ارتفاع پست!

 

کمترین وظیفه اخلاقی در قبال کسی که قدمی برایمان برداشته و لطفی در حقمان روا می دارد این است که از او تشکر کنیم؛ حتی اگر هیچ توقعی نداشته باشد. شرط ادب این است که قدردان محبت دیگران باشیم و اگر چنین نکنیم در نگاه جامعه، رفتارمان به دور از ادب و اخلاق به شمار می آید. با این وصف در مقابل نعمت های ناتمام خدای یکتا وطیفه ای بزرگ و ناتمام در شکرگذاری داریم.

امام حسن مجتبی علیه السلام: «أَللُّؤْمُ أَنْ لا تَشْکُرَ النِّعْمَةَ.»

پستى آن است که شکر نعمت را نکنى.

تحف العقول ص 233

و یادمان نرود، شکر نعمت نعمتان را افزون می سازد. در عرصه روابط اجتماعی و خانوادگی نیز تشکر در مقابل لطف دیگران یک ارزش اخلاقی بایسته محسوب می شود که ترک آن زیبنده مومنین نیست.