تذکر سر بسته!

اگر یک طلبه معمولی رفقایی داشته باشد که مبتلا به فساد مالی و احیانا اخلاقی باشند نهادهای نظارتی حوزه احضارش کرده و به او تذکر می دهند که البته کار درستی است؛ به هر حال یک طلبه به اندازه خود در محیط پیرامونش تأثیرگذار است و نباید دامانش به حرف و حدیث ها و زد و بندها آلوده شده و وجاهت معنوی این صنف و این لباس را تخریب نماید.

اما چرا وقتی که روی هر عنصر شاخص متهم به فساد مالی دست می گذاریم و می بینیم از قضا با فلان امام جمعه حشر و نشر و برو بیایی داشته است کسی به او تذکر نداده و یقه اش را نمی گیرد که جایگاه امامت جامعه را در انظار عموم مخدوش جلوه ندهد؟