سازمان تبلیغات را تعطیل کنید!
شایعه تغییر در مدیریت کلان سازمان تبلیغات اسلامی این روزها بر سر زبان ها افتاده است. ظاهراً مدت قانونی ریاست حجت الاسلام خاموشی، شخصیتی که علاقمندی اش به عالم سیاست کمتر از فعالیت های فرهنگی نبوده، به اتمام رسیده است.
راقم این سطور بابت تعامل با برخی ادارات و مؤسسات زیرمجموعه این سازمان، نسبت به برش مدیریتی و نگرش فرهنگی -سیاسی جناب خاموشی نقدهایی اساسی دارد که بررسی آن به مجالی فراخ تر از این مقال محتاج است.
سازمان تبلیغات اسلامی حدود دو سال است که با کمبود بودجه ای بی سابقه دست و پنجه نرم می کند. از سوی دیگر، نمود عملکردهای برجسته این سازمان را در سه محور می توان خلاصه کرد:
الف- فعالیت های قرآنی
ب- سامان دهی و حمایت از هیئات و تشکل های مذهبی
ج- اعزام مبلّغان روحانی به نقاط مختلف کشور
نکته قابل تأمل این جاست که سازمان اوقاف نیز علاقه خاصی به فعالیت موازی با سازمان تبلیغات دارد. اگر چه فعالیت های قرآنی و هیئتی اوقاف بعد از مدتی به منظور پیشگیری از تداخل با برنامه های همسو در سازمان تبلیغات، تا حدودی تعدیل شد ولی در سال های اخیر نمی توان از برتری اوقاف در برنامه های مربوط به اعزام مبلّغ نسبت به سازمان تبلیغات و اقبال روحانیون به این نهاد تازه نفس، چشم پوشی کرد.
اوقاف نیز مانند سازمان تبلیغات توسط روحانیونی علاقمند به ترویج امور مذهبی اداره می شود با این تفاوت که بودجه اوقاف بر خلاف سازمان رقیب خود متصل به منابعی ناتمام است که بالا و پایین رفتن قیمت ارز و نفت و طلا و یا کم و زیاد شدن فشار تحریم ها نمی تواند تأثیری روی آن داشته باشد.
به نظر می رسد ادغام دو سازمان نسبتاً موازی اوقاف و تبلیغات اسلامی می تواند به تخصصی تر شدن فعالیت های سه گانه مذکور بینجامد. قطعاً آمیخته شدن تجربیات گرانسنگ فعالان مخلص سازمان تبلیغات با علاقه و توان مدیران سازمان اوقاف نتیجه ای شیرین در بسط و گسترش دامنه فعالیت های مذهبی در سطح کشور خواهد داشت.
درباره حوزه هنری سازمان تبلیغات که البته جز در روی کاغذ، نسبتی چه از نظر مدیریتی و نظارتی و چه از نظر رویکردهای فرهنگی و محتوایی با سازمان متبوع خود ندارد هم می توان فکر دیگری کرد. این حوزه یا به طور مستقل به فعالیت های نصفه و نیمه خود ادامه داده و یا می تواند به عنوان نهادی هنری زیر مجموعه اوقاف به ادامه امور اداری خود بپردازد.
دوستان عزیز سازمان تبلیغاتی ما هم نگران این چند سطر پیشنهاد نباشند و به حقیر گله نکنند؛ صدای این نوشتار بیش از محدوده فضای مجازی انعکاسی نداشته و به جایی نخواهد رسید! اما اگر روزی این اتفاق افتاد به یقین شاهد ثمرات خیر ادغام این دو نهاد و اجتناب از موازی کاری های فرهنگی در کلیّت فضای جامعه خواهیم بود.
