خرم - زال
قدیم که می خواستیم برویم خوزستان بعد از خرم آباد باید به پلدختر می رفتیم. مسافتش دورتر از حالا بود. جاده اش خطرناک بود و پیچ و خم هایی شبیه جاده هراز داست. یکبار مینی بوس ما که سرعت نسبتا بالایی داشت به دلیل ترکیدن لاستیک آنهم درست در سر پیچ، نزدیک بود به دره سقوط کند. باران هم که زیاد می شد سیلاب می آمد و جاده را با خود می برد و راه بسته می شد. اتوبان خرم زال راه را نزدیک و امن کرده است. یازده تونل بزرگ در دل کوه کنده شد و این مسیر را هموار کرد. اواسط دهه هشتاد بود. پیمانکارهای خارجی می گفتند ما نمی سازیم شما هم نمی توانید بسازید. بچه های خودمان این جاده سخت را در ظرف مدت دو سال ساختند و تحویل دادند. روز افتتاحش هشتاد خبرنگار از کشورهای مختلف آمده بودند و با تعجب از عظمت و سرعت کار بازدید می کردند. حالا که بحث اردوهای راهیان پیشرفت مطرح هست خوب است در طول سفر اشاره ای به این دستاورد عمرانی و خدماتی جمهوری اسلامی صورت بگیرد. هر چند به نظر می رسد چون این کار هم مربوط به زمان دولتهای نهم و دهم است بعضی عزیزان علاقه ای به یادآوری اقدامات آن دوران ندارند.
