لبیک خواهی گفت. مگر فلسفه خلقت و عبادت جز رسیدن به کمال است؟ اکملت لکم دینکم در غدیر ولایت انسان کامل نهفته است. آن که مسیر تکامل فطری را طی کرده و گام در راه امام بگذارد مصداق خلیفة الله خواهد بود.

عاشورا و قدر و مبعث و فطر و عرفه تو نوروز است اگر در جایگاهی بایستی که در قاموس خلقت برایت تعریف شده. جشن و عزا بهانه است. اشک و لبخند وسیله است. به خود بیاییم و به سوی خدا برویم. تسلیم ابزارها و قلاده ها نباشیم و فارغ از هیاهو و دلبستگی و چرب و شیرین و زرق و برق و فراز و فرودهای دنیا ذوب در حقیقت باشیم. ذلیل دنیا نباشیم و شرافت وجودی خویش را در وسعت روح جسته و غریق دریای محبت معبود شویم. یاران عاشورایی حسین از آنچه رنگ تعلق بگیرد جدا شده و گناه تشریع و تکوین را ترک نموده و مقام حلّت بفنائک را به چنگ آوردند. شادی و تبسم و وجد و مجد اصحاب اباعبدالله در تابلوی آسمانی شام آخر از آن روست که عرفه و قدر و فطر و بعثتشان در نوروز عاشورا رقم می خورد. وقتی خودت باشی آنگونه که خدا آفرید و از بالا به دنیا نگاه کنی و رنگ و لعاب مادی را بی ارج بدانی و خود را در مسیر کمال بیابی، ورای قالبهای اشک و لبخند و عزا و جشن در قلبت سرور سروری را حس خواهی کرد. خدا باش به همه چیز خواهی رسید. شرط خدایی شدن خدایی زیستن است، در بند نبودن و حق گفتن و حقیقت جستن. شرط شهید شدن، شهیدانه زیستن است رها بودن از بازی های زودگذر و اندیشه و عمل در مسیر خود بودن و خدا جستن. نظر به وجه الله می کند قطره ای که به دریای خلقت و فطرت و رحمت رسیده و دریا شده است. سیمرغ عشق و جلوه وحدانیت حق، تویی اگر بال و پر عاشقی گشوده و در حق مخلوق از زاویه محبت و هدایت و خدمت، خدایی نموده و خاک آستان خلقت و محو دریای عظمت آفرینش قرار بگیری. عاشورا را در دلت جشن بگیر اگر خوب گریستی، خوب فکر کردی و قرار گذاشتی به خود بازگشته، حسینی بمانی و حسینی بمیری. اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد و مماتی ممات محمد و آل محمد(ص).

من شوهر میخواهم!

 

قبل از آنکه بخواهم از رفتار بعضی دخترخانمهای سن بالای مجرد گله کنم در وهله اول باید از پدر و مادرها و خانواده ها گلایه کنم. جنس زن لطیف است و بیش از مرد نیاز به کسب محبت دارد. اگر این محبت در خانه تأمین نشود دختر دنبال جبران آن در فضای عمومی خواهد بود که بالطبع به خودش و به جامعه لطمه وارد می کند. به خصوص با گسترش فضای مجازی، اگر قبلا یک پسر یا دختر، پدرش در می آمد بتواند شماره طرف را دست بیاورد الان به راحتی با هر کس بخواهد می تواند در ارتباط باشد.

دختر باید عزیز باشد. البته همه مردم باید عزیز باشند. عزیز از عزت می آید. یعنی حریمشان حفظ بماند. یک بخشش مربوط به جامعه و خانواده است. یک قسمت هم دست خود افراد است. کسی که خدا را دارد، خانواده دارد، یا اصلا خانواده هم نداشته باشد اگر خودش را دوست دارد نباید ضعف ها و کمبودهایش را در فضای عمومی فریاد کند. بعد که مورد تعرض معنوی قرار گرفت و حریمش خدشه دار شد گله کند که چرا جامعه مراعات حالش را نکرده است. خانم متدینی در همین ایام انتخابات به بهانه بحث سیاسی در گروه واتساپی مرتبط با شهر خود شروع کرد به گلایه که چرا "ما نداریم"؟ خانواده ما ندارند؟ حق ما را خوردند؟ کو شوهر؟ کو پول؟ کو مقام و منصب ... خب عده ای شروع کردند به ترحم که خدا بزرگ است دلت میخواهد شماره کارت بده. عده ای هم خصوصی پیام دادند که حالا بیا ببینیمت اگر پسندیدیم چشم مشکلاتت را برطرف میکنیم!!

این وسط چه کسی عزتش لگد کوب شد؟ چرا مومن نباید سرافراز باقی بماند؟ ائمه ما بدترین مشکلات را تحمل کردند. آنها معصوم بودند مجبور که نبودند. پیروانشان هم بدترین سختی ها را تحمل کردند اما نگذاشتند تحقیر بشوند. دست جلوی کسی دراز نکردند. گدایی محبت و ترحم نکردند. هوّن علیّ ما نزل بی خواندند. ما رأیت الا جمیلا خواندند.

طرف خانم چادری است. عکس خودش را استوری می کند. صورتش را می پوشاند که مثلا شرع را رعایت کرده باشد. بعد زیرش می نویسد من تنها هستم و دنبال دلگرمی می گردم!! البته شاید چادرش نمایشی باشد من نمی دانم. شاید قصد بدی ندارد من نمیدانم. اما این را می دانم حریمش قطعا شکسته خواهد شد. عده ای هم برای تنوع به گپ و گفتی مجازی می پردازند. آخرش نتیجه ای که منتج به زندگی مشترک دائم شود نصیبش نمیشود. به تجربه دیده ام اینطور خانمها به مرور با سرخوردگی دست و پنجه نرم کرده و از نظر عصبی بسیار پرخاشگر و غیرقابل تحمل می گردند و اطرافیانشان را رنج می دهند. مسیری را طی میکنند که حتی اگر سلامت دینی شان حفظ بماند از نظر روحی دیگر صلاحیت تشکیل زندگی و تربیت فرزند را از دست می دهند.

خانم متدین نباید کاری کند دست و دل دیگران بلرزد. باید بتواند فوران و انفجار نیازهای طبیعی خود را کنترل نماید. متأسفانه اغلب این افراد با زیاده خواهی های خود خواستگاران دوره جوانی را فراری داده اند و حالا از این بابت نیز احساس عذاب وجدان و افسردگی می نمایند.

خانواده ها باید نیازهای عاطفی آنها را بیشتر مورد توجه قرار دهند تا جامعه حفظ بماند. به خصوص خانواده هایی که دخترانشان ظاهر مذهبی دارند گاه احساس کمبودهایی که در وجود فرزندانشان است محیط های مذهبی را تخدیر می نماید.

این قاعده منحصر به خانمها نیست. آقایان هم باید عزت داشته باشند. سفره دلشان را هر جایی پهن نکنند. اینقدر از نداشته هایشان نگویند و عزت و شرف خودشان را به حراج نگذارند. اما اگر این کار را کردند بعدا بهشان بر نخورد چرا در منظر دیگران خفیف شده اند. آدمهایی که زیاد درد دل میکنند یا غر می زنند در نگاه مردم حقیر و خوار بوده و از نگاه افراد شیاد، طعمه ای یکبار مصرف برای سرگرمی و تصاحب و فریب به شمار می آیند.

فعلا با این منطق انتخاب کنید

 

بیخود وقتتان را سر این دعوا هدر ندهید که اگر نامزد طیف رقیب رأی بیاورد گرانی خواهد شد. این چند روزه زیاد دیده ام و دیده اید طرفدارهای نامزدها طرف مقابل را متهم میکنند که اگر روی کار بیاید گرانی خواهد شد.

کدام دولتی روی کار آمد و گرانی نشد؟

چپ یا راست هر که دولت را در اختیار گرفت گرانی را هم با خودش آورد. علتش هم بر میگردد به اقتصاد بیمار مملکت که دولتها برای تأمین مخارج و جبران کسری بودجه چاره ای نمی بینند جز این که دست مبارکشان را فرو کنند به جیب ملت و با گرانی ارز و سکه مشکل خودشان را حل کنند.

روی این مساله بیخود بحث نکنید و وقتتان را هدر ندهید.

آنچه مهم است این است که دولتها همراه با گرانی آیا قدمی هم برای ملت برداشته اند؟ کاری کرده اند چهار نفر نان بخورند؟ 

در دولت احمدی نژاد و رییسی گرانی بود اما کار هم بود، عمران و آبادانی هم صورت می گرفت. هزاران کارگر و ... برای ساخت مسکن و جاده و سد و نیروگاه و کارخانه و ... نانی به دست می آوردند. در دولت روحانی اما یک کلنگ هم بر زمین نخورد. شاهانه نشستند پشت میز و به ریش ملت خندیدند و گفتند نمی شود، نمی توانیم .... نسل جدید طاغوت ندیده هر چه از مدیریت و تفرعن زمان شاه شنیده بود در هشت سال دولت روحانی به چشم خود دید. واقعا جای سوال بود اگر قرار است یک متر راه و مسکن و کارخانه و سد و... ساخته نشود این همه سازمان و نهاد و اداره به چه درد می خورد؟ این همه هزینه کارمند و خدم و حشم ادارات مصداق اسراف و تبذیر است.

شما ببینید از قِبل ساخت یک خانه چند نفر نان می خورند؟ از مهندس طراح تا عمله ای که پی ساختمان را کنده و دیوار می چیند، برق کار، لوله کش، گچ کار، نجار، آهنگر، کابینت ساز و کارخانه های تولید شن و ماسه و آجر و سیمان و کاشی و آهن و...  ساخت میلیونها مسکن چند نفر را نان داده و درآمد و اشتغال و رشد و گردش اقتصادی ایجاد می کند؟ 

دولتی را انتخاب کنید اگر گرانی می آورد نان هم به سفره مردم می رساند نه آنکه گرانی می آورد، کار نمی کند و نان از سفره مردم بر میدارد، پوزخند زده و ژست طلبکار می گیرد.

سوسیالیست جامعه نشناس!

 

در اینترنت جستجو کنید. مسعود فراستی چریک تروریست اتحادیه خلق کمونیستهای ایران بود که در ششم بهمن سال 60 از راه جنگل با حمله مسلحانه شهر آمل را به تصرف در آوردند؛ اما ساعاتی بعد با مقاومت مردم عقب نشسته و شکست خوردند. فراستی باید اعدام می شد که نشد و عفو خورد و در جمهوری اسلامی صاحب تریبون گردید.

او جلیلی را دارای تفکر حجتیه توصیف می کند در حالیکه می داند حجتیه طرفدار انزوا و فرد گرایی و موافق گسترش ظلم و فساد است و هرگز در مقابل آمریکا نمی ایستد. چطور ممکن است جلیلی را ضد آمریکا و مسبب تحریمها بدانیم و همزمان او را حجتیه و حامی طاغوت جهانی بخوانیم؟

پیر چریک چپ در حالی دم از دفاع از حقوق مستضعفان می زند که دوستان کمونیستش در سال 60 نیز مدعی نجات محرومان بودند؛ اما بعد از تو دهنی مردم آمل اقرار کردند که شهدا و مدافعان شهر همگی از معمولی ترین و پایین ترین اقشار اقتصادی به شمار می آمدند و در شناخت مردم دچار اشتباه شده اند. فراستی در جمود فکری همان سالها باقی مانده و هنوز حاضر نیست همراهی طبقه محروم و پابرهنه را با جبهه انقلاب اسلامی درک نماید. این رویکرد مضحک را باید حسادت تشکیلاتی مارکسیستی نسبت به عدالتخواهی واقعی با خاستگاه دینی دانست.

پیشواز مناظره

 

به رفقایی که تماس داشتند گفتم دستتان بر می آید جلیلی را دو روزی تا شروع مناظرات با احمدی نژاد بیندازید داخل یک اتاق، در را ببندید!

پزشکیان جاذبه کلامی احمدی نژاد را دارد از این بابت که ساده و معمولی سخن می گوید، جلیلی محتوا و مبانی او را.

صدای پر و بیان فاقد لکنت احمدی نژاد و لاریجانی و روحانی در گوش مخاطب اثرگذارتر است.

جلیلی کمی روی این موضوع باید کار کند. از مبانی انقلاب و تمدن اسلامی کوتاه نیاید، برنامه هایش را با حوصله توضیح بدهد، اعتماد به نفس و آرامش خود را حفظ کند و در صورت لزوم به حریف پاتک بزند؛ آنهم به طور موجز و خنثی گر.

حریف، برنامه ای ندارد و اساسا خودش هم از اینکه تأیید صلاحیت شده در شگفت است.

امروز کتابی می خواندم آیه ای در آن بود که به دلم نشست. به رفقای فعال ستاد جلیلی هم گفتم روی این آیه تمرکز کنند:

... إِنْ یَکُنْ مِنْکُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ یَغْلِبُوا مِائَتَیْنِ...

آنهایی که با توکل بر خدا بر عقیده راستین خویش استوار ایستاده و از بیان و پیمودن راه حق ابایی نداشته باشند به اذن خدا بر جمعیتی ده برابر بیشتر از خود نیز غالب خواهند گشت.

با خدا

 

دیشب دوستی تماس گرفت که از قضا انسانی فرهیخته و بسیار اهل علم است. جوری حرف میزد که قلبش انگار دارد از کار می ایستاد. نگران اوضاع و احوال انتخابات بود. سعی کردم با خنده و شوخی حال و هوایش را عوض کنم. در این ایام چند بار چنین تماسهایی داشته ام. دغدغه و دلسوزی بچه های انقلابی قابل ستایش است اما نباید خودمان را با حرص و جوش از بین ببریم. سال 88 یادم است بعضی بچه های حزب اللهی از غصه حوادث و حرمت شکنی هایی که رخ داده بود دچار بیماری های عصبی و حتی تشنج می شدند. خدا رحمت کند مرحوم ابوترابی را. بعضی آزاده ها در زمان اسارت مخالف هر نوع جنب و جوش و تحرکی بودند. می گفتند رفقای ما دارند در جبهه شهید می شوند ما بپر بپر و شادی و ورزش کنیم؟ سید علی اکبر مخالف این ایده بود. مقداری پارچه به جا مانده از لباسهای مندرس را جمع میکرد به شکل توپ در می آورد می انداخت وسط که با هم بازی کنند. می گفت جمهوری اسلامی به انسان سالم و توانمند نیاز دارد. اگر درب و داغان و فرتوت باشیم باری بر دوش نظام اسلامی خواهیم بود. باید با طراوت و سالم بمانیم تا باری از دوش انقلاب و اسلام بر داریم.

گور پدر هر چه غم و غصه و نگرانی است. البته این جمله آخر را من گفتم نه مرحوم ابوترابی! بی خیال نباشیم. باید دغدغه داشته و تلاش کنیم اما با حفظ آرامش و در فضایی آرام بدون اضطراب و دلهره و ... امام را ببینید یاد بگیرید. مهمترین اتفاق تاریخی قرن را داشت رقم میزد، همه افکار دنیا متوجه پرواز 57 و بازگشت او به ایران بود. ممکن بود هوپیما را بزنند، یا او را دستگیر و زندانی و اعدام کنند یا هر اتفاق دیگر؛ اما... ایستاد نماز شبش را خواند. خبرنگار که پرسید چه حسی داری، با خونسردی جواب داد: هیچ! 

کسی که به خدا متصل است مثل کوه آرام خواهد بود. مومنان خاطرشان جمع باشد خدا شاهد و ناظر عالم است. موظفند به تکلیفشان عمل کنند و از غیر خدا ترسی به دل راه ندهند.

حمید نوری، عرفه و عاشورای قربان!

 

حمید نوری در مصاحبه اش گفت دیروز در هواخوری زندان سوئد بودم امروز در تهران و ان شاءالله عید قربان را کنار خانواده ام هستم، در حالی که منافقین می گفتند حتی خدا هم نمی تواند تو را آزاد کند. این کار خداست...

در این ماجرا و ماجراهای مشابه برای ما عبرت و درسی وجود دارد. همه در مقابل خدا هیچیم. اناالرجل و منیت و تکبر در مقابل خدا مسخره و پوچ است. معروف است سازنده کشتی تایتانیک گفت این کشتی را خدا هم نمی تواند در آب غرق کند. در همان سفر اول غرق شد! یا ماجرای نمرود و مرگ دردناک به واسطه یک پشه ... در مقابل خدا غرّه نشویم. ضعف خودمان را بشناسیم و در همه امور به او متصل شویم.

خدا خدای ناممکن هاست. آنقدر اعجاز از خودش نشان داده که ناامیدی از او برای اهل خرد ناممکن است. آنکه خدا را دارد غنی است و بی خدا هر که هست و هر چه که دارد فقیر و محتاج و ذلیل خواهد بود.

امروز روز عرفه است. عرفه یعنی شناخت. فردا عید قربان است، عید قرب و نزدیکی و بندگی خدا. شناخت مقدمه انس و قرب الهی است. کسی می تواند نفس و هر آنچه که بدان تعلق دارد را در پیشگاه الهی ذبح کند که خدا را بشناسد و بداند بدون او هیچ است و با او همه چیز. صبغةالله و من احسن من الله صبغه. هر که به رنگ خدا در امد خدایی شد. آب حیات و رمز جاودانگی ما در اتصال به معبود است. دادن سر نه عجب داشتن سر عجب است. حسین علیه السلام نمونه جهانی و تمدن ساز جاودانگی در محضر خداست. هند و غزه و سومالی و یمن و نیکاراگوئه و بوسنی و... هر جا مقاومتی جانانه و تاریخ ساز در برابر ظلم صورت گرفت نام و یادی از اباعبدالله نیز در میان بود. حسین ماند و هر انکه به شهدای کربلای ناتمام تاریخ پیوست به حکم قاطع "التی حلّت بفنائک"، جاودانه گردید.

به قول عطار:

جان چه خواهی کرد، بر جانان فشان     در ره جانان چو مردان جان فشان

از این آدم فراری باشید

 

آدمها گاهی دلشان می گیرد دوست دارند پیش یکنفر درد دل کنند.

یک بار

دوبار 

سه بار

چه اشکالی دارد انسان سنگ صبور دیگران باشد و با کلام یا رفتار تسکینشان بدهد؛ اما کسی که هزار بار یک موضوع را مدام تکرار کرده و گله و غر زدن را عادت خود قرار داده و روی اعصاب دیگران رژه می رود، دنبال تسکین و مشورت و درد دل نیست؛ موجودی روانی است که تا از دیگران هم دیوانه ای مثل خودش نسازد دست بردار نخواهد بود.

مشق روز

 

افراد سمی نق نقوی همیشه طلبکار و یکجا نشین که انتظار دارند از زمین و زمان برایشان برکت و نعمت ببارد را بیندازید دور. از آدمهای ابله اگر اصلاح شدنی نیستند دوری کنید.

کارهایی که از روی احساس و یا رودربایستی انجام می دهید را بگذارید کنار.

افکار تیره آزار دهنده را از خود دور کنید.

گذشته فقط برای عبرت است نه حسرت. آینده نیاز به تدبیر دارد نه حرص و غصه و ترس. وکیلی بهتر از خدا نیست.

اراده کنید که راحت نفس بکشید.

انسان فراتر از رفاه، نیازمند آرامش است. آرامش زمانی به دست می آید که خودآزاری را کنار نهاده و با قضای الهی سازگار شویم. برای دنیا و آخرت، همزمان تلاش کنیم؛ اما یادمان نرود دنیا گذرا و مقدمه و مزرعه آخرت است.

با یک بال؟!

 

بعضی رفقای متدین تعریف کرده اند، یکی می رود صفحه شخصی شان به بهانه درد دل، سر حرف را باز می کند که ده سال پیش ازدواج کرده. در همان زمان ابتدای عقد و محرمیت پیش ار عروسی، سر ماجرایی از همسرش دلگیر می شود. شب خواب امام زمان را می بیند که فرمود از همسرت جدا شو! او هم جدا شد. حالا ده سال است آه آن طرف گویا دامنش را گرفته، روز خوش ندارد، انواع بیماری های روحی و جسمی به سراغش آمده، دیگر نتوانست ازدواج کند همیشه در کار او و حتی برادر و خواهرش گره افتاده و ... بعد اینطور جمع بندی کرده که چون پای دین ایستاده دارد تقاص پس می دهد!

خدا می داند این حرفها را تا بحال چند جا نشسته و گفته.

ابدا نمیخواهم در نقد خواب و میزان اعتبار و حجیت آن از نظر شرع چیزی بنویسم.

این فرد را هم بر خلاف نظر دوستان، عنصر مشکوک نمی دانم که مثلا دنبال تخریب وجهه دین است و...

اصل را بر صداقت میگذارم چون چنین آدمهای ابلهی را چند باری از نزدیک دیده ام. آدم هایی که درک حداقلی خود از دین را ملاک قرار داده و به گمانشان هر که خلاف آن باشد راه ضلال در پیش گرفته است.

دین منهای عقل و عقل منهای دین یک آفت است. این دو قرار است مکمل هم باشند. آدم ابله به خودش و به جامعه و به دین لطمه ای می زند که از دست دشمن هم ساخته نیست.

بر سبیل هدایت

 

امام صادق علیه السلام امام صادق است. اگر کسی میخواهد در مسیر روشنگری و جهاد تبیین به پیروی از امام صادق شرکت کند باید مثل ایشان صداقت داشته و از غلتیدن در کذب و تهمت و تخریب ولو آن که هدفش الهی باشد بپرهیزد.

فرمود دوست دارم جوانان مذهبم را یا دانشمند ببینم یا در حال کسب دانش. همه ائمه عالم بودند؛ اما امام صادق علیه السلام چون مجال نظام بخشی بر علوم دین و نشر سازمان دهی شده معارف اسلام را یافت رییس مکتب شیعه لقب گرفت.

امسال سالگرد شهادت موسس فقه جعفری مقارن شده است با سالگرد شهادت استاد مرتضی مطهری. انقلاب اسلامی نیز برخاسته از جنبش عالمان و اندیشمندان است.

چند سال پیش آقا خطاب به جوانان فرمود به جای آنکه ساعتهای عمرتان را هر روز صرف خواندن مطالب بعضا بی فایده و فرصت سوز فضای مجازی کنید کمی هم وقت بگذارید آثار شهید مطهری را بخوانید.

کسی می خواهد راه ائمه را ادامه دهد، کسی می خواهد انقلاب را در گامهای بعدی همراهی کند باید اهل مطالعه و تفکر باشد.

خیلی ها اهل اندیشیدن نیستند.

خیلی ها اهل کتاب خوانی نیستند.

بدتر آنکه خیلی از آنهایی که ساعتها در فضای مجازی حضور دارند یک متن ساده و معمولی منتشر شده در همین فضا را هم درست و حسابی و عمیق نخوانده و گاه بر اساس تیتر یا حروف برجسته یا تصاویر آن برداشتی نموده و به اظهار نظر می پردازند.

می توانستند امام را دست بسته به دارالاماره ببرند؛ کسی که در مقابلشان دست به شمشیر نبرد و مقاومتی نکرد، اما خانه اش را به آتش کشیدند تا زن و بچه و اهل و عیال را به واهمه بیاندازند؛ جگر امام را بسوزانند. نبرد نبرد حق و باطل، ستیز شرک و توحید، تقابل پلشتی و رذالت با فطرت و انسانیت و شرافت است. گفت اگر دلم سوخت نه برای زن ها و بچه هایی است که از ترس آتش و حمله مأموران به این طرف و آن طرف پناه می برند، در خانه علی را هم آتش زدند در حالی که دختر رسول پشت آن ایستاده بود؛ اگر دلم سوخت برای زن ها و بچه هایی است که از ترس آتش و حمله دشمن جایی نبود که بتوانند به آن پناه ببرند. باید برای اسیری و آوارگی آماده می شدند. ما تا ابد داغ کربلا و مصیبت کوچه های مدینه بر سینه داریم.

همه ائمه عالم بودند. همه ائمه لزوماً دست به شمشیر نبردند؛ اما همه شان شهید هستند. علم و معرفت و معنویتی ارزشمند و مفید و موثر است که دشمن از آن احساس خطر کند. اگر دنبال دانش و هنر و معرفت و... رفتیم مثل مطهری و مفتح و هاشمی نژاد و دستغیب و شهریاری و کاظمی آشتیانی و آوینی و طالب زاده و... جامعه اسلامی یا محیط پیرامون خود را یک قدم به جلو ببریم. آن که طرف دار شرک و عصیان و پلشتی است باید از ما بیزار باشد. اگر رهرو صراط حقیم از هیچ بلیه ای نهراسیم.

امام صادق علیه السلام یک فرزندی دارد در قم به نام علی بن جعفر. وقتی امام رضا به امامت رسید زنده بود و سن و سالی از ایشان می گذشت. بین مردم جایگاه و منزلتی داشت. دید عده ای در امامت علی بن موسی الرضا تشکیک می کنند. اناالرجل نخواند. دکان و دستگاه باز نکرد. خاضع و خاشع رفت جلوی جمع، دست برادر زاده را که سالها از او کوچکتر بود بوسید و حقانیت امامت ایشان را به همه مریدان اهل بیت و آنهایی که دچار شبهه و تردید بودند اثبات نمود. امروز مزار نورانی او شمع پروانه های دلسوخته وادی عشق و وصال است. شده است محور و نگین حلقه مستان شراب طهور ایمان و شهادت. هر کس به گلزار شهدای قم آمده و به یاران صدیق ولایت سلام می کند عرض ارادتی هم به آن پیر فرزانه یادگار امام صداقت دارد. مسیر شهدا، مسیر ائمه، مسیر هدایت و روشنگری است. اینگونه است که فرموده اند یتیم نوازی کنید و بالاترین مصداق یتیم نوازی، دستگیری و هدایت سرگشتگانی از امت رسول الله است که راه حق را گم کرده اند.

جای خالی یاکریم ها

 

بعید است دو ماه شده باشد. آمدند اینجا، روی گلدان کاکتوس نیمه پژمرده بالکن خانه ما، لانه ساختند. دو دانه تخم گذاشتند. مراقب بودیم از اینکه به ما پناه آورده اند پشیمان نشوند. جوجه ها از تخم بیرون آمدند. مادر و پدر می آمدند برایشان غذا می آوردند. جوجه ها بزرگ شدند. پر گشودند و رفتند. لانه شان به یادگار باقی مانده است. می رویم روزی چند بار زل می زنیم به جای خالی شان. ما که پدر و مادرشان نیستیم! دلمان می خواهد گاهی بیایند به ما سری بزنند. راستی پرنده ها دست ندارند. با همین منقارشان چه لانه خوب و راحتی می سازند. این هم از هنرهای اعجاب انگیز خداست.

حیوانات که به اندازه انسان عقل و شعور ندارند اینطور می توانند هنرنمایی کنند، طبیعی است انسانها در بستر اراده خدا، قادر به درخشش در هر زمینه ای خواهند بود.

امروز روز شهادت مرتضی مطهری است. گاهی با خودم فکر میکنم یک انسان می تواند با قدرت اندیشه و بیان، حرفی بزند که تا چند دهه بعد راهگشای جامعه باشد. بعضی آدمها هم می توانند کاری کنند یا حرفی بزنند که تا مدتها آسیب زا و خسارت آفرین بار باشد. از اقشار دیگر بگذریم. طلبه ای که نتواند مثل مطهری -حالا نه لزوما در عرصه خرد و تولید فکر- بدرخشد و راه و هنر و اثری تربیتی و تبلیغی و علمی و ... از خودش به جا بگذارد وقتش را هدر داده است. باید تلاش کنیم مبدأ و منشأ حرکت و تحول ولو در محدوده ای کوچک باشیم. کاری کنیم وقتی رفتیم جایمان خالی نباشد. خدا اثر گذار و هنرمند است، طبعاً انسان را که خلیفه خود نامیده در هنرورزی و اثر گذاری می پسندد. هر چقدر انسان کارهای بزرگتری انجام دهد نشان می دهد به خدایی بزرگ و بزرگوار نزدیک شده است.

عَلَم بر دار

 

حمزه، سید الشهدای احد بود.

زیارت مزار عبدالعظیم حسنی ثواب زیارت حسین بن علی را دارد.

حمزه پشتوانه و یار صادق و موثر و تثبیت گر نبوت رسول خدا بود.

عبدالعظیم، یار صادق و موثر و تثبیت گر امامت علی بن موسی، جوادلائمه و امام هادی بود.

پانزده شوال سالروز شهادت حمزة بن عبدالمطلب و وفات عبدالعظیم حسنی است.

حسین، سیدالشهدای همه تاریخ است. راه خدا را تا ابد سر پا نگاه داشت. هر که در مسیر خدا و حمایت دین او قدم برداشته و امام زمانش را یاری رساند مصداق حلّت بفنائک است و سلام مشترک شیفتگان ثارالله، روزی اش خواهد بود.

دین خدا و امام حق را با تار و پود وجودمان یاری رسانیم، با عبدالعظیم، با حمزه همسفره خواهیم شد؛ پرمان به پر اباعبدالله خواهد خورد، زنده و مرده مان در طلای وجود اصفیاءالله و اَوِدّائه، ارزشی جاودان خواهد یافت.

با عشق

 

دیشب مجید قناد، مجری سالهای خاطره انگیز عمر ما، میهمان برمودای کامران نجف زاده بود.

اوایل صحبتش احساس کردم دمغ و ناخوش احوال است، شاید خدای نکرده سکته زده است. کلمات را خوب ادا نمی کند، لبخند ندارد. انگار بی حوصله و کلافه و از اجبار اینجا آمده است...

اواسط برنامه که شاغلام وارد شد مجید قناد که مثل او هفتمین دهه عمرش را سپری می کند، به احترامش از جا برخاست. دو سه دقیقه ایستاد و حرف زد. اینجا بود که گل لبخند روی لبهایش نسست و کمی سرحال تر و روان تر شروع به صحبت کرد. 

اواخر برنامه مجری از مهمانش خواست به سبک قدیم مسابقه ای را بین او و شاغلام برگزار کند. میکروفونی دستش دادند و او را نشاندند وسط. اینجا دیگر مجید قناد، خودش شده بود؛ سر حال و مسلط و شاداب.

ما آدم ها وقتی کاری را که دوست داریم انجام می دهیم، وقتی پای عشق و انگیزه به وسط می آید، وقتی احساس می کنیم آنطور که دلمان خواست اثر گذار هستیم سرزنده و با نشاط و راضی و آرام و خوشحال شده و هویت پیدا می کنیم. همیشه باید تلاش کنیم سر جای خودمان قرار بگیریم.

پرواز

 

چقدر زود گذشت. انگار همین دیروز بود مادرشان آمد روی گلدان کاکتوس بالکن خانه ما نشست. دو دانه تخم گذاشت و مراقبشان بود. سعی می کردیم کمتر به بالکن برویم مزاحمش نشویم. یاکریم مادر، ما را می دید می ترسید. هنوز هم می ترسد. کمی صبر میکرد خیلی نزدیک می شدیم دیگر فرار می کرد. جوجه ها بالاخره از تخم درآمدند. ضعیف و کوچک و لرزان بودند. خیلی زودتر از آنچه فکر میکردیم پر و بال درآوردند. الان دیگر از ما نمی ترسند. می رویم مقابلشان و آرام نوازششان می کنیم، نگاهمان می کنند.

خیلی زودتر از آنچه که فکرش را کنیم هوای پرواز به سرشان می زند و از پیش ما می روند. خوش به حال آنهایی که اهل پروازند و می توانند هر جا که دلشان خواست بروند.

دو روز پیش سالگرد شهادت دانشجوی شهید علوم پزشکی، سید علی اکبر شجاعیان بود. دوستش می گفت روزی هلی کوپتری آمد از نزدیک ما رد شد. طبق معمول توجهمان را به خود جلب کرد. وقتی رفت ما هم مشغول ادامه کارمان شدیم؛ اما علی اکبر همچنان به آسمان چشم دوخته بود. بعد از کمی مکث گفت: این وسیله را آدم ساخته است، اینطور می تواند پرواز کند. انسان خودش بخواهد تا کجاها می تواند پرواز کند؟!

همه ما از این اشتباهات داریم

 

رضا داوونژاد را خدا رحمت کند بازیگری دوست داشتنی و بی حاشیه بود. مصاحبه ای دارد با رضا رشیدپور در پاسخ به این سوال که بزرگترین اشتباه زندگی ات چیست می گوید خودم را آنقدر چاق کردم تا به سربازی نروم و این چاقی (مضرات ناشی از آن) به اندازه ده سال سربازی برایم تمام شد!

او اما در نهایت به رغم انجام دوبار عمل پیوند، به دلیل نارسایی کبدی در سن 44 سالگی در بیمارستان شیراز جان باخت.

روحش شاد. خیلی از مواقع گمان میکنیم داریم به خودمان لطف میکنیم، میخواهیم داخل چاله نیفتیم اما گرفتار چاه می شویم. چنین اشتباهاتی را همه ما در زندگی داشته ایم. کاش روزی عبرت بگیریم و سنجیده تر عمل کنیم.

حکومتی نشوید

 

با شکایت خانواده مقتول، فرمانده سابق انتظامی انزلی به اعدام محکوم شد. بچه های بسیجی معترض به وضعیت بی حجابی در مقابل ریاست جمهوری مورد ضرب و شتم نیروی انتظامی قرار گرفتند. عامل شلیک به هواپیمای اوکراینی در انتظار مجازاتی شدید به سر برده در حالیکه حتی وکیل متوفیان نیز او را مقصر اصلی نمی داند و ...

یک چیز را خدمت شما عرض کنم. وابسته به حاکمیت نباشید. این قاعده مختص ایران نیست و شامل همه حکومتهای دنیا در همه اعصار می شود. وابستگی به حاکمیت از شما یک ابزار و چیزی در مایه های مرغ عروسی و عزا می سازد. البته اگر میخواهید در مسیر عدالت قدم برداشته و حرفتان را راحت بزنید عرض میکنم که حکومتی نشده و سعی کنید مستقل بمانید. کسب و کاری مستقل داشته باشید. آقای خودتان بمانید. دوستانی که در ادارات هستند میدانند اگر قرار است پیشرفت کرده و جایگاه سازمانی بهتری پیدا کنند باید چشم و گوش و دهانشان را به روی خیلی از واقعیتها ببندند.

قدرت شیرین است و خصلت قدرتمندان این است که برای حفظ آن بر سر خیلی چیزها حتی اعتقادات و شعارهایشان معامله میکنند. وضعیت حجاب و روزه خواری و فضای مجازی و بانکداری و ... جلوه های دیگری از همین مدعاست.

عبرت نگرفتید

 

نظام از ماجرای مهسا باید عبرت میگرفت دست از سلبریتی پروری و سلبریتی محوری بردارد. اما گویا حضرات عبرت نگرفتند. این جماعت از قِبَل صدا و سیما که به جایی برسند و خرشان از پل بگذرد برای نظام و انقلاب و ارزشها جفتک می اندازند. جماعتی که سطح دغدغه شان فراتر از شکم و زیر شکم نیست. 

هزاران دانشمند و هنرمند و قهرمان واقعی و ایثارگر در این مملکت درخشیده اند در بحبوحه خطر پای ملت خود ایستاده اند. باز هم تریبون به بهانه بیشتر دیده شدن در اختیار جماعت پوکی قرار میگیرد که برای پول و شهرت تن به هر کاری می دهند.

مملکت باز هم از این ناحیه آسیب خواهد دید. سطح نگاه فرهنگی مسئولین به اندازه روزمرگی و گذشت ایام است و نگاه بلند مدت ندارند. از همین فضای مجازی و بازی با سلبریتی ها و آزادی اختلاط و ترویج کنسرت و... بلایی سر مفاهیم آرمانی و تمدن اسلامی و اندیشه صدور انقلاب می آید که از دست دشمن و تهاجم فرهنگی اش ساخته نبوده و نیست.

خدا سلام!

 

سلام خدا! باز ما آمدیم. دوباره ماه تو شد و نوبت لوس بازیهای ما رسید. نعوذ بالله تو را خنگ فرض کرده ایم. بزرگواری ات را به حساب سادگی ات گذاشتیم. اما تو خدایی، بزرگتر از آنچه که در وصف و وهم بگنجد. می دانی رفیق نیمه راهیم. می دانی دنبال رابطه یکطرفه ایم و خرمان که از پل بگذرد به هر چه دوستی و رفاقت است پشت پا می زنیم. می رویم دنبال کار و رندگی مان، روز از نو و روزی از نو تا رمضان سال بعد. اینها را خودت میدانی و به هر آنچه پیدا و نهان است اشراف داری اما باز هم خودت را میزنی به آن راه، برایمان خدایی میکنی، جنبده ای را بدون روزی رها نمی کنی.

خدا جانم ما باز آمدیم در طلب دستهای مهربان و آغوش گرم تو. دم افطار دوباره خودمان را برایت لوس میکنیم. باز هم قرار است با تو عهد ببندیم که مسیرت را رها نسازیم. خودمان هم میدانیم سر این عهد باقی نخواهیم ماند. ولی شیرین است همین چند لحظه با تو بودن و احساس پشت گرمی داشتن. از مادر مهربان تری خدا و دل نرمت غرور پدرانه خدایی ات را به کرنش وا می دارد. انبوه خطاهای ما را به غمزه چشمی زدوده و حس سبکبالی و پرواز را به جانمان می نشانی.

سلام خدای من. ماهت مبارک. دور هم که باشیم می بوسیمت و سال نوی خودسازی و عید بازگشت به اصالت خویش را به تو هم تبریک میگوییم. امیدوارم بتوانیم خرق عادت نموده و دلت را یکبار هم که شده از دست خود شاد نماییم.