این ره که تو می روی به ترکستان است!
آرزو دارم یک نفر پیدا شود و بگوید مگر مصدق چه هیزم تری به آمریکا فروخته بود که نسخه اش را در کودتای 28 مرداد پیچیدند؟!
مصدق نه حامی ملت فلسطین بود، نه دم از مبارزه با استکبار می زد؛ نه دنبال احیای ارزش های معنوی بود؛ نه می خواست از جنبش های عدالتخواهانه جهان و پابرهنگان حمایت کند؛ نه منافع ایالات متحده را تهدید کرده بود؛ نه آمریکا را به عنوان قدرت مند ترین کشور جهان در مقابل چشم جهانیان مورد تحقیر قرار داد و...
به راستی چرا مصدقی که به صورت آمریکا سیلی نزده بود از آمریکا سیلی خورد؟ کدام مورخ می تواند به این پرسش تاریخی جواب روشنی بدهد؟
جالب آن که مصدق که شعار استقلال طلبی می داد به اذعان برخی وزرایش مانند امینی و... به جای اتکا بر مردم سعی داشت به قدرت آمریکا تکیه بزند. در مقطعی نیز آمریکا با حمایت ظاهری از مصدق پذیرفت که بیست میلیون دلار در سال به ایران کمک بلاعوض کند.1 با این حال چرا با رفتن دمکرات ها و جایگزینی جمهوری خواهان، آیزن هاور دستور اسقاط دولت مصدق را به نفع شاه خائن صادر کرد؟
پاسخ این سوال فقط یک جمله است: شاه برای آمریکایی ها سرسپرده تر از مصدق بود. آن چه تاریخ ثابت کرده است این است که کاخ سفید از برقراری رابطه با کشورهای دیگر هدفی جز تأمین منافع و گسترش قدرت نفوذ خود حتی به قیمت چپاول و ناجوانمردی ندارد.
حالا وضعیت جمهوری اسلامی را تصور کنید که سال های سال و در دفعات متعدد به صورت پلید آمریکا سیلی زده است. به نظر شما اگر آمریکا موقعیتی پیدا کند با نظام اسلامی ایران چه معامله ای خواهد کرد؟!
1- خاطرات علی امینی، صفحه 60، انتشارات حوزه هنری ( این خاطرات سال ها پیش در کیهان لندن نیز منتشر شده است.)
