جواد اکبرین به ایران بازمی گردد
دقیقاً دو روز بعد از اعلام نتیجه قطعی انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری، از نزدیکان طراز اول جواد اکبرین (همشهری ضدانقلاب ما در پاریس) شنیدم که وی قصد دارد بعد از استقرار دولت حسن روحانی، به کشور بازگردد. اگر چه این حرف را جدی نگرفته بودم اما رصد احوالات برادران ضدانقلاب در آن سوی آب نشان می دهد بسیاری از آنها واقعاً چمدان خود را بسته اند و آماده بازگشت به میهن شده اند. این عزم مشترک! بی برو برگرد نشان از برنامه ای مدوّن دارد که یادآور عملیات ناکام فروغ جاویدان است. توطئه ای که باز هم با حماسه بچه های خط مقدمی انقلاب، به مرصاد الهی ختم خواهد شد، انشاءالله.
من به عنوان یک شهروند ایرانی و یک نیروی انقلابی به دلایل زیر با بازگشت امثال جواد اکبرین به کشور موافق هستم:
1- حاکمیت ها نمی توانند در ملیت افراد تصرف داشته باشند. ایران وطن همه ایرانیان است. البته جواد را کسی از کشور بیرون نکرد. خودش بود که خواست حریتش را با خریت معاوضه کند.
2- نیروهای انقلاب از بیکاری در می آیند و به جای زدن به سر و کله همدیگر با چند دشمن درست و حسابی درگیر خواهند شد. این مسئله بی شک باعث می شود نیروهای انقلاب قدر همدیگر را بیشتر دانسته و به سمت اتحاد گام بردارند. ( اصل متعارف عدو شود سبب خیر )
3- برخی نهادها هم پایشان را از حلقوم بچه های حزب اللهی بر خواهند داشت! متأسفانه تعدادی از نهادها به دلیل بیکاری و ضعف در دشمن شناسی رفتاری با بچه های حزب اللهی داشته اند که انگار تخصصی جز تبدیل نیروهای انقلاب به ضدانقلاب ندارند. این درد را به که بگوئیم که بعضی رفقا وقتی برای یک قرارداد فرهنگی با موسسه ای پیش می روند فوری می گویند از فلان جا تماس گرفته اند که با ایشان همکاری نکیند...
4- امتی که قدر حسین را نداند باید گرفتار یزید شود! ( این مسئله را بیشتر باز نمی کنم. ) امام باقر علیه السلام هم فرموده است: اگر مرا بشناسید و گناه کنید کسانی بر شما مسلط خواهد شد که مرا نمی شناسند و گناه می کنند.
5- ما منتظریم تا محرّم گردد ....
