وای اگر از پس امروز، نبود فردایی!!

دارم خاطرات همسر یکی از شهدای مدافع حرم مازندران را می خوانم. همسر این پاسدار جوان در قسمتی از دلنوشته اش آورده: "لذت صبحانه خوردن با تو رفت از دست، حیف! دیر فهمیدم که خواب بامدادی خوب نیست ..."

حرف خاصی برای خوانندگان وبلاگ ندارم. فقط حواستان را جمع کنید بعدها از این غبطه ها نخورید. تا هستیم و هستید باید قدر لحظات با هم بودن را بیشتر بدانیم و بدانید.