کدام فرماندار؟ کدام فرمان؟!
هفته گذشته، فرماندار بابل در موضعی درست و به حق اعلام کرد که به کسی اجازه توهین به امام جمعه شهر را نخواهد داد.
طبیعی است کسی که اجازه توهین به امام جمعه شهر را ندهد اجازه وهن به ساحت مقدس رهبر انقلاب و مظاهر دینی را نیز نباید بدهد.
آن چه که موجب ظهور خیزش عظیم مردمی در نهم دی ماه سال 88 گردید، خشم و انزجار عمومی نسبت به وهن و جسارت به ساحت عاشورای اباعبدالله علیه السلام، توهین به تمثال حضرت امام(ره) و بی اعتنایی سران فتنه نسبت به تأکیدات مکرر مقام معظم رهبری در تبعیت از قانون و پرهیز از فتنه انگیزی بود.
در حالی که تصاویری از حضور فرماندار بابل در تجمع حامیان قوهای میهمان در آب بندان ولوکلای بابل به وفور منتشر شده است، هیچ گونه خبری مبنی بر حضور وی در جمع حامیان انقلاب اسلامی و مدافعان حریم ولایت در یوم الله نهم دی دریافت نگردید.
آیا عدم حضور و اعلام برائت جناب فرماندار از عناصر فتنه و نفاق و توهین کنندگان به ساحت مقدسات، برخی اذهان را نسبت به دیگر مواضع انقلابی ایشان دچار شکّ و دو دلی نخواهد ساخت؟
آیا میزان عزم و جدیّت مسئولان در دفاع از حریم رهبری و ... در میزان تجرّی حرمت شکنان ساختارشکن، نقشی مستقیم نخواهد داشت؟
مسئولان به خوبی می دانند که مشروعت احراز و استمرار تصدی هر منصبی در نظام اسلامی منوط به تبعیت از اسلام و رضایت "ولیّ" است.
سکوت واحد "معاملات" جریان اصولگرایی بابل که در روزهای اخیر نسبت به سخنان نا به جای یکی از اعضای شورای شهر، بارها رگ گردنی شده و نفس کش طلبیده است، نشان می دهد که در بیان انتقاد از اقدام اشتباه فرماندار بابل منفعتی نیافته است.
